I'm on my way home when my phone buzz. Ang sakit ng ulo ko. I drink bourbon, but not too much. Pero baket ganito? Agad ko namang binasa yung text ni Lolo sakin. Oh well, my parents died when I was still a kid.

Nag-crash yung eroplanong sinasakyan nila. We were very down that time. I was in misery. Lumaki ako na kasama si Lolo. Pero madalas din na wala siya dahil sa mga business meetings niya sa iba't-ibang bansa. Kaya naman laging ako lang ang naiiwan sa bahay. Bar is my second home. Wala akong kapatid. I love being alone. I prefer to be with bloody mary, vodka, mojito's and such alcohol drinks than to be with anyone.

*SAFARA! WHERE ON EARTH ARE YOU?!*

Yan yung nakalagay sa text ni Lolo. Ang laki ko na para i-baby sit pa niya. Tss. Graduating college na ko. I'm taking up BS  Travel Management. Oh well, binilisan ko na yung pagda-drive ko sa baby ferr ko. Buti na lang talaga nakakapag-drive pa ko kahit na umiikot yung buong paningin ko. After a minute, nakarating naman na ko sa tapat ng napaka-laki naming bahay. Daig pa namin ang nagtataguan ni Lolo dahil sa laki neto.

Pumasok naman na ko at nakita ko si lolo na may kausap sa cellphone niya. Agad siyang napatingin sakin at ngumiti.

"Wag na Miguel. Nandito na siya." Sabi niya sa kung sinumang hampaslupang kausap niya.

"Hi Lolopops! Looking for me, eh?" Nakaya ko namang lumapit sa kanya at humalik sa pisngi niya. Close kasi kami niyan.

"Where have you been? And god, Safara, you're drunk!"

"I am, Lo. Ano ba. Don't worry. Ayos lang ako." Sabay upo ko sa couch namin na pang-mayaman. Umiikot talaga ang paligid ko. Damn mukhang kailangan ko atang dalasan ang pag gimik para hindi ako nagkakaganito.

"Sumasakit talaga ang ulo ko sayong bata ka! Pasalamat ka at naka-uwi kang buhay sa kalagayan mo na yan!" Well, sumasakit din ang ulo ko. Sounds fair.

"Lo, keep your tantrums for now. Bukas na lang yan. I'm tired. Matutulog na ko." Sabi ko sabay tayo at punta sa kwarto ko.

Nagising naman ako sa sikat ng araw na tumatama sa maganda kong mukha. Bumangon na ko at nag-ayos. Ang sakit ng ulo ko. Traydor na mga alak. Bumaba na ko at naabutan ko si Lolo na may kausap na isang lalake. Around 40's, I guess?

"Goodmorning, Lo."

"Gising ka na pala. By the way, this is your Tito Mike. Business partner ng dad mo, before."

"So you're Safara? Ang gandang bata ah." Ang honest, infairness. Yan ang mga gusto ko. Ngumiti lang ako at tumabi kay Lolo.

"Anyway, nasabi na ba sayo ng Lolo mo?" Nagtaka naman ako sa tanong niya.

"About what?"

"Hindi ko pa nasasabi sa kanya. Sige Mike, Salamat." Sabi ni lolo. Agad namang umalis si Tito Mike and what was that?

"Lo, ano yung di mo pa sinasabi sakin?"

"Since kailangan kong pumunta ng Spain bukas, maiiwan ka dito. And I won't agree with that fact. Kaya naman nakausap ko na si Tito Mike mo."

"About what? Go straight to the point, Lo!" Is it just me or what but I don't think I am liking kung ano man ang naiisip ko ngayon.

"You'll be staying at their house." Damn.

"Pardon, Lo? I think I heard you wrong."

"You'll be stay—"

"Fine. I get it. At baket naman ako makikitira sa kanila? Lo naman!"

"It's for you. Isa pa, pasukan mo na next week. Alam kong babalik ka nanaman at gagawin mo nanaman yang mga so called hobby mo, Safara. And I won't tolerate that. Kaya dun ka titira sa kanila para may titingin at mag didisiplina sayo."

"Lo, I am twenty and I get to decide what I want to do with my life!"

