CHAPTER 13
Discourage

"COME inside. I wanna heal your wounds." Brian looked at me and shook his head. Obviously, he's refusing my offer.

Nandito na kami sa labas ng mansyon namin at siya mismo ang naghatid sa akin gamit ang sasakyan niya. Bukas ko nalang siguro ipapahatid dito ang kotse ko.

"B-but, andami mong natamong sugat.." Dagdag ko pa para makumbinsi siya.

Again, he refused. I sighed in defeat. "Just this once, please? Nagi-guilty ako ngayon, e. Malapit na tayong mapatay ng gagong Gangsters na 'yun!"

Natahimik ako nang wala man lang siyang ka-emosyon na tumingin sa'kin. I feel busted. Nakatitig lamang siya kaya napaiwas ako ng tingin dahil natamaan yata ako ng hiya.

"O, sige. Papasok na 'ko." Lumabas ako ng kotse ngunit bago ko pa maisara pabalik 'yun ay sumilip ako muli.

"Ingat ka, baka hindi ko kayanin na mawala ka.." nakangiting sambit ko sabay kindat sa kaniya. Galawang Montercalo iyan, boy!

He raised an eyebrow, "Edi kayanin mo. Wala akong pakialam." Seryosong aniya at saka pinaandar ang kaniyang kotse.

Sinara ko ang pinto at tumakbo upang harangin ang kotse niya. "Sumang-ayon ka na kasi! Alam kong nahihirapan ka ng magdrive dahil sa mga sugat mo!"

Pinaandar niya ang kotse kaya umatras ako. Sinamaan ko siya ng tingin, "Saint boy, naman! Baka magalit si God niyan dahil ayaw mong tanggapin ang good offer ko?"

Inis siya lumabas ng kotse at nilapitan ako. His eyes were furious and it's the first time to see him like this. Hindi ko pa talaga siya kilala.

"Are you trying to be a good samaritan?!"

"Fuck, yeah!" Mabilis kong naisagot. Pinanlakihan niya ako ng mga mata at agad dumapo ang kamay niya sa bibig ko at tinampal iyon. What the heck?

Pinitik na namam niya ang noo ko! "Abuso ka na, ah!"

Nilapit niya ang kaniyang mukha sa'kin at mabilis akong hinalikan sa labi. It's just a smack but I could feel the electricity tracing down my body!

"Shit!" I cursed once again. Halos makalimutan ko ng huminga dahil sa halik niya!

Again, muli niyang dinampi ang kaniyang labi sa'kin. His lips moved slowly and I closed my eyes to feel it. Ang kaniyang kamay ay nakayapos sa beywang ko kaya mas lalong nagkalapit ang katawan naming dalawa.

"Laina.." Napadilat ako nang tila may naalala ako na hinalikan ako ng isang lalaki sa rooftop! That guy seems familiar to me. His presence.. the way he caressed me.

"I love. . . you."

Brian was kissing me passionately and I don't know what to do. Should I kiss him back?

I was about to close my eyes and respond his kisses when he unfortunately stopped and stared into my eyes. Napanguso ako dahil sa pagkadismaya. Napahiya ako doon, ah.

"That's your punishment for cursing. What a bad mouth you have, Miss Montecarlo." His voice was husky. Napansin ko ang namumula niyang tenga kaya palihim akong napangiti.

Kumunot lamang ang noo niya. "Are your parents here?" I did not respond.

"Kung wala kang ibang kasama sa bahay niyo, don't let any strangers to come inside. You don't know what kind of person they are. Lalo na kung lalaki!" Nabigla ako sa sermon ni Brian sa'kin.

"I'm just trying to help.." I reasoned out.

He glared at me. "Kahit na, Laina."

Nilabanan ko ang tingin niya. Ngayon na lang ako naging mabait, tinanggihan pa niya! "Bakit ikaw?"

"Anong ako?"

Inirapan ko siya, "Nangnanakaw ka ng halik! Alam mo bang kinabahan ako roon?!"

Pinagkrus ko ang aking braso at saka muling sinulyapan siya.

A lopsided grin drawn on his red lips. "Nagpanakaw ka naman, e. Let's call it even."

"Kasalanan ko pa?"

Napabuntong hininga siya. He held my shoulders at malumanay niya akong tinitigan. "I don't wanna argue with you right now. You aren't safe here. Pumasok ka na.."

I guess wala na akong choice kung hindi ay sumunod na lamang sa kaniya. "Fine. Call me kapag nakauwi ka na. Baka bumalik na naman sila."

