EPILOGUE

Simula noong nagkita kami ni Damian sa harap ng gym, naging malapit na kami sa isa't isa. Palagi na kaming nag-uusap.

Mabilis kong nakapalagayan si Damian dahil mabait siyang tao.

Ilang linggo na ang makalipas nang unang magtama ang aming mga buhay.

“Saan ka?” tanong niya nang minsan niya akong makitang naglalakad sa daan.

Patungo ako sa kasalan na kumuha sa akin para maging photographer nakaraang buwan. Abala ako nitong mga nakaraang linggo.

Hindi na rin ako yamot gumising tuwing umaga dahil ilang beses na akong pinuntahan ni Jun sa bahay. Paminsan-minsan ay ako ang pumupunta sa kanya. Ang maganda nga doon ay pati si Erwin dumidiretso na sa bahay ko.

Isang beses nga ay magkasabay silang dumating. Kaya ang nangyari ay pareho nila akong kinana nang magkasabay. Noong mga oras na iyon, pakiramdam ko nasa langit ako eh. Parehong butas ko ang may burat. Hehe.

Ilang linggo na iyon, ngayon balik sa dati dahil pareho na kaming mga abala sa ginagawa dahil sa paparating ring piyesta. Tapos ito nga, ang kasalan.

“Kukuha ako ng mga litrato sa kasalan, pre,” sagot ko sa tanong niya. Ngumiti ako nang akbayan nya ako. Sa ilang linggo na nagiging malapit kami ni Damian, nagiging malapit rin ang aking loob sa kanya.

“Galingan mo ah?” aniya.

Tumango ako at nagpaalam na. Sumakay ako nang tricycle, ngunit habang papalayo ang pagitan namin ni Damian, papalapit nang papalapit ang emosyon ko sa katotohanan.

Sa katotohanang unti-unti na akong nahuhulog sa kanya.

Ilang araw makalipas ay tumungo ako sa gym. Nagpa-member na ako rito para kumuha ng mga shots para sa Sports category na naroon sa blog ko. Ayos naman sa kanilang mga naroroon sa gym ang kunan.

Mainit ang hangin noong araw na iyon, at kahit halos magtatakip-silim na, ramdam pa rin sa balat ko ang init ng araw na tila humahabol pa. Ang amoy ng pawis at bakal ang unang bumungad sa akin nang pumasok ako sa maliit na gym ng Sitio Kalasag.

Simple lang ang lugar. Isang masikip na espasyo na puno ng lumang kagamitan, mga bakal na barbell at dumbbell na may halong kalawang. Walang aircon, kaya kahit saan ka lumingon, nagkalat ang butil-butil na pawis mula sa mga nagbubuhat.

Doon ko ulit siya nakita. Si Damian.

Siya agad ang tumawag ng atensyon ko, hindi dahil sa ingay niya, dahil tahimik siyang nagbubuhat sa isang sulok, kundi dahil sa mismong presensya niya.

Kayumanggi ang balat niya, parang hinalikan ng araw sa tamang paraan. Malapad ang dibdib niya, puno ng balbon na kumakapit sa bawat umbok ng kanyang muscles.

Ang mga braso niya ay parang hita ko na. Matigas, makinis, pero punong-puno ng litid. Halatang ang lakas niya ay hindi gawa-gawa lang sa gym kundi pinanday ng trabaho at buhay.

Nakasuot siya ng isang itim na sando na basang-basa ng pawis, at dahil sa liit nito, parang halos hindi na nito kayang takpan ang dibdib niyang malapad. Ang bawat kilos niya ay kontrolado, parang bawat galaw ay may layunin.

Sa ilalim ng sando niya, nakalilis ang laylayan ng gray niyang shorts, tumambad ang kanyang mga hita na makinis, sakto lang ang buhok, at kitang-kita ang lakas sa bawat hakbang niya. Kulay kayumanggi ang kanyang balat.

Napako ang tingin ko sa kanya nang sandaling iyon. Para siyang isang eksenang hindi ko maaaring palampasin. Hindi ko alam kung nahuli niya akong nakatingin, pero nang itaas niya ang kanyang ulo, tumama ang malalim niyang titig sa akin. Napatigil ako. Taena, ang mga mata niyang malalim, parang may hinahanap, at may bahid ng kung anong libog na hindi mo kayang pangalanan.

Umangat ang sulok ng kanyang labi, bahagyang ngumiti, at tumango siya sa direksyon ko.

“Noah, kumusta?” tanong ni Damian matapos niyang ibaba ang dumbbell. Hindi siya tumigil sa pagtitig sa akin habang naglalakad ako papunta sa bench press.

Ngayon ko lang napansin ang kabuuan ng presensya niya. Ang balikat niya, parang kayang buhatin ang lahat ng problema ko sa buhay. Ang leeg niya, makinis pero may bakas ng pawis na tumutulo mula sa kanyang batok pababa sa balbon niyang dibdib.

Tumango ako, pilit na nilalabanan ang kabang nararamdaman ko. “Ayos lang.”

Tumango siya ngunit hindi siya nguniti dahil abala siya sa ginagawa nya.

“Magbubuhat ako ah?” paalam ko. Ramdam ko ang kabog ng dibdib ko sa pagkakahawak pa lang namin. Nakangiti siya, pero ang titig niya, parang sinisiyasat ang bawat hibla ng pagkatao ko.

“Talaga? Sige, tutulungan kita,” presinta niya. Hindi ko alam kung bakit, pero sa paraan ng pagsasalita niya, parang hindi ko kayang tumanggi kahit gusto ko.

