"SAAN ka pupunta?" tanong sa akin ni Xandro nang ma-abutan ako nitong nag-aayos,

"Nagluto na ako ng tanghalian, kumain ka muna." Dagdag pa nito, umiling ako bago dinampot ang cellphone, wallet at susi ko.

"May pupuntahan ako." Sagot ko dito bago naglakad papunta sa pinto kung nasaan siya nakaharang, akmang palabas na ako nang hawakan ako nito sa braso, "Saan nga? Alonzo basag-basag pa yung mukha mo, magpahinga ka muna." Pigil nito, tiningnan ko ito nang diretso sa mata bago bumuntong hininga,

"Kay Camille, magkikita kaming dalawa." sagot ko at biglang nag-iba ang ekspresyon nito, kumunot ang noo niya at halos hindi maipinta ang hitsura.

Inalis ko ang pagkakahawak nito sa braso ko bago siya nilampasan, "Sige! Ipagpatuloy mo pa yung kasunduan niyo! Go fuck up the situation even more! 'Wag mong ayusin yung gulong ginawa mo!" sigaw nito sa akin, nakita kong napabangon sa pagkakahiga si Lorenzo sa sofa at nilingon kami.

Hindi na ako sumagot at lumabas ng kwarto. Pagbaba ko ng dorm at pagpumunta sa parking ay nakita ko ang pagtingin sa akin ng ibang estudyante. Sino bang hindi titingin kung may black-eye ako, putok ang labi, band-aid sa noo, at mga gasgas sa pisnge.

Pagsakay ko ng sasakyan ay agad kong isiunot ang shades ko bago nagmaneho paalis.

Bago ako matulog kagabi ay kinontact ko si Camille at sinabing gusto ko siyang maka-usap sa lalong madaling panahon. Yung kami lang dalawa, walang manager, walang body guards. Pinapapunta niya ako sa condo niya para hindi mag-alala sa kaniya ang manager niya. Kailangan talaga niya ng bodyguard sa tuwing lalabas siya?

"I'm here for Camille Del Mundo," I said to the receptionist, Camille told me she have already informed the receptionist that she's expecting a visitor.

The receptionist looked at me maliciously. Para bang gulat na gulat sila sa presensya ko. Hindi ko alam kung dahil may lalaking bibisita kay Camille o dahil sa mga pasa at sugat sa mukha ko.

Nang makarating ako sa harap ng pintuan ng unit ni Camille ay agad akong nag-doorbell.

"Wait!!" I heard her shout from inside, when she opened her door, her smile immediately faded.

"Aww, Haze! What happened--" she was about to touch my face when I stopped her hands. "Hindi mo ba muna ako papapasukin?" Seryoso kong tanong, bahagyang nanlaki ang mata niya bago tumabi at binuksan nang malaki ang pintuan para papasukin ako.

Naamoy ko agad ang mga pagkain na niluto niya. Sigurado akong luto niya ito, mahilig siyang magluto.

"Nag-lunch kana ba? I cooked us food, hope you'll like them." Habang naglalakad sa loob ng unit niya ay lumibot ang paningin ko.

Bago itong lugar na 'to, katas siguro ng trabaho niya. "Haze? Kumain kana ba?" Nagparte ang labi ko bago siya nilingon,

Umiling ako, "Hindi pa," sagot ko at gumuhit ang ngiti sa labi niya bago tumango. Naupo ako sa isang bangko kaharap ang mga pagkain habang may kinukuha pa siya sa kusina.

Habang naghihintay ay naglilibot pa rin ako ng tingin, nag-uusisa sa paligid. Narining ko ang pag-ingay ng mga pinggan at nasundan ito ng tunog na nabasag na kung ano.

"Ayy!!" Napa-irit si Camille, napakunot ang noo ko bago tumayo para tingnan ang nangyari kay Camille.

Nakita ko itong naka-squat sa sahig at pinupulot ang mga piraso ng nabasag na pinggan. Napabuntong hininga ako bago nilapitan ito at tinulungan sa pagpulot. "Ako na, may dustpan kaba? At walis?" tanong ko, "Ah yes, wait," tumayo siya bago umalis.

Pinupulot ko ang malalaking piraso ng pinggan, pagbalik niya ay dala-dala na niya ang walis at dustpan, itinapon ko muna sa basuran ang malalaking piraso bago kinuha ang walis sa kaniya at winalis ang maliliit na piraso.

"Sorry about that, I was just a little nervous." she said as she placed down our plates.

I arched a brow, "Nervous? On what?" I asked,

She smiled at me, "This, seeing you again." she replied, my brows almost touched each other's end.

She offered me the food and even put some on my plates, "I hope you still like these, sana magustuhan mo." she said with a smile.

I looked at the foods she prepared, they are indeed some of my favorites. She remembered.

"Do you want to clear some things about our set up?" she asked while we're both eating,

I chewed slowly on my food before nodding, "Yes, tell me why you need this again?" I asked and she nod,

"So... my recent boyfriend... he was blackmailing me some photos that should never be seen by the public." she started,

I arched a brow, "Nude photos?" I asked, her lips parted before slowly nodding, "Yes... and... he wasn't really in the public's eye. And we've only been dating for 5 months, my management really had bad feelings about him so... that's why we thought it would be great to have someone who would act as my boyfriend for the public's eye." she said and my brows furrowed, trying to sink things in.

"How would that help?" I asked, seeking for more information.

She smiled, "Well... if you pretend to be my boyfriend, and... say that... we've been together for years or longer than 5 months, papalabasin namin that I was a victim if ever he would release those photos. Papalabasin namin na he harassed me that's why he had those photos. And when he claims he's my boyfriend, ikaw ang ipapakilala namin na boyfriend ko." she explained further,

My lips formed a small pout before nodding, still processing things. "So panakip butas ako?" I asked, pointing at myself.

She bit her lower lip before nodding, I slowly nod before taking a bite off a chicken.

"Well... I tell you what Camille," her eyes widened a bit, "I'm not doing it." I said and her eyes widened even more, "What?! But you said--"

"I just said that because you were threatening my life, our life. Pumayag lang ako dahil gusto ko na umalis, but I really don't have the time for--- no no, I don't have any interested about you or this issue. I don't care, Camille." I cut her off, gumuhit ang inis sa mukha niya bago siya tumayo.

She banged her hands on the table, "You said yes, Haze! You already said yes!!" she shouted and I arched a brow, "Saan? Paano mo nasabi? Walang kontrata, walang papers. I purposely did that, umalis agad ako pagka-oo ko, dahil alam kong madumi kang maglaro. Now, wala kang pruweba na masasabi mong pumayag ako." I stood up from my chair, she looks so pissed and annoyed. Parang maya-maya lang ay may lalabas na usok sa ilong niya.

"We're done, Camille, we're done." I said before picking up my phone and keys, walking towards her door.

I'm a meter away from the door when I stopped, nilingon ko siya, "By the way, I've already talked to my lawyer about you threatening our life last night. If something ever happens to me, kayo agad ang malalagot, mhmm?" I raised a brow before exiting her unit.

Habang naglalakad sa hallway ay agad kong tinawagan si Xandro, naka-ilang ring muna ito bago siya sumagot.

[Ano? Natauhan kaba?] Bakas sa boses nito ang inis,

I sighed, "Madadala mo ba sila sa kwarto natin? I called the deal off." I replied,

[Ha? Uh... uhm... hindi ko sure, wala si Shawn dito, si Howard wala rin, uh... hindi ko alam kung andito sila, eh.] sagot niya na parang natataranta pa,

Nag-hum ako, "Sige, 'wag na. Uh, Xands," tawag ko rito at nag-hum siya, "Kapag namatay ako after this, you know who to blame. Camille Del Mundo, kakagaling ko lang sa condo niya at ngayon palang ako uuwi. Baka ma-ambush ako paglabas." Bilin ko rito, narining ko itong tumawa nang pagak sa kabilang linya.

[You won't die, promise. Take care on your way home.] I hummed at his response before ending the call.

Thank God I was just overreacting and made it to our room back safe. Agad akong sinalubong ni Xandro, Lorenzo at Lucas.

"Anong nangyari?" tanong agad ni Xandro nang makapasok ako.

I shrugged, "Called it off, wala naman siyang magagawa. Wala kaming kontrata na pinirmahan." Paliwanag ko, sabay-sabay silang tumangong tatlo na medyo ikinatawa ko pa.

"Sasabihin mo sa kanila?" tanong ni Lucas at agad akong tumango.

"Seryoso ako kay Cass, bro." Halos bumulong na ako, napa-upo ako sa sofa bago sinapo ang ulo ko.

"Tanga-tanga ko rin, eh." Dagdag ko pa, naramdaman kong umupo sa tabi ko ang isa sa kanila.

"Pero maayos mo pa naman." turan ni Xandro, tumango ako, sana maayos ko pa nga.

CONGRESS

Kuya Cap: called the deal off, ndi q na ittuloy ung ky Camille

Pagkatapos kong magtanghalian ay agad akong nag message sa group chat namin. Sunod-sunod silang nag seen.

CONGRESS

Shawnty: u did?

Edu Manzano: seryoso ba? pano?

Kuya Cap: went to her place, called it off, simple as that

Patrick Star: you went to her place? tapos?

Kuya Cap: wlang ngyari ok? usap lng na may ksamang sigaw, bsta sbi q ndi aq payag, tsaka wla nmn kontrata dba?

Patrick Star: correct, we're glad you did the right thing,

Pagsapit ng hapon ay nagka-ayaan kaming lumabas. Ayaw ko rin naman umuwi sa bahay na basag ng mukha dahil mag-aalala lang sila at magsusumbong kay mommy. Anong sasabihin ko? Ginawa akong punching bag?

Nagka-aayan kaming pumunta sa bahay nila Shawn at doon mag-inom. Pero agad kaming sinalubong ni Faye dahil andoon daw si Cass sa kanila at hindi kami pwede doon.

"Kamusta siya?" Nag-aalala kong tanong, nakita ko ang pagguhit ng gulat sa mukha ni Faye,

Hinampas naman ako ni Xandro sa braso, "Tanong ka pa nang tanong matapos mo paiyakin kagabi!" Saway sa akin ni Xandro, nagparte ang labi ko bago utay-utay tumango.

Ang ending ay sa rest house kami nila Edward sa Cainta Rizal pumunta. Habang nag-iinom ay saka ko ipinaliwanag sa kanila ang nangyari sa condo ni Camille. Medyo inihanda ko pa nga ang sarili ko dahil baka may lumilipad nanaman na kamao ang mag-landing sa mukha ko. Pero wala naman, buti naman.

Doon ay nagpalipas kami ng gabi, nagliwaliw at inalis lahat ng mga isipin namin sa buhay. Though I was too occupied. I couldn't get Cass out of my mind-- I don't want to anyways.

During Saturday and Sunday all I can think about is her. How is he? How is she coping up? Is she eating well? Is she sleeping well? Umiiyak ba siya? Galit ka ba siya sa 'kin? I deserve that anyways.

When Monday came, our foundation week started. Gladly some of my wounds have already healed, yung black-eye ko ay medyo mapusyaw pa pero wala na akong mga band-aid sa mukha pero halatang binugbog pa rin ako.

Nakita ko na siya pero sa malayo nga lang. Pinagmamasdan ko siya habang hindi siya nakatingin, tinitingnan ko kung maga ba ang mga mata niya o mukha ba siyang malata.

For the first two days, we kept on seeing her and her friends. Madalas namin silang ma-abutan sa canteen pero sa tuwing makikita nila kaming palapit ay agad din silang umaalis.

I know she's avoiding me, I know she's hurt and she's mad and I deserve all that. For all the pain I've caused her, deserve ko na iwas-iwasan.

"Umiinom ka? Nakakarami kana, ah?" Pansin sa akin ni Xandro, nasa kwarto ako ngayon, sinosolo ang isang litro ng Alfonso kasabay ng Coke.

Napatawa ako nang bahagya bago pinagmasdan ang bote ng Alfonso, "Hindi kaya," sagot ko rito,

Nagulat ako nang damputin ni Xandro ang bote ng Alfonso at saraduhan ito. "Ang problema ay hindi iniinom. Nag-iinom lang tayo para magsaya, pero it is not a good way to cope with alcohol." Napakunot ang noo ko bago humagalpak ng tawa,

"Are you seriously telling me it's bad to be alcoholic? Xandro... grade 11 palang tayo nag-iinuman na tayo." Pa-alala ko sa kaniya,

Tumango siya, "Oo nga, pero at this situation, problemado ka, it will be a bad habit for you to cope up with your problems by drinking." turan nito at napabuntong hininga ako bago inubos ang alak sa baso ko at ganun din ang chaser.

"KJ mo, Xandro." Turan ko bago tumayo at hinugasan ang baso na ginamit ko habang itinatabi niya ang alak.

"I'm just looking after you, masama yung masanay ka na kapag mag problema ka, idadaan mo sa alak." Napatawa ako nang pagak sa tinuran nito,

"Do you suggest another way to cope up?" I asked, raising a brow,

He rest his hands on the kitchen counter, "Talk about it?" he suggested and I chuckled,

"You know why I'm being like this, Xandro. Wala ng iba pa. And talking about it won't do anything. I'm just really... sad and... guilty. Pero deserve ko 'to, deserve ko yung maramdaman ng lahat ng 'to. Ito na yung karma ko." turan ko at nag-hum si Xandro.

"Baka nakakalimutan mo, kaya mo pang maayos 'yan. Nasimulan mo na nga diba? You cut the deal off. That's step one, step two... talk to Cass--"

"You know she won't talk to me. Galit siya sa akin." Putol ko sa kaniya,

"Pero you have to do something or else iisipin niya na wala na talaga. And you should do it as soon as possible." he sounded so concerned and worried, I look at him straight to the eyes before a sigh escaped my lips.

"I will... pero hindi ko pa alam kung kailan." sagot ko bago naglakad paalis, "Pero gagawin mo pa rin." Natigilan ako sa tinuran ni Xandro, nilingon ko siya at tumango, "Oo naman.'

Kinabukasan ay madalas kong sundan si Cass pero sinisigurado ko na hindi niya ako nakikita. Sa tuwing makikita ko siya ay hinahabol ko siya ng tingin.

"Okay ka lang--"

Agad siyang naglakad palayo pagkakuha ng wallet niya sa akin. Kitang-kita ko na napaso siya sa binili niyang pagkain. Nakita ko rin ang pagpula at pagtuklap nito kaya naman alalang-alala ako sa kaniya.

Hindi ko ikinwento sa mga kaibigan ko na nilapitan ko siya kaya naman pagsapit ng gabi ay tuliro ako sa kaka-isip kay Cass.

Nag-aalala ako sa kaniya at gusto ko talagang malaman kung kamusta siya. Nag-message na ako sa kaniya at kinamusta siya pero binasa niya lang ito at hindi nag-reply.

Gustong-gusto kong manghingi ng tulong sa mga kaibigan ko. Pero dahil nga wala namang nakaka-alam sa kanila sa nangyari kanina ay hindi ko magawa. Tanging pag-aalala at pagiging tuliro nalang ang kaya kong gawin.

