CHAPTER 33

ADELINE ISLA RAMIREZ

"Dad, did you drink your medicine?"

Nakadungaw ako ngayon sa pintuan ni daddy na may maliit na siwang. Natigilan siya sa akmang pagkakahiga sa kama ng marinig ang sinabi ko.

He smiled at me. Isang tipid na ngiti ang binigay niya bago tumango at mahiga sa kama.

"Yes, Adeline. Thank you for reminding me," nakangiti niyang tugon.

"You're welcome, dad. Don't forget to call my name if there's something wrong, okay?" malambot kong wika.

"Sure, anak."

Pinanood ko muna siyang mahiga sa kanyang kama bago ko maingat na sinarado ang pintuan. Dumiretso agad ako sa kama at naupo saglit sa kama.

It's already 6 in the evening. Si daddy na muna ang una kong pinakain ng dinner dahil kailangan niyang mainom on time ang gamot niya.

It's been a few days since Manang and Kuya Amelio left our house. And to be honest, I still can't adjust. Nahihirapan pa ako. . . lalo na at hindi pa kami masyado nagkikita ni Alastair.

Friday na ngayon. Walang pasok bukas. Tapos ko na gawin ang mga iba pang schoolworks at tinatambakan na rin ako sa gagawin dito sa bahay. I'm still figuring out how to manage my time between taking care of my father, looking after this house, and studying.

I miss him. I already miss Alastair.

The night he came here and slept in my arms because he wasn't okay—I still don't know the reason until now. Gusto ko malaman kung anong rason bakit siya umiyak at nasaktan.

It's just I can't see him like that. Hindi ako sanay na makita siyang malungkot. Parang may mabigat na bagay na dumadagan sa dibdib ko na makita ang taong laging nagpapasaya sa akin ay malungkot.

I don't know how many minutes I've been sitting on the bed. Tulala lang sa kawalan bago napagdesisyunan na bumaba para magluto ng kakainin.

Didiretso na sana ako sa kusina ng makarinig ng pamilyar na ingay ng makina ng motor sa labas ng gate. Bumilis ang tibok ng aking puso at napantig ang tainga dahil doon.

"Alastair. . ."

Kumaripas ako ng takbo at nagmamadaling lumabas ng bahay para salubungin siya. And I'm right! It was Alastair; he was wearing a white fitted shirt and black cargo pants. May suot din siyang brown knapsack bag. Hindi pa naman niya naaalis ang suot niyang itim na helmet pero alam kong siya 'yon.

"Alastair! Alastair!" masaya kong wika sa kanya.

I felt like I was a child waiting for someone. Hindi ko na naitago ang mga ngiting sumilay sa aking labi. Kulang na lang ay pumalakpak pa ako sa saya at tumalon ng makita siya ngayon sa harapan ko.

Nang tuluyan niyang tanggalin ang suot niyang helmet, bumungad sa akin ang kanyang mukha. His eyes were squinting because he was smiling. Hindi ko na napigilan ang sarili na talunin siya ng yakap.

"Uy!" natatawang sambit ni Alastair ng muntik na kaming ma-out of balance kasama ang motor. Mabuti na lang at nahawakan niya ang aking baywang.

Nakapalibot ang braso ko sa kanyang leeg; doon sinubsob ang mukha. I inhale his natural scent. I miss him so much! Mas lalo ko pang siniksik ang sarili na kulang na lang ay pumasok sa loob ng katawan niya.

"I miss you so much, lovie," malambing kong bulong.

Mahina akong natawa ng maramdaman ang daliri niya sa aking leeg ng kilitiin niya 'yon.

"Sarap naman ng tawag mo sa 'kin, mahal," malambing niyang tugon.

Kumalas ako sa kanyang pagkakayakap at inirapan. Napapailing na pinisil niya ang ilong ko bago yumuko. He planted a kiss on my lips and forehead.

"I miss you too, mahal," mahina niyang bulong. Muli niya na namang pinisil ang ilong ko. "Miss na miss ko na ang pagiging maldita mo. Pakiss nga ulit ako."

Napangiti na lang ako sa pinagsasabi niya at hinalikan din siya kalaunan. Agad niya rin namang tinugon ang aking halik.

