႐ုတ္တစ္ရက္သူစိမ္းလူတစ္ေယာက္မွဝင္ထိုင္လိုက္သျဖင့္ChangMinေကာYoungHoonပါလန့္သြားေလသည္။ထိုလူကအမည္းေရာင္maskကိုဝတ္ထားၿပီးဦးထုပ္ကိုလည္းခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားသျဖင့္႐ုပ္ျဖတ္ထားမွန္းခန့္မွန္းမိပါသည္။

"ဘယ္...ဘယ္သူလဲမသိဘူး"

ChangMinမွေမးလိုက္ေတာ့ထိုလူကေဘးဘီကိုတစ္ခ်က္လွမ္းအကဲခတ္လိုက္သည္။ဆိုင္ထဲတြင္လည္းတစ္ျခားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္သာမန္လူမ်ားေလာက္သာရွိသည့္အတြက္ဝတ္ထားသည့္maskႏွင့္ဦးထုပ္ကိုခြၽတ္လိုက္သည္။

"အတြင္းေရးမႉးMoon"

ChangMinႏွင့္YoungHoonတို႔ရဲ႕စားပြဲကို႐ုတ္တစ္ရက္ဝင္ထိုင္လာေသာ႐ုပ္ျဖတ္ထားသည့္သူကအျခားသူမဟုတ္အတြင္းေရးမႉးMoonျဖစ္ပါတယ္။အတြင္းေရးမႉးMoonမွာYoungHoon Appa companyစတင္တည္ေထာင္ကတည္းကရွိေနေပးခဲ့တဲ့Appaရဲ႕လူယုံေတာ္အတြင္းေရးမႉးMoon Hyung Seoပဲျဖစ္ပါတယ္။YoungHoon Appaဆုံးေတာ့သူလည္းအလုပ္ထြက္ၿပီးနယ္ဘက္ကိုေျပာင္းသြားတယ္လို႔ၾကားပါတယ္။

"Hyungနဲ႕သိတာလား"

"အင္းဟုတ္တယ္Appaရဲ႕အတြင္းေရးမႉးေလ"

"ဒါနဲ႕အတြင္းေရးမႉးMoonကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး..."

"ကြၽန္​ေတာ္သခင္ေလးကိုအေရးတစ္ႀကီးေျပာစရာရွိလို႔ပါ"

ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ChangMinလည္းအရိပ္အကဲသိသိျဖင့္သန့္စင္ခန္းသြားကာေရွာင္ေပးလိုက္သည္။

"ဘာေျပာမလို႔တုန္း"

"ကြၽန္ေတာ္ခုေျပာမယ့္စကားေတြကိုသခင္ေလးေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေပးပါ"

အတြင္းေရးမႉးMoonမွာတစ္ကယ့္ကိုေလးေလးနက္နက္ပုံႏွင့္ေျပာေနတာမလို႔YoungHoonေခါင္းၿငိမ့္ျပကာေသခ်ာနားေထာင္လိုက္သည္။

"အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့သခင္ေလးမိဘေတြဆုံးတာမေတာ္တဆမႈမဟုတ္ပါဘူး"

"ဘာ!!!!!!"

"ဟုတ္ပါတယ္လုပ္ႀကံခံထားရတာပါ"

"ဘယ္လိို....ခင္မ်ားမျဖစ္နိုင္တာေတြေျပာေနတာပဲရဲေတြကမေတာ္တဆမႈဆိုၿပီးအမႈပိတ္လိုက္တာၾကာၿပီေလ"

"ဟုတ္ပါတယ္ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာယုံေပးပါျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကလုပ္ႀကံခံထားရတာပါ....အဲ့ေန႕ကသခင္ေလးရဲ႕မိဘေတြကဘူဆန္ဘက္မွာနာမည္ႀကီးတဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္နဲ႕စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စရာကိစၥရွိလို႔သြားလိုက္တာပါဒါေပမဲ့အဲ့ေန႕မွာပဲနိုင္ငံျခားကလူတစ္ေယာက္ကလည္းအလုပ္တူတူတြဲလုပ္ခ်င္လို႔စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေနခဲ့တာပါဒါေပမဲ့သခင္ေလးရဲ႕အေဖနဲ႕ပဲအလုပ္တြဲလုပ္မယ္ေျပာတာမလို႔စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လို႔မရေအာင္ကားအက္ဆီးဒင့္ကိုလုပ္ႀကံလိုက္တာပါ"

