A/n

Sorry for typos and wrong grammar. Hindi po ako ganoon kahasa sa english.

Thanks sa lahat ng patuloy na nagbabasa nito. Salamat ng marami.

This chapter is dedicated to  Happy 2.1K readers! <3 <3 <3

=-=-=-=-=-=-=

***

Who am I and what I'm doing here in this province? Well, I'm just Almira Santoval. A simple girl who wants to achieve all of her dream. But everything got changed when my aunt named Ams and my dad had a decision to move out from the Manila to Hirama almost a week ago.

Hirama? Oh, it's just the place where my new school and new life awaits. I totally appreciate where we are right now. I could described this place as a paradise. Hirama is a big province and it is just my birth place. And this province have an only one school named Llehram Academy. But before the day where I would have my first day, I just met a mysterious guy named Jashlei Lee. When I stepped in my new school, everything seems normal but when I entered my section which is Class 3C, questions filled in my mind.

And each day have passed, I literally stressed out. And I actually found out that he is my classmate but they ignored him even that chair where he seats. It's pretty mysterious, am I right? I actually thought that Jashlei is a damn ghost but I'm wrong. I remembered also that he called me idiot. Funny.

But when that day came. That day where I just knew that he is a real person... That day when someone died. I saw it on my two eyes and I heard about one of their gossips that "Nagsimula na..." What does she mean? Anong nagsimula na? Which is? When someone died? Or.... Or.... Hahaha. It's too imposible. I shake my head to remove the thought that popped out in my head. There is no way that there is a curse within my section or the school? Aish!

=-=-=-=-=-=

"Totoo ba?"

"Oo, President... Patay na siya."

"ANO?!"

"Tama ang narinig mo."

"NAGPABAYA KAYO KAYA NAWALA NG BALANSE ANG SECTION NA ITO!"

At ngayon ko lang na narealize na sina Sasha, Gabriel, at Kean ang mga taong naroroon. Ang tanong, anong balanse sa Class 3C ang sinasabi niya?

=-=-=-=-=-=

Yeah right! I almost forgot! What balance in the Class 3C he's talking about? Why does I feel this eagerness? Eagerness to find the answer of my questions... All first thing I should know is what balance they mean and what the mystery behind my section is. I'm going to do my best to find out what it is.

"MIRA, KAKAIN NA TAYO NG HAPUNAN!" Narinig kong sigaw ni Tita Ams.

"OPO, BABA NA!"

Kinuha ko an gang cellphone ko mula sa kama ko. Tinignan ko ang orasan at 7:30 PM na... Lumabas ako sa kwarto at bumaba. Pumunta ako sa kusina at nang nakarating ako roon, nakita ko si Tita Ams. Wala sila Lolo at Lola. Well, nauuna kasi sila kumain kaysa sa amin.

Umupo ako sa upuan. Nagdasal kaming dalawa at saka kumain na.

"Kailan daw ililibing 'yung kaklase mo?"

Napatigil ako sa pagkain at tumingin kay Tita. Yes... She's already know what happened yesterday. Kinuwento ko. May sinasabi siya na hindi ko naman marinig. She is literally getting weird since yesterday. That day where I had a conversation with her. Ramdam kong malungkot siya kahapon ng samibitin ko ang nangyari at napalitan naman iyon ng gulat nang sabihin ko ang pangalan ng kaklase kong namatay. She was shocked. Tinanong ko siya kung bakit at sinabi niyang parang pamilyar daw ang apelyido ni Grey. Well, I'm sure na familiar talaga iyon dahil kilala raw rito sa Hirama ang pamilya ni Grey at isa pa, rito siya naninirahan dati.

"Mira?"

Napabalik ako sa aking wisyo. Mukhang napalalim ang pag-iisip ko. Pinagpatuloy ko ang pagkain.

"These past few days, para kang stress na stress. Mukhang mali ang desisyon namin na rito ka magpapatuloy sa pag-aaral. Siguro, ilili---."

Hindi ko siya pinatapos sa pinatapos magsalita.

"Tita, ayos lang po talaga ako sa school. Busy lang ako sa studies kaya huwag ka na po mag-alala.'Tsaka, sa pagkakaalam ko po na sa susunod na linggo siya ililibing." Sabi ko.

Hindi ako pwedeng umalis sa school lalo na't madami pang misteryo ang kailangan kong malaman at masolusyonan. Hindi pwede...

"Sure ka?" Tanong niya. Agad akong tumango. "Sabihin mo lang sa akin, Mira kung may problema ka. Para na rin kitang anak. Ayoko kong nahihirapan ka at alam mo naman iyon."

Ngumiti ako sa pagiging mother figure niya. Kapag nagkaanak si Tita Ams, siguradong mamahalin niya iyon ng todo-todo. Nagpatuloy siya sa kanyang pagkain.

Teka. Hindi ba't taga-Llehram Academy rin si Tita? Kung ganon, pwede ko siyang pagtanungan!

"Uhm... 'Ta?" Tawag ko.

Inangat niya ang kanyang ulo ngunit itinuon muli ang pagtingin sa pagkain.

"Hmm?"

"Tita, hindi ba nag-aaral ka sa Llehram Academy rati? Grade 9 ka noon, tama hindi ba?"

Tumigil muna ako sa pagsalita at uminom ng tubig bago nagpatuloy. Sumulyap ako sa kanya at parang nanigas na naman siya sa kinauupuan niya. Okay...

"Pwede po ba magtanong ukol sa section ko?" Dagdag ko.

"Bakit naman?" Nagtataka niyang tanong.