"Nakapagpahinga na si tito?" tanong niya sa akin ng maghiwalay ang aming labi.

Gumapang ang kanyang kamay pababa sa kamay ko at pinagsalikop ang aming mga palad.

Nanatili siyang nakahawak sa aking pisngi at hinahaplos 'yon gamit ang hinlalaki niya.

I nodded. "Yes. I think he's probably sleeping now."

Dumako ang tingin ko sa kanyang likod ng makita ang dala niyang knapsack. Mukhang napansin niya 'yon kaya napatingin din siya.

"Are you going to sleep here?" I asked in a small voice.

Lumawak ang ngiti niya. "Galing talaga mang hula. Dito muna ako hanggang linggo, mahal. Sabay na muna tayong papasok sa school sa lunes, ah. Sabihan mo na si Kuya Amelio tungkol d'yan."

Isang maliit na ngiti lang ang aking naitugon bago tumikhim ng maramdaman na parang may nakabarang bagay sa aking lalamunan.

I haven't told him that Manang and Kuya Amelio have left already. Hindi niya pa alam na kaming dalawa na lang ni daddy ang nakatira rito.

"Ay! May dala akong pagkain sa bag, kumain ka na ba? Nagpadala yung mama ni Nari sa akin nang malaman niya na dito muna ako matutulog sa inyo. Kaldereta na baka yung dala kong ulam."

"Let's get inside. Hindi pa ako kumakain, e. Ipasok mo na lang yung motor sa garahe."

"Kung hindi pa ako pumunta rito hindi ka pa kakain? Baka mangangayat ka n'yan," reklamo niya. Napakamot pa siya sa kanyang ulo.

Naglakad ako papasok sa maliit na gate para buksan ang malaking gate ng garahe. Napailing na lang ako ng makita ang reaksyon niya.

"Actually I'm planning to cook my dinner now. Ang kaso narinig ko yung motor mo kaya nagmamadali ako na pumunta rito." Tinulak ko ang gate at sumenyas na pumasok siya.

Umismid lang ito. "Ikaw magluluto? May sakit si manang?" Kumunot ang kanyang noo nang paandarin ang motor papasok sa loob.

Mukhang hindi naman tunog nakaka-offend ang sinabi niya na ako magluluto ngayong gabi. Mas nangunguna ang pagaalala sa tono ng kanyang boses.

Agad kong naitikom ang bibig ko at ningitian lang siya. Nang mapansin niya ang itsura ko ay mas lalong lumalim ang gatla sa kanyang noo.

I'll tell him about it later. Sa ngayon kailangan muna naming makakain. Nagugutom na rin ako at nararamdaman ko na ang pagkalam ng sikmura ko.

"Mahal?" nagbago ang tono ng boses ni Alastair. "Okay ka lang ba?"

Hindi ko alam na nakababa na siya sa kanyang motor. Naramdaman ko ang pag-akbay niya sa akin at yumuko para halikan ang aking noo.

Hinaplos ko ang kanyang kamay na nakaabay sa akin at pinasalikop 'yon.

"I'm super hungry. Can we eat na?"

Inangat ko ang paningin sa kanya. Nababasa ko sa mga mata na parang ang daming mga tanong sa isipan niya.

"Oo naman. Tara na sa loob. Kung gusto mo ako pa magpapakain sa 'yo," nagawa niya pang magbiro at unti-unti ko nang nasilayan ang ngipin niyang pangil.

Mahina akong natawa at hinila na siya papasok ng bahay.

"You silly boy."

-ˋˏ ༻❁༺ ˎˊ-

"Bakit hindi mo sinabi sa akin 'yan?" tanong ni Alastair sa akin.

Kasalukuyan na kami ngayong nasa kuwarto. After we ate our dinner, we decided to go to my room. Dumaan muna siya sa kuwarto ni daddy para sana magpakita at kumustahin rin. Mabuti na lang at hindi pa tulog si daddy, he was reading a book.

Pagkatapos no'n ay pumasok na kami sa kuwarto ko. Pina set up ko na sa kanya ang laptop ko sa kama para manood na kami ng movie.