YoungHoonမွာနားေထာင္ရင္းႏွင့္စိတ္ေတြေထြျပားလာပါသည္။ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြေတာင္မမွန္ခ်င္ေတာ့။

"အဲ့ေတာ့....Appaတို႔ကိုလုပ္ႀကံတာအဲ့နိုင္ငံကျခားကတစ္ေယာက္ေပါ့"

"ဟုတ္ပါတယ္သူ​ေဌးတို႔ကိုလုပ္ႀကံတဲ့သူက.........."

"ေျပာေလဘာလို႔ရပ္သြားတာလဲကြၽန္​ေတာ့္မိဘေတြကိုသတ္တာဘယ္သူလဲလို႔!!!"

"သခင္ေလးရဲ႕အေဒၚ..သူေဌးရဲ႕ညီမKim Minaပါ"

"..............ဘာ........"

YoungHoonမွာေျပာစရာစကားပင္မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကိုျဖစ္သြားတဲ့အထိဆြံ႕အသြားသည္။မ်က္လုံးထဲတြင္လည္းမ်က္ရည္မ်ားေဝ့လ်က္။

"ဟုတ္ပါတယ္သခင္ေလး"

"မ....မျဖစ္နိုင္ဘူးေဒၚေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုကူညီေပးေနတာေလဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္ရမွာတုန္း"

"သူက...Companyကိုေရာက်န္တဲ့လုပ္ငန္းေတြကိုေရာအပိုင္လိုခ်င္လို႔ကူညီခ်င္ေဆာင္ေနတာပါ"

"ကြၽန္ေတာ္.......ဘာကိုယုံေပးရေတာ့မွာလည္း..."

"ဟုတ္ပါၿပီအာ့ဆိုကြၽန္ေတာ္ေမးမယ္သခင္ေလးကိုKim MinaကCompany shareေတြကိုဘယ္လိုေျပာျပထားလဲ"

"Companyရဲ႕50%ကကြၽန္ေတာ့္ဟာဒါေပမဲ့အတည္မျဖစ္ေသးဘူးတဲ့ကြၽန္ေတာ္လုပ္ငန္းကြၽမ္းက်င္လာမွတစ္ျခားရွယ္ယာရွင္ေတြေကာသေဘာတူမွကြၽန္ေတာ္ပိုင္မွာတဲ့"

အတြင္းေရးမႉးMoonမွာတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး.....

"အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့အဲ့Share 50%လုံးကသခင္ေလးေမြးကတည္းကအျပည့္အဝပိုင္တာပါ"

YoungHoonမွာအံ့ၾသသည့္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့....

"တစ္ကယ္ေျပာတာပါသခင္ေလးမယုံရင္ဒီမွာသခင္ေလးအေဖ သူေဌးကိုယ္တိုင္လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့စာခ်ဳပ္ပါ"

YounHoonလည္းအတြင္းေရးမႉးMoonျပသည့္စာခ်ဳပ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕အေဖလက္မွတ္ႏွင့္Company၏အေရးႀကီးစာ႐ြက္စာတမ္းေတြမွသာေတြ႕ရေလ့ရွိသည့္Appaရဲ႕တံဆိပ္တုံးကိုေတြ႕လိုက္ေသာေၾကာင့္ပိုလို႔ပင္အံ့သြားသည္။ၿပီးေတာ့မ်က္ရည္မ်ားမက်ေအာင္ထိန္းသည့္အေနျဖင့္မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိဳက္ကာအတြင္းေရးမႉးMoonဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဟုတ္ၿပီကြၽန္ေတာ္ယုံပါၿပီ....ဒါေပမဲ့ဘာလို႔ခုမွဒါေတြလာေျပာေနရတာလဲကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြဆုံးသြားတာသုံးႏွစ္ေတာင္ရွိေနၿပီေလကြၽန္ေတာ္ေတာင္ခုမွေနသားက်ခါစပဲရွိေသးတာကိုဘာလို႔ခုမွလဲ"

