DWIGHT POV

AFTER the party.I expected Everett to scold me, hindi ko sinunod ang utos nya at nilapitan parin siya and I even pretend to be her boyfriend infront of everyone.She must have felt embarassed and angry.Pero hindi, hindi siya galit saakin pero hindi rin naman ito natutuwa.

Walang imik siya habang nakatanaw sa labas ng binatana ng passenger seat.Nagsalita lang ito kanina ng sabihin nyang gusto nya sa passenger seat sumakay.

I just focused my gaze on the road and after a couple minutes I broke the silence.

"I'm sorry for lying.Hindi dapat kita pinangunahan kanina--"

She cut me of."Ayuko talaga sa mga party, gaya nung kanina, but I would always attend because of I'm the Heiress of Jullio Salveda.Ayukong mapahiya at dungisan ang pangalan ni Daddy."

She tore her eyes from the window."Si Daddy ang nag-iisang nagpalaki saakin since my mother tragically passed away with my little brother.My father was my greatest happiness, kaya kahit kailan ay hindi ko siya sinuway."

Nanatili lang akong nakikinig sakanya."I always depend on my Dad, Siya ang tagapag-tanggol ko sa lahat.Even if I was wrong, Dad would make it right for me so I could win.Si Daddy ang palaging pumo-protekta saakin." mapakla siyang ngumiti bago bumuntong hininga

Then she looked at me."I'm grateful for your help earlier, even tho...I shouted at you, You were there to protect me.Thank you, Captain." she smiled at me softly

Biglang parang mas lumawag na ang paghinga ko sa nakita kong pag-ngiti nya.The words from her father flashed my memory,

Protect her smile...

Sasagot na sana ako ng biglang may balang tumagos sa windshield ng driver seat.I felt a sharp pain on my shoulder, Fuck! I've been shot!

"Yuko!" mabilis kong iniyuko ang ulo ni Everett.

Bumalik ang atensyon ko sa kalsada.At nagsunod-sunod rin ang pagbaril pa backseat ng kotse, mabuti nalang at sa passenger seat sumakay si Everett.

Napatingin ako sa side mirror, a black car is following us.How could I not notice that fucking car earlier?

Mas binilisan ko ang pagmamaneho para di kami maabutan pero nakabuntot parin saamin ang itim na kotse.Napatingin ako sandali kay Everett, She didn't make any movement and stayed her head down.

Hindi siya nagpapanic na kung katulad siya ng iba ay baka umiiyak pa.Mas mabuti narin na ganun ang reaksyon nya.

I grabbed the gun I hid on the car floor."Are you okay?" tanong ko kay Everett

"Mm." imik nya

"Humawak ka sa seatbelt, Ipi-preno ko ang kotse." utos ko na agad nya namang ginawa.

Malakas kong binalya ang kotse and It made a loud skretching sound.Mukang di 'yon inasahan ng nasa itim na kotse, nagpatuloy lang ito at doon ay nagkaroon ako ng pagkakataong iputok ang baril.

Natamaan ko ang kaliwang gulong non.I also shot the other tire multiple times before I start the engine again, papaandarin ko na sana ang kotse ng lumabas naman ang dalawang lalaki mula sa backseat.May hawak silang dalawang baril.

As quick as lightning.I drove the car, gusto ko silang sagasaan kung hindi ko lang sakay si Everett.Her safely is my most priority afterall.

Pinaputukan pa kami ng dalawang lalaki pero mabilis kaming nakalayo doon.Nang tiningnan ko ang side mirror ay wala na ngang sumunod saamin pero kahit na ganun ay hindi parin ako napanatag.

"Inantay muna nilang makalayo tayo sa hotel."

Napatingin ako kay Everett.Hindi mababakasan ng takot o pangamba ang muka nya na parang walang pag-tambang at putukan na nangyari kanina.

"Captain! Look at the road!" she shouted in panic

Agad akong napatingin sa daanan.Isang rumaragasang ten-wheeler truck ang sasalpok saamin.Nanlaki ang mga mata ko at nabalot ng takot ang buong sistema ko.Takot hindi para sa buhay ko kundi para sa babaeng katabi ko.

"Fuck!" I cursed under my breath and let out a sigh of relieve when we get back to our lane.

I gaped at Everett.Ang nerbyos ko kanina na napalitan ng ginhawa ay naging blanko ng marinig ko itong tumawa pagkatapos magsalita.

"Hindi yata ako mamatay sa bala, Mamatay ako sa car crash ng dahil sayo."

Muntik na kaming mamatay at nagagawa nya pang mag-biro.Damn this woman!
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Nang makauwi na kami ay agad kong pina-secure ang paligid.Walang nagtanong, lalo ako ang sinabihan ni Mr.Salveda na in-charge habang wala sila.

