Chapter 3: Bestfriends

Kasalukuyan akong kumakain sa Cafeteria kasama ang mga bestfriend ko na sila Honey Williams at Hichi Campbell. Kinukwento namin lahat ng mga nangyari sa bakasyon namin at pagkatapos nito, tatawanan na lang naman ang mga nakakatawang nangyari. Palagi kaming ganto tuwing nagkikita-kita kami pagkatapos ng mahabang panahon na hindi kami nagkasama.

Tiningan ko silang dalawa habang nagkukwentuhan pa rin. Hmm paano ko kaya sila idedescribe?

Si Honey Williams. Isa siyang babaeng petite and she has shoulder length hair, at kung gaano kaliit ang height niya ay ang kasinglaki naman ng talent niya at pagiging matalino niya. She's wearing eye glasses na sobrang kapal, nagmukha siyang nerd pero mas nangingibabaw pa rin ang simple niyang ganda, konting ayos lang sakanya pangbeauty queen na ang aura! Actually she is not the type of nerd that wears dull clothes. At alam mo ba kung ano ang mas nagugustuham ko sakanya? Yun ang biniyayaan siya ng maraming talents. Magaling sumayaw, magaling kumanta, magaling tumugtog ng mga instruments except sa piano. Marunong siya dati tumugtog ng piano pero ng mawala ang Dad niya na siyang nagturo sakanya na gumamit nito, tumigil siya sa pagpapiano at kinalimutan lahat ng natutunan tungkol dito. Anyway back to the topic, magaling din siya sa kahit anong sport, kahit sa basketball sobrang galing niya. Palagi din siyang nasa Top ng klase kaya proud na proud ang Mom niya sakanya. Siya rin ang Vice President ng SSG ng Campbell University.

Speaking of Campbell, muntik ko ng makalimutan na bestfriend ko din pala ang anak ng may ari ng school namin na si Hichi Campbell. She is one half australian and one half pilipino. Isa rin siyang model sa isang sikat na model agency. Isa lang ang masasabi ko sa mukha niya, sobrang ganda niya. Sa unang tingin mo kala mo nakamake up but it's all natural. Mahilig din siyang mag-gym para mamaintain ang katawan niya na fit. She also have perfect body, napakasexy niyang tingnan sa kahit na anong damit, sabi nila she look like a doll because of her very fair complexion and a pair of deep blue eyes. She is the most fashionable to the three of us. Araw-araw mo ding mapapansin sakanya ang pabago-bago niyang hairstyle. Ang buhok niya kasi ang pinakafavorite niyang parte ng katawan niya. Pero ang mapapansin mo talaga sakanya ay ang malulungkot na mata, I even asked her na bakit siya malulungkot kung na sakanya na ang lahat. Alam niyo ang sagot niya? Aanhin ko naman lahat ng meron ako kung wala naman sa akin ang atensyon ng mga magulang ko. Maging ako ay nalulungkot sa sitwasyon niya. Ikaw kaya magkaroon ng isang mansion pero hindi mo naman nakakasama mga magulang mo tumira doon. Her parents is always busy, ang Dad niya ay nasa Australia dahil hindi nito pwedeng iwan ang company nila. Ang Mom niya naman ang nag-aasikaso ng company nila dito sa philipines at madalas din itong hindi umuuwi sa mansion nila.

Pero hindi ko pa rin maiiwasan na maingit sa kung anong meron sila. Paano kaya kung tulad ako ni Honey? Siguro proud na proud sakin sila Mama tsaka Papa. Paano naman kaya kung tulad ako ni Hichi? Siguro hindi na kailangan ng mga magulang ko magtrabaho kasi ang yaman na namin. Napatingin ako sa sarili ko. Kaya ko bang maging tulad nila? No, hinding-hindi ko sila mapapantayan, hindi ko sila magiging katulad. Kasi ako si Leslie, hindi ako si Honey at hindi ako si Hichi, hindi ako matalino at hindi ako mayaman. Proud ako kung ano ako ngayon at proud din ako kung ano ang meron ako.

I smiled in front of them. How lucky I am na nakahanap ako ng mga ganitong bestfriends.

"Hey hey hey why are you smiling? Is that because of Jellal that you met before?" ngumiti ng mapang-asar si Hichi sakin at tinusok tusok ako sa tagiliran. Omg stop!

"Ano ba syempre hindi. Hinding-hindi ako mapapangiti ng manyak na transferee na yun." ininom ko na ang milk tea ko na kasalukuyan ng hindi malamig dahil sa kanina pa kami nagkukwentuhan. Hindi na tuloy masarap.