"အမွန္ေတာ့ဒါေတြအကုန္လုံးကိုသခင္ေလးCompanyကိုပိုင္မွေျပာျပမလို႔ပါဒါေပမဲ့Kim Minaရဲ႕အႀကံေတြကိုကြၽန္ေတာ္စုံစမ္းမိလို႔ခုလာေျပာလိုက္ရတာပါကြၽန္ေတာ္ဒီသုံးႏွစ္အတြင္းအျပင္ကေနKim Minaအေၾကာင္းကိုစုံစမ္းေနတာပါ။သူကသခင္ေလးထင္ထားသလိုၾကင္နာတတ္တဲ့သူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူးသူ႕အတြင္းေရးေတြသိလို႔ဆိုၿပီးသတ္ပစ္တဲ့လူေတြကငါးေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္ခုလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုသူရိပ္မိေနမွာစိုးလို႔႐ုပ္ျဖတ္ၿပီးလာရတာပါ။"

"အဲ့ေတာ့...သူလိုခ်င္တာေတြကြၽန္ေတာ္ေပးလိုက္မယ္ေလCompanyကိုေရာMallေတြကိုေရာၿပီးေတာ့Shareေတြေကာ...အဲ့လိုလုပ္လိုက္လို႔မရဘူးလားကြၽန္ေတာ္မွအဲ့တာေတြမလိုဘဲ"

"ဘယ္ရမလဲသခင္ေလးရယ္Companyကသခင္ေလးAppaသူ႕ဘဝႀကီးတစ္ခုလုံးရင္းၿပီးေသေသခ်ာခ်ာတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့Companyပါကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သူဘယ္ေလာက္ထိပင္ပန္းခဲ့လည္းဆိုတာမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါ......သခင္ေလးေမြးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူေဌးတစ္ခါေျပာျပဖူးတယ္...သူ႕သားႀကီးလာရင္တဲ့သူ႕Companyကိုအရည္အခ်င္းရွိရွိနဲ႕ဦးေဆာင္သြားနိုင္မဲ့လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္တဲ့"

အတြင္းေရးမႉးမွာေျပာလည္းေျပာမ်က္ရည္မ်ားလည္းဝဲလ်က္ေပါ့။YoungHoonမွာေတာ့ငိုလို႔ငိုမွန္းပင္မသိေအာင္မ်က္ရည္မ်ားကပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ေပၚစီးက်လ်က္။

"အဲ့ေတာ့သခင္ေလးကသူေဌးရဲ႕ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာေပးလို႔မရဘူးလားဒီထက္သန္မာေအာင္လုပ္ၿပီးKim Minaကိုလည္းအျပတ္ရွင္းၿပီးCompanyကိုဦးစီးေပးလို႔မရဘူးလားကြၽန္ေတာ္ေတာင္းဆိုတာပါ"

"ကြၽန္​ေတာ္နားလည္ပါၿပီဒါေပမဲ့လက္ခံၿပီးသားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုျပန္ေျပာင္းေတြးၿပီးလက္ခံဖို႔က်ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္အတြက္နည္းနည္းခက္ေနတယ္ကြၽန္ေတာ္စိတ္ျပငိဆင္ဖို႔လိုေသးတယ္"

"ေကာင္းပါၿပီခုလိုနားလည္ေပးလို႔သခင္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဒါကကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္ပါဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္"

ဟုဆိုကာအတြင္းေရးမႉးMoonလည္းMaskနဲ႕ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းၿပီးထြက္သြားလိုက္တယ္။ChangMinလည္းထိုလူထြက္သြားတာျမင္မွYoungHoonနားကိုျပန္လာလိုက္တယ္။YoungHoonမွာေတာ့ေျပာခဲ့သမွ်ေတြကိုျပန္ေတြးေနေလသည္။မ်က္ရည္မ်ားကလည္းအဆက္မျပတ္စီးဆင္းလ်က္။ChangMinေရာက္လာတာလည္းျမင္ေရာမ်က္ရည္မ်ားကိုအျမန္သုတ္လိုက္သည္။