"Gusto mo ba ng cookie? I can buy if you want." I was so shocked to see her selling at their food stall. But I won't miss this opportunity para maka-usap siya. Para iparamdam sa kaniya na siya pa rin talaga at ipakita sa kaniya na bumabawi ako.

But she didn't bother answering the question and pretended I am some kind of a normal, strange, customer who bought from their stall.

The way she treated me like a stranger actually hurts. Hindi niya ako sinagot at tumungo nalang bago nagpasalamat.

Alam kong ang kapal ng mukha ko para masaktan at deserve ko naman iyon. Pero hindi ko mapigilan ang masaktan sa kung paano niya ako tiningnan na parang wala kaming pinagsamahan. Valid ba yung nararamdaman ko? Okay lang ba na nasasaktan ako o ang kapal ko para makaramdam nang ganito?

"Hindi kaba pupunta ng school?" tanong sa akin ni Xandro, alas otso na at nakahanda na rin silang dalawa ni Lorenzo.

Bahagya akong umiling, "Mamaya nalang, una na kayo." sagot ko at tumango silang dalawa.

Pagka-alis ng mga ito ay natulog ulit ako. Magtatanghali na nang magising ako, naligo lang ako at nagbihis bago pumasok.

Sinabayan ko sila sa pagkain ng tanghalian. May mga pinag-uusapan sila pero ako itong walang kaimik-imik. Sinusubukan din akong kausapin ni Xandro pero tango lang ako nang tango.

Pagkatapos magtanghalian ay dumiretso ako sa bakanteng classroom bago doon nagpalipas ng oras at natulog.

Alas singko nang magising ako, ang dami kong messages mula sa kanila at hinahanap ako para manood ng concert.

CONGRESS

Kuya Cap: d aq manonood, kayu nalng,

Xandro Takahashi: san ka?

Kuya Cap: sa tabi-tabi lng

Nagpahulas lang ako bago bumaba ng aviation building. Dahil medyo maliwanag pa ay hindi ko dinala ang sasakyan ko papunta sa isang restobar na malapit sa university.

Pagkapasok ko rito ay marami ang mga estudyante na nakatambay, karamihan ay mga taga SHU. Naupo lang ako sa bangko sa gilid para hindi gaanong pansin. Um-order ako ng pasta bago saka um-order ng maiinom.

Halos gawin kong tubig ang margarita na binili ko. Nang hindi ako masiyahan ay lumipat ako sa bar para mas malapit ako sa alak. Hindi ako nasiyahan sa baso-basong inumin kaya kumuha na ako ng isang bote ng vodka at sinolo iyon.

My mind was empty. Though when I try to come back to my senses, all I could think about is Cass. Sa tuwing may papasok sa isip ko, puro iyon Cass, Cass, Cass! Siya lang yung laman ng isip ko. Kamusta kaya siya ngayon? Ano kayang ginagawa niya? Nasa concert ba siya? Manonood ba siya? Sinong kasama niyang manood?

Halos mabaliw ako sa kaka-isip sa kaniya kaya mas pinipili ko ang walang kalaman-laman ang isip. Halos tunggain ko ang vodka diretso mula sa bote pero nakakahiya akong tingnan kung ganon.

Hindi nagtagal sa akin ang boteng iyon, paglingon ko sa may bintana ng restobar ay nakita kong lumubog na ang araw at kumakapal na rin ang kaulapan.

Nagbayad na ako ng kinain at mga ininom ko bago naglakad pabalik. Baka abutan pa ako ng ulan dito.

Mula sa aviation building ay rinig ko sigawan mula sa concert. Ang mga ilaw na nagmumula doon ay natatanaw ko rin mula sa kinatatayuan ko.

Napasinghal ako bago umiling para buksan ang pinto ng kotse ko.

Sakto naman na pagkapasok ko ay siya naman ang bagsak ng malakas na ulan. Napabuntong hininga ako bago binuhay ang makina ng sasakyan ko.

Napalingon ako sa cellphone ko nang tumunog iyon.

CONGRESS

Daddy Lorenzo: @Alonzo Haziel Vergara, lakas ng cheer ni Cass dito kay Simon

Napangisi ako habang tumitipa ng reply.

CONGRESS

Kuya Cap: Wala na bro, ayoko na, ibabangga q na tong sasakyan q

Nakita kong agad nag-seen ang iba sa kanila

CONGRESS

Sexbomb Lucas: gago alonzo, san kaba? san ka galing?

Kuya Cap: dun sa restobar sa may skul, ays pla dun, ganda, tahimik lng

Sexbomb Lucas: gago ka lasing kaba?

Kuya Cap: di! gago! ndi kaya, uuwi na aq, enjoy kayu dyan

Bahagyang umikot ang paningin ko, sumandal ako sa upuan at ilang segundong huminga nang malalim. Tinatansta ko pa ang sarili ko. Kaya ko ba magmaneho? Nakakapagmaneho naman ako kahit lasing pero hindi ko pa nagagawa kapag malakas ang buhos ng ulan tapos lasing.

Nang tumunog ang cellphone ko ay agad ko itong binasa.

CONGRESS

Sexbomb Lucas: diyan ka lang alonzo, wag kang aalis diyan, papunta si cass diyan

Napatawa ako nang bahagya nang mabasa ang message ni Lucas.

CONGRESS

Kuya Cap: ulol, d niyo q maloloko, uuwi na aq, babangga q to!!

Ipinatong ko sa passenger seat ang cellphone ko bago humawak sa manibela at pinaandar ang sasakyan. Pero nang makita ko si Cass na tumatakbo sa ulanan ay agad kong natapakan ang break.

Nanlaki ang mata ko bago agad binuksan ang pinto ng passenger seat, "Cass--"

"'Wag ka munang umalis, lasing ka, baka mapa-ano ka!"

Pakiramdam ko ay sasabog ako sa tuwa. Gusto kong magtatalon kahit nasa loob ako ng sasakyan sa sobrang tuwa.

She was worried about me. She finally stopped avoiding and ignoring me. She still... cares for me. Kahit na may katarantaduhan akong ginawa sa kaniya, she's still here. She still cares.

"Sinong may sabi na babalik ako sa ex ko?" I arched a brow, this time, I finally told her everything.

I told her what Camille wanted that night. But most importantly, I told her that there will be no more business between me and Camille.

"I like you. A lot. Sobra. Gusto ko akin ka nalang." Natawa ako sa sarili kong ka-corny-han. Pero totoo naman iyon. Hindi naman ako lasing para hindi alam ang sinasabi ko.

"... we don't really look good together. Tapos--"

I had enough.

I pulled her by her nape, smashing our lips together. I could feel her holding back, I could feel her pushing me away. But I missed her. I missed everything about her and I don't know how to expressit.

"You don't know how to kiss?"

I was wrong, definitely wrong. She pulled me by my head, crashing our lips with each other. Unlike awhile ago, her lips danced with mine. She kissed me so roughly, I almost couldn't believe her.

How can someone who looks adorable as her kiss this sexily?

She wasn't stopping nor showing signs of her wanting to stop. I slightly pushed my body towards her, not breaking the kiss. A squeal escaped her lips when her chair reclined.

I felt the heat in me. I felt it building up the moment my hands started roaming around her body. She was squirming just from my touch and I find it hard to control myself from going further. She looks so hot, sexy and helpless under me. It was turning me on.

"Where is this leading anyways?" I asked her, I know where my body wants it to lead. But is what my body screams the same thing her body wants?

"I don't know, you decide." I wanted to do it. Damn I want it. I'm tipsy, I'm hard, I want her.

I couldn't think straight, I couldn't decide yet and just pulled her for another kiss. Our bodies touching, I could feel her chest on mine and it doesn't help. I wanted to have her even more. My hands entered her upper undergarment. I started playing with her soft mounds.

My mind is so clouded with the thought of fucking her here in my car. The thought of her moaning for me, screaming my name, begging, the way I imagine how she would look like under me. It was getting all over me.

"We should stop,"

But I still have my conscience. I don't want to have her here. She doesn't deserve it. If we would do it, it should be on a bed, where she would lay comfortably while I pound deep and hard inside her.

"CONGRATULATIONS!!" Cass greeted me, it's my graduation day. A smile immediately drew on my lips seeing Cass running towards me.

I welcomed her with a tight hug before lifting her feet from the ground, "You look so good in your uniform!" she complimented when I put her down.

"Where's tita?" she asked,

I held her arms and pulled her closer to me, "She left, may aasikasuhin." I said, staring straight to her eyes. I saw her eyes widened a bit before chuckling and playfully hitting me.

"'Wag mo 'kong titigan nang ganiyan, baka matunaw ako." turan niya at parehas kaming natawa.

I pulled her for another hug.

"We will be leaving tonight, mabilis lang kami sa Norway." I said while swaying our bodied together.

"Enjoy your time there, don't think so much about me. It's your graduation celebration!" she exclaimed and I smile, resting my chin on her head.

"Ayaw mo ba talagang sumama? Kaya ko pa ihabol ticket mo." Alok ko at napatawa siya bago umiling, "Yung passport ko ang hindi." sagot niya at napanguso ako, "Yun lang," turan ko at natawa siya.

Inihatid ko muna siya sa dorm at sinulit ang ilang minuto bago umalis para pumunta ng airport. Dalawang linggo kami halos sa Norway. Walang araw na hindi kami magka-usap ni Cass. Walang araw na hindi siya ang naiisip ko.

Miss na miss ko siya.

Kaya naman pagbalik namin ay agad ko siyang inaya paakyat ng La Union. Pinanood namin nag sunset doon bago kumain ng bagnet at umuwi rin pagsapit ng gabi.

"SAAN ka galing?" tanong sa akin ni Xandro, kakadating ko lang sa rest house nila sa Tagaytay,

"Kakahatid ko lang kay Cass sa dorm, sorry na. Here's my gift for you, bro." Ini-abot ko dito ang paper bag na laman ang regalo ko sa kaniya.

Inabot niya 'to, "Parehas kayo ng utak ni Shawn, pabango rin ang binigay." ani nito at napatawa ako nang bahagya.

"Kulang ka kasi sa ligo!" sigaw ni Shawn na nasa harapan ng handa, nag-iinom na sila at kumakanta sa videoke.

Napa-iling kami ni Xandro habang tumatawa, "Halika na, nakakarami na sila." Aya nito sa akin, pagkadating na pagkadating ko sa lamesa ay agad akong inabutan ni Adrian ng paper plate.

"Lamnan mo lang 'yang tiyan mo tapos kasama kana sa ikot." turan nito at napatawa ako, kumuha ako ng Carbonara, chicken at shanghai bago naupo sa pagitan ni Adrian at kapatid ni Xandro.

"Kamusta?" Bati ko rito, nahihiya itong ngumiti sa akin bago tumango, "Okay lang naman po," nahihiya nitong sagot,

"Anong year mo na nga ba?" tanong ko rito, sinusubukan ko siyang kausapin dahil mukhang nahihiya ito sa amin.

"Third year po," sagot nito habang pinaglalaruan ang tinidor na hawak, "Umiinom kaba?" tanong ko pa, nag-angat ito ng ulo pero sa kapatid ang tingin.

Nagbalik ito ng tingin sa akin, "Opo, pero andiyan si kuya." sagot niya at bahagya akong napatawa.

"Xandro!" Tawag ko sa kapatid nito, "Papainumin ko 'to." Paalam ko rito, kumunot ang noo ni Xandro bago tumango, "Kaunti lang," sagot nito, parehas lumiwanag ang mukha namin ng kapatid niya.

Kumuha ako ng baso naming dalawa bago nagsarili ng inom. Mukha kasing nahihiya ito kung isasama namin sa ikot ng shot. Nakakaawa rin namang tingnan na naka-upo lang ito dito at tahimik.

"Alonzo!" tawag sa akin ni Shawn, halatang lasing na, "Siargao, sa 24, ano g?" tanong nito,

Agad akong umiling, "Sasamahan ko si Cass mamili ng 25, hindi ako pwede." sagot ko at lahat sila napalingon sa akin, "Naks naman, tumatanggi na sa galaan." Pang-aasar ni Shawn at napatawa ako bago sumimsim ng alak.

Sa Tagaytay kami nagpalipas ng gabi, kinabuksan ay pumunta kami ng SkyRanch para sulitin ang pagpunta rito. Halos ayaw pa nilang umuwi noong una. Dinadahilan nila Adrian na graduate na raw kami.

"Drama mo naman, sa SHU pa rin naman bagsak natin. Med school ng SHU, law school ng SHU, flying school ng SHU, sa dorm pa nga ulit tayo titira!" hirit ni Xandro at napatawa kaming lahat,

"Si Alonzo alam na kung bakit sa dorm pa rin titira." Pang-aasar ni Lucas,

Napa-iling ako bago sumimsim ng beer, andito kami ngayon sa bahay namin at dito nagka-ayaan pagkarating galing Tagaytay.

"Ayaw kong mahiwalay sa kaniya." turan ko at napabalot kami ng kantyawan, "So you really turned down your father's offer na sa ibang bansa mag-aral?" tanong ni Howard, napalingon ako dito bago bumuntong hininga.

"May balak ka palang umalis?" Gulat na tanong ni Lucas, agad akong umiling, bahagyang nakanguso, "Wala, suggestion lang ni dad. Pero ayaw ko talagang umalis." sagot ko,

"Not that I'm talking shit about SHU but don't you think studying abroad is a better decision?" I glanced at Edward,

I sighed, "And Cass?" I asked, raising a brow.

"She would understand," Edward replied and I nod, "I know she would, but can I handle not seeing her everyday?" I asked, "Yun lang," bulong ni Xandro.

"Clingy mo naman masyado." Pang-aasar ni Lorenzo at napatawa ako nang bahagya.

"Hindi ka naman ganiyan kay Cami--" Sinamaan ko ng tingin si Lucas, "Sorry, sorry na, pero diba, hindi ka ganiyan dati?" tanong nito at nagkibit balikat ako.

"Iba na kasi 'to, iba si Cass." sagot ko bago sumimsim ng beer.

"How different?" Howard asked, I shrugged, "Can't explain it, pero..." I smiled, "Ipinaparamdam niya sa akin na mahal niya talaga ako. And I want to make her feel the same thing. Cass is broken, you know? At kahit hindi niya sinasabi, kahit hindi niya hinihingi, I want to complete her." I chuckled a bit,

"Gusto kong mas higitan yung pagmamahal niya sa 'kin. Ayaw ko nung... mararamdaman niyang mahal ko siya dahil mahal niya ako. Gusto ko maramdaman niya na mahal na mahal ko siya. Yung tipong... iisipin niya na kamahal-mahal talaga siya at hindi niya kailangang manlimos ng pagmamahal." Dagdag ko pa, gumuhit ang ngiti sa labi ko bago suminghot.

"Umiiyak kaba?!" Gulat na tanong ni Shawn at napatawa ako bago napatungo, "Medyo,"

IT was her smile, her laugh, her giggles, her voice, her attitude, her personality. Everything about her, every second of the day, is making me fall deeper for her. The way she walks, the way she talks, they way her eyebrows has it's own expression when she's talking. The way her cheeks lift when she smiles. The way her eyes turn into a cute doe shape when she's pleading and asking for something, it was everything that everyday makes me fall for her more.