Nagsimula ang session namin sa simpleng warm-up, pero kahit iyon, parang naging espesyal sa ilalim ng gabay niya. Ang laki ng kamay niya habang inaayos ang posisyon ng likod ko sa bench press. Ramdam ko ang bigat ng palad niya habang dinidiinan niya ang balikat ko upang ituwid. “Ganyan. Diretso lang, Noah,” instruksyon niya. Ang boses niya, malalim, may diin, parang umaalingawngaw sa maliit na espasyo ng gym.

Habang nagbubuhat ako, hindi ko maiwasang tumingin sa kanya paminsan-minsan. Ang pawis niya, dumadaloy mula sa noo pababa sa kanyang leeg, dinadaanan ang kanyang balbon na dibdib. Tila sinasadya ng pawis na iyon na gawing mas kapansin-pansin ang bawat kurba ng katawan niya.

“Hindi mo kailangang madaliin,” dagdag niya habang itinaas ko ang barbell. Nakatayo siya sa gilid, ang mga kamay niya nakahanda para saluhin ako kung sakaling mabitawan ko. Ramdam ko ang bigat ng titig niya, parang hinihigop ang bawat lakas ko. “Tandaan mo, sa pagbubuhat, kontrolado ang kilos. Para kang gumagawa ng kwento gamit ang katawan mo.”

Ngumiti ako, kahit pa habol ang hininga ko. Nagbiro ako, “Ganun ba? Paano kung ikaw ang gawin kong kwento?”

Bahagyang natawa siya, pero halata sa kanya ang kumpiyansa. “Ulol.”

Makalipas ang ilang araw, mas naging regular ang pagpunta ko sa gym. Mas madalas dahil wala pa akong kukunan sapagkat walang naka-sched. Susunod na linggo pa ang piyesta.

Mas naging regular din ang presensya ni Damian sa araw-araw ko. Hindi ko alam kung sinasadya niya o talagang magkasabay lang kami ng schedule, pero tila araw-araw na rin siyang nagtuturo sa akin.

Umuulan nang marating ko ang gym. Ang mga butil ng tubig na lumalagaslas sa semento at lupa ay masarap sa pakiramdam. Madalang ang ulan dahil tag-init.

Ang tunog ng bakal na tumatama sa sahig at ang halinghing ng mga kalalakihan sa bawat buhat ay bumati agad sa akin. Amoy pawis, langis, at lalaking-lalaki. Pero kahit paano, hindi ito nakakailang. Nasanay na rin ako sa ganitong paligid sa tuwing pumupunta ako rito para kumuha ng litrato.

Pagpasok ko, agad kong nakita si Damian. Parang magnet ang presensya niya, lalo na’t nakahubad na agad ang pang-itaas. Nakahawak siya sa barbell, binabalanse ito bago magsimula sa panibagong set. Mula sa pintuan, kitang-kita ko ang kayumanggi niyang balat na kuminang dahil sa pawis. Ang bawat galaw niya ay naglalantad ng mga muscle na parang ukit sa marmol. Mabalbon ang dibdib niya, at ang manipis na linya ng balahibo mula sa pusod hanggang sa waistband ng kanyang shorts ay nagbigay ng kakaibang sensasyon sa akin.

Hindi ko maiwasang mapako ang tingin sa kanya. Palagi naman. Ganoon siya kalakas at kaguwapo. Ang katawan niyang malapad at matipuno ay parang isinilang para magdala ng bigat, pero ang mga mata niya, bagama’t seryoso, ay may halong lambing na hindi ko maipaliwanag.

Nag-angat siya ng tingin at ngumiti. "Noah," bati niya, mababa at halos parang boses na sumasalamin sa bigat ng bakal na hawak niya.

"Damian," bati ko pabalik, pilit na ginagawang casual ang tono ko. "Mukhang ganado ka na naman sa workout."

Bumaba siya mula sa bench at lumapit sa akin, hawak pa rin ang tuwalya na ipinamunas niya sa mukha at leeg niya. Nang tumayo siya malapit sa akin, doon ko lang tuluyang naalala kung gaano siya kalaki. Ang braso niyang parang kasing-lapad ng hita ko ay malapit nang tumama sa balikat ko. Tumawa siya.

"Ganado kasi walang distraction," sagot niya, may halong biro. "Wala si Xander ngayon."

Tumawa ako, sabay lingon sa paligid. "Asan nga pala siya? Minsan hindi ko siya nakikita dito."

"May lakad daw," sagot niya, sabay balik ng tuwalya sa leeg. "Pero malapit lang 'yun. Baka dumaan mamaya."

Nagkibit-balikat na lang ako. Napansin kong mas kaunti ang tao sa gym ngayon, pero sa isang sulok ay nakita kong naroon si Leo. Nakaupo siya malapit sa dumbbell rack, mukhang abala sa pagsasalin ng tubig mula sa malaking tumbler niya. Siya ang CrossFit coach. Madalas kaming mag-usap dahil madalas na rin ako sa gym.

"Bakit ang tahimik ng gym ngayon?" tanong ko kay Damian.

"Eh kasi si Leo lang din ang nandito, at 'yung iba siguro, sa ibang oras nagpunta." Tinuro niya si Leo gamit ang baba. "Kung gusto mo ng modelo, mas magaling mag-pose 'yon kaysa sa akin."

Napalingon si Leo at tumango sa amin. “Uy, mga pre," bati niya, sabay senyas na parang nagtatanong kung ayos lang siya. Tumango lang kami ni Damian, saka iniabot ang isang barbell plate sa rack.

Lumapit ako kay Damian habang nagbubuhat siya ulit. Ang bigat ng barbell na hawak niya ay sapat para isipin mong kayang buhatin nito ang buong gym. Kitang-kita ko ang tension sa bawat galaw niya. Ang mga ugat sa braso niya na parang sinadyang gawing prominenteng linya sa balat niya.