"No buts Safara! Kung ayaw mong mawalan ng lahat ng meron ka, wag ka ng umangal. I'm doing this for you."

"For me? And how will that benefit me? Lo, we have our own house tapos gusto mong tumira ako sa bahay ng iba at kila Tito Mike pa! Nakakahiya!"

"Who told you na makikisama ka sa pamilya ni Mike? You're not."

"Ano? Lo, ang gulo. This is all wrong! Hindi ako titira kahit saan! Dito lang ako."

"Wag mo kong subukan, Safara. Dun ka titira kasama ng mga anak niya."

"What? This can't be happening! I can handle myself."

"It can be, Safara. Whether you like it or not, dun ka titira kasama ng mga anak niya."

"Lo—"

"Stop, Safara. Kung ayaw mong mawala sayo lahat ng luho mo, susundin mo ko. Isa pa, kaya kita gustong tumira dun dahil gusto kong matuto kang makipag-socialize sa ibang tao. Para matuto ka ng respeto at ng mawala na yang ugali mong di ko maintindihan. So, this discussion is over. Kumain ka na."

Hindi na ko kumain. Dumiretso lang ako sa kwarto ko at nagkulong. Shit I am so dead. Hindi pwedeng umalis ako sa bahay na'to. Andito lahat ng meron ako sa buhay. I just can't leave this all behind in just one snap eto yung nakasanayan kong buhay. For heaven's sake I am at the legal age to decide for myself and now I am getting these?

Gabi na kaya bumaba na ulit ako. Na-frufrustrate ako pag nakikita ko si Lolo! How could he do this to me?! At ginawa pa talafa niyang panakot yung mga luho ko.

"Eat. Ngayon kita ihahatid sa bahay ng mga anak ni Mike."

"As in now? Lo, give me some more days to absorb all this sh—"

"Wag mo ng ituloy ang sasabihin mo. Upo. Kumain ka na. Ihahatid na kita dun."

"How about my things?"

"Nandun na yung mga bago mong gamit."

"What? Pero, Lo! Yung mga gamit ko dito yung Gucci, LV, Hermes, Dior, and all my branded bags and things Lo! Nandito lahat! Hindi pwedeng maiwan yun."

"You won't be needing those."

"Lo, fine. Payag na nga akong titira ako dun pero hindi naman ata ako payag na maiiwan yung mga gamit kong yon dito!"

"Fine. Kunin mo na lahat."

Binilisan ko lang ang pagkain at bumalik agad sa kwarto para kunin ang mga gamit ko. Labag sa loob ko lahat ng to pero wala akong magagawa pag si Lolo na ang nagsalita. Nagbihis na rin ako. Isang off shoulder shirt at short lang ang sinuot ko

Bumaba na ko at nakita ko si Lolo na palabas na. sumunod lang ako sa kanya. Pupunta na sana kao sa baby ferr ko pero bigla siyang nagsalita.

"That car of yours, will stay here. Hindi mo yan dadalhin." Fuck.

"Lo! You're being too much! Aalis ako sa bahay na'to na dala-dala 'tong baby ferr ko! hindi ako papayag na maiiwan 'to dito!"

"No Safara. Maiiwan yan dito. End of discussion." Another fuck for me. Sumunod na ko sa kanya at sumakay sa kotse. Tahimik lang kami habang nasa byahe. Wala akong sasabihin sa kanya kasi naiinis ako sa kanya.

Ilang oras din yung byahe namin ng tumigil kami sa isang bahay. Hindi siya ganun kalaki. Two-storey house lang and I don't even know if I could fit in there.

"Lo, kasya ba ko dyan? Are you for real?"

"Ikaw talagang bata ka that's one of the reason kung bakit kailangan ko tong gawin sayo. Tara na." Sumunod ako sa kanya. Isang lalake na kasing edad ko lang siguro yung nagbukas ng gate. Nag bless lang siya kay Lolo at iginaya na kami papasok sa loob. Ni hindi man lang niya ko tinignan. The guts!

Pagpasok sa loob, hindi na ko nagtaka na napaka-simple lang ng buong bahay. Kung ikukumpara sa bahay namin, malamang wala to sa pagpipilian ko. Bumungad agad samin ang sala nila at what the fuck am I seeing right now?

Holy shit.