Tumango siya at nginitian ako. "You're such a stubborn Mushroom." Aniya at ginulo pa talaga ang buhok ko.

"Aalis na po." Paalam niya at bumalik na sa kaniyang kotse.

"Ingat ka po." I replied and waved my right hand. Ngunit nagtaka naman ako nang hindi pa rin siya umaalis.

Kaya, nauna na lamang akong pumasok sa loob at sinulyapan siya mula sa likod. "Guard, umalis na ba 'yung kotse sa labas?"

Tumango naman ang gwardiya sa'kin. "Yes, Ma'am." Doon pa siya umalis ng tuluyan nang nakapasok na ako sa loob ng bahay. What a gentleman.

Niyaya naman agad ako ng mga maids para kumain ng dinner ngunit tinanggihan ko lamang iyon dahil gusto ko ng magpahinga. I took a half-bath and dressed up into a comfy gray shirt and pajamas.

"Ouch! Shit, shit!" Sigaw ko nang naunang tumama ang aking braso sa kama. Ramdam ko tuloy ang pamamaga ng braso ko.

"Leche, ang sakit.." nangingiyak kong sabi at umupo sa kama habang maingat na ginagamot ang namamaga kong braso.

Gagong Ares 'yun! Ang sarap hablutin nung piercing niya sa tenga para dumugo! Hindi ko aakalain na nagkaharap kami ni Lucifer, tsk.

Naagaw ang atensyon ko nang biglang tumunog ang cellphone ko. An unknown number was calling. It must be him!

Tila nawala 'yung sakit sa braso ko at agad sinagot ang tawag niya. I cleared my throat and bit my lower lip in excitement. "Yes, hello?" I said in a sweet voice.

"Can I talk to you for a while, Laina? Let me explain, Love. Please.." Natigilan ako at halos makalimutan ng huminga.

Bumalik ulit sa akin 'yung scene na may iba siyang kahalikan. He was my boyfriend so, I should distance myself with him.

It's not being immature. It is to show some self-respect and guarding your heart to stop from falling from that jerk again.

"Laina? I'm begging you. I can't sleep from thinking of you.." Ivan said.

I smiled bitterly, "Sorry. I don't talk to strangers and especially to a jerk like you."

"I love you! Please, Laina--"

"Expired ka na," I added and ended the call.

Napahiga agad ako sa kama at nakatitig lamang sa kisame. I think I did a great job. "You're really amazing, Laina." A genuine smile formed on my lips.

Unfortunately, I was bothered by an another call again! Hindi ko na tinignan kung sino ang tumawag at agad sinagot iyon.

"SHUT THE FVCK UP! WILL YOU?" I shouted because of how frustrating my life is!

Natahimik ang kabilang linya. Walang sumagot. Nagtaka naman ako kaya tiningnan ko kung kaninong number ang tumawag sa'kin. And oh my shit! It wasn't Ivan!

"Gusto mo talagang mahalikan ulit, no?" That familiar husky voice.. SHIT! Agad akong napabalikwas ng bangon.

"B-Brian?" I whispered.

"Geez, it seems like I'm talking to Shrek! What a dream come true it is." I bet he's smirking right now.

I rolled my eyes. Ang ganda ko para maging si Shrek 'no! Walang hiya ka talaga, Sullivan. "Nakauwi ka ba ng maayos?" I asked, not minding what he said earlier.

Ilang segundo pa bago siya sumagot, "Yes, Captain."

Napangiti ako atsaka tumango. "Good. Sana may gumamot ng sugat mo ngayon.. Bakit ba kasi tinanggihan mo 'ko!"

I heard him chuckle, "Thanks, Laina. Don't worry about me. I'll ask my girlfriend to treat my wounds quickly."

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi agad ako nakaimik dahil sa aking narinig. Am I hearing it right? Brian has a girlfriend?! Bakit hindi ko alam 'yun? Bakit hindi niya sanabi?

My life was a lie. . .

"Are you still up, Laina?" Brian asked.

What a gago, hinalikan niya ako at wala lang pala sa kaniya 'yun? Ano na lamang iisipin ng girlfriend niya sa ginawa niya? I thought, he's a gentleman.

I composed myself and let out a deep sigh. "Y-yes. Matutulog na 'ko."

"O-okay. Goodnight." Paalam niya.

I felt a pang in my chest. It's getting worse. Why am I affected? I shook my head. No, it can't be.

"K." Iyon na lamang ang naisagot ko at agad pinatay ang linya. Baka nagugutom lang ako. Naisipan kong bumaba ng kwarto uminom ng red wine.

Damn you, Brian.

•BriellaVesta•