Marahan ang bawat hakbang ni Miley pababa ng hagdan habang mahigpit na hawak ang dala niyang bag.
Madaling-araw pa lang pero determinado na siyang makalabas bago magising si Tatay—o mas masahol pa, bago makasalubong ang mga tsismosa nilang kapitbahay na mahilig sa groupie picture.

Sa ngalan ng kanyang eyebags na bunga ng walang tulog, makakaalis na rin siya.

Tahimik ang sala, at tiyak niyang wala nang haharang—

"Aray!"
Napatakip siya ng bibig nang maramdaman ang matulis na kuko sa binti. Si Muning, ang itim na pusang mala-kamatayan, ay tumakbo palayo matapos siyang kalmutin.

Black cat. Bad luck. Walang kupas.

"Miley! Anak, saan ka pupunta ng ganitong oras? Akala ko ba day off mo sa restaurant?"

Napalingon siya at nakita si Tatay sa kusina, nagkakape. Kung nandito si Tatay... sino ang natutulog sa sofa?

"Ah... kasi po... may surprise party po kami sa birthday ni Brends," palusot niya, habang ramdam niyang lumalaki ang butas ng ilong niya sa kaba.

Sa totoo lang, wala na siyang trabaho mula kagabi. Nakakahiya ang eksena sa restaurant, at matapos siya ihatid, pati pamasahe, pinabayad pa ng boss niya.

Dahan-dahan niyang binuklat ang kumot sa sofa—at bigla siyang sinunggaban.

"Pakito naman oh! Amoy aso na ako!" reklamo niya habang bumangon ang kanilang Korean dog.

"Pakito, go out!" utos ni Tatay. Sumunod agad ang aso. Mas marunong pa ng English kaysa magpahalaga sa sariling wika, naisip ni Miley.

"Tay, ba't ang aga mong gising?" tanong niya, nakatingin sa main switch. Ayaw niyang makita ng ama ang balita tungkol sa kanyang kahiya-hiyang eksena kagabi.

"Sakto, balita!"

Kinabahan siya. Lumabas sa TV ang restaurant kung saan siya nagtatrabaho.

"Anak, di ba dito ka—"

"Tay!" Agad niyang kinuha ang remote at nilipat sa Cinema 2. Sakto, lumabas si FPJ sa gitna ng bakbakan.

"'Ayon! FPJ na! Ayos ito!" tuwang-tuwang sabi ni Tatay.

Nakasinghap siya ng malalim at dali-daling lumabas ng bahay.

Ilang oras ang lumipas, naglalakad na siya sa Quiapo, bitbit ang kanyang resume, naghahanap ng mapapasukang trabaho.
Naupo siya sa tabi ng wishing well habang hinihintay magbukas ang bakeshop. Sa inip, naghulog siya ng bente-singko sentimos at nag-wish ng bagong trabaho.

"Iha, naghahanap ka ba ng trabaho?"

Isang matandang babae ang nakatayo sa harap niya, may misteryosong ngiti sa labi.

"'Opo!"

"Tamang-tama. Ang apo ko, naghahanap ng babae. Babayaran ka ng ₱25,000 kada araw."

Nanlaki ang mga mata ni Miley. ₱25,000! Sa wakas, matutupad na ang pangarap niyang makapunta sa Turkey.

"Lola, payag na po ako! Ituro niyo na lang."

"Hindi mo ba tatanungin kung anong trabaho?"

"Kahit ano po! Papasukan ko!"

Hinawakan ni lola ang kanyang kamay. Napansin ni Miley ang kakaibang ngiti nito—ngiting may halong sikreto at... kaba.

Mula sa labas ng gate, tumambad ang isang malaking bahay. Magarbo pero luma, at nakatayo sa medyo liblib na lugar. Parang bahay sa horror movie.

"You can go now," sabi ng matanda sa guwardiya bago ito mabilis na umalis, ni hindi man lang lumingon.

"Bagong recruit? Ikaw ba yung nirekomenda ni Lola Basyang?" tanong ng guwardiya.

"Opo," sagot ni Miley, pilit pinapakita ang kumpiyansa.

"Aba, petmalu! Siguradong magugustuhan ka ni Boss."

"One hundred percent sure po," sagot niya.

Binuksan ng guwardiya ang gate at inihatid siya sa ikalawang palapag. Habang naglalakad, naamoy niya ang halimuyak ng mamahaling pabango... pero may halong amoy bakal na tila sumisingit sa hangin.

Naroon ang ilang babae—magaganda pero kulang na kulang ang saplot. Halos kita na ang kanilang kaluluwa. Ang ilan ay hinahatak papasok sa mga kwarto ng mga lalaking naka-terno.

May narinig siyang tawa mula sa isang kwarto... pero agad iyong sinundan ng isang matalim na sigaw.

Kumapit siya nang mahigpit sa bag niya. Hindi na ito ang ₱25,000 dream job na iniisip niya kanina.

Bumukas ang isang pinto sa dulo ng pasilyo.
Lumabas ang isang lalaking matangkad, naka-itim mula ulo hanggang paa. Malinis ang gupit, matalim ang titig—parang kaya niyang basahin ang laman ng kaluluwa mo kung gugustuhin.

Tumigil ang lahat ng ingay sa paligid, at ang mga babae ay mabilis na nagsituwid ng postura, tila mga estudyanteng nahuli ng principal.

"Miley, tama ba?" mababa at malalim ang boses ng lalaki, pero may kakaibang pwersa sa tono nito.

"Opo," sagot niya, pilit pinapakalma ang kabog ng dibdib.

Lumapit ito, mabagal ang bawat hakbang, hanggang maramdaman niya ang mamahaling halimuyak na parang may halong usok ng kandila.

Tinitigan siya nito mula ulo hanggang paa, parang may sinusukat. "Maganda. Bagay ka."

Hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa o kabahan sa sinabi.

Itinuro ng lalaki ang isang pintong kulay maroon sa gilid ng pasilyo. "Diyan ka muna. Maghihintay ka hanggang tawagin ka."

Habang naglalakad papunta roon, napansin niyang bukas nang bahagya ang pinto sa katabing kwarto. Isang mabilis na silip, at muntik na siyang mapaatras.

Sa loob, may babaeng nakaupo sa harap ng malaking salamin. Nakangiti ito, pero bakas sa mata ang pagod at takot. Sa gilid ng salamin, may mga litrato—mga babaeng iba't ibang mukha, pero lahat may isang bagay na pareho:
lahat sila ay hindi na niya nakikitang lumabas sa pasilyong iyon.

Napatakip siya ng bibig at mabilis na lumipat sa maroon na pinto.

Pagpasok niya, napansin niya ang isang malaking upuang yari sa pulang pelus, isang chandelier na tila luma na pero nakakasilaw, at isang mesa na may mga bote ng alak. Sa gitna, may mikropono at maliit na entablado.

"Ano 'to... bar? Private club?" bulong niya sa sarili.

Sa di kalayuan, narinig niya ang boses ni Boss, malinaw at mabigat:
"Handa na ba ang bagong aliw para sa mga bisita?"

Parang sumikip ang dibdib ni Miley. Biglang bumigat ang ₱25,000 sa isip niya—hindi bilang biyaya, kundi bilang tanikala.