Pumuntang Hongkong si Mr.Salveda at ilan sa bodyguard nito kaninang umaga dahil sa doon kukunin ang bagong labaratory para sa kompanya nila.He said he'll be back in 3 days and he assign me as in-charged.I guess my tiwala talaga ito sa kakayahan ko, o baka naman sa mga salitang binitawan ni Director Matinez sakanya.I still believe na ang director ang nag-rekomenda saakin sakanila

Sinalubong ni Gracey ng nasa ikalawang palapag na sila.Hindi parin mawala ang ngiti ni Everett sa labi hanggang sa mga oras na 'yon.I still can't believe that after the danger she went through, nagagawa pa nitong ngumiti.

"Kamusta po ang Party, Miss Eve?" tanong ni Gracey bago ako sinulyapan ng tingin.

"Mm, It was okay.Si Captain ang naging--" napahinto siya sa sasabihin.She looked at me and her gaze dropped down to my shouder, mabilis nya akong nilapitan na medyo kinabigla ko.

Hinubad nya ang suit na suot ko, then a sharp pain overwelmed me.I suddenly remember, I've been shot earlier.

My eyes quickly widened."Hey, wala yan--" kukunin ko na sana 'yong suit sa kamay ni Everett.

Hindi kita ang dugo gawa ng kulay itim ang suit na 'yon pero ng kuskusin 'yon ni Everett gamit ang kamay ay may kulay pulang mantsa ang naiwan sa daliri nya.

The suit's been drenched in my blood, nagulat doon si Everett maging si Gracey.

"F-first aid, Gracey 'yong first aid!"

"Opo!"

Hinila ako ni Everett papunta sa kwarto nya na nasa gilid lang namin.Rose scent filled my nostrills.Ang bango ng kwartong 'yon.Pinaupo ako nito sa kama nya

Madaliang tinanggal ni Everett ang pagkakabutones ng itim na pulong suot ko.

"Natamaan ka!" worried painted over her face.

"H-hey, I'm fine.Aw-fuck!" ayukong mag-inarte na parang babae sa harap nya pero biglang kumikirot ang natamaan kong balikat.

"GRACEY! FASTER!"

It fucking hurts.

Ilang segundo lang a dumating narin si Gracey hawak ang medical kit.

"Lilinisin ko muna." sabi ni Everett na nag-aalala paring nakatingin saakin

Dampi pa lang ng bulak sa sugat ay napapamura na ako.

"Shit! Ah-fuck!" I groaned in pain

"I'm being gentle! I'm being gentle!"

Fuck.Ilang beses na ba akong natamaan ng bala? Bakit parang ngayon ko lang naramdaman ang ganitong sakit?

Pagkatapos nyang linisin ni Everett ang dugo ay sinimulan nya ng linisin ang mismong tama ng baril.Halos mapakapit ako aa bedsheet ng kama nya.Putang-ina! Para naman akong babae nito eh!

After almost 20 minutes, finally, she's done bandaging the wound.Doon narin ako nakahinga ng maayos.

"Mabuti at daplis ng bala lang no, Captain Dwight?"

Natigilan ako sa sinabi ni Gracey bago ito umalis dala ang medical kit.What? Daplis lang?? Daplis lang at kung umarte ako ay parang isang kanyon yong tumama sa balikat ko.Tangina!

"Okay kanaba? Masakit pa?" tanong nya

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maasar sa tanong nya.She's smiling at me.

"Inaasar mo ba ako?" balik na tanong ko

Umiling siya."I'm asking because you scared me." Tumingin ito saakin."Sa lahat ng bodyguard ko ikaw ang unang nabaril." dagdag pa nito

"Iniinsulto mo ba ako?"

She softly smiled."Nope.I'm saying you better take the pride on that, Ikaw ang una kong nabigyan ng first aid dahil malay mo sa susunod ay matamaan ako."

"I won't let that happen."

She looked at me."Natamaan kana nga eh, ang lakas naman ng loob mong sabihin 'yan." sabi nya na hindi ko malaman kung binibiro pa ako nito o seryuso siyang nang-iinsulto

"Sinuwerte lang ang bumaril saakin."

"Sabi mo eh." she chuckled, pero kita ko parin ang pag-aalala nya.

I sighed heavily."Po-protektahan kita.Alam kong kaya ko.I promised to protect you and I will keep that promise."

She gave me a warm smile before nodding."I'll hold onto that promise.I know you can."

Sa susunod, pangako, Hindi ko na ulit hahayaang masaktan ang sarili ko.While protecting you, I'll make sure to not hurt myself.I don't wanna see you getting worried.I wanna protect you, you and your smile Everett Jaime Salveda.