"Hyungငိုေနတယ္....ဘာေတြမ်ားျဖစ္လို႔လဲHyungရယ္"

ChangMinစိတ္ထဲတြင္လုံးဝမေကာင္းYoungHoonမ်က္လုံးမ်ားမွာလည္းေဖာင္းအစ္ကာနီရဲလ်က္။ပါးေပၚတြင္လည္းက်ဆင္းထားသည့္မ်က္ရည္တို႔မွာမေျခာက္ေသးသည့္အတြက္ျမင္ေနရသည္။သူHyungကိုဒီလိုျမင္ေတာ့သူနာက်င္ရသည္။သူပါငိုခ်င္လာသည္။

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးလာျပန္မယ္ေလ"

ဟုဆိုကာYoungHoonလည္းေငြရွင္းၿပီးChangMinနဲ႕တူတူထြက္လာလိုက္သည္။ကားထဲဝင္မယ္လုပ္ေတာ့ChangMinက.....

Hyung...ကြၽန္​ေတာ္တို႔ဟိုနားေလးထိလမ္းခနေလွ်ာက္ရေအာင္"

YoungHoonကေတာ့ဘာမွမတုံ႕ျပန္ေပမဲ့သူကYoungHoonလက္ေမာင္းေလးကိုကိုင္ကာဆြဲေခၚသြားသည္။လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းႏွစ္ေယာက္သားဘာစကားမွလည္းမေျပာျဖစ္ၾကတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္မျမင္ရေအာင္လည္းဟိုဘက္လွည့္ထားလိုက္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွေလထုဟာလည္းေအးစက္ၿငိမ္သက္လ်က္။ထို႔ေၾကာင့္မေနနိုင္သည့္ChangMinမွစ၍.......

Hyung....ဘာ​​အေၾကာင္းရွိလည္းေတာ့မသိေပမဲ့ငိုခ်င္ရင္ငိုခ်လိဳက္ေနာ္မမ်ိဳသိပ္ထားနဲ႕အဲ့လိုဆိုHyungရင္ထဲဆို႔ေနလိမ့္မယ္"

YounHoonမွာေလွ်ာက္ေနသည့္ေျခလွမ္းေလးေတြရပ္တန့္ကာChangMinဘက္ကိုလွည့္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ဘာမွမေျပာဘဲၾကည့္ေနရင္း႐ုတ္တစ္ရက္ငိုခ်ပလိုက္သည္။ChangMinမွာအလိုက္တသိျဖင့္YoungHoonလက္ေမာင္းေလးကိုအသာေလးပုတ္ေပးေလသည္။YoungHoonရဲ႕ငိုသံကိုနားေထာင္ၾကည့္လွ်င္ပင္သူ႕မွာဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ပင္ပန္းေနမလဲဆိုတာခန့္မွန္းမိတာေၾကာင့္ChangMinရင္ထဲစိတ္မေကာင္းYoungHoonငိုလွ်င္သူလည္းနာက်င္ရသည္မို႔သူပါမ်က္ရည္ေတြက်ေတာ့သည္။

ChangMinလည္းYoungHoonကိုထပ္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့အေနျဖင့္ဖက္ၿပီးYoungHoonေက်ာေလးကိုအသာပုတ္ေပးလိုက္သည္။YoungHoonမွာလည္းChangMinရဲ႕ခါးေလးကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ကာChangMinပခုံးေပၚကိုမ်က္ႏွာအပ္လ်က္ငိုေလသည္။

ဒီလိုနဲ႕သာယာတဲ့ညေလးဟာေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ငိုေႂကြးသံေတြနဲ႕ဖုံးလႊမ္းသြားတဲ့ဝမ္းနည္းစရာညေလးျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