I became a better version for myself. I noticed some changes, so are my friends. I started to care on how I look, how I smell, I want to be the perfect boyfriend for her. But I know there's no such thing. So I just try my best to be better.

I studied harder, my dream was no longer just for me but also for her. I wanted to achieve my dreams so that she could brag about having a pilot boyfriend. And I could spoil her with things she wants.

I got less selfish. I learned how to take care of myself. Hindi na ako pabaya, hindi ko hinahayaan na nagkakasakit at nasasaktan ako. Ayaw ko siyang mag-alala.

I learned how to express my emotions more. I became a person I didn't know I would be.

If myself from my past relationship would see me, tatawanan niya ako, pero mas nakakatawa siya.

With Cass, I discovered a side of me I didn't know I have. With Cass I feel at peace, happy, contented and secure. I no longer worry about things I used to worry before. I always feel like I was enough and deserving of love.

Hindi ko nararamdaman na kapalit-palit ako, na ang dali-dali kong iwan. Walang pag-aalala, walang pag-aalinlangan kay Cass.

Totoo pala yung pag-ibig.

Talaga palang may taong magmamahal sayo nang sobra. Sobra na hindi mo aakalaing may ganung klase ng pagmamahal.

Para siyang may superpowers na nagagawa niya akong mahalin na hindi kayang gawin ng kahit sino.

"KUYA mo?" Napakunot ang noo ko bago nilingon ang kaklaseng lalaki ni Cass.

Isinara ko ang pintuan ng sasakyan bago inakbayan si Cass. "Hello pre, Allan nga pala."

Kilala kita, ilang beses ko nang narinig ang pangalan mo.

"I know, I'm Alonzo." Walang sabi-sabi ay inagaw ko sa kaniya ang gamit ng kaibigan ni Cass bago ito ipinasok sa loob ng sasakyan.

"Selos ka naman?" Pang-aasar sa akin ni Lucas, inaya ko sila ngayong uminom pero hindi sa bar kundi sa restobar lang para walang maraming tao.

Pinagtaasan ko ito ng kilay, "Of course..." sagot ko,

Tumaas ang kilay ni Edward, "Of course... what?" tanong niya at lalong napakunot ang noo ko, "Of course lang! Of course nagseselos ako!" Inis kong turan bago sumimsim ng alak.

"Tapos kanina... nagpaalam pa si Cass na mag sa-samgyup daw sila, kasama nanaman yung Allan na yun! Lintik na pangalan 'yan! Pang tatay!" Napasimsim ako ng alak sa sobrang inis habang sila itong humagalpak ng tawa.

"Ano kayang ginagawa niya ngayon?" Dinampot ko ang cellphone ko para mag-message sa kaniya.

To: Andrea Cassandra

musta?

Ilang segundo lang ay nabasa na niya ito at agad din siyang sumagot.

From: Andrea Cassandra

okie lang!! sarap here!! punta us minsannn

Napabuntong hininga ako bago inilapag ang cellphone ko. "Ano? Kaya pa? Sabi ni Lorenzo abangan na raw natin sa gate ng SHU!" Pang-aasar ni Xandro at napa-iling nalang ako.

Maya-maya lang nang mainip ako ay nag-message ulit ako kay Cass.

To: Andrea Cassandra

ays pa kayu dyan?

From: Andrea Cassandra

yess!! sarap talaga huhuhu

Bago dumilim ay nagka-ayaan na rin kaming umuwi. Dahil si Lorenzo at Lucas ay hindi na madalas na mamalagi sa dorm pero may kwarto pa rin sila doon iyon nga lang ay napakadalang nila rito. Kami nalang ni Xandro ang magkasamang bumalik sa dorm.

Agad akong nagpalit ng damit para kapag nagkita na kami ni Cass ay mabango ako.

"Nagluluto kapa?" tanong sa akin ni Xandro, naisipan ko lang kasi, "Baka gutom siya pag-uwi." sagot ko,

Narinig kong tumawa si Xandro, "Galing samgyup tapos gutom? Hindi niya 'yan makakain." Sinamaan ko ito ng tingin.

Pagkatapos kong magluto ay agad ko itong inilagay sa tupperware bago bumaba sa lobby para hintayin siya.

Maya-maya lang din ay nakita ko na silang dumating.

"Lasing kaba?" tanong ko sa kaniya, bahagyang nanlaki ang mata niya bago agad umiling, "Hindi 'no!" sagot niya habang kinakain ang pagkaing niluto ko. Halata naman na busog na siya pero pilit niya itong kinakain.

"Musta flying school?" tanong niya at gumuhit ang ngiti sa labi ko, "Solid, ganda, ang saya lumipad." sagot ko at napangisi siya, "Naks, pasakay ako minsan, ha?" turan niya at tumango ako,

"Sa aircraft ba?" Wala sa sarili kong tanong, kumunot ang noo niya bago humagalpak ng tawa. "Alangang sa 'yo!" Hirit niya bago humagalpak ng tawa.

Imbes na matawa ay may pumasok sa isip ko na siya namang ikina-init ng pisnge ko. Napansin niya agad na hindi ako nakasagot, "Joke lang, ito naman." Pabiro niyang hinampas ang kamay ko na nasa lamesa.

Napangisi ako, "Ikaw? Kamusta 4th year?" tanong ko at bumuntong hininga siya.

"Ano kayang secret nila kuya Xandro at Edward at nakukuha pang gumala noong 4th year sila? Pagod na ako, ha!" Pagrereklamo niya at gumuhit ang ngiti sa labi ko habang pinapanood siyang magkwento at magreklamo.

Even though we had a really great time together, it still didn't change the fact that I'm still jealous over his friend. Kumukulo pa rin ang dugo ko sa kaniya.

"WALA ka talagang balak umuwi?" tanong ni Howard, andito ako ngayon sa condo niya. Medyo malapit-lapit ito sa bahay ng kaibigan ni Cass.

Umiling ako bago sumimsim ng juice na ibinigay niya sa akin, "Baka kailangan kong sunduin bigla si Cass, malapit lang dito yung bahay kung nasaan siya." sagot ko bago tumalukmo sa lamesa.

Narinig kong bumuntong hininga si Howard habang nag-aaral, "Bakit ba kasi hindi mo sabihin na nagseselos ka?" tanong ni Howard at bumuntong hininga ako, "Ayaw ko, baka mainis lang siya sa akin." sagot ko at nakita kong kumunot ang noo ni Howard.

"You know your girl, sa tingin mo ba magagalit talaga siya?" tanong niya at umiling ako, "Hindi, pero kahit na. Baka isipin niya masyado akong strict." sagot ko at tumango lang si Howard.

Ang tagal kong nasa condo ni Howard. Hindi ko naman talaga balak matulog dito, balak ko rin umuwi ng mga bandang madaling araw.

Habang nagpapalipas ng oras ay nanonood ako ng TV at nakilaro pa ako sa Play Station ni Howard.

"Hindi kapa tutulog?" Taka kong tanong kay Howard, nag-angat lang ito ng tingin bago umiling, "Mamaya na," sagot niya at napatango ako. Buti nalang hindi ako nag-abogado, antukin pa man din ako.

Naupo ako sa sofa ni Howard, um-order ito ng pagkain at dinala ang kaniya sa study room niya. Paalis na sana ako pero dumating yung mga pagkain, sayang din.

"Puta!" Napa-igkas ako sa pagkakahilata sa sofa nang mag-message si Cass, "Are you okay?" sigaw ni Howard mula sa study room niya, narinig siguro ang paglagabog ko sa sahig.

Dali-dali akong nag-ayos ng sarili, "Yes, yes, Howard, susunduin ko na si Cass. Thank you sa pagkain, bro. Inayos ko dito sa lamesa, 'wag ka masyadong magpuyat, matulog ka ha?!" Bilin ko dito bago lumabas ng condo niya.

Para akong nag e-eskandalo sa labas ng bahay ni Allan. Ano kayang nangyari?! May nangyari ba?! Okay lang ba siya?! May ginawa bang kagaguhan si Allan?! Ipapabugbog ko talaga kay Lorenzo yun!

Turns out her period came. Akala ko naman kung ano, kinabahan ako. Kung ano-anong pumasok sa isip ko habang nagmamaneho kanina. Natatakot ako na baka datnan ko siyang umiiyak o di naman kaya ay duguan o kailangan ko siyang isugod sa ospital. Nag-overreact lang pala ako.

"YOU'RE leaving already?" My head snap at Nathalie's direction, I slowly nod, "Uh... yeah, yung girlfriend ko kasi--"

"We're still having fun! Stay for few minutes pa!" she said before walking towards me, grabbing me by the arm.

I had few drinks but not much. Mas nasa isip ko pa si Cass. Hindi siya sumagot sa message ko kanina pa. Hapon na rin at palubog na ang araw pero wala pa akong balita sa kaniya.

To: Andrea Cassandra

nka uwi kna b?

To: Andrea Cassandra

cnu ksama mu? bc kba?

"Alonzo! Picture raw!" tawag sa akin ni Sav, napabuntong hininga ako bago tumayo at lumapit sa kanila.

Tumayo ako sa bandang likod ni Savanna na hawak-hawka na ang cellphone, "Smile, Alonzo!" Hinampas ako ni Nathalie sa braso.

Dahil nag-aalala ako kay Cassandra ay hindi ko na nagawa pang ngumiti nang matino sa picture. Nang matapos ay agad din akong lumayo at naupo sa tabi.

CONGRESS

Kuya Cap: @Shawn David Estrella , boss alam mo b kung nasan sila Cass?

Shawnty: di, bakit?

Kuya Cap: wlang paramdam, ndi sumasagot s messges q

Shawnty: gege try ko messages si allison

Hindi na ako nakapaghintay, hindi na ako nakatiis at nagpaalam na sa prof ko na uuwi na ako. Dinahilan ko pa sa mga blockmates ko na masama na ang pakiramdam ko para hindi na nila ako pigilan pa.

"Hindi pa rin sumasagot?" Takang tanong ni Xandro, alam niyang kanina pa ako nahahagas dahil hindi sumasagot si Cass sa messages at tawag ko. Wala pa rin sila sa kwarto nila.

Umiling ako habang pinagmamasdan ang messages namin. "Kung hahanapin ko, saan naman kaya?" tanong ko at nagkibit-balikat si Xandro.

Ilang minuto akong naka-upo sa sofa, naghihintay sa reply niya, nakapagtanong na rin ako sa mga kaibigan ko at ganun din kay Shawn. Kaya naman napa-igtad ako nang tumunog ang cellphone ko. Hindi ito galing kay Cass pero kay Lorenzo.

CONGRESS

Daddy Lorenzo: @Alonzo Haziel, magkita raw kayo ni Shawn sa pinakamalapit na Jollibee sa dorm, tapos sundan mo raw siya, alam na raw niya nasaan sila Cass

Halos lumipad ang sasakyan ko. Pinasama ko na rin si Xandro at Edward dahil nagkakutob akong umiinom ang mga ito.

At hindi nga ako nagkakamali, pagdating namin doon ay kinailangin na namin silang buhatin. Magkakasama silang lima, tapos yung isa.

Kagulo nanaman kami sa pagsundo sa kanila. Kaniya-kaniya kami halos ng bitbit sa kanila. Gusto ko na nga sanang iwanan nalang yung asungot kaso kawawa naman. Basta sinigurado nalang namin na naka-uwi sila Cass nang maayos, yung Allan hindi ko alam kung paano nai-uwi ni Lucas, sana sinalvage na.

"Kunot nanaman noo mo." Bahagyang ginulo ni Edward ang buhok ko, napabuntong hininga ako bago isinilid sa bulsa ang cellphone ko, "Si Cass, ayaw magpasundo, hindi pa sumasagot sa message ko." sagot ko rito,

"4,720." Inilahad ni Xandro ang kamay niya sa mukha ko, napakunot ang noo ko, "Huh? Saan?" Taka kong tanong,

"Yung bill nila Cass kahapon, 2,360 pesos. You said you'll pay double, 4,720." Nagparte ang labi ko, "Walang bawian, sabi mo 'yan kagabi." Paniningil nito, napabuntong hininga ako bago dumukot sa wallet ko at inabutan ito ng limang libo.

"Sukli ko?" Napakunot ang noo nito, "Keep the change na--"

"Luh! Sukli ko!" Pagmamaktol ko dito, "Ngi, yaman-yaman mo nanghihingi kapa ng sukli!" Pang-aasar nito,

"Ngi! Yaman-yaman mo kinukupit mo pa yung sukli!" Hirit ko rito, napahagikhik si Edward bago inawat kaming dalawa. Sa huli wala akong nakuhang sukli.

"Diba sabi mo hindi sumasagot si Cass sa 'yo?" tanong ni Edward sa akin nang pumasok sa kwarto,

Tumango ako, "Bakit?"

"Nakasalubong ko, parang gulat na gulat." ani nito bago ako tinapik sa balikat,

Napakunot ang noo ko bago napatayo sa kina-uupuan ko na ikinagulat pa ni Edward, "San ka?" tanong nito, "May susuyuin ako."

Nagpalit lang ako ng matinong damit bago lumabas para bumili ng bulaklak at Jollibee. Pagdating ko sa pinto ng kwarto nila ay si Faye ay nagbukas nito at agad din niyang tinawag si Cass.

"YOU really know that much!" Nahihiya akong ngumisi bago napakamot sa batok, "Ganiyan ba kapag anak ng may-ari ng airline?" Tanong ni Nathalie at napa-iling ako habang nakabungisngis.

Tinanong ba naman ako kung alam ko raw ang functions ng mga parte ng makina. Hindi man ako nag-take ang aeronautical engineering course, siyempre alam ako ang tungkol sa makina ng eroplano. Bata palang ako, puro eroplano na ang nasa isip ko. I was made for this.

CONGRESS

Sexbomb Lucas: @Alonzo Haziel sino si Amanda Nathalie?

Xandro Takahashi: ayan nanaman siya sa mga babae

Sexbomb Lucas: luh! nagtatanong lang, di ko kasi kilala

Kuya Cap: kaklase lng,

Daddy Lorenzo: close kayo?

Kuya Cap: ndi

HALOS mabaliw ako sa mga sumunod na araw. Hindi nagre-reply o nag se-seen manlang si Cass sa mga messages ko. Nagkikita naman kami, sinusundo ko pa nga siya pero pagdating sa messages ay wala siyang paramdam. Noong una akala ko nagkakataong busy lang siya.

Pero hindi kasi siya ganito, nasa 8-12 hours lang ang madalas niyang late reply, hindi yung umaabot ng araw.

"Makiki-abot naman kay Cass," Papunta ako ng field ngayon at nagmamadali nang mapadaan sa Pan De Manila, sakto at malapit-lapit ako sa building Med School ng SHU at natagpuan ka-agad si Xandro.

"Bakit hindi ikaw ang magbigay?" Takang tanong ni Xandro, "Nagmamadali kasi ako bro, nag-message na rin ako sa kaniya pero hindi naman siya nag-seseen." sagot ko at utay-utay tumango si Xandro. Agad din akong bumalik sa sasakyan ko bago umalis.