"Kasi po nalilito na ako... Tama po kayo. Stress po ko. Hindi dahil sa puro projects or exam sa klase kundi dahil sa mga katanungan kung anong mga msteryo ang bumabalot sa section kinabibilangan ko. I know I look crazy saying this words but this is really a serious matter, Tita. Pakiramdam kong may mali roon. Simula palang ng pagtapak ko sa Class 3C. May mga sinasabi ang mga kapwa ko estudyante roon, lalo na iyong lumang upuan doon sa dulo, sa bintana banda. Nakuha noon ang atensiyon ko. Luma iyon kumpara sa iba. Napaghahalataang nalipasan ng panahon. I want to know what those mysteries behind that section." Paliwanag ko.

Ibinaba niya ang kanyang kutsara't tinidor niya. Hinawakan niya ang kanyang sintido at hinilot ng kaunti. Tila inaalala ang mga nangyari sa nakaraan.

"Class 3C... D'yan din ang sectiong kinabibilangan ko, Mira. Gaya mo, madaming katanungan ang pumapasok sa isip ko nang mag-Grade 9 ako roon. Matagal ng panahon iyon kaya hindi ko na masyadong maalala. Basta't alam kong kada-buwan, may namamatay. Madami... Madaming namamatay. Swerte lang ako na hindi ako kasama sa namatay pero ang ina mo naman ang namatay. Pumunta kami sa isang lugar kung saan pumupunta ang mga past Class 3C's students din para magdasal na mapuksa ang karahasang iyon. Ngunit pagkatapos naming magdasal roon, isang trahedya ang nangyari. Hindi namin napigilan iyon bagkus, madaming namatay sa amin." Naiiyak na sambit ni Tita.

"Po?"

Iyon lang ang tangi kong nasambit matapos magkwento si Tita Ams. Naguguluhan ako. Gulong gulo.

"Aakyat na ako, Mira. Iligpit mo na lang iyang mga pinagkainan natin at ilagay mo sa lababo. Ikaw na ang maghugas."

Umalis si Tita at iniwan ako sa kusina.

"Ugh! Anong tuwing kada-buwan may namamatay? Hindi ko siya maintindihan. Jusko, Lord. Ang sakit na sa brain cells ko, ah." Sabi ko sa sarili.

Tumayo ako at iniligpit ang pinagkainan namin total tapos naman ako kumain.

After 1 day....

"Mira!"

Tumingin ako sa sumigaw. Nakita ko ang tumatakbong si Brent. Ngumiti ako ng pilit sa kanya. Wala talaga akong sa mood. Masyado akong nakapagfocus tungkol sa sinabi ni Tita Ams noong nakaraang sabado. Ang sakit sa imaginary bangs ko. Putek.

Hinawakan ako sa balikat ni Brent nang nakarating siya sa pwesto ko.

"Mukha kang lantang gulay. Masama ang gising?" Tanong ni Brent.

Nagpatuloy ako sa paglalakad habang siya sinabayan ako.

"Oo. Masamang masama kaya bukas ka na lang magtrip." Sabi ko habang nakakunot ang noo ko.

"Halata nga, eh."

"Ba't mo pa tinanong? Psh."

Tumawa lang siya sinabi ko. Baliw talaga. Pasalamat siya may crush ako sa kanya kundi kanina ko pa siya binatukan.

"Nga pala, pupunta ka ba sa libing ni Grey sa Friday?"

Tumango ako sa tanong niya.

"Hindi papasok sila Bea't Jay. Nang pinuntahan ko sila para sabay kami pumasok, sabi ng mga magulang nila na masakit ang ulo kakaiyak. Alam kong sobra silang nasaktan sa nangyari." Kwento ni Brent.

"Yeah..." Tanging nasaad ko. I already know that thing.

Tahimik kaming umakyat sa hagdanan.

"Namatay raw si Grey, ah..."

"Huli ka na sa balita, 'bes."

"Sayang... Ang bata naman niya para mamatay. Pero, hindi ba sa Class 3C 'yung section niya?"

"Yes."

"So, nagsimula na pala..."

Hindi ko na narinig ang iba pang sinabi ng dalawang estudyante na bumaba sa hagdanan.

"Hayyy. Ang bilis talaga ng chismis kumalat." Sabi ni Brent.

"Oo. Mabilis din sumagap ng chismis ang mga chismoso na gaya mo." Saad ko. Tumawa siya ng mahina.

"Haha. Aray, ah... Ang hard mo sa 'kin, ha."

"Ganyan talaga. Ika nga nila na truth really hurts."

Hindi siya umangal sa halip, tumawa lang siya na parang baliw.

Nang malapit na kami sa room, nagulat ako na bigla akong hinila payakap ni Brent. Sa mga oras na iyon, narinig ko ang malakas na pagtibok ng puso niya. Naramdaman kong kinalas niya ang pagkakayakap sa akin.

"Hindi playground itong hallway para magharutan kayo. Highschool na kayo... Tsk!" Sermon ni Brent.

Sumilip ako sa likod ko at nakita ko ang dalawang lalake na nakayuko parehas. May hawak ang isa ng bolang pangbasketball.

"Sorry po..." Paumanhin ng isa.

Sa halip na sumagot si Brent tumingin siya sa akin at hinawakan ako sa magkabilang balikat. Shemay... Baka mamatay ako sa kilig dahil sa ginagawa niya.

"Ayos ka lang? Wala bang masakit sa iyo? Gusto mo bang isumbong ko sila?" Tanong niya.

Napatango ako ng sunod-sunod sa mga tanong niya. Hinawakan niya ako sa mukha at pinatagilid ang ulo ko.

"Shit. Ba't may sugat 'yang gilid ng ulo mo? Hindi mo man lang ginamot." Sermon niya.

Tinignan niya ako sa mga mata. Ang lapit ng mukha niya sa akin.

"Ahh..." Hindi ko napagpatuloy nang may nagsalita mula sa likuran ko.

"What the hell two of you doing?"

Miss Red ❤