အတန္ၾကာေအာင္ငိုၿပီးတဲ့ေနာက္YoungHoonမွာChangMinကိုဖက္ထားတာကေနခြာၿပီးChangMinမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ေကာင္ေလးမွာသူ႕အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာလိုက္ငိုထားသည္ကိုျမင္ေတာ့ChangMinမ်က္ႏွာေလးအားတစ္ယုတစ္ယကိုင္ကာပါးေပၚမွမ်က္ရည္ေလးမ်ားကိုသုတ္ေပးလိုက္သည္။

YoungHoon's pov - ဟာကြာ....ငါေၾကာင့္နဲ႕ဒီလိုအျပစ္ကင္းစင္ၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးကိုမ်က္ရည္က်ေစမိၿပီ

"ၾကည့္ပါဦးChangMinက ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူၿပီးငိုထားတာမ်က္ရည္ေတြလည္း႐ႊဲလို႔"

"ရပါတယ္Hyungရဲ႕....Hyungဘာေၾကာင့္ငိုရတယ္ဆိုတာေတာ့မသိေပမဲ့Hyungဒီလိုငိုေနတာျမင္ေတာ့ကြၽန္​ေတာ့္စိတ္ထဲမေကာင္းလို႔ပါ"

"SorryပါChangMin nah....ကိုယ္မင္းကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္မိျပန္ၿပီ"

"ဟင့္အင္း....မဟုတ္တာHyungသာအဆင္ေျပဖို႔အေရးႀကီးတယ္....ခုေကာနည္းနည္းသက္သာသြားၿပီလား"

YoungHoonလည္းသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာအနီးနားမွာရွိတဲ့ထိုင္ခုံတန္းေလးဆီChangMinလက္ေလးကိုဆြဲၿပီးေခၚလာလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ChangMinမ်က္ႏွာေလးအားေသခ်ာၾကည့္ကာအတြင္းေရးမႉးMoonေျပာခဲ့သမွ်အေၾကာင္းအရာေတြကိုChangMinနားလည္ေလာက္သည္အထိအၾကမ္းဖ်င္းေျပာျပလိုက္သည္။

"အဲ့ေတာ့အခုကိုယ့္စိတ္ေတြအရမ္းေထြျပားေနတယ္ကိုယ္ဘယ္တုန္းကမွကိုယ့္မိဘေတြဆုံးတာကိုလက္မခံနိုင္ခဲ့ဘူးဒါေပမဲ့ခုမွအသားက်ခါစေလအဲ့တာကိုဘာလို႔......"

"Hyungေတာ္ၿပီ....ဆက္မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ဆက္ေျပာရင္Hyungထပ္ၿပီးငိုေနမိလိမ့္မယ္ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ရက္ဘူး......Hyungဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီဆိုရင္သန္မာလာေအာင္ႀကိဳးစားမွရမယ္ေလေနာက္ထပ္ဘယ္လိုကိစၥေတြHyungႀကဳံေတြ႕လာရဦးမလဲဆိုတာမွမသိနိုင္တာအဲ့ေတာ့ခုကစၿပီးစိတ္ကိုျပင္ဆင္ဟုတ္ၿပီလား....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြၽန္ေတာ္Hyungေဘးနားမွာရွိေနမွာမလို႔Hyungအားမငယ္နဲ႕ေနာ္"

YoungHoonမွာသူ႕လက္ေလးကိုကိုင္ၿပီးအားေပးစကားေျပာလာခဲ့ေကာင္ေလးကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာဖက္ထားလိုက္သည္။

YoungHoon's pov - ဟုတ္တယ္ကေလးေလးေျပာသလိုကိုယ္သန္မာမွျဖစ္မယ္ၿပီးေတာ့ကေလးေလးကိုလည္းထပ္ၿပီးစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ရေအာင္ထားမယ္

ChangMin's pov - Hyungကိုဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြၽန္ေတာ္အတတ္နိုင္ဆုံးေဘးကေနအားေပးမယ္အတတ္နိုင္ဆုံးကူညီမယ္ၿပီးေတာ့Hyungေပ်ာ္လာေအာင္လည္းလုပ္ေပးမယ္

ဒီလိုနဲ႕ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္အေတြးကိုယ္စီေတြးကာႏွစ္ႏွစ္ကာကာဖက္ထားလိုက္ၾကသည္။ဒီေန႕ညေလးကေတာ့ခံစားခ်က္အစုံေရာေထြးသြားတဲ့ညေလးျဖစ္သြားတာေပါ့။
...........................