Nasa field na ako nang tumunog ang cellphone ko, agad ko itong tiningnan at sa wakas ay nag-reply na sa akin si Cass.

Dahil medyo busy sa field ay hindi ako makapag-cellphone nang matagal pero kapag may pagkakataon ay mabilis akong nag se-send sa kaniya ng picture para i-update siya.

Tanghali nang umalis kami ng field at pumunta sa ibang lugar. Noong mga unang oras ay okay pa ako pero nang tumagal ay parang gusto ko nang tumakas at umuwi para masundo si Cass.

From: Andrea Cassandra

Ano bang gusto mo?

To: Andrea Cassandra

kiss

From: Andrea Cassandra

Bukas, mukbangin mo pa ako eh

To: Andrea Cassandra

G

To: Andrea Cassandra

There's no turning back, Cassandra. Ihanda mo sarili mo.

Napakagat ako sa pang-ibaba kong labi bago bumuntong hininga. Napatingala ako sa kisame, "Miss ko na siya," bulong ko bago tumayo at lumapit sa mga kasamahan ko.

Pagkatapos namin doon ay nagka-ayaan kaming mag-inuman. Nag-message muna ako kay Cass pero hindi na ito sumagot. Ang sabi sa akin ni Sav ay siya na raw ang bahala sa akin.

"Picture guys, picture!" Aya ng isa naming kasama, ibinaba ko ang tinidor kong hawak bago sumilip para makita sa picture.

Napa-igtad ako nang bahagya nang maramdaman na may humawak sa tagiliran ko, "1... 2... 3!"

Lilingunin ko pa sana ito pero nang magbilang na ay nanatili akong nakatingin sa cellphone. Pagkatapos mag-picture ay nawala rin agad ang kamay sa tagiliran ko. Paglingon ko kay Nathalie na katabi ko lang ay busy itong kumain.

Kapag tatayo ako minsan ay may mga babaeng lumalapit sa akin, nanghihingi ng number, nagtatanong ng pangalan o di naman kaya ay nagpapa-picture. I immediately turn it down and tell them I have a girlfriend.

"Pre, patingin nga ako ng picture kanina." Paalis na sana kami nang hinabol ko yung kaklase ko na may-ari ng cellphone.

"Ito pre, oh." Ipinakita niya sa akin ito, "Tss, ipo-post mo ba?" tanong ko at tumango siya, "Nai-post ko na pre, naka-tag ka." sagot niya at nagparte ang labi ko.

"Ah sige, salamt pre." ani ko bago ibinalik ang cellphone niya.

Shit, nakahawak si Nathalie sa tagiliran ko. Panigurado makikita iyon ni Cass.

CONGRESS

Shawnty: hoy @Alonzo Haziel tigil-tigilan mo 'yang paglapit mo sa Amanda Nathalie na 'yan at nagseselos si Cassandra!

Sexbomb Lucas: sabi na nga ba

Daddy Lorenzo: patay ka, punching bag ka nanaman kay Simon

Kuya Cap: wla akong ginagawa! sya ung dikit nang dikit!

Shawnty: edi umiwas ka! nagseselos daw, yari ka!

"HAZE!" Nanlaki ang mata ko nang bigla itong sumigaw,

"Amanda Nathalie! Yun! Siya yung problema ko!..." As I watch her scream at me, I felt sorry for her. I didn't know she was jealous this whole time. Though I was trying to be careful and mindful, hindi ko alam na naipon na pala yung galit niya.

Pero nang mapagtanto ko na nagseselos siya kagaya ng pagseselos ko sa lalaking iyon ay napatawa ako.

"Nagseselos ka?" tanong ko,

"Oo, Haze, oo, tangina nagseselos ako!! ... May girlfriend ka, Haze! Andito ako, oh!" Gumuhit ang ngisi sa labi ko bago iniliko ang sasakyan ko papunta sa condo.

Since this morning, I've planned a date for us. Kaya ko nga siya pinuntahan na sa university dahil may kutob ako na kung sa message ko lang siya ay tatanggi siya at sasabihing busy siya. Tama naman ako dahil sabi niya kanina ay busy siya kahit hindi naman talaga.

"It's our 5th monthsarry, silly."

We don't usually celebrate our monthsarry. She said that it wasn't a big deal. Siguro kung may time kami at hindi busy.

Well I wasn't busy this morning and decided to prepare for our monthsarry.

"Now you know how I felt about that Allan guy." I admitted, hindi lang siya ang nagseselos, ako rin 'no!

"Gosh, oo nga pala, you're oblivious." Or maybe I was trying so hard not to look jealous. Turns out parehas lang pala kami na nagpipigil. Iyon nga lang, hindi niya ako pinapansin kapag nagseselos siya.

After we had our dinner, we decided to watch a movie. We we're silently watching she started acting weird. She started pouting, giving me the puppy eyes, she was giving me signal I was trying to avoid.

Ilang beses ko siyang narinig na bumuntong hininga. Nang lingunin ko siya ay naka-cross pa ang mga braso nito.

She wants something. I can tell, I'm not innocent to not know what she wants.

"You're really giving me a hard time right now." I said, I can already feel the heat inside me wanting to burst.

"... if you keep doing this I won't be able to hold myself." I said, I'm just a man, I have my weakness, and my weakness is her and her sulking plus the fact that she wants something else right now.

"Then don't hold yourself, do what you want. Do what we both want." I felt it, as if it was the go signal for me.

"Walang bawian cass, ginusto natin parehas 'to."

"MATAGAL pa ba 'to?" Inis kong turan, naghihintay kami ngayon para may kuning papel sa office.

Tumango si Sav, "Nakakainis nga, tagal-tagal na natin dito." Nakasimangot na turan ni Savanna.

"What if... mag mall tayo? Alonzo--"

"Una na muna ako, susunduin ko girlfriend ko." Hindi manlang ako nagbaling ng tingin kay Nathalie. Simula nang malaman ko na nagseselos sa kaniya si Cass ay mas dumagdag ang inis ko sa kaniya. Masyado siyang maingay, madaldal, ang tinis pa ng boses, parang ipis minsan kung makapalirit.

Sinundo ko si Cass mula sa university, maaga natapos ang klase niya at gusto ko siyang isama sa school namin. I wanted to show her off, and most importantly, I want to show her to Nathalie. I wanted her to stop whatever she's doing.

"Guys, this is Cassandra, my girlfriend." I introduced her, nakakakilig kapag sinasabi ko yung 'my girlfriend' pakiramdam ko ang swerte-swerte ko na girlfriend ko siya.

Salamat Cassandra at naging crush mo ako.

I tensed up a bit when Nathalie came. Joseph was the one who introduced Cass to Nat. Lalo pa nang biglang putulin ni Cass ang pagsasalita ni Nat.

"Uh... Cass," I immediately caught her attention, baka kung ano pa ang mangyari.

Glad I was able to pull her away from the situation. Sumama pa talaga si Savanna at parang ako ang third wheel sa kanilang dalawa. Pinagkekwentuhan ba naman ako! Harap-harapan pa talaga!

"BRO I can't, it's Cass's birthday." I declined the offer for the basketball game. I can't be busy on the day of her birthday. It's my girl's day!

But Cass convinced me to join. I analyzed her expression first, tinitingnan ko kung napipilitan lang ba siya. But she looks genuine and sure about it.

I didn't had the time to think and backout, nagsimula agad ang training namin. Si Cass naman ay busy sa mga seminars at paper works niya. There were times I spend more time with my teammates and I feel like I've been lacking as a boyfriend but Cass seems so cool about it.

I really wanted to do well on our game. Cass persuade me to join because I know she believes in me and I want to make her proud.

Though I must admit, I was having a hard time balancing things. Classes during the day and by 6pm it's time for training. Minsan pa pagkakatapos ng training ay may mga kailangan pa akong asikasuhin.

Hindi ko na halos makita yung girlfriend ko. All I can do is message her and I really hope she's doing okay.

"Cass!?" I was shocked to see her in our practice. Kakatawag lang niya kanina tapos andito na siya ngayon.

Halo-halo ang nararamdaman ko, masaya na andito siya at nakita ko na ulit siya, gulat na andito siya, at nag-aalala dahil bakit andito siya?! Gabi na, it's almost 12 midnight!

I really couldn't ask for more. She's the best! Pumunta siya rito dahil narinig niya akong umubo sa call kanina at ipinagdala pa niya ako ng damit!? The best na talaga siya!

After that night ay hindi ko na ulit halos makita si Cass. School, training at dorm ako lagi. Kapag babalik naman ako sa dorm ay talagang pagod na pagod na ako, mag-aaral pa minsan.

[Alonzo? Napatawag ka?] tanong ni Lucas nang tawagan ko siya,

"Pre ano kasi... busy kaba? Ngayong hapon?" Nag-aalinlangan kong tanong dito,

[Uh ano... hindi naman pare, bakit?] tanong nito,

"Pre makikisundo naman si Cass, oh. Please, ilang araw na yung umuuwi mag-isa. Send ko sayo location pare, makikisundo lang, please." Pagmamaka-awa ko rito, medyo malayo-layo rin kasi kung saan sila nag se-seminar at madalas ay palubog na ang araw kapag uuwi siya, nag co-commute pa siya, delikado sa daan.

[Ngayon na?] tanong niya at tumingin ako sa relo ko, "Ano bro... mga... 5pm, gusto ko sanang sunduin kaso maagap nagsimula yung training namin, sige na pare." Pagsusumamo ko rito, nililingon ko pa ang mga teammates ko kung nagsisimula na ba ulit sila mag-training.

Narinig kong tumawa si Lucas sa kabilang linya, [Sige na, sige na, may bayad 'to, ha?] sagot nito at gumuhit ang ngiti sa labi ko, "Yun! Salamat pare! Oo babayaran kita! Salamat, ha! 5pm! Don't forget! I'll send the location!" Agad kong pinatay ang tawag bago isinend kay Lucas kung saan siya nag se-seminar.

"Hello? Cass, miss na kita, kamusta?" I couldn't hold it anymore, I had to tell her. Though I've been telling her through messages but it doesn't feel enough. Kahit sa personal ay kailangan kong sabihin sa kaniya na miss ko na siya para ramdam na ramdam niyang nangungulila na ako sa kaniya.

Masaya kaming nag-uusap nang biglang naramdaman ko ang paninikip ng likuran ng tuhod ko. Tangina pinupulikat ako! Agad kong ini-inat ang binti ko para mawala ang pulikat.

[Nasaan kayo?--]

"Ayan ka nanaman, 'wag na, cass. I'll be fine, normal 'to." I cut her off, nag-aalala nanaman siya sa 'kin. Susulpot nanaman sa training namin. Alam ko namang kayang lakarin ang court mula sa dorm pero gabi at delikado na sa daan. Baka kung mapa-ano pa siya.

A sigh escaped my lips when our call ended. I miss her so damn much. Gusto ko nalang siyang makasama. Yung kahit hindi siya nagsasalita at busy sa ginagawa siya, basta kasama siya, kuntento na ako dun. Kung hindi lang ako sumali dito edi sana tinititigan ko siya habang gumagawa siya ng paper works niya.

"Aray--!!"

"Alonzo!" Napasigaw ang teammate ko nang bigla akong bumagsak sa sahig, agad kong itinuwid ang hita ko habang tinitiis ang sakit ng pulikat. Talaga namang umisa pa!

"Aray! Aray!!" Napasigaw ako nang tulungan ako ng mag kasama ko na ituwid ang binti ko.

"Masama na 'yan Alonzo, napapadalas kang pulikatin." turan ni Joseph, napabuntong hininga ako habang itinayo naman ako ng iba pa naming kasamahan.

Ini-upo ako ng mga ito sa bench dahil sinabihan na rin ako ng coach namin na magpahinga muna. Nasasagad yung katawan ko sa pagod.

"Alonzo, girlfriend mo."

Agad akong napalingon sa gawi na sinasabi ng teammate ko, napabuntong hininga ako nang makita si Cass. Kung may competition lang ng patigasan ng ulo, manok ko na yung girlfriend ko.

Hindi ko tuloy malaman kung matutuwa ba ako o mag-aalala. Halo-halo, basta masaya ako kasi andito siya. Nag-aalala siya dahil bakit daw naka-up na ako, I had to tell her what happened kanina.

"... may dala akong Salonpas, akin na." Nagulat ako nang bigla siyang lumuhod sa harap ko. Nahiya ako bigla.

"Shh! 'Wag malikot!" Napakagat ako sa labi ko habang pinapanood siyang maglagay ng salonpas sa binti ko. I don't like the idea of seeing her kneel in front of me, my mind start imagining things I know I shouldn't.

I wanted to assure her that I am okay. Ayaw kong malaman niya na talagang masakit ang binti ko, lalo lang siyang mag-aalala. I messaged our group chat asking my friends to pick us up.

CONGRESS

Kuya Cap: pasundo nman mga boss, pinulikat aq sa praktis, pota sakit

Daddy Lorenzo: di kasi nag-iingat

Xandro Takahashi: lampa amputa

Kahit pinag-tripan nila ako sa group chat ay sinundo pa rin naman nila kami. Alam kong hindi nila ako matitiis. Tsaka may mga atraso rin naman sila sa akin dati, naningil lang ako ng mga utang nila.

"NAMUMUTLA ka, okay ka lang ba?" Alalang tanong sa akin ni Joseph, agad naman akong tumango bago uminom ng tubig.

"Ayos lang, kulang lang sa tulog 'to." sagot ko bago sumandal sa bangko, tumutulo ang pawis mula sa buhok kong nakatakip sa noo ko.

Alam ko namang hindi ako okay, ramdam ko rin ang sobrang pagod at puyat ko. Nanghihina nga ako kanina sa field. Kaso wala eh, ganun talaga. Hindi sapat ang bente quatro oras para sa mga dami kong ginagawa, 2 o 3 oras lang yata ang tulog ko kanina.

"Alonzo, game na raw ulit." Tawag sa akin ni Joseph, tumango ako bago inilapag ang tubigan ko sa sahig.

Nararamdaman ko na ang pagpintig ng sintido ko. Pagtayo ko sa pwesto ko ay naramdaman ko na ang pagkahilo at sakit ng ulo. Wala pa akong hapunan, wala akong gana kanina dahil sa sobrang pagod.

"Pasa! Pasa!" sigaw ko sa kakampi ko, hawak ko na ang bola at itinatakbo ito nang lumala ang pagkahilo ko.

Parang umikot ang paningin ko, natigilan ako sa pagtagpo at naagaw sa akin ang bola, "Alonzo!" may sumigaw,

Gumewang nang bahagya ang katawa ko habang nanlalabo na ang paningin ko, hanggang sa naramdaman ko nalang ang utay-utay kong pagbagsak at ang pagtama ko sa sahig bago tuluyang nandilim ang paningin ko.

Nagising kong nakahiga ako sa stretchers, may mga paramedics na nakapalgid sa akin at ang iba kong mga kasamahan.

"Alonzo? Naririnig mo ba kami?" Napansin ni Joseph na nakamulat na ako,

Dahan-dahan akong tumango, "Malapit na tayo pare, kapit lang, kita ko na yung ospital. Anong nararamdaman mo?" tanong ni Joseph,

"Ang... hirap huminga, nandidilim... yung... paningin ko." Hirapan ako halos magsalita.