"Pre, kaya mo bang magdagdag pa ng plates?" tanong niya, halos walang kahirap-hirap sa bawat ulos ng barbell.

"Ikaw na ang malakas," sagot ko, pilit na tumatawa. "Hindi ko nga mabuhat ang isang yan kahit kalahati lang."

Ngumiti siya, at sa isang iglap, binaba niya ang barbell.

"Ikaw na," hamon niya, sabay haplos sa balikat ko. Mainit ang kamay niya, at kahit mabilis lang ang dampi, para bang tumagos iyon hanggang sa kalamnan ko.

"Pare naman," reklamo ko, pero tumayo siya sa gilid ko, pinapanood ako habang sinusubukang buhatin ang mas magaan na barbell. Sa bawat subok ko, naririnig ko ang mahinang tawa niya sa likod ko, na tila sinasabi niyang alam niyang hindi ko ito kakayanin.

"Hayaan mo na," sabi niya habang binabawi ang barbell mula sa akin. "Mukhang hindi ka para sa ganito, pre."

"Eh anong para sa akin?" tanong ko, pilit na binibigyan ng landi ang boses ko, pero tinatakpan ng biro.

Tumingin siya sa akin saka umiling. “Ewan ko sa 'yo.”

Matapos ang maikli naming usapan, bumalik si Damian sa kanyang pag-eensayo. Hindi ko maiwasang sundan ng tingin ang bawat galaw niya.

"Hoy, Noah," sigaw ni Leo mula sa kabilang bahagi ng gym. "Pahiram ng camera mo saglit, kukuha lang ako ng video ng routine ko."

Napapitlag ako sa tawag niya at tumango. "Sige lang, pre," sagot ko, inabot ang DSLR na nakalagay sa ibabaw ng bag ko.

Lumapit si Leo para kunin ang camera, at dito ko lang napansin kung gaano rin kaganda ang pagkaka-sculpt ng katawan niya. Mas pino ang mga muscle ni Leo kaysa kay Damian, pero hindi kasing tindi ng presensya ng huli. May balahibo rin si Leo sa dibdib, pero hindi kasing dami ng kay Damian.

Ang mga katawan nila ay parang dalawang magkaibang anyo ng sining. Parehong maganda, pero may kanya-kanyang istilo.

"Salamat, pre," sabi ni Leo, sabay kindat sa akin bago bumalik sa kanyang spot.

Habang abala si Leo sa pagkuha ng video, muli akong tumingin kay Damian. Halos hindi niya ako pinapansin habang patuloy siyang nagbubuhat. Pero kahit hindi niya ako tinitingnan, para bang alam niya na naroon ako. Ang bawat galaw niya ay tila sinasadya niya para makita ko. Pelingero na rin ako, ano?

Muntik nang tumulo ang mga laway ko nang pag-flex ng kanyang mga braso, ang pagliyad ng kanyang likod, ang bahagyang pag-angat ng laylayan ng shorts niya na naglalantad sa manipis na buhok sa kanyang hita.

Putangina, Damian. Pinaglalaruan mo ba ako?

Nang matapos ang routine ni Damian, tumayo siya at kinuha ang tuwalya. Tumungo siya sa direksyon ng locker room, at sa pagtama ng mga mata namin, ngumiti siya at kumindat.

"Sunod ka, Noah," sabi niya, halos parang utos. Ngunit may kakaiba sa boses nya. Parang nang-aakit.

Shit. Ito na ba ang time? Matitikman ko na ba sya?

Kahit alam ko namang hindi katawan niya ang habol ko dahil nagugustuhan ko na sya, at puso nya na ang gusto ko ngayon... hindi ko pa rin syempre tatanggihan ang ganitong tagpo.

Halos walang tao sa locker room nang pumasok kami. Naroon lang si Xander, na abala sa pagligpit ng gamit niya.

"Aalis na ako, mga pre. Maiwan ko na kayo. May lakad pa ako e," paalam ni Xander habang nakangiti sa akin. Tila may ibang kahulugan ang tingin niya, pero sinubukan kong hindi magpaapekto.

"Oo naman," sagot ni Damian, walang pag-aalinlangan. "Ako na ang bahala dito."

Tumango si Xander, saka umalis. Naiwan kaming dalawa ni Damian sa locker room, at ang bigat ng tensyon ay agad na bumalot sa pagitan namin.

"Anong plano mo ngayon, Noah?" tanong niya habang inaabot ang tubig mula sa bench. Tumayo siya sa harapan ko, at hindi ko maiwasang mapansin ang laki ng kanyang katawan. Ang mga balikat niyang parang gawa sa bato, ang dibdib niyang puno ng balahibo, at ang abs niya na parang nililok ng isang bihasang iskultor.

"Uh... wala naman," sagot ko, pilit na nilalabanan ang kabang nararamdaman ko.

Ngumiti siya, saka lumapit ng kaunti. Ang init ng katawan niya ay halos tumama sa akin, at ang amoy ng pawis at natural niyang bango ay parang droga na nagpapalasing sa akin.

"Pre," panimula niya, mababa ang boses. "Kanina pa kita napapansin. Ang dami mong tingin. Ang totoo nyan, nakaraan pa."

Napaatras ako nang bahagya, pero hinarangan niya ang likuran ko gamit ang mga braso niya. "H-Hind ah. Tinitingnan ko lang kung paano ka magbuhat. Impressive naman kasi."

Ngumiti siya, pero halata sa mukha niya na hindi siya kumbinsido. "Talaga lang, ha?"

Hindi na ako nakasagot. Itinaas niya ang kamay niya at inilagay ito sa pader, mas lumapit pa sa akin. Ang dibdib niyang basa sa pawis ay halos dumikit na sa akin.

"D-Damian..." halos pabulong kong sabi.