"Hyungဒါဆိုကြၽန္​ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ည7နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီဆိုေတာ့"

"ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"

"ရပါတယ္Hyungလည္းအိမ္ျပန္ရဦးမွာကို"

"ဟင့္အင္း...ကိုယ္ကလိုက္ပို႔ေပးခ်င္လို႔ပါChangMinအိမ္လည္းသိသြားေအာင္လို႔"

"ဟုတ္ပါၿပီအာ့ဆိုလည္း"
..........................

"ေရာက္ၿပီHyung......ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ဆင္းၿပီေနာ္bye bye good night Hyung"

"အင္းအင္း"

YoungHoon's pov - Good nightပါကိုယ့္ရဲ႕ကေလးေလး❤
.................................

YoungHoonအိမ္ေရာက္​ေတာ့အေဒၚျဖစ္သူမွ.....

"ေရာက္ၿပီလားသားေလး......ပင္ပန္းေနေရာေပါ့သြားအေပၚတက္ၿပီးနားေတာ့ေလ"

"ဟုတ္ကဲ့"

YoungHoon's pov - ကြၽန္ေတာ္သိပ္ကိုတုံးခဲ့တာပဲေဒၚေလးအဲ့လိုေတြၿပဳံးျပၿပီးဂ႐ုေတြစိုက္ခဲ့တာကိုတစ္ကယ္စိတ္ရင္းလို႔ထင္ခဲ့မိတဲ့ကြၽန္ေတာ္သိပ္ကိုတုံးအလြန္းခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့စိတ္မပူပါနဲ႕ကြၽန္ေတာ္မတုံးေတာ့ပါဘူး။

YoungHoonလည္းအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚပက္လက္လွဲလိုက္ကာနဖူးေပၚလက္တင္ၿပီးမ်က္ႏွာက်က္ကိုသာၾကည့္ေနလိုက္သည္။ဒါေပမဲ့သူျမင္ေနရတာမ်က္ႏွာက်က္မဟုတ္ဘဲခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္.....သူ႕ကိုမ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းပါးခ်ိဳင့္ေလးနဲ႕ၿပဳံးကာအားေပးေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္......တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္သူ႕ရဲ႕ကေလးေလး......

ဟုတ္တယ္YoungHoonကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ေလးခင္မွာတင္နာမည္ေပးလိုက္မိတာကေလးေလးသူရဲ႕ကေလးေလး......

YoungHoonမွာChangMinမ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေယာင္ၿပီးသူ႕ဘယ္ဘက္ရင္အုံႏွလုံးသားရွိရာေနရာေလးကိုလက္ျဖင့္စမ္းလိုက္ၿပီးတစ္ဒုတ္ဒုတ္နဲ႕ခုန္ေနတဲ့ႏွလုံးသားကိုခံစားမိေတာ့ၿပဳံးလိုက္သည္။

YoungHoon's pov - ရင္ခုန္တယ္ဆိုတာဒါမ်ိဳးကိုး....ဒါဆိုငါChangMinေလးကိုႀကိဳက္ေနၿပီေပါ့....မဟုတ္ဘူးခ်စ္မိေနၿပီ

YoungHoonလည္းအေတြးေတြကိုရပ္ကာေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးသြားေတာ့ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္ကာေခၚလိုက္သည္။

"Hello အတြင္းေရးမႉးMoon"

_____________________________________

YoungHoonေလးကေတာ့fallin' in love သြားပါၿပီChangMinေလးတစ္ေယာက္ကေကာ.......YoungHoonကိုျပန္ခ်စ္ပါ့မလား?