"Sir mas mabuti pa na magpahinga ka nalang muna, 'wag ka munang magsalita." sita sa akin ng paramedic, tumango ako bago humugot ng malalim na hininga at ipinikit ang mga mata ko.

Nasilaw ako ng malakas na ilaw sa segundong magmulat ang mga mata ko. Ilang segundo bago ako nakamulat nang maayos. Paglibot ko ng tingin sa kwarto ko ay nakita ko si Cass sa hindi kalayuan, agad gumuhit ang ngiti sa labi ko nang makita siya.

Balak ko sanang magsalita pero tuyong-tuyo ang bibig at lalamunan ko. Binigyan niya ako ng tubig at balak akong pakainin. Pero nagtalo pa kami dahil madaling araw na at wala pa siyang tulog at wala pang balak matulog.

Hinayaan ko siyang mag-aral habang kumakain ako. Usapan namin na pagsapit ng 4am ay matutulog na siya kaya naman nang mag alas quatro na ay agad ko siyang sinabihan at pinatigil sa pag-aaral para matulog siya sa tabi ko.

Nang magising ako ay naka-ayos na si Cass, dahil malakas na rin naman ako at wala ng panghihina ay nag-ayos na rin ako ng sarili ko at hinihintay nalang ang mga kaibigan ko na nag-aasikaso ng pag di-discharge sa akin.

"Iba ka talaga Edward," Biro ko kay Edward, kakahatid lang namin kay Cass sa long quiz niya.

Napatawa si Edward, "That's nothing, you should head home na muna, magpahinga ka, you need that." turan nito at napabuntong hininga ako, "Siguro, late na rin ako para pumasok. Ipapakita ko nalang medical certificate ko pagbalik." sagot ko at tumango ang dalawa.

Inihatid ako ni Xandro sa condo ko dahil doon ko muna balak magpahinga at magpalakas. Kung sa bahay ay mag-aalala lang si mom sa akin kapag nalaman niyang na-ospital ako.

Buong umaga ay nakahiga lang ako sa kwarto at natutulog. Nakasara ang kurtina at madilim ang buong kwarto. Hindi ko namalayan ang oras at ala una na nagtanghalian, mabilis lang akong nagluto bago naligo. Nag-body wash lang din ako bago nagpalit ng komportableng damit at natulog ulit.

Pagdating ng hapon ay dumating si Cass para bisitahin ako. She spent days in my place and it actually felt so relieving. Sa tuwing dadating siya ay ipinagluluto ko siya ng makakakain.

Parang pwede naman pala akong mabuhay nang ganito, siya yung magtatrabaho tapos sa bahay lang ako, tagalinis, tagaluto, tagalaba, pagsisilbihan ko nalang siya.

After few days I was able to go back to training. Since the game is getting near, mas nag-focus kami. Pero walang patid sa pa-alala si Cass sa akin na mag-ingat at alagaan ang sarili ko.

"ANONG plano natin?" tanong ni Lucas, andito kami ngayong lahat sa dorm namin.

"Balloons pre, cake at pagkain, kaya ba?" tanong ko sa mga ito, "Hindi ko nga lang ma-aasikaso kasi araw ng game namin yun. Balak ko siyang i-surprise sa condo ko." Paliwanag ko,

Agad namang tumango sila Shawn, "Kaya naman yun, kaya na namin yun." sagot niya at tumango ako,

"Yung cake pre... chocolate, mahilig siya dun, yung mga pagkain, ise-send ko sa inyo lista ng paborito ni Cass." Dagdag ko pa at tumango ang mga ito.

"Sinong mag de-decorate sa condo ko habang nasa laro ako?" tanong ko at nagkatinginan lang kami.

Utay-utay nagtaas ng kamay si Lucas, "Pwede naman ako," presinta nito, "Tutulong na rin ako sa decoratios. Pero may klase kao that day, bahala na." turan ni Adrian,

Pumalakpak si Shawn, "Kami na ni Xandro ang bahala sa pagbili ng pagkain." Inakbayan nito si Xandro at parang wala na itong nagawa.

"Ako na sa cake," turan naman ni Howard, "Kayong dalawa? Ano sa inyo?" tanong ni Lucas kay Edward at Lorenzo.

"Ano... manonood kami ng laro ni Alonzo, moral support, ganun." sagot ni Lorenzo at napatawa kami,

"Daya naman! Dapat tumulong din kayo." Pagmamaktol ni Lucas,

"Manonood nalang kami ni Lorenzo, Cass is very observative, baka mapansin niyang wala manlang tayo dun, isipin nun hindi natin sinusportahan si Alonzo." turan ni Edward at napatawa ako,

Napa-iling si Lucas bago napakamot sa batok, "Sige na nga, napagaling niyo magpalusot. Kayo nalang din kaya ang bumili ng decorations?" turan ni Lucas at tumango si Edward, "Pambili?" Nakalahad ang kamay nito, bago pa sila magbangayan ay agad akong sumingit.

"Ito na, here," kumuha ako ng pera sa wallet ko, at binigyan sila ng pera pambili ng mga dapat bilhin. "Kaya pala nag withdraw kanina, tsk." Pang-aasar ni Xandro,

"Keep the change ba 'to?" tanong ni Xandro at napabuntong hininga ako bago tumango, "Oo pero 'wag niyong titipirin yung surprise, ha!" Pagbabanta ko sa mga ito.

Pagdating ng araw ng laro namin ay maaga akong umalis ng dorm para puntahan ang mga teammates ko at nagkaroon kami ng morning jog bago sumabak sa laro.

Siyempre ganado akong maglaro, nanonood ba naman girlfriend ko. Binigyan pa niya ako ng Gatorade at chocolate, sinong hindi gaganahan dun?

Though she wasn't cheering for me. Sa dinami-dami ng sumisigaw sa pangalan ko, boses niya ang hinihintay ko. Yun yung hinahanap-hanap ko, eh.

"Mag cheer ka naman," nakanguso kong turan nang lumapit ako rito, malapit nang matapos yung laro pero hindi ko pa siya nakikitang mag-cheer.

Kahit alam ko na panalo na kami at lamang ay ginalingan ko pa rin. I wanted to make my girlfriend proud.

"Go Haze!! Go Vergara 14!!"

There you go, I hear it, parang nag volume down lahat ng boses ng iba at sa kaniya ang pinakamalakas.

Hawak ko ang bola, tumatakbo at tatlo ang bantay nang bigla kong maramdaman ang pagsakit ng likuran ng tuhod ko. Sa kasunod kong hakbang ay nanlambot ang tuhod ko bago ako tuluyang sumubsob sa sahig.

"Aray!!" Daing ko habang hawak-hawak ang hita ko, nakita kong tumakbo sa gawi ko ang mga teammates ko bago ang medic.

Agad akong dinaluhan ng medic bago utay-utay idineretso ang binti ko. "Ah!!" Napapasigaw ako sa sakit, napapangiwi ako sa sakit habang inaasikaso ang binti ko.

"Ahh-- AH!!" Hindi yata normal na pulikat ito dahil nang subukan akong masahihin ay gumuhit ang sakit sa binti ko.

Dinaluhan ako ng medic at nang ayos na ay binuhat ako papunta sa bench. "Okay kalang? Okay na?" tanong sa akin ng coach, agad akong tumango, "Yes coach,"

Tinapik nito ang balikat ko, "You did great, Vergara, salamat!" ani nito bago umalis at kasunod nito ang mag teammates ko.

"You did so well," hearing her voice somehow made me feel okay. Though I feel like shit. I messed up. Nakakahiya.

And having her here, cheering me up, I feel relieved. Though I fucked up, at least I have her here. Hindi nga sila napilay at na-injured, wala naman silang girlfriend na kagaya ng girlfriend ko. I am so lucky to have her.

"I'm happy to have you here." I softly said, I saw her nose scrunched before pulling me to her shoulder, though she was shorter than me and it was hard to lean on her shoulder, I still did.

Habang nanonood ng laro ay nag-uusap-usap kaming magkakaibigan sa group chat. Pinaki-usapan ko silang ilipat sa dorm ang surprise. Kung sa condo ko pa kasi ay malayo-layong alalayaan pa kami.

Hindi ako makalakad nang maayos at kung sa dorm kami tutuloy ay ma-aalalayan ako nila Xandro at may mag-aalalaga sa akin. Ayaw ko namang si Cass ang magbuhat-buhat at umalalay sa akin.

Siyempre naging tampulan ako ng asar ng mga kaibigan ko. Ewan nga ba, sa tuwing may laro ako, madalas, kung kailan patapos na ay saka naman ako pumapalpak.

What happened awhile ago was really a mess but I should not focus on it anymore. It's her birthday today and I haven't greeted her yet. But my plan is to greet her on my surprise.

"Surprise!!" We shouted in unison when she got inside the room.

"Happy birthday!!" I shouted with excitement. Para akong bata kung makabungisngis sa tuwa. Naka-akbay pa ako sa mga kaibigan ko dahil kung hindi ay babagsak ako.

They left to give us two privacy and time for each other. And I very much needed that time with my girlfriend. Buti nalang tapos na ang laro namin. I could finally go back to my old routine and spend more time with her.

Nakakapanghina kapag hindi ko siya nakikita, eh. Nangungulila ako.

I was watching her eat, she looks like she's enjoying the food. I'm glad she likes it. I'm glad she's enjoying her time and her day.

Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kapag nawala siya sa akin. Mababaliw siguro ako? Gaano katagal kaya akong iiyak? Sobra-sobra siguro ang pag-iyak ko.

Tanga ko nalang kapag may katangahan pa akong ginagawa para masaktan siya at iwan ako.

She's the woman I want to marry. The woman I want to be with for the rest of my life. I can't imagine a future without her.

MY parents planned on visiting New Zealand during holiday. There was nothing new about it, except this time, I was worrying about Cass.

It was really hard for me to not see it much that's why thinking we will be apart during holidays, I was thinking of bringing her with us. But when I suggested for her to come, she immediately declined it.

Nahihiya raw siya, kanino? Saan? My parents have been bugging me to bring her home. Kaso hindi nagtutugma ang mga schedules nila. Madalas silang out of the country at kung umuwi man sila ay busy sa business, si Cass naman ay palagi rin busy sa acads niya, at kapag Sabado at Linggo ay hinahayaan ko na siyang magpahinga.

When I found out that Christmas and New Year is something she's not fond of, I felt bad for her. I remember how lonely she was from the pass years. She would spend summer and holidays alone, sa dorm pa!

I wanted her to feel less alone. Though I'm not very good at thinking for ideas.

"Why don't you go to your house?" I suggested,

I don't fully know her story with her parents. Not that I don't care but if she's not bringing it up, I won't ask about it. It seems a very sensitive topic and I don't want her to feel sad.

She didn't like my idea, and I immediately get it. I was just trying things. I really don't want her to feel lonely during holidays.

[... Walang sinabi na kailangan namin ng brown envelope, nagkaubusan na sa canteen, ito ako ngayon, bibili sa labas!] my brows furrowed before looking at my watch.

"What? Stay there, ibibili kita, ako na, pumila kana." Taranta kong turan,

I don't want her stressing about it. Plus mainit sa labas, baka kung mapa-ano pa siya kung lalabas siya.

Mabuti nalang at bakante kami ngayon. Wala kaming masyadong ginagawa kaya naman naka-alis ako agad at pumunta sa bookstore para ibili siya ng kailangan niya.

Mabuti naman at umabot ako sa oras. Nakapila pa rin siya nang dumating ako. Hindi ko na siya iniwan doon at hinintay na siya para sabay na kaming kumain.

"HELL--"

[Hello? Haze? Busy kaba? Pwede ba na pakuha yung NSO ko sa dorm? Sa may maleta sa kama ko, nalimutan ko, eh! ASAP na please, paiyak na ako, malapit na kasi ako sa counter, please.] Agad akong napatayo sa kina-uupuan ko bago napatakbo palabas.

Just hearing her panic and almost crying voice alarms me. I know Cass, she's a very independent woman, hindi siya laging humihingi ng tulong but when she does that just means she really need it.

Halos paliparin ko ang sasakyan papunta ng dorm. Mabuti nalang at alam ko ang password ng kwarto nila. Agad ko rin namang nakita ang pinapahanap niya kaya dali-dali akong pumunta ng main campus para dalhin ito sa kaniya.

Seeing her relieved expression when she saw me felt relieving as well. I love seeing her smile. Ayaw kong nakikita siyang hagas at stressed.

Kinabukasan ay nagka-ayaan ang mga kaklase ko na mag BGC. Hapon na nang magka-ayaan ang mga ito, nang magpaalam naman ako kay Cass ay pinayagan ako nito.

Though I wasn't enjoying much, it feels different. Hindi ko kasi kasama mga kaibigan ko. Isama pa na may mga babae kaming kaklase na kasama. Of course Nathalie is here, but I always distance myself from her.

"Cassandra you're in Carmona, it's rush hour, gagabihin ka kapag nag-bus ka. Susunduin an kita, pumunta ka muna sa isang safe na establishment diyan." I was worried when I found out Cass is not yet home.

I immediately excused myself, may mga pumigil pa sa aking umalis pero hindi ko na sila pinsansin at dali-daling umalis ng bar. Nakamotor lang ako nang pumasok kanina at mabuti na rin iyon para makakasingit ako kung sakaling traffic man.

Mabilis ang patakbo ko pero normal na bilis lang. Wala rin gaanong sasakyan sa tabi ko nang bigla akong natumba. Braso ang naituon ko nang bumagsak ako. Bahagya akong tumilapon mula sa motor ko na agad kong nilapitan at itinayo.

Hindi ko na napansin na may sugat pala ako hanggang si Cass ang nakapansin. Nang matumba kasi ako kanina ay siya lang ang iniisip ko at baka naghihintay na siya kaya hindi ko na naramdaman ang mga sakit-sakit sa katawan ko.

Bago kami umalis ay nag-message na ako sa mga kaibigan ko na magdala ng first aid kit sa lobby para magamot agad yung gasgas ko.

"Alonzo! Alonzo gising!!" Nagising ako nang alugin ni Xandro ang buong katawan ko, "Ano ba yun!?" Inis kong turan,

"Sila Cassandra nasa labas pa, mag a-alas dose na, wala yatang masakyan." Nanlaki ang mata ko bago napabalikwas ng bangon.

"Ha?! Nasaan sila?! Saan?! Patingin!" Hagas kong turan, ipinakita sa akin ni Xandro ang tweet ni Faye bago ako napabuntong hininga,

"Pahiram akong sasakyan," ani ko rito at tumango lang ito bago inihagis sa akin ang susi ng SUV niya.

Kahit antok na antok ay sinundo ko sila sa terminal. Habang nagmamaneho ay alalang-alala ako, nang makita ko silang okay sila ay saka ako binalikan ng antok ko pero nakampante ako na okay sila.

Ano bang ginagawa nila ng ganitong oras sa labas? Dapat tinawagan na niya ako. Antukin akong tao pero para sa kaniya babangon at babangon ako kahit ang himbing-himbing ng tulog ko.