"We di nga? Pero kung magkulitan kayo kanina sa room eh mukhang close na close kayo. Todo ngiti ka pa girl, kala mo nakajackpot sa lotto." Seriously? Napasampal naman ako sa sarili ko ng pumasok sa isip ko kung paano ako ngumiti habang kausap siya kanina. Siguro mukha akong shunga. Seatmate ko kasi siya kaya hindi ko maiwasan na makipag-usap sakanya. Actually he's quite nice. Mali na jinudge ko siya kanina na manyak, mayabang at mahangin.

"Duh kasi nga ang havey ng mga jokes niya. Alam niyo naman na may sense of humor ako diba." pagpapalusot ko sakanila. Mas mabuti ng hindi nila malaman kung paano kami nagkakilala kanina at kung paano ko pinahiya ang sarili ko sa mga babaeng nagkakagusto sakanya at kung paano nawala ang bracelet ko na pinakakaingatan ko noon pa ng dahil sa Jellal na yun.

"Talaga lang? Anyway bakit parang may kakaiba sayo." tiningnan ako ni Honey mula ulo hanggang paa. Anong pinagsasabi niya? "I knew it! Your bracelet, hindi mo ito suot ngayon." hindi na ako nagulat ng mapansin niya yun. Hindi na siya nagbago, she's very observant pa rin. Tiningnan ko ang mukha niya na naghihintay ng sagot, ganon din si Hichi.

"Kaya nga, parang dati ayaw mong pahawakan sa amin yung sosyal na bracelet mo. Sinubukan ko pa ngang bilhin yun sayo pero pinagdadamot mo palagi. At sa pagkakatanda ko never mo yun hinubad. Ang tagal na din non sayo diba? Kaya what happen? Anyare?" naalala ko lahat ng sinabi ni Hichi. Kung paano ko ingatan ang bracelet na yun at kung paano ko ipagdamot yun sakanila dahil sobrang importante non. Pero ngayon nawala na lang ito. Paano ko ba sasabihin na nawala yun?

"May nagnakaw." nagulat silang pareho sa sinabi ko. Alam kong masama magsinungaling kaya nagsisinungaling ako ngayon. Kahit ilang minuto lang gusto kong maging masamang tao, kaparusahan to sa pagiging tanga ko.

"Really?! Sino?" sabay nilang tanong. Sinong nagnakaw ba? Basta kung sino man makapulot non, magnanakaw siya.

"Sa tingin mo ba magpapakilala pa sakin yung magnanakaw pagkatapos niyang nakawin yung bracelet ko?" inirapan naman nila akong dalawa. Pero muling nagliwanag ang mukha ni Honey na parang may narealize siya.

"Aha bakit naman yun mananakaw sayo eh kung palagi mong suot? Ayaw na ayaw mo ngang ipahawak sa amin eh, ipahawak pa kaya sa magnanakaw." tumingala siya na parang may sinosolve na puzzle. Minsan talaga nakakainis din pagiging matalino niya. Tumango-tango naman si Hichi bilang pagsang-ayon sa mga sinabi nito.

"Tumahimik ka na nga Honey, ang dami dami mong tanong. Bahala ka magsolve ng case na'to kung kaya mo." tuluyan ko na siyang hindi pinansin at muling ininom ang milk tea ko.

Napansin ko si Hichi na matalim na nakatitig sa likod ko. Sinong tinitingnan ng babaeng to?

"Look who's coming." sambit nito saka tinuro niya ang mga paparating at papunta to sa table namin.

"Oh hello losers." ngumiti na lang kami sa pagbati sa amin ni Juvia. Nabanggit ko na siya sainyo right? Isa siya sa mga mortal enemy namin dito sa loob ng campus.

"Oh my god, mas lalo kang gumaganda sissy. Manang mana ka talaga kay Tita Lilie. Sana ganon din si Loki kay Tito Lester." ngumiti na lang ako ng pilit dahil sa ang plastik magsalita ni Lucia. Halata naman sa loob-loob niya hindi niya gusto ang mga sinasabi niya. Nasasabi niya lang yun dahil kailangan dahil boyfriend niya si Kuya. Pero ang kinagulat ko ay bakit hindi sila magkasama ni Kuya? Parang dati parang mga linta sila.

Sumunod sakanila si Pia. Matipid lang siyang ngumiti sa amin. Iba na ang usapan kapag tungkol na sakanya, okay naman ang pakikitungo niya sa amin. She reminds me of my father kasi madalang na din siya magsalita ngayon hindi gaya noon. She's very different now, dati sobrang talkative niya at napakajolly noon. Palagi siyang iniiwan ng mga magulang niya sa bahay namin dati kasi may mga trabaho ito kaya naging bestfriend ko siya ng mga panahong yun. But people change, hindi ko siya masisisi kung nagbago siya at kung ano ang nagpabago sakanya.

"What's up?" tanong ni Honey sakanila, nagkibit balikat na lang kami ni Hichi sakanya dahil ayaw namin ng gulo.