I just told him I'll take a quick bath. Naging mabilis lang 'yon at pagkalabas ko ay nakahanda na ang lahat. May mga chips pa sa gilid na hindi pa bukas.

After I got dressed in front of him, we started to watch The Maze Runner while cuddling. Parehas kaming nakasandal sa headboard ng kama at ginawang unan ang kanyang braso. I unconsciously held his bicep and squeezed it gently.

"You're too busy. . ." I whispered. "I know you also have a problem. Ayaw ko nang makadagdag pa."

Isang buntonghininga ang kanyang pinakawalan. Naramdaman ko ang kamay niya na pinulupot sa aking baywang at mas lalong hinapit papalapit sa kanya.

"E'di ilang araw ka ring hindi okay dahil d'yan." Nang inangat ko ang aking paningin ay punong puno ng pangangamba ang mga mata niya. "Mahal, huwag mo naman hayaan na isarili mo yung problema na kinakaharap mo ngayon."

He held my hands. Intertwined our fingers. Dinala niya 'yon sa kanyang labi at hinalikan ang mga daliri ko.

"Nandito ako, mahal. Nandito ako para sa 'yo. Ayos lang sa akin na magkuwento ka. Mas kaya kong tanggapin lahat ng sakit na nararamdaman mo 'tsaka problema basta kasama ka. Basta maramdaman mo hindi ka nag-iisa," mahinahon niyang sambit sa akin.

Umangat ang aking kamay at hinaplos na lang ang kanyang panga. Hindi pa rin nawawala ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Kahit na ngitian ko siya ay parang hindi pa siya kumbinsido na okay lang sa akin 'yon.

"It's really okay. . ." I answered in a small voice. "I promise."

"It's not okay with me," giit niya.

Mahina akong natawa at napailing na lang. Tinuon ko ang pansin sa screen ng laptop.

To be honest, I'm too shy to bring it up with him. Lahat ng nangyayari ngayon sa buhay ko. . . sa buhay namin. Baka nakakadagdag lang ako—

"Ang tahimik mo na naman. Anong tumatakbo sa isip mo?" bigla niyang tanong.

Muli akong napalingon sa kanya. "Hmm?"

Humaba ang nguso niya. Kulang na lang magmaktol dahil sa nagiging reaksyon ko. Kung nakatayo pa kaming dalawa, baka mapapadyak pa siya ng paa.

"Ano 'yan? Hindi ka talaga okay, mahal. Mag sabi ka nga. Ano pa bang problema bukod sa umalis sila manang dito? Nahihirapan ka ba ngayong wala na sila?" sunod sunod niyang tanong.

Pakiramdam ko parang may sumakal sa puso ko ng banggitin niya 'yon. Nakangiti pa rin ako ng tingalain ko siya kahit na sa loob-loob ko ay parang nagwawala na lahat ng emosyon ko.

"It's really hard without them. But I can manage. . ." I trailed off, slowly looking again at the screen of my laptop. "I just need to adjust to everything. Hindi lang yata ako sanay."

"Mahal—"

"Alastai—Oh, I'm sorry. Anong sasabihin mo?" natatawa kong wika ng parehas kaming sabay na nagsalita.

Umiling siya. "Ikaw muna, mahal."

Napabuntonghininga ako. Hinawakan ko ang laptop at pinatong sa bedside table. Sinundan niya ako ng tingin. Nabigla pa siya ng umupo ako paharap sa kanyang kandungan.

"Please don't do overtime na, Alastair," I whispered. "If you have time, come here and visit me. Hindi ko alam pero sanay na ako na nandito ka. I felt lonely here without you. . . Sila manang at kuya wala na rin dito. And to be honest, Everything between us happened so fast—it's still hard for me to process. Nahihirapan pa rin akong mag-adjust."

Sunod-sunod ang mga sinasabi ko sa kanya na akala mo ay nagsusumbong. Hindi ko na namalayan na tumulo na pala ang mainit kong mga luha sa kanyang harapan habang nagsasalita.

Napapikit ako ng maramdaman ang kanyang daliri na pinunasan ang mata ko. Dumukwang siya at hinalikan ang noo ko bago ako yakapin.