WHEN the tree lighting event is getting closer, I decided to prepare for Cass's gift. Knowing her, she loved stationeries. With my free time, I would go to bookstores to find cute stationeries for her.

On the day of the tree lighting, we watch the tree light up together.

It was a very romantic moment for me. Everyone was screaming and cheering for the tree. But I stood there, our hands clasped together while her other hand is holding her phone, recording the tree lighting up.

I couldn't ask for more, I glanced at her, watching a wide smile grew on her lips.

I couldn't help but to smile. Do I really deserve her? Do I deserve this? Do I deserve this kind of love? Do I deserve her love? Or her?

After the tree lighting, I handed her my gift. I'm glad she likes it. I wasn't expecting anything in return but when she handed me a box. I was so shocked that I don't know how to react. When I opened it, I first saw a blue fabric, is it a blanket?

"It's cute!" I was shocked to see a blue sweater.

"I got you another thing,"

I'm not a very creative person. I'm not the type to put much efforts in gifts, if I can just buy it, why waste time making it?

But this time it's different, I made her a bracelet out of beads. While I was going through different bookstores, I saw this one bracelet kit and the moment I saw it, Cass immediately came to my mind.

When I saw her smiling, I couldn't help but to pull her for a tight hug. Everything about her is really special and unique. The warmth of her body gives me a different kind of comfort no one and nothing else could give me.

I could stay like this forever. I would choose to stay like this forever. Close to her or with her.

DURING the remaining days before Christmas break, I made sure that I spent it with Cass. She'll be lonely for the next weeks and I'm trying my best to make lots of memories she could look back during those weeks.

Nauna na rin lumipad sila mom papuntang New Zealand dahil gusto agad nilang makapaglibot. Nagpaiwan muna ako dahil hindi ko naman mae-enjoy ang paglilibot dahil mami-miss ko lang si Cass.

I was still trying to pitch in ideas for her to do during holiday season. I once again bring up about their house and I wasn't expecting her to tell me what happened before.

And it was sad hearing about her story. I couldn't imagine what she went through. I couldn't see myself in that situation. Grade 8? Grade 9? 14 years old? 15? Damn... I should have been grateful for things I have during those times of my life.

As she tell me her story, not just the bad ones but also the good ones, I couldn't help but to smile while listening to her.

She sounds and looks so happy looking back at the memories she had with her sister.

Kaya siguro kahit ganun kapait ang pinagdaanan niya, masayahin pa rin siyang tao. Her sister must've love her so much and I'm glad that she at least had a good childhood with her sister.

In the end, pumayag na siyang pupunta siya sa bahay nila. Gusto ko sana siyang samahan pero ayaw niya. Naiintindihan ko naman siya dahil ganun talaga siya, may mga oras na mas pinipili nalang niyang maging mapag-isa.

Kinabukasan ay inihatid ko nalang siya sa bahay nila bago umalis para naman makipagkita sa mga kaibigan ko. Pumunta ako sa bahay ni Howard dahil wala rin itong kasama sa bahay nila. Maya-maya lang din ay dumating naman si Shawn.

"Ayos ah, parang bahay niyo." Sabay kaming napalingon ni Shawn nang magsalita si Howard sa may pintuan ng kusina nila.

Parehas kaming napatawa ni Shawn bago ko isinara ang pinto ng ref, "Sorry boss, nagutom lang." sagot ko bago sumubo ng cookie.

Nagtaas ang kilay ni Howard, "Gutom kayo? Gusto niyo bang um-order ako--"

"'Wag na boss, okay na kami rito. Dami-dami mong pagkain sa ref." putol ni Shawn, napatawa si Howard bago tumango, "Sige sige, kumain nalang kayo diyan kung gusto niyo. I'll be at the study room," Paalam nito,

"Anong gusto mong tanghalian boss?" Pahabol kong tanong dito, "Magluluto nalang ako," Dagdag ko pa, lumingin so Howard bago nagkibit balikat, "Kayo bahala, may salmon sa ref, cook it if you want." sagot nito bago umalis.

Napa-iling si Shawn, "Buti nalang talaga nag engineering ako." turan nito at napatawa ako bago nagbukas ulit ng ref at kinuha na ang cookies na nakatago dito.

"Medyo masaya pa ako sa pagiging estudyante." sagot ko habang binabasa ang kahon ng cookies.

"Tama 'yan boss, hirap kapag nagtatrabaho na." sagot niya at napakunot ang noo ko bago tiningnan ang cookie na nasa kamay ko, "Gago mina-microwave pala 'to! Akala ko ganito nalang!" ani ko bago kumuha pa mula sa kahon at kumuha ng platito habang si Shawn itong pinagtatawanan ako.

"Patay gutom ka kasi--"

"Gago hindi! Edible naman kahit hindi naka-microwave, best served lang daw kapag naka-microwave." Putol ko rito bago nagpasok ng ilang piraso sa microwave.

Sumandal ako sa kitchen island habang hinihintay ang cookies, "Kamusta naman ang buhay trabaho, boss?" tanong ko rito,

Mapait itong ngumisi bago napa-iling, "Hirap," sagot nito at tumango ako bago dinampot ang baso ng gatas na kinuha ko kanina.

"Alin ang mahirap? Yung trabaho mismo o yung environment?" tanong ko at bago siya makasagot ay tumunog na ang microwave.

Napatawa ito nang mapait, "Yung enviroment," sagot niya at alam ko agad ang ibig sabihin nito.

Kumuha pa siya ng ibang pagkain sa pantry ni Howard bago kami pumunta sa cinema room at doon nagpalipas ng oras.

Pagsapit ng lunch ay saka lang kami naka-isip magluto at maghanda ng pagkain.

"Kapag hindi pa naman nasarapan si Howard dito, nagsanib pwersa na ang mga magagaling magluto." Pagyayabang ni Shawn,

Nagluto kami ng baked sushi at chicken tonkatsu. Kung hindi pa namin tatawagin si Howard ay hindi pa ito kakalas sa pag-aaral niya.

Nag ice cream pa kami pagkatapos kumain. Ang sabi sa amin ni Howard ay ilagay nalang sa dishwasher ang pinagkainan bago nagbalik sa pag-aaral. Tinamad na rin kami ni Shawn at ginamit ang dishwasher bago nanonood ulit sa movie room.

"Boi..." tawag ko kay Shawn, "Oh?" Tutok na tutok ito sa pinapanood,

"Tara lalabas? Cafe? Libre ko." Agad itong napalingon sa akin bago tumayo. "Geh, puntahan ko si Howard," ani nito bago lumabas ng movie room.

Napapa-iling ako habang naglilinis ng pinagkainan namin. Maya-maya ay bumaba na sila Howard at Shawn, "Tulog na pala 'to dun," natatawang turan ni Shawn,

"Saan tayo?" Inaantok na tanong ni Howard, "Cafe, libre ko." sagot ko at tumango ito. Tinamad na magdala ng sasakyan si Howard at Shawn kaya magkakasama na kami sa sasakyan ko.

Habang nasa cafe ay nag-message ako kay Cass para ipaalam na malapit ako sa subdivision nila. Nagsabi ito na pupunta nalang daw siya rito kaya naman hinintay ko nalang siya rito.

"Si Cass oh," turo ni Shawn, paglingon ko ay agad ko itong kinawayan, "Kaya naman pala tayo andito, may ibang motibo." turan ni Shawn at napatawa ako.

Nakangiti akong tinatanaw si Cass na tumatawid.

But it happened so quick. It happened so fast that I didn't see it coming. Para akong nabingi, pakiramdam ko ay nanliit ako bigla.

Fear strike me so hard that I froze on my seat, "Gago si Cass!" sigaw ni Shawn bago napatayo, ang mga tao sa cafe na nakita kung paano lumipad at tumilapon si Cass ay nagkagulo na rin.

Natauhan ako nang bigla akong higitin ni Howard sa kinauupuan ko.

"Cass!" sigaw ko habang tumatakbo papunta sa mga taong nakapaligid sa kaniya.

"Excuse!" sigaw ko habang nakipagsiksikan sa mga tao, "Cass!!? Cass!" I was so scared.

I was scared of the possibilities. The blood dripping on her head gave me terror I have never felt before. May dugo, ang daming dugo.

"Tumawag kayo ng ambulansya!" may sumigaw sa mga tao sa paligid, "There's no time, isasakay ko na siya sa sasakyan ko..." bulong ko kila Shawn, sa tango ni Shawn ay agad kong nabuhat si Cass. "Tabi! Tabi!" sigaw ko sa mga tao, nangunguna si Shawn para buksan ang pinto ng backseat at naupo rito para salubungin si Cass na buhat-buhat ko.

Pagkasakay ko kay Cass ay agad akong lumipat sa driver's seat.

My hands were trembling, my lips, my legs, they're all shaking. I couldn't even get to start the engine. "Ano!? Ang tagal! Haze!" sigaw ni Shawn, tanginang sasakyan 'to!!

"Ako na!" Galit ni Shawn bago bumaba ng sasakyan, agad akong bumaba para umikot sa likod at ini-unan si Cass sa hita ko.

I was crying, for the first time in years, I was crying. Not because I was broken hearted, but because I was so scared something bad might happen. Inabutan ako ni Howard ng panyo para itapal sa parte ng ulo niya na dumudugo.

"Cass? Hey, can you hear me? Cass? Sagot ka naman, kahit mata lang." I was begging, I was begging for response, nakamulat lang siya, nakaparte ang labi, naghahabol ng hininga.

Pakiramdam ko ay lilipad na ang sasakyan sa sobrang bilis, binubusinahan ni Shawn ang bawat sasakyan na humarang.

I kept on crying, my tears won't stop, "Hey, stay with me, please," I mumbled, Cass remained silent, she won't move a muscle, her eyes are just looking by the window.

My eyes widened when I saw her started taking deep breaths, pinagmasdan ko ang buong katawan niya. Ang labi niya ay namumutla na at nang tingnan ko ang mata niya ay utay-utay itong tumirik bago siya tuluyang pumikit. Pakiramdam ko ay bumagsak bigla ang puso ko sa sikmura ko.

"Cass!? Cass! Shawn bilisan mo! Stay with us, please... Cass..." I cried, I was hugging her head, I was trying to search for that warm she always gived me, pero pakiramdam ko kahit ang katawan ko ay nanlalamig na sa takot.

Duguan ako nang maipasok na namin si Cass sa ospital. Howard was the one who explained what happened, Shawn watched over Cass while I work on the papers and questions nurses gave me.

Kating-kati na akong makita siya. Pagkatapos kong mag fill-up ay nakita ko ang sunod-sunod na messages sa group chat.

CONGRESS

Edu Manzano: Isinugod daw sa ospital si Cass?! Anong nangyari!?

Xandro Takahashi: papunta na kami diyan,

"Ano?! Kamusta? Anong sabi ng mga doktor?!" Hagas kong tanong nang sumunod ako sa ER.

Gulat na gulat si Shawn nang makita ako, "Alonzo kumalma ka nga, punasan mo 'yang luha mo." Pagpapatahan sa akin nito, naupo ako sa bangko sa tabi ko bago napasapo sa ulo ko.

"Tangina... dapat sinundo ko na siya, hindi ko na sana siya hinayaang pumunta mag-isa." Nag-unahang umagos ang luha ko nang kainin ako ng kunsensya at pagsisisi.

"Alonzo hindi mo kasalanan yun." Malumanay na turan ni Howard, utay-utay akong umiling, "Hindi 'to mangyayari kung andun ako!" sagot ko, nakita kong umupo si Shawn sa tabi ko bago hinimas ang likod ko.

"Mabuti nga andun ka, diba?" Malumanay nitong turan, hindi na ako nakasagot at nanatiling naka-upo habang umiiyak nang tahimik.

Maya-maya ay dumating sila Xandro at Edward, "Anong nangyari!?" Hagas na turan ni Edward, nang mag-angat ako ng tingin ay parehas hinihingal ang dalawa.

"Car accident, nakapag-file na ako ng reklamo, Cass was on the pedestrian lane when she was crossing. May hump din bago mag pedestrian, mabilis yung patakbo ng driver at naka-inom." sagot ni Howard nanlaki ang mata ko nang marining ito.

Napatayo ako, "Tanginang 'yan! Alas tres ng hapon, lasing!?" sigaw ko at agad akong hinigit ni Shawn paupo.

"Hayop na yun! Ipapakulong ko siyang hayop siya!" sigaw ko pa, "Alonzo, kalma, nakapagreklamo na raw si Howard, diba?" Ma-awtoridad na turan ni Edward, napabuntong hininga ako bago hinawi ang buhok ko.

Nang lumabas ang doktor ay sabay kaming napatayo ni Shawn, "Kamusta doc?" tanong ni Xandro,

"Minor head injury lang naman, walang internal bleeding, though... may bali siya sa tagiliran dahil sa lakas ng impact ng sasakyan. Bruises at sugat marami-rami siya sa braso. No need for stitching din naman, we're actually surprised na walang major injuries." turan ng doktor at para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan.

"Pero," Bahagyang nanlaki ang mata ko, "Kailangan niya ng blood transper, 1 bag will do, medyo maraming dugo ang nawala." Dagdag ng doktor at agad akong tumango, "Gawin niyo lahat doc," turan ko at tumango ito.

"How about bone fractures doc, wala naman?" tanong ni Xandro at umiling ang doktor, "Gladly wala... pa, pero we will still do x-rays in few days para ma-confirm natin." sagot ng doktor at utay-utay kaming tumango.

"Eh yung... utak kaya doc? Hindi naman siya magkaka-amnesia diba?" Nag-aalinlangan kong tanong,

Umiling nag doktor, "Low chance but never zero." sagot niya at nagparte ang labi ko. Nagpaalam na ang doktor at maya-maya ay kinailangan na naming ilipat si Cass sa kwarto niya.

[WHAT?! How is she?! Gising naba siya?!] Maski si mom ay hagas na hagas nang ibalita ko sa kaniya ang nangyari.

Utay-utay akong umiling, "No mom, not yet, but the doctor said she's recovering well. Nasalinan na rin siya ng dugo. Yung x-ray hinihintay nalang namin. So far wala raw major injuries at fracture." sagot ko at nakahinga nang maluwag si mom.

[Thank God she's fine, I will tell my secretary to bring foods and fruits, okay? Kamusta ka naman?] tanong nito at napabuntong hininga ako bago nilingon si Cass, "I'm fine mom, just worried." sagot ko at nag-hum si mom.

"Mom... I won't make it to New Zealand. I'm staying here with Cass, I hope you understand." I told my mom, hindi ko siya pwedeng iwan, hindi ko siya kayang iwan.

[Aww, of course I understand. She needs you there, we will celebrate Christmas together nalang next year, sana mapasama mo na si Cass.] sagot ni mom at parehas kaming napahagikhik.

"Thank you mom, I hope so too." I said, smiling while looking at Cass.

[I'll get going na Haze, ingat ka diyan, 'wag magpapalipas ng gutom, advanced Merry Christmas, anak.] I smiled, "Advanced Merry Christmas, mom."

Kinabukasan, December 24, dumating si Allan. May mga dala siyang pagkain at prutas. I was shocked to see him at first but when I realized he's here to visit Cass, I put my emotions aside.