"Ano?" tanong niya, ang boses niya ay parang alon na humahampas sa akin.

Hindi ako nakasagot. Kaya iniwan nya ako at tumungo sa sa shower. Naghubad na siya ng saplot ngunit nakatalikod sa akin kaya tanging malapad na likod at maumbok na pwet lang ang nakabalandra.

Hindi ko alam ang gagawin. Hindi ko alam kung bakit isinama ako dito ni Damian. Wala naman akong balak maligo.

Gusto ko nang umalis dahil pakiramdam ko ay hindi ako welcome sa sitwasyon ngayon. Ngunit nanatili akong nakapako sa kinatatayuan dahil hindi ko magawang maalis ang paningin kay Damian.

Ilang sandali lang nang magtapis si Damian nang tuwalya saka sinuot ang brief na kinuha nya sa bag sa gilid nang hindi tinatanggal ang tapis. Sunod ay ang short ang sinuot.

Hindi niya ako tinatapunan ng tingin. Kaya lalo akong kinakabahan. Nagdadalawang isip na sa desisyon dahil hindi ko mabasa ang gusto niyang gawin ko.

Ang locker room ay tahimik, pero puno ng singaw ng pawis, sabon, at isang aura ng matinding tensyon. Malalalim ang bawat hinga, tila may hindi maipaliwanag na enerhiya sa hangin. Ang mga bakal na locker ay malamig sa pandama, pero tila sinasabayan nila ang init na namamayani sa silid.

Nasa dulo na ng bangko si Damian, nakaupo nang nakabukaka, ang mga braso’y nakasampay sa likod ng bangko. Mamasa-masa pa ang kanyang katawan mula sa nalalabing patak ng tubig mula sa shower. Ang balat niya ay bronse, parang perpektong nililok ng isang eskultor, at ang bawat hibla ng kanyang kalamnan ay humihinga ng puwersa at kumpiyansa.

Ang dibdib niya ay malapad, may manipis na balahibong nagpapatingkad sa kanyang pagka-maskulado. Ang utong niya’y mala-tsokolate, tayung-tayo sa lamig ng hangin. Sa ilalim nito, kita ang matigas na abs niya, anim na perpektong piraso na animo’y sinukat para ilagay sa altar ng pagnanasa.

Ngunit hindi lang iyon ang nakakapukaw ng atensyon.

Ang kilikili niya, ang mga buhok na naroon ay basa at nangingintab sa pawis, ang totoong nagdudulot ng hindi mapigilang pagkaakit sa akin.

Amoy hilaw na pagkalalaki, may timpla ng sabon at natural niyang halimuyak. Para itong magnetong humihila sa akin palapit sa kanya.

“Kanina ka pa nakatingin,” ani Damian, may halong ngiti sa kanyang mukha. “Ano, titigan mo na lang ako buong gabi, o may balak kang gawin?”

Parang tinamaan ako ng kuryente sa sinabi niya. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko rin magawang umiwas ng tingin. Ang mga mata ko’y nanatili sa pawis niyang dibdib, sa masikip niyang shorts na hindi kayang itago ang nakabukol niyang alaga, at sa makakapal niyang hita na para bang ginawa para durugin ang sinumang maglakas-loob na hamunin siya.

Ngumisi siya, lalo pang binuka ang kanyang mga hita. "May gusto kang gawin, diba? Simulan mo na."

Parang may kung anong sumibol sa dibdib ko. Ang tinik na naroon sa lalamunan ko ay naglaho na parang bola. Iyong bigat sa dibdib ay napalitan ng tuwa.

Jusko. Hihimatayin ako sa kaba kanina. Ngunit ngayon ay nakaraos na. Ngunit agad bumalik ang kaba ko, hindi sa takot kundi sa libog.

Ngumisi siya, puno ng kumpiyansa. "May gusto kang gawin, diba? Simulan mo na."

Mas sumigaw ang kagwapuhan nya sa pagkakataong 'yon.

Hindi na ako nag-aksaya ng oras. Lumapit ako, dumaan ang mga daliri ko sa matitigas niyang bisig, pababa sa katawan niya, at dahan-dahan kong isinubsob ang mukha ko sa ilalim ng nakataas niyang braso.

Shit. Ang init.

Dumikit ang ilong ko sa mismong kilikili niyang mamasa-masa, puro pawis, at amoy hilaw na pagkalalaki. Huminga ako nang malalim, nilasap ang matapang niyang amoy bago inilabas ang dila at sinimulang dilaan ito nang buong panggigigil.

"Tangina ka—ah..." ungol ni Damian, napakapit sa gilid ng bangko.

Sinibasib ko ang kilikili niya, sinipsip ang alat ng pawis, hinayaan ang dila kong gumapang sa bawat sulok. Mula sa mamasa-masang balahibo hanggang sa makinis niyang balat. Ramdam ko ang panginginig niya sa ilalim ng bibig ko.

Napaliyad siya, at sa gilid ng paningin ko, kita ko kung paano bumakat nang husto ang burat niya sa shorts. Mahaba. Mataba. Pulang-pula ang ulo, kitang-kita ang galit na ugat sa ilalim ng manipis na tela.

Ngumiti ako.

Bumaba ang mga labi ko sa dibdib niya, dinilaan ang matigas niyang utong, sinipsip ito nang buong panggigigil habang ang kamay ko ay gumapang pababa. Dahan-dahan kong hinila ang garter ng shorts niya, at sa wakas... lumaya ang kanina pang nagngangalit niyang burat.

Tangina. Ang laki nito.

Napalunok ako at halos malagutan na ng hininga. Dumadamba ang dibdib sa kaba, pagkasabik at libug.