"Okay. I'll visit you here more often. Okay na ba 'yon?" Tanong niya sa akin. "Kapag Biyernes ng gabi dito na ako matutulog hanggang linggo. Sabay tayong papasok sa school at ihahatid kita rito kapag pauwi na. Okay na ba 'yon sa 'yo?"

Nakakulong ang dalawa kong pisngi sa pagitan ng dalawa niyang palad. Na para bang pilit na pinapaintindi ang kanyang sinasabi.

"Isn't that a bit too much? I can commute naman. Para masanay ako. You can teach me."

Kumunot ang kanyang noo. "Tinuturuan na kita noon, ah."

Napanguso ako at yumuko. I unconsciously played with my fingers.

"I'm scared. . ." I whispered. "Hindi ba may nababalita na may nababastos kapag nagcocommute or meron may nahoholdup. S'yempre ayaw ko naman na mangyari 'yon sa akin," pagpapaliwanag ko.

"Nakapag-commute lang ako dahil sa 'yo. Noong sinamahan mo 'ko. You're with me; that's why I feel safe."

"Puwede mo 'kong ichat sa messenger habang nasa byahe ka para may makausap ka. Pero kung takot ka talaga, ihatid na lang kita pauwi rito."

"No. It's really okay, Alastair," Ningitian ko siya. "Maybe I can try again without you. Para masanay ako. Your suggestion is really nice. I can update you while I'm on my way home."

Hinaplos niya ang mukha ko at mabilis na hinalikan ang labi.

"Pero huwag mo palaging ilalabas cellphone mo kasi may tendency na manakaw rin 'yan. Kung 'yan talaga ang gusto mo, hindi kita pipigilan. Para masanay ka rin," malambot ang kanyang boses nang banggitin 'yon.

I nodded and smiled at him. "Yes!"

Mukhang nahawa siya sa mga ngiti ko. Kitang kita ko na naman ang pilyo niyang ngiti. Maya-maya na lang ay napuno ng hagikhik ko ang apat na sulok nitong kuwarto dahil sa ginawa niya.

Basta niya na lang akong hininga sa kama. Pinupog niya ng halik ang mukha at leeg ko habang nasa ibabaw ko. My giggles echoed in my room and tried to get rid of him on top of me.

"Get off me!" I chuckled.

Naghahalo ang halakhak naming dalawa.

"Cute cute mo talaga kahit kailan!" nanggigigil niyang sambit sa akin.

"Alastair! You're heavy!" natatawa kong wika.

Tinukod niya ang walang kamay sa gilid ng aking ulo. Nakababa at mariin ang tingin niya sa akin.

"Parang sasabog buong puso ko sa tuwing kasama ka, Isla." Kinuha niya ang kamay ko at dinala sa kanyang dibdib. "Ganyan ang epekto mo sa akin, oh. Nararamdaman mo 'yan? Sobrang bilis ng tibok ng puso ko sa 'yo."

Napalunok ako at pinakiramdaman siya. He's right. His heart was pounding so hard. Ramdam na ramdam ko 'yon sa palad ko na nakalapat sa kanyang dibdib.

"The feelings are mutual, Alastair. My heart was beating so fast because of you," bulong ko habang nakatingin sa kanyang mga mata.

A silly thought suddenly crossed my mind. My hands slowly crawled down to his cotton shorts. Nauna siyang naligo kanina sa CR sa baba kaya nakapang bihis na siya ng pantulog.

"Tsk. Ano 'yan, ha," usal niya sa akin na para bang hindi natutuwa sa ginawa ko pero hindi naman niya ako pinigilan.

I bit my lower lip when I slipped my hands inside his cotton shorts. And I felt his thing immediately; kinulong ko 'yon sa aking palad at dahan dahang ginalaw.

"Isla. . ." dinig kong daing nito.

I gulped when I heard him groan. Hindi siya gumalaw. Hinayaan niya lang ako sa kung anong gagawin ko sa kanyang katawan.

"Is this beating for me too?" mapang asar kong tanong.

He scoffed. Hinuli niya ang kamay ko kaya matalim ko siyang tiningnan. Napabuntonghininga na lang siya at binitawan ang kamay ko. Para hayaan sa gusto kong gawin sa kanya.

"Mahal, nagtatanong ka pa ng ganyan. Tingnan mo kaya yung ginagawa mo. Ginising gising mo 'yang hinahawakan mo 'tas magtatanong ka ng ganyan. Ay malamang ho sa 'yo rin 'yan—"

Hindi niya natapos ang sasabihin nang hapitin ko ang batok niya. I immediately claimed his soft, red lips to keep him from saying another word.

"I miss you, Alastair," I whispered when our lips parted. My hands are still busy giving him a slow handjob.

Pakiramdam ko unti-unting umiinit ang katawan ko dahil sa kanya. Naririnig ko ang mahina niyang daing at hinihingal pa sa ginagawa ko.

"Do you want to do it?" pag-aya ko sa kanya.

He shut his eyes firmly, pinapakiramdaman ang mainit kong palad sa kanya.

"Alam mo. . . s-sasakalin ko na talaga 'yang pinsan ko dahil dinudumihan na niya utak mo," hinihingal niyang wika.

Hindi ko maiwasang hindi matawa. Nahihirapan siyang magsalita dahil sa ginagawa ko. My hand is still doing some up and down movement inside his shorts.

Nanatiling nakatukod ang dalawa niyang kamay sa gilid ng ulo ko. Habang ako naman ay pinapanood ang reaksyon niya.

Kahit na naka-aircon sa kuwarto ay pinapapawisan siya. Pakiramdam ko kinukuryente ang katawan ko sa tuwing naririnig ko ang mahina niyang daing. The electricity I felt seemed to travel between my legs.

Nakakapanghina. Nakakapanginig ng binti at hita. Kagat labi na lang ako habang pinapakinggan ang mga mahihinang daing na namumutawi sa labi ni Alastair.

"Alam mo bang hindi pa rin ako makapaniwala na niregaluhan ka no'n ng condom?! Uupakan ko talaga 'yon—Aray!" Matalim niya akong tiningnan pero agad ding nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha. "Mahal naman, huwag mo namang pigain ng ganyan. Wala ka nang gagamitin tamo."

"You're so talkative. Let's have sex na," mariin kong bulong.

Mahina akong natawa. Hindi ko na siya matiis. Hinila ko ang t-shirt niya at sinakop ang labi. Agad niya naman 'yong tinugon habang abala pa rin ang kamay ko sa kanya.

"I miss you so much. . . I miss you on me," I whispered to him in a teasing tone.

Hindi na siya nakatugon. Sa halip ay muli akong hinalikan sa labi. He claimed my lips as if they were his—like he owned them. Like he owned me.

Our hands began to roam over each other's bodies as we lost ourselves in the pleasure. And later on, things happened so quickly between us. Wala na kaming suot na damit.

Alastair's hand was busy between my thighs, touching and playing with my little sensitive nub there. While his mouth stayed latched on my breasts.

Halos kapusin ako ng hininga habang pinapakiramdam ang bawat pag galaw ng mahaba niyang daliri sa loob ko. He thrusting his two fingers upwards and I can't help but to moan.

Ilang beses niya na akong binubulungan na hinaan ang boses ko pero hindi ko kaya. The pleasure is too much for me. It feels goods, pakiramdam ko para akong nasa ulap.

After that, he went down on me. He licked me there, and sometimes focusing his tongue on my sensitive nub. Hindi ko maiwasang hindi mapaliyad.

Ang mahabang niyang daliri ay abala sa paggalaw sa ibaba ko at gano'n din ang mainit niyang dila. The squelching sounds of his fingers thrusting inside me were like fuel added to the fire burning between our bodies.

"Do you want more?"

I nodded while biting my lip. We really take our time when it comes to foreplay. Alastair making sure I'll feel satisfied before we make love.

"Yes. I want you now."

At nang gabing 'yon, mahinang daing at impit ng ungol ang bumalot sa apat na sulok ng aking kuwarto.

Our bodies came together, aching with longing after all the time apart. Every touch was filled with the love and yearning we had held back for so long.

SHANGPU