"Kamusta siya?" tanong sa akin ni Allan, "She's getting better sabi ng mga doktor. Hindi palang talaga siya gumigising." sagot ko at utay-utay silyang tumango. Pinagmasdan niya lang si Cass at kalaunan ay umalis na rin.

Sa tuwing maiiwan kaming dalawa ni Cass ay nasa tabi niya lang ako, pinagmamasdan siya. May mga oras na hindi ko mapigilan ang maluha sa tuwing ma-aalala ang nangyari.

Gaano kaya kasakit yung naramdaman niya? Anong naiisip niya noong mga oras na nakalupasay siya sa sahig at isinusugod namin siya sa ospital? May pagka-nerbyosa pa man din siya minsan.

Pagdating ng hapon ay mga kaibigan ko naman ang bumisita. May mga dalang regalo para sa akin at kay Cass. May dala rin itong pagkain para sabay-sabay na kaming magtanghalian. Hindi rin sila nagtagal dahil may mga hinahabol silang biyahe at flights para sa Christmas Eve.

During the Christmas Eve, I was eating alone. I also gave some foods to the nurses who are taking care of Cass. I was hoping for a miracle she would wake up during the evening. But guess I was holding onto miracles too tight.

Kinabukasan ay nagising ako nang pumasok ang mga nurses para tingnan si Cass, "Merry Christmas sir," bati nito, I forced a smile, "Merry Christmas," sagot ko habang pinapanood silang tingnan si Cass.

"Kamusta siya?" tanong ko nang matapos sila, "Normal naman po ang lahat sa kaniya, she's also recovering, hintayin nalang po natin ang paggising niya. At kapag nagising na po siya ay makikisabi po agad sa amin para matingnan siya." sagot nito at tumango ako bago nagpasalamat at umalis na sila.

Napabuntong hininga ako bago naglakad palapit sa kama ni Cass. I sat on the chair next to her bed before reaching for her hand, caressing it, "Can you hear me?" I softly said,

"Gising kana, please? I miss you," I felt my eyes tearing up, I kissed her hand and her forehead before heading towards the table filled with fruits. Kahapon ay dumating ang secretary ni mom na may mga dalang pagkain at regalo.

Punong-puno na yung lamesa ng mga prutas, pero wala namang kumakain.

Naupo ako sa sofa at doon ay nagpahinga. Dahil sa puyat ko kagabi ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising ako nang parang may tumapik sa hita ko, agad akong napamulat para tingnan ito. I was hoping to see Cass standing in front of me. I was disappointed to see nothing, I glanced at Cass who's still laying down on her bed asleep.

A sigh escaped my lips before crossing my arms and looking up in the ceiling. I stayed in that position for minutes. I couldn't get myself to get back to sleep. All I could think about is Cass. I miss her, her touch, her presence, her laugh, her voice.

"Haze,"

Parang naririnig ko talaga yung boses niya.

"Haze," Napakunot ang noo ko bago nilingon si Cass. Para akong nabuhayan ng dugo nang makita itong nakamulat. Agad akong napatayo, "Gising kana, shit! Tatawag ako ng doktor!" Napaharipas ako ng takbo palabas ng kwarto niya para tumawag ng doktor.

Finally! Finally gising na siya. Seeing her awake, conscious and talking felt relieving. Para akong nabunutan ng tinik sa sikmura. Pakiramdam ko ay nakakahinga na ulit ako nang maayos.

Chineckup siya ng doktor at kinumpirma na wala na siyang ibang nararamdaman. Gusto kong pasalamatan lahat ng pwede kong pasalamatan. Sobrang saya ko ngayon na gising na siya. Lahat ng pag-aalala ko nitong mga nakaraang araw, lahat yun nawala.

She was shocked to find out it's already the day of Christmas. She was more worried about me not going to New Zealand with my parents. Sa tingin talaga niya kaya ko siyang iwan?

Kumakain kaming dalawa nang bigla niyang tanungin ang tungkol sa pag-alis ko. Na-alala ko na binianggit nga pala ito ng dati kong kaklase habang kasama ko siya.

It was something not so big of a deal to me that's why I didn't bother telling her. Wala rin naman akong balak. Kaya naman nagulat ako nang bigla siyang magtanong tungkol dito.

"Paano kung... need talagang umalis ng isa sa atin? Anong gagawin mo? Tapos... malayo, matagal."

I was confused with her question, confused and concerned. It sounded serious. And why would she ask something about that?

I forced a chuckle before wiping her lips with a tissue, "Kahit saan pa 'yan, pupuntahan kita. Anong silbi ng mga eroplano na yun kung hindi niya ako kayang dalhin kung nasaan ka, sunugin ko yun, eh." sagot ko at parehas kaming napatawa.

"Uy... uy, bakit ka umiiyak?" I was worried when I saw her crying. Kanina lang tahimik siya ah? I pulled her for a hug and caress her head, planting soft kisses on the top of her head.

For the next few days, her sudden question bugged me. But I kept it to myself because I don't want to stress her out. I also tried to not focus on it much but when it would slip inside my mind, I feel like I'm getting paranoid.

By the time she's ready to be discharged, I immediately made a decision to take her to my house. I could monitor her better in our house. I could take care of her more when she's with me. At first she tried to convince me to drop me off in the dormitory, but she can't do anything anymore when she's already in our guest room.

Dahil ilang araw nalang ay bagong taon na, habang nagpapahinga si Cass ay inaya ko ang mga driver namin na mamili para sa bagong taon. May mga pagkain naman na lulutuin sa bahay pero kulang iyon.

Namili na rin ako ng mga paputok para masaya at maingay ang pasok ng taon dito sa bahay. Medyo excited din ako dahil hindi ako madalas makaranas ng fireworks na kami mismo ang magsisindi. Madalas kaming nasa ibang bansa at nanonood lang ng fireworks pero ngayon, ako mismo ang magsisindi.

The next day, we're already preparing for the New Year's Eve. I asked Cass for foods she likes because I want to make sure she will like and eat the food I'll prepare.

Sinabihan ko rin ang mag kasamabahay namin na 'wag siyang hahayaan na gumawa, tumulong o mapagod. Kilala ko pa man din si Cass, may pagkamakulit at matigas ang ulo.

Kagaya ng inaasahan ko ay hindi ito nagpapigil at talagang gusto pa na mag-bake. Ayaw ko na rin naman siyang painitin pa ang ulo at makipagtalo kaya pinayagan ko na pero katulong ako. Tagapaglagay lang siya ng mga ingredients habang ako ang naghahalo. Pinagbigyan ko lang talaga siya dahil baka na bo-bored na rin siya sa kakapahinga at walang ginagawa.

I was excited the whole night. Habang nagluluto ay nasa kwarto lang si Cass. When was the last time I'm excited for New Year's Eve? Bata pa yata ako, and thinking that I'll be celebrating it with Cass this time, it really brings me to joy.

When it's almost 12, tinawag ko na ang mga tao sa bahay at inaya sa labas. Nakahanay na ang mga kwitis at paputok sa may daan at handa nang sindihan.

"Happy New Year!!" Sabay-sabay kaming sumigaw nang mag alas doze na. Sinindihan na namin ang mga paputok, may kaunti pa akong takot lalo na sa kwitis. Nilingon ko si Cass na masayang nagtatatalon. Ini-abot ko sa isa naming kasambahay ang pansindi na hawak ko bago lumapit kay Cass at inakbayan ito.

Dahil sa ingay ay hindi niya ako maririnig nang maayos, lumapit ako sa tenga nito at bumulong, "Happy New Year, Cassandra." I greeted, she greeted me back and I leaned closer for a kiss.

Ten minutes after 12 ay pumasok na kami sa bahay. Namigay rin ako ng mga pamasko sa mga kasama namin sa bahay kahit medyo late na.

Kumain na rin kami ng mga pagkaing inihanda at niluto namin halos buong araw. Pinagmamasdan ko rin si Cass para makita kung nasasarapan ba siya sa niluto ko. Nagbukas din kami ng wine na inumin na noong una ay nagtatalo kami ni Cass, "May gamot kang iniinom, bawal sa 'yo 'to." turan ko at ngumuso ito.

Hindi ako nakatiis bago kumuha ng baso at binigyan siya ng kaniya.

Nang oras na para magligpit ay agad kong hinigit si Cass pa-akyat para magpahinga.

Kahit inaantok ay pilit akong bumangon para pakainin si Cass at uminom ng gamot niya. Ginising niya ako nang matapos para matulog ulit kami dahil parehas kaming puyat.

Naghahanda ako ng kakainin namin para sa tanghalian nang umingay ang cellphone ko, pagtingin ko rito ay message ito ng mga kaibigan ko.

CONGRESS

Daddy Lorenzo: just got back from Siargao, san tayo?

Xandro Takahashi: aba ayos ah, kakapasok palang ng taon inuman agad nasa isip mo

Daddy Lorenzo: syempre, start your year good,

Edu Manzano: gago

Sexbomb Lucas: @Alonzo Haziel Vergara may handa kayo boss?

Kuya Cap: marami, maiingit kayu

Xandro Takahashi: ayan, marami pala, punta kami diyan mamaya, 7pm, wala kanang magagawa

Napatawa nalang ako at napa-iling. Hindi na rin ako nakatanggi, okay lang naman kung pupunta sila ngayon, marami pa ring pagkain dito at baka masira lang kung hindi kakainin. Pero nagdagdag din ako ng pwede pulutanin dahil ma-aarte ang mga ito pagdating sa pulutan.

Pagsapit ng 7pm ay sabay-sabay dumating ang mga ito. Mabuti nalang at nakapaghanda na ako ng pagkain sa dining para kakain nalang pagdating nila.

"Maraming salamat po sa pakain," turan ni Shawn na parang bata kaya naman napahagalpak kami ng tawa. Umupo na sila sa mga bangko at napakunot ang noo ko nang hindi makita si Cass.

Naglibot ako ng tingin at nang hindi siya makita ay agad akong dumiretso ng kusina kung saan huling beses ko siyang nakita kanina. "Why are you here? Tara sa dining, kakain na tayo." Aya ko rito, pagbalik namin sa dining ay lumipat pa ng upuan si Lucas para magkatabi kami ni Cass.

Kinamusta agad ni Edward si Cass. Si Lucas naman ay nagawa pa akong asarin sa pag-iyak ko. Paano naman niya nalaman iyon eh wala siya sa ospital? Siguro'y naikwento na ni Shawn o kung sino man dun sa apat na kasama ko sa ospital.

Pagkatapos kumain ay ipinalinis ko agad ang lamesa. Iniwan ko muna si Cass sa tabi para sabihin sa mga kasambahay namin na ayusin na ang table sa may pool dahil doon kami mag-iinom.

Nagpaalam lang din ako kay Cass na nasa pool lang kami bago siya pina-akyat para makapagpahinga.

Pagpunta namin sa pool ay nakahanda na ang mga pagkain at inumin. Nagkayayaan pa silang maglangoy pero dahil medyo nilalamig ay hindi na ako tumubog.

"How was your trip in Siargao?" I asked Lorenzo, my feet dipped in the pool while he's soaking wet from swimming.

He laughed, "Lonely," he answered and my brows furrowed, "Hindi mo ba kasama family mo? Akala ko kasama mo sila." tanong ko at kumunot ang noo nito bago napatawa.

"Parang hindi mo ako kilala, I would rather die." he replied and I hummed,

"Bro bakit hindi mo subukang magseryoso sa babae? Look at me, hindi ako kasama sa New Zealand but with Cass I feel much better." I suggested, he side eyed me before taking a sip of his drink.

"No one wants serious relationship these days." he answered and my brows furrowed, "They know me for not being serious when it comes to girls kaya yung mga lumalapit sa akin ayaw rin ng seryosong relasyon." Dagdag pa niya at utay-utay akong tumango bago sumimsim ng alak.

Nang lamigin ay inalis ko ang pagkakasawsaw ng paa ko sa tubig bago naupo sa may lamesa. Sunod-sunod na rin silang umahon at nanghingi ng towel bago saka lang umikot ang baso.

As usual, it was fun. I really enjoyed hanging out with these guys. I've known them for years, through ups and down. Pagbagsak ng isa, bagsak naming lahat, naghihilahan lang kami pababa pero may hilahaan din naman pataas.

"Kaya pa? Kaya pa?" Pagbibiro ko, tumango naman agad sila Lorenzo kaya ipinakuha ko sa isang kasambahay ang dalaw pang bote ng alak.

Hindi namin namalayan ang oras dahil alas singko na pala ng umaga. Kaya pala medyo asul na ang langit.

May mga araw na inaaya ko si Cass na lumabas dahil ang sabi sa akin nila Edward ay masama raw na laging nakakulong sa bahay si Cass. Baka lalo raw itong manghina kaya inaaya ko ito mag mall o di kaya naman ay mag-park.

My birthday is also getting closer. At first I planned for us to go somewhere but I realized Cass has been going out for the past days and she might be tired already. I just decided that we will be eating at home.

CONGRESS

Shawnty: @Alonzo Haziel Vergara , arat lalabas after lunch ng jan 4

Kuya Cap: pass, maghhanda kmi ng dinner, pnta nlang kayu d2

Sexbomb Lucas: sumama kana, i-uuwi ka rin namin bago maggabi, promise

Shawnty: oo nga, iba ang bebe time sa tropa time, dali na boss

Kuya Cap: ge, bsta uuwi tayu b4 dumilim

Shawnty: yown! geh boss! promise yan!

On the day of my birthday, Cass greeted me with a morning kiss. She also wanted to prepare me breakfast and I let her. Tinutulungan ko nalang siya kung may mga kailangang buhatin. We had breakfast by the pool and spent the morning together. For lunch, nag-init lang kami ng pagkain noong New Year at pagkatapos kumain ay naligo na ako at sinundo nila Shawn.

Dinala ako nila Shawn at Lucas sa billiards, sumunod naman sila Howard at Adrian. Noong nag bo-bowling na kami ay saka lang dumating sila Lorenzo, Xandro at Edward.

"Takpan mo nga pagmumukha mo Lucas at pinagtitinginan ka nanaman nung mga babae." bulong ni Shawn at napahagikhik kami,

"Gago, hindi naman ako ang tinitingnan, si Alonzo." sagot ni Lucas at napa-iling ako bago tumira.

"Naks! Strike!" sigaw ni Xandro at nagpalakpakan sila, "May nakikipalakpak," bulong sa akin ni Lorenzo, lumingon ako sa mga babae na sinasabi nila at napa-iling ako,

"Maglaway sila, ano nga, Alonzo?" Pang-aasar ni Xandro at napatawa nalang ako bago sumimsim ng beer.

Nang mag alas quatro na ay inaya ko na silang umuwi. Mabuti naman at walang pumigil kaya agad kaming naka-uwi.

Laking gulat ko pagpasok namin ay maraming decorations sa bahay at may mga poppers na pumutok.

"Happy birthday!!" Bati nila sa akin.

Planado pala ang gala na aya ng mag kaibigan ko. Kakuntyaba pa nila si Cass na may pakana ng buong party at surprise.

Gulat na gulat ako sa regalong flower bouquet ni Cass. Ni-hindi ko manlang siya nakitang gumagawa nito kaya mas nagulat ako nang malaman na siya pala mismo ang gumawa nito.