"Oh I guess your wearing new eye glasses Honey, but it's obviously cheap." maarteng tiningnan ni Juvia ang salamin ni Honey. So nagsisimula nanaman sila. Baka gusto ata nila na maulit ang nangyari dati.

"Oh my god Juvia, are you blind? Sobrang luma na kaya, it's look like antic na." mariin na napapikit si Honey dahil sa sinabi ni Lucia pero mas pinili niya pa ring ngumiti. Yan ang gusto ko sakanya, she look calm but she's dangerous deep inside.

"Lucia, it's antique." pagtatama ni Hichi sa sinabi nito at nilagyan niya pa ito ng accent para maasar ito ng lubos.

"Mag-aral ka muna kasi, hindi yung nangingialam pa kayo ng salamin ng iba. Sabihin niyo lang kung nangangailangan lang kayo ng pansin kasi I'm willing naman to give my attention to the both of you eh. Attention seeker!" tinaasan ko sila ng kilay at hindi nagpatinag sa mga tingin. Tingin nilang pwede ng pumatay.

"You bitc-" akmang sasampalin niya na ako ng makita niya kung sino ang mga paparating sa table na kinatatayuan namin. Nalaglag na lang ang panga ko ng makita kung sino ang mga ito. Si Marlon Chase, isa sa mga matalinong lalaki sa university na hinahangaan ng mga karamihang babae. Si Guile Patterson, siya ang pinakamagaling maglaro ng basketball sa university namin at palaging nananalo ang team nila sa mga laban nila, isa din siya sa mga tinitilian ng mga babae dito. At ang huli ay si Jellal Crosby, ang bagong transferee na sikat agad sa school namin dahil sa napakaperfect niyang lalaki. Ang ganda nilang tingnan dahil sa mga nagagwapuhan nilang mukha. Kung papipiliin ako kung sino ang gusto kong maging boyfriend sa isa sakanila. Ang pipiliin ko ay- silang tatlo hihi. At syempre charot charot lang.

Nakalapit na silang tatlo sa amin. Tiningnan nila kami isa-isa. Napatingin naman ako kay Jellal na binigyan lang ako ng isang kakaibang ngiti. "Girls calm down, first day of school pero nagsisimula namaman ang alitan niyo." awat ni Marlon sa amin. Umupo niya sa tapat ni Juvia na nakataas na ang kilay ngayon.

"So what? It's doesn't concern you duh!" aktong sasapakin ni Juvia si Marlon ng masalo niya mga palad nito. Napa-iling iling naman ito sa ginawa nito.

"Last time I check, pati kami nadamay sa gulo niyo." mahinahon na sagot ni Marlon. Tiningnan niya kami ulit isa-isa.

"So? Ginusto ba namin na madamay kayo?" napunta ang tingin namin kay Pia na ngayon lang umimik.

"Masama pa rin ba ang loob mo kasi ng dahil doon bumaba lahat ng grado mo? At ng dahil doon ako ang nanguna sa klase." tumawa siya na para bang nawiwili itong alalahanin ang mga nangyari dati na dapat kinakalimutan na.

"Oh come on, alam ko namang uhaw na uhaw ka sa grades kaya ko ginawa yun." nagulat na lang ako sa inaakto ni Pia. Hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay na makita ang mukha niya na mataray.

"Ehem" natigil sila sa pagsasagotan ng tumikhim si Guile. "I'm here because I want you to meet the new member of our squad. Jellal Crosby. I hope you'll be kind to him." pagpapahayag ni Guile na kasalukuyang nakatayo sa pagitan namin kasama si Jellal. Napatingin ako sakanya, paano siya nakapasok ng ganon kadali sa grupo?

Alam kong napakahigpit ni Guile sa mga pinapasok niyang miyembro sa grupo. Kaya bakit nakapasok ang mokong na'to?

Ang grupo. Matagal na akong miyembro ng grupong ito. Dahil sa insedenteng nangyari noon, nabuo ang grupong ito.

Ang Clover Squad.

•••

Author's Note:

Guile is pronounced as "Gayl". Shout out sa nagmamay-ari ng name na'to na si John Guile Mendoza. I miss you so much, wala ka ng paramdam but it's okay. Add him on facebook, he's living in Japan but he's a Filipino. Friendly yan lol.

Anyway, anong masasabi niyo sa mga new characters? Anong first impression niyo sakanila? I hope to see your comments again down below.

Sa mga nagtatanong kung ano ang schedule ko sa update. Wala po akong schedule. But I will try to update as soon as possible. Gusto ko na rin kasi matapos ang story na'to kasi 2017 pa to nagstart guys lol hindi na matapos-tapos dahil ang tamad ko.

Tweet me: @itsmedommy_
Official twitter hashtag: #PlanetHtrae