Tumama ito sa tiyan niya, tumango-tango sa ere, nangingintab sa paunang katas. Napalunok ako. Ang taba, ang bigat, parang nabubuhay sa sariling pintig. Napapaligiran ito ng makapal na buhok, at sa ilalim, nakalaylay ang mabibigat niyang bayag na punong-puno, parang dalawa o tatlong itlog na nakakulong sa loob ng mainit at magaspang na balat.

Jusko. Ang perpekto nito sa mga mata ko. Parang diyos na dapat sambahin.

Dahan-dahan kong hinawakan ito, ramdam ko ang init ng laman sa palad ko, ang lagkit ng pre-cum sa dulo, ang tigas na parang bakal.

Hinagod ko ng dila ang ilalim, mula sa pinaka-ugat, pataas sa katawan ng burat, sinisimot ang alat ng pawis na kumapit dito. Napaungol si Damian, lumalim ang kanyang hininga, napakapit sa buhok ko.

"Puta... Ang init ng bibig mo, Noah. Sige pa, sambahin mo 'yang burat ko!"

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Dinilaan ko ang pinakaulo, sinipsip ang paunang tamod na namuo roon bago ko ito tuluyang isinubo.

Ramdam ko ang laki nito sa loob ng bibig ko. Ang matabang katawan na bumubundol sa dila ko, ulo na halos hindi magkasya. Isinagad ko ito, hanggang sa tumama ang pinakaulo sa lalamunan ko, bago ko muling hinugot, dinilaan ang bawat pulgada, habang ang isang kamay ko ay bumalik sa malagkit niyang kilikili.

Napasinghap si Damian. "Puta, Noah. Malapit na akong labasan. Tangina kang bakla ka."

Pero hindi pa ako tapos.

Hinila ko palabas ang taguro niya sa bibig ko, sinimsim ang bawat pulgada bago binaba ang mukha ko sa ilalim nito, kung saan naghihintay ang mabibigat niyang bayag. Nilabas ko ang dila ko, dinilaan ang pinaka-ilalim, hinigop ang isa sa mainit at mamasa-masang bayag, nilaro sa loob ng bibig ko bago pakawalan at dilaan ang kabila.

"Tangina," daing niya, napapakadyot sa ere. "Hayok na hayok ka sa akin, ah?! Patangina mo!" garalgal na sambit ni Damian. Malalim ang boses, namamaos.

At habang patuloy ang dila ko sa paglalaro sa mabibigat niyang bayag, muling bumalik ang kamay ko sa kilikili niya. Hinimas, pinisil, sinipsip. Wala akong pinalampas.

Napahawak si Damian sa ulo ko, nanginginig ang katawan niya. "Puta Noah... Malapit na ako..."

Napangiti ako, parang demonyong nakuha ang kanyang gusto.

Hinawakan niya ang bewang ko nang mahigpit, halos bumakat ang mga daliri niya sa balat ko. Ang init ng katawan ni Damian ay dumadaloy mula sa kanyang mga palad papunta sa akin, at ramdam ko ang malakas niyang tibok ng pulso sa bawat paghaplos niya sa akin.

“Ayan na ako!” mahina ngunit may panggigigil na ungos nya saka idiniin ang kanyang kargada sa aking bibig. Ilang sandali lang nang maramdaman ko ang likido mula sa kanyang burat patungo sa aking lalamunan.

Ang sarap ng tamod ni Damian.

“Tumuwad ka,” utos niya, mabigat ang boses, halos nanunuot sa bungo ko. Hindi ako sumagot. Sumunod ako, dahan-dahang pumwesto sa kahoy na bangko sa locker room, itinukod ang mga siko ko sa ibabaw nito habang ang mukha ko’y nakaharap sa malamig na bakal na dingding.

“Tangina, ang kinis mo,” bulong niya mula sa likuran ko. Ramdam ko ang malalaking kamay niya sa balakang ko, gumagapang papunta sa puwitan ko. Ang init ng hininga niya ay dumadampi sa likod ko habang marahang dinidilaan ang batok ko.

Dinama niya ang puwet ko, ang magaspang niyang mga palad ay dumudulas sa pawisan kong balat. Ang simpleng galaw na iyon ay nagdulot ng kakaibang kiliti sa akin. Hindi ko mapigilang mapaungol nang marahan.

“Shit, D-Damian… ngh...” mahina kong ungol.

Napatawa siya nang mahina, isang mababang tawa na puno ng pang-aakit. “Pokpok ka.”

Marahan niyang ibinuka ang mga hita ko gamit ang kanyang tuhod, at naramdaman ko ang daliri niyang dahan-dahang gumapang sa pagitan ng pisngi ng puwet ko. Pinaikot-ikot niya ito sa maseselang bahagi ko, parang tinutukso ako, bago niya inilabas ang dila niya at sinimulan itong dampian.

“Putangina…” halos mapasigaw ako sa naramdaman. Ang init ng dila niya, ang paraan ng paglalaro nito sa akin, ang basang sensasyon ng laway niya. Lahat iyon ay sabay-sabay na nagdala sa akin sa ibang dimensyon ng sarap. “Damian... ah... hmmmppp..”

“Masarap ba?” tanong niya, ngunit hindi ko na nagawang sagutin dahil sa sunod-sunod niyang pagdila at pagsipsip.

Nilamon niya nang buo ang parte kong iyon. Sinisipsip niya ang bawat sulok, dinidilaan nang paikot, at paminsan-minsan ay hinihigop niya nang malakas na parang ayaw niyang may matirang bahagi na hindi niya matikman.

Halos mawalan ako ng lakas, nanginginig ang mga tuhod ko habang nakatuwad pa rin sa harap niya. Ramdam ko ang kanyang pag-aari na tumatama sa hita ko habang gumagalaw siya sa likuran.

Matapos ang ilang sandali, tumayo siya, at naramdaman kong pinupwesto niya ang sarili niya sa likuran ko. Hawak niya ang kanyang burat, tinutok niya ito sa akin, at naramdaman ko ang dulo nito na dahan-dahang dumudulas papasok.

“Ahh… putangina mo, Noah…” ungol niya habang unti-unting bumabaon ang sarili niya sa akin.

Halos mapakapit ako nang mahigpit sa gilid ng bangko habang pumapasok siya. Ang laki, ang taba, ang bigat, ang lahat iyon ay ramdam ko habang unti-unti niyang sinasalakay ang bawat parte ng katawan ko.

“Tangina… ang sikip mo…” daing niya habang sinimulan niyang gumalaw. “Shit. Sobrang init sa loob!”

Sinimulan ni Damian ang mabagal ngunit madiing ritmo, bawat ulos niya ay parang may kasamang apoy na dumadaloy sa buong katawan ko. Naramdaman ko ang lakas ng bawat galaw niya, ang matigas niyang tiyan na dumadampi sa likuran ko sa bawat diin ng balakang niya.

Hinawakan niya ang balakang ko nang mas mahigpit, halos sumasakit na sa lakas ng hawak niya, ngunit imbis na magreklamo, mas lalo lang akong nilamon ng init.

“Shit, Noah…” garalgal niyang ungol habang patuloy na binabaon ang sarili sa akin. “Ang init mo… ang lambot mo, tangina.”

Hindi ko alam kung paano ko nagagawang huminga. Ang bawat galaw niya, ang bawat ulos niya ay parang sinasakal ako sa sarap. Hindi ko mapigilang mapakagat sa labi ko, pilit na pinipigil ang mga ungol na gustong kumawala.

“Masarap ba, ha?” tanong niya, sabay hampas ng isang kamay sa puwet ko. Ang tunog nito ay tumunog sa buong locker room. “Gusto mo pa ba?”

“Oo, Damian…” halos paungol kong sagot. “Sige pa, ‘wag kang titigil…”

Humagalpak siya ng tawa, ngunit hindi niya tinigil ang ginagawa niya. Sa halip, mas lalo pa niyang binilisan ang galaw niya. Ang tunog ng balat na sumasalpukan, ang ungol niya na lalong lumalalim, at ang pawis na dumadaloy sa katawan namin ay sabay-sabay na bumalot sa buong kwarto.

Napansin ko ang kamay niya na gumapang mula sa bewang ko papunta sa harapan ko. Hinawakan niya ang ari ko, dahan-dahang jinajakol ito habang patuloy siyang umuulos mula sa likuran.

“Putangina mo, Noah… ang sarap mong kantutin…” bulong niya sa tenga ko habang sinasabayan niya ng gigil ang bawat galaw.

Nang maramdaman kong mas bumibilis ang galaw niya, alam kong malapit na siya. Napakapit siya sa balikat ko, halos mabali ang katawan ko sa lakas ng diin niya.

“Ahh… Noah… ayan na ako…” halos pasigaw niyang ungol bago niya isagad nang husto ang sarili niya sa akin. Ramdam ko ang init ng kanyang tamod na pumuno sa akin, parang umaapaw sa dami.

Halos bumagsak siya sa likod ko, pareho kaming hingal na hingal habang pinupunasan niya ang pawis sa noo niya gamit ang kamay niya.

“Putangina…” bulong niya, sabay tawa. “Ang sarap mo talaga, Noah.”

Humarap ako sa kanya, ngumiti, at binigyan siya ng marahang halik sa labi. “At ikaw ang pinaka-masarap sa lahat, Damian.”

Ngumisi siya nang mala-demonyo. Saka nya ako buhatin patungo sa shower room.

Ang mga patak ng tubig ay bumagsak sa katawan namin habang nakatayo kami sa ilalim ng maligamgam na shower ng locker room. Ang bawat patak ay parang musika, humahampas sa balat ni Damian, nagpapatingkad sa mala-adonis niyang hubog.

Hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko. Nasa harapan ko ang lalaking perpektong-perpekto, bawat bahagi ng katawan niya ay mukhang ukit ng mga diyos sa marmol. At ako ang pinagpalang makalapit, makahawak, at makatikim.

“Pwede ba, Damian?” tanong ko, halos paungol, habang dahan-dahang lumapit ang mga kamay ko sa matitigas niyang balikat.

Hindi siya sumagot, ngumiti lang. Ang tipid na ngiting iyon ay parang utos na angkinin ko siya, sambahin ko siya.

Sinimulan ko sa tainga niya. Dahan-dahang nilapit ang labi ko, hinalikan ang gilid ng tainga niya bago ko ito marahang sinipsip. Ramdam ko ang mainit na paghinga niya, ang bahagyang pag-ungol na dumaan sa tenga ko. Ginapang ng dila ko ang likod ng tainga niya, dinilaan ang bawat kurba, hinimod ang bawat sulok.

“Shit, Noah,” ungol niya, ang mga kamay niya’y dumapo sa likod ng ulo ko, hinila ako papalapit. “Ah... sige lang... sambahin mo ako...”

Pagkatapos ng tainga, bumaba ako sa kanyang panga. Ang linya nito ay matalim, halos maputol ang dila ko sa tigas. Dinilaan ko ang kabuuan nito, mula sa ilalim ng tenga papunta sa baba. Amoy sabon, pero may halong natural na lalaking-lalaki. Sinimulan ko itong halikan, banayad na dampi ng labi sa bawat bahagi ng matibay niyang panga. Nang maabot ko ang gitna, hinalikan ko nang madiin, sinipsip ang balat.

“Putangina, Noah, ang libog mo…” bulong niya, sabay gigil na pisil sa batok ko.

Hindi ako sumagot. Pinagpatuloy ko ang ginagawa.

Dumaan ang dila ko sa ilalim ng baba niya, pababa sa leeg. Dito ko hinigpitan ang hawak ko sa balikat niya. Hinalikan ko ang leeg niya nang madiin, pababa, papunta sa batok. Nilasap ko ang bawat kurba at litid na umbok-umbok sa leeg niya. Dinilaan ko ito nang marahan, sinusundan ang direksyon ng dumadaloy na tubig. Nang maabot ko ang batok niya, hinalikan ko ito nang mariin, halos kagatin, sabay sipsip na nag-iwan ng marka.

“Masarap ba, Damian?” tanong ko habang bumababa pa ako.

“Wag kang titigil,” sagot niya, hinihigpitan ang hawak sa batok ko. “Hayok na hayok ka sa katawan ko. Ganyan nga... gawin mo akong diyos.”

Pababa ng leeg, hinagod ko ang matigas niyang dibdib. Ang mga utong niya ay tumigas sa pagdampi ng malamig na tubig at mainit kong dila. Sinimulan ko sa kaliwa, sinipsip ang utong niya nang buong pagnanasa, gamit ang dila upang paikutan ito. Napaliyad siya, ang kamay niya’y napakapit sa likod ko.

“Shit, Noah, ang init ng bibig mo…”

Hindi ko tinigilan hanggang magkulay rosas ang utong niya. Tumigil ako sandali para dumako naman sa kabila, binigyan ito ng parehong atensyon. Hinalikan, sinipsip, dinilaan, nilasap hanggang mabaliw siya sa sarap.

Bumaba ako sa tiyan niya, hinagod ang mga abs niyang parang pinanday. Isa-isa kong dinilaan ang bawat guhit nito, sinusundan ang hugis ng V-line niya. Ramdam ko ang tensyon ng katawan niya, ang pagkapit ng mga kalamnan niya sa bawat dampi ng dila ko. Dinilaan ko ang pusod niya, pinasok ang dulo ng dila ko sa loob bago ko ito sinipsip.

“Noah… tangina, parang gusto mong kainin buong katawan ko…”

“At gagawin ko, Damian,” sagot ko, dumudulas na pababa.

Pagkatapos ng tiyan, lumuhod ako. Nasa harapan ko na ang matitibay niyang hita. Hinawakan ko ang magkabilang hita niya, dinama ang tibay ng mga ito. Dinilaan ko ang kanan, mula sa tuhod pataas, hinalikan ang bawat kurba. Ang kabila naman, nilasap ko rin. Ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya, ang maliit na mga ungol na gustong kumawala mula sa labi niya.

Nang makarating ako sa bayag niya, huminga ako nang malalim. Dinilaan ko ang paligid nito, dinama ang init sa dila ko. Isa-isa kong hinalikan ang magkabilang bilog, sinipsip nang marahan, dinilaan nang madiin. Nagtagal ako dito, pinagmamasdan ang reaksyon ni Damian habang iniikot ko ang dila ko sa kanya.

“Putangina, Noah…” ungol niya, napakapit sa dingding ng shower. “Ooh... ah... ngh..”

Bumaba pa ako sa mga binti niya, dinilaan ang bawat guhit ng muscle. Ang mga paa niya ay nilinis ng tubig, ngunit sinamba ko pa rin. Hinawakan ko ang mga ito, hinalikan ang ilalim ng talampakan, dinilaan ang gilid, hanggang sa dulo ng mga daliri. Sinipsip ko ang hinlalaki niya, napaliyad siya sa kiliti at sarap.

Tuluyan na akong nawalan sa katinuan. Nilipad na ang aking pag-iisip. Ang naroon na lang sa aking utak ay ang katawan ni Damian na nararapat sambahin.

Pagkatapos, bumalik ako pataas, hinalikan ulit ang bawat parte ng katawan niya, pabalik sa abs, dibdib, leeg, hanggang marating ko ulit ang labi niya. Hinalikan ko siya nang madiin, ramdam ang init ng katawan namin sa ilalim ng maligamgam na tubig.

“Lintek ka, Noah…” ungol niya, hinihingal. “Kung ganito ka palagi, tangina, hindi kita titigilan.”

Ang tubig mula sa shower ay patuloy na bumabagsak, humahalo sa pawis at libog na bumalot sa hangin. Nang magtama ulit ang mga mata namin, hindi na kailangan ng salita. Ang mga titig namin ay nag-aapoy, nagsusumamo, at punong-puno ng pagnanasa.

“Damian…” bulong ko, pero bago pa ako makapagsalita nang buo, dinaklot niya ang batok ko at hinatak ang mukha ko palapit sa kanya. Ang labi niya’y brutal at mapusok na bumangga sa labi ko, ang dila niya’y agad pumasok sa bibig ko na parang gustong kunin ang lahat ng nasa akin.

Nawala ang kontrol ko, hinayaan ko siyang maghari sa halikan namin, habang ang mga kamay niya ay gumala na sa katawan ko, mariing hinahaplos ang bawat kalamnan ko, parang gustong tandaan ang bawat hugis nito.

Hindi na ako makapag-isip. Nang bigla niyang itulak ako sa pader ng shower, tumama ang likod ko sa malamig na tiles, kasabay ng init ng katawan niyang nakasandal sa akin. Naramdaman ko ang buong bigat niya, ang tigas ng dibdib niya, at lalo pang bumabangga ang bawat pulgada ng katawan niya sa akin.

“Kung ano man ang ginagawa mo kanina, ngayon ako na,” aniya, isang ungol na mababa ang boses na halos magpabagsak sa tuhod ko.

Dinakma niya ang baywang ko, at sa isang mabilis na galaw, itinulak ako para umikot. Narinig ko ang bahagyang pag-ungol niya nang dumaan ang mga kamay niya sa balikat ko, pababa sa likod ko, na parang sinusuri ang bawat bahagi ng katawan ko gamit ang magagaspang niyang palad. Mula leeg ko, hinalikan niya ito nang madiin, ang dila niya’y naglalakbay pababa, habang ang katawan niya’y nakadikit pa rin sa akin, hindi magbibigay ng puwang kahit kaunti.

Nang maabot niya ang balakang ko, bahagya niya akong hinila patalikod, ang mga daliri niya’y kumapit sa balikat ko, ang mga kuko niya’y bahagyang bumaon sa balat ko. Ang mga halik niya’y naging mas brutal, mas mabigat, at naramdaman ko na ang pagkasabik niya sa bawat galaw.

“Damian… kantutin mo ulit na ako,” pagsusumamo ko, halos maiyak na sa libog at pagnanasa.

Ngunit pinatagal niya ang lahat, pinaramdam niya sa akin ang paghahari niya. Ang bawat sandaling nawala ang kontrol ko ay naging parte ng plano niya.

Ang paghinga niya sa tainga ko ay parang musika, at ang bawat daan ng dila niya sa likod ko ay nagpapasuko sa akin.

Pagkatapos ng saglit na paghahanda, naramdaman ko ang biglang pagpasok ng burat niya. Isang mabagal, brutal na galaw na parang gusto niyang iparamdam ang bawat pulgada ng tigas niya. Nanginginig ang tuhod ko, pero hindi ako makagalaw. Nakasandal ako sa pader, hawak ng mga kamay niya, habang unti-unting bumibilis ang galaw niya.

“Putangina, ang sikip mo, Noah! Sinisipsip ang dambuhalang burat ko!” ungol niya sa tainga ko, ang boses niya’y punong-puno ng libog at kasiyahan.

Bawat salitang iyon ay parang nagdadagdag ng gasolina sa apoy na nararamdaman ko. Naramdaman ko ang pag-ikot ng mga daliri niya sa balikat ko, ang gigil sa bawat kadyot niya, at ang pagtama niya sa bawat tamang lugar na nagpabaliw sa akin.

Hindi siya tumigil. Ang ritmo niya’y brutal, malalim, at walang awa. Ngunit sa kabila ng bigat at bilis, naramdaman ko pa rin ang pagkaingat niya.

Parang kahit anong gawin niya, gusto niyang siguraduhin na nasasarapan ako. Ang bawat ungol niya’y sumasabay sa bawat galaw namin, ang tunog ng tubig sa shower ay hindi na marinig dahil sa mga ungol namin.

“Shit, Damian, huwag kang titigil… wasakin mo ako... ahmmmm...” pagsusumamo ko ulit, habang ang katawan ko’y halos bumigay na.

Naramdaman ko ang kamay niya sa baba ko, hinila ito pabalik para mahalikan niya ako sa labi. Ang halik niyang iyon ay puno ng pwersa, na parang gusto niyang iparamdam sa akin na siya lang ang maghahari sa akin.

Ang bawat galaw ng balakang niya ay nagpadala ng kilabot sa buong katawan ko, habang ang kamay niya ay humawak nang mahigpit sa baywang ko.

Ang bawat segundo’y parang oras, ang bawat hampas ng balakang niya ay nagdala ng hindi maipaliwanag na sarap. Nang maramdaman kong malapit na ako sa sukdulan, halos maiyak ako sa kilig. Ngunit hindi ko sinabi sa kanya, hinayaan ko lang siyang ipagpatuloy ang ginagawa niya, ang ginagawa naming dalawa.

Nang marating namin ang rurok, sabay ang sigaw namin. Tumigil siya, nanatili sa loob ko, habang ang mga kamay niya’y mahigpit na nakahawak sa akin. Niyakap niya ako mula sa likod, habang ang mga hininga namin ay mabilis at malalim, sinasabayan ng patak ng tubig mula sa shower na tila sumasabay sa ritmo ng mga puso namin.

“Putangina, Noah…” ungol niya, ang boses niya’y halos hindi na marinig. “Sobrang sarap mo.”

Napangiti ako. Dahil sa narinig ko ay nagkaroon ako ng lakas ng loob para aminin ang nararamdaman ko.

“Gusto kita, Damian.”

Sobrang saya ko. Sobrang saya ko dahil sa wakas ay nasabe ko na sa kanya ang gustong gusto ko sabihin nakaraang buwan pa.

Nagulat ako nang bahagya nang lumayo sya sa akin saka sinuri ako.

Saka sya umiling na naging dahilan nang paghupa ng ngiti sa aking labi.

Hindi siya nagsalita at umalis sa harap ko para tumungo palabas ng shower. Saka kumuha nang tuwalya at tinuyo ang sarili, nagsuot ng saplot, saka lumabas. Hindi ako nililingon.

Nanuod lang ako sa kanyang lumabas ng locker room. Hindi ako umalis, hindi gumalaw, hindi huminga.

Ngunit nang tuluyan syang makaalis, doon ko lang nabitawan ang mga emosyon ko.

Tahimik akong umiyak at lumuha habang tumutulo ang tubig sa aking katawan. Kasabay ng tunog ng tubig ang pagdagundong ng dibdib ko. Sumikip ang dibdib ko. At humagulgol.

Ang tanga mo, Noah. Ang tanga mo para mag-expect na tatanggapin niya ang pagtingin mo sa kanya!

Hindi na ito ang unang pagkakataon na umamin ako at na-broken.

Pero ito ang unang beses na sinumpa ko sa mundo ang pagiging bakla.

Kung naging babae nalang sana ako. Kung babae nalang sana ako.

END OF VOLUME 1