Kinain namin ang mga handang niluto ni Cass. Pinagsabihan ko pa ito na baka nagpakapagod siya pero hindi naman daw at nagpatulong siya sa mga kasambahay namin. May mga order din siyang binili na hindi niya raw kayang lutuin.

Pagsapit ng dilim ay nagka-ayaan ulit kaming uminom. May mag binili sila Howard na alak na pinagdagdagan ko na rin.

Hindi na kami lumabas sa may pool dahil medyo masama ang panahon at baka ulanin lang kami doon kaya naman nasa sala nalang kami.

Nagtatawanan kami habang nagkekwentuhan nang biglang dumaan sa balita ang channel sa TV. Nakakunot ang noo ko habang pinapakinggan namin ang balita tungkol kay Camille.

"Bakit nga ba siya umalis?" tanong ni Adrian, napabuntong hininga ako bago sumandal sa sofa,

"Si Alonzo kasi, eh, hindi pinagbigyan sa hiling." Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Adrian,

"Kasalanan ko pa talaga?" Napasinghal ako bago sumimsim ng alak,

"'Di kaba talaga naawa kay Camille? I mean... she was facing something serious and her getaway car was you." tanong ni Adrian, napabuntong hininga ako bago pinaglaruan ang baso sa kamay ko.

Naawa ba ako? Bilang tao, nakaka-awa siya, pero bilang ex ko na niloko ako, hindi ako naawa sa kaniya. Karma niya na yun.

"I must admit... naawa ako ako sa kaniya that time---"

"Ay!" Agad akong napalingon sa likuran ko nang marinig ang palirit ni Cass, nanlaki ang mata ko bago inilapag ang baso ko at agad siyang nilapitan.

"Are you okay?" I immediately checked her hands kung may sugat ba siya.

"Nasaktan kaba? May masakita ba sayo?" I worriedly asked,

Inalalayan ko siya papunta sa hagdan para ihatid sa kwarto niya. Sinamaan ko ng tingin ang mga kaibigan ko bago siya tuluyang inihatid sa taas.

"What was that!?" Galit kong turan nang makabalik ako sa kanila, "Cass surely heard what we were talking about! You shouldn't have asked such thing!" I spat out, putting the blame on Adrian.

"Hey I was just asking--"

"But we're already done with it, Ad. Alam niyo 'yan, I'm done with Camille." I cut him off, Adrian nodded, taking a deep breath, "Fine, I'm sorry, now calm down." he said and I scoffed, sitting down on the sofa and taking a sip of my drink.

NAPAPADALAS akong bumisita sa kwarto nila Cass. Lalo pa at graduating sila na laging busy, hindi na kami gaanong nakakalabas at nakakapag-date. Kaya naman kapag gusto ko siyang makita ay bumibili ako ng pagkain at dinadala ito sa kwarto nila.

When Valentines came, me and Cass went to a famous restaurant to celebrate Valentines together. After that, we went out for movies and spend the night in my condo.

I know she's going through a lot right now. The pressure of a graduating student plus she's a med student, I've seen it to my friends sometimes. But not like Cass's. She would sometimes cry and breakdown and seeing her in that state breaks me. I hated it when she cries, when she's having a hard time. I wish I could do something to lessen her problems but I really couldn't. All I could do is to be there for her.

But I didn't know her stress would lead her to something else, something more.

"Kuya busy raw po talaga, eh." sagot sa akin ni Faye, napakamot ako sa batok bago tumango, "Sige sige, salamat."

Ilang araw nang ganito si Cass. Hindi ako sinasagot sa messages o sa tawag. Hirapan ko rin siyang makita o maka-usap sa personal, kagaya nalang nito.

Ang sabi sa akin ng mga kaibigan ko ay hayaan ko lang daw muna siya. Talaga lang daw stressing kapag graduating at med student pa, marami raw asikasuhin at 'wag ko na raw dagdagan iyon kaya naman hinayaan ko nalang siya.

Hindi ko rin siya gaanong mine-message dahil baka maingayan at makulitan lang siya sa akin. Pero may mga oras talaga na hindi ko siya matiis kaya sinasadya ko siya sa university.

"Busy ako, wala akong time para diyan." Putol nito sa akin, aayain ko sana siyang mag lunch.

"Kahit... 30 minutes lang?" I begged,

"Sa dorm, Haze, sa dorm ako kakain." she answered and I nod, "Ihahatid nalang kita," I offered and gladly she accepted it. Akala ko ay makakapag-usap kami sa biyahe pero tulog siya sa sasakyan. Siguro ay pagod at puyat ito sa kaka-aral sa mga ginagawa niya.

When I dropped her off, I offered to buy her lunch but she didn't answered me properly. Kaya naman pagkapasok niya ay agad akong pumunta sa pinakamalapit an drive thru para ibili siya ng pagkain.

"Hindi kaba papasok?" tanong niya sa akin pagkahatid ko sa kaniya ng pagkain,

Ang iniisip ko kasi ay baka habang kumakain siya ay mag-aaral siya. Ayaw ko naman siyang istorbohin kaya hindi ko na sana siya sasamahang magtanghalian pero para sa aming dalawa talaga yung pagkain kong binili.

But when she told me to get inside and eat, I felt like an excited kid.

"Uh... kamusta ka?" Nangangapa ako sa sasabihin ko, kanina pa siya mukhang wala sa mood at nakikiramdam pa ako, baka maling salita ko lang ay magalit siya.

"Okay lang, pagod na ako," she answered and I'm glad na hindi siya naiinis.

I tried to get her to rest pero ang sabi niya ay bawal daw siyang magpahinga. Hindi ko na siya pinilit dahil baka mainit lang siya sa akin.

Pagkatapos naming kumain ay ako ang nag-asikaso ng mga pinagkainan namin. Nagtatapon ako ng basura nang bigla niya akong yakapin sa likuran, "I'm sorry," napakunot ang noo ko,

"I've been cold and rude these past days. I've been pushing people away." I sighed and held her arms before facing her and hugging her back

Naiintindihan ko naman siya. I'm trying my best to understand her and be patient. We have our own battles and we have our own capabilities to face those battles. Hindi porket hindi gaanong nahirapan ang mag kaibigan ko ay ganun din dapat si Cass. Naiintindihan kong nahihirapan din talaga siya.

Kinabukasan ay lumipad kami papuntang Masbate dahil may kailangan kaming puntahang event. Nag-message na ako kay Cass para magpaalam pero hindi pa niya ito binabasa.

Alas diyes ng umaga, nasa event hall kami nang makatanggap ako ng tawag mula kay Edward. Sa unang tingin ko palang dito ay masama na ang kutob ko.

"Hello? Ed?"

[Hello, Alonzo, nasaan ka?] tanong nito, napakunot ang noo ko sa tono ng pananalita nito, "Masbate, bakit?" Taka kong tanong, nag-aalala na ako sa mga oras na ito,

[Ano Alonzo... si Cass kasi--]

"Anong nangyari!?" Agad akong napalayo sa kasamahan ko, [Kumalma ka muna, nahimatay si Cass during exam, andito na siya ngayon sa ospital.] sagot ni Edward at nanlaki ang mata ko,

"Ospital?! Agad?! Hindi na kinaya sa clinic?!" Hagas kong tanong, [Ano kasi... nag nosebleed na rin siya, tapos yung blood pressure niya masyadong mataas, isinugod na namin sa ospital.] sagot nito at napasapo ako sa noo ko.

"Sige uuwi ako--"

['Wag na, Alonzo, binabantayan na namin siya, diyan ka lang, importante 'yan--]

"Pero importante rin si Cass!" Putol ko rito,

Narinig kong bumuntong hininga si Edward, [Alonzo, like what I said, binabantayan na namin. We got her, babalitaan ko namin pero please focus on yourself too. 'Wag mong ibuhos lahat kay Cass, Alonzo.] Seryosong turan nito na animo'y pinapaglitan ako, bumunot ako ng malalim na buntong hininga bago tumango.

"Sige, sige sige, basta balitaan niyo ako kung kamusta na siya, okay? Sabihan niyo agad ako dahil babalik talaga ako diyan." Bilin ko rito at nag-hum si Edward, [Yes, yes we will.]

Pagsapit ng tanghalian ay tumawag ulit si Edward at sinabing ibinalik na nila si Cass sa university dahil nagpipilit daw ito at kailangan pang tapusin ang exam niya. Inihatid din daw nila ito sa dorm para makapagpahinga na.

Gabi na nang makabalik ako ng Manila, agad akong dumiretso sa dorm para bisitahin si Cass. Mabuti naman at maayos na ang lagay niya at nakakain na rin. Mabuti na tapos na rin ang exams nila para makapagpahinga na ulit siya.

THE next days, ang sabi sa akin ni Cass ay hindi raw muna siya papasok para makabawi ng tulog at makapagpahinga. Siyempre hinahayaan ko nalang siya at dinadalhan ng pagkain pagkaka-uwi ko sa gabi.

Napakunot ang noo ko nang minsan kong binuksan ang Instagram ko at nakitang maraming nag fo-follow sa akin. Tiningnan ko ang mga ito pero hindi ko naman sila kilala. Yung iba galing SHU dahil sa mutuals namin pero may mga hindi ko rin naman kilala.

Nag-private tuloy ako ng Instagram account ko at inalis ang mga hindi ko kakilala. Itinira ko lang ang mga kaibigan ko, si Cass, mga kaibigan niya at ilan kong kamag-anak.

"Haze," tawag sa akin ni Cass, "Bakit?"

"What if... maghiwalay tayo?"

Her sudden question made me step on the break. "Ano?" Napakunot ang noo ko,

Bumalik nanaman yung tanong niya tungkol sa paghihiwalay na 'yan. Tinanong na niya sa akin ito noon at akala ko ay tapos na pero hindi pa pala.

"Cass ano ba talagang problema--"

"Wala, joke lang yun, brain fart lang, hehe." But clearly it wasn't just a random thought.

It haunts me for days, until the day of her graduation. Nagpatulong ako sa mga kaibigan ko para gumawa ng ribbon bouquet na nakita ko sa internet. Pabalik-balik ako sa dorm at nadadamay pa sila Shawn sa paggagawa.

Seeing her in her graduation attire made me smile. I am so proud of her. I couldn't express how happy I am for her that she finally graduated. Though this isn't the end of her studying career but this is another milestone achieved.

We took pictures together and I am a really proud boyfriend. 'It's my girlfriend right here!' I wanted to shout but it will get too much attention.

After the ceremony, I brought her to the restaurants where my parents arranged to have a dinner with her. This is the first time she's meeting my father and this is the first time they'll be seeing Cass as my girlfriend.

It was going smooth, her and mom are having a good chat when mom asked her about her med school and her answer isn't something I was expecting.

She's leaving? Leaving the country in just few days and I'm only finding it out now?!

"Kailan? Kapag aalis kana? O kapag naka-alis kana?"

I tried to control my emotions, I'm trying not to shout nor get mad. Though I felt... upset. It's unfair. Na ngayon ko lang nalalaman ang tungkol sa pag-alis niya. We've been together for months but she never mentioned a thing.

Or maybe she did? Yung mga tanong niya na paano kung maghiwalay kami o may kailangang umalis sa aming dalawa. Right, those random thoughts and questions is about that.

"Seryoso ba? Wala ka talagang balak sabihin sa akin nang maaga!?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko nang malaman na balak lang talaga niyang sabihin sa akin kapag paalis na siya.

Ano yun, nasa field ako, kasama mga kaibigan ko o di naman kaya ay nasa bahay tapos tatawag nalang siya ansa flight na pala siya?!

"Yun na nga eh! Susunod ka!!"

I was so confused at first kung bakit ba ayaw niya akong sumunod o puntahan siya. Only to find out that she never mentioned a thing about our relationship to her parents. Hindi pala kami legal sa mga magulang niya.

Hindi naman ako tanga at sarado ang utak para hindi maintindihan ang ibig niyang sabihin. Her parents put too much pressure on her that all she wants was for them to be happy and proud of her. Kahit wala naman silang pakialam sa kasiyahan ng anak nila.

"Haze... I'm sorry, hi... hindi ko talaga kayang... piliin na mag-stay sa Pilipinas." Hindi ko naman siya pipilitin na manatili, hindi ko siya papapiliin.

Masakit lang talaga na hindi niya agad sinabi. Sana napaghandaan ko, sana... naihanda ko yung sarili ko.

"Cass 'wag mo 'kong guluhin, nagmamaneho ako." While driving, few teardrops would stream down my cheeks.

Though I tried to be strong, to compose myself, but I couldn't. I cried silently next to her.

By the time we reached the dorm. I've cooled down, I've sink things in my mind and accepted the faith that we will have to be apart.

"I'll wait for you. You're worth it and you're worth everything."

The next day, I helped her move out the dormitory. Tinulungan ko siyang mag-uwi ng mga gamit niya mula dorm papunta sa luma nilang bahay. Kumain na rin kami ng tanghalian sa labas.

Sa kada oras na lumilipas, para akong nanghihina. Pwede bang tumigil munang gumalaw ang orasan at ang paligid para mas matagal ko pa siyang makasama?

"Magpahinga muna tayo tapos mag-iimpake na ako mamaya." ani niya at tumango ako bago siya sinundan.

Naupo kami sa sofa habang umiinom ng beer ay nanonood kami ng palabas. Naka-unan siya sa braso ko at nakasandal sa dibdib ko.

Gabi na, bukas ng hapon paalis na siya.

Nang matapos ang pinapanood ay umalis siya at pumasok ng kwarto para mag-impake.

Doon ay nag unahan na umagos ang mga luha ko na hindi ko na nagawang punasan. Napakagat ako sa labi para pigilang gumawa ng kahit anong ingay.

Masakit pa rin pala, mabigat pa rin sa pakiramdam. Alam ko namang hindi magiging ganun kadali pero hindi ko rin inaasahan na magiging ganito kahirap. Ang bigat-bigat sa pakiramdam at ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan ay ngayong gabi ko lang nailabas.

Gusto kong humagulgol, gusto kong humikbi pero hindi ko magawa dahil maririnig niya ako.

Inubos ko lang ang beer ko bago pinahid ang luha ko. Pagkatapos kong magtapon ng bote ay naghilamos ako ng mukha at agad din itong tinuyo.

"Anong maitutulong ko?" tanong ko nang pumasok sa kwarto, akala ko ay hindi niya mapapansin na umiyak ako pero agad niya itong pinansin.

"Hindi naman tayo magb-break diba?" I was scared of that too. Though I trust the two of us and I have a strong hold on our relationship pero natatakot ako na baka makahanap siya ng bago, ng mas better, ng magpapasaya sa kaniya habang wala ako doon. Baka mapagod siya sa set-up namin na LDR, hindi ko kakayanin.

Kinabukasan ay naunang akong nagising, akala ko ay tapos na akong umiyak. Habang nasa balcony ng dorm ay hindi ko napigilan ang maluha at humikbi.

Ngayong araw na siya aalis. Sana pala sinulit ko yung mga nakaraang linggo, kung alam ko lang.

Ipinagluto ko siya ng pagkain para sa tanghalian. Ayaw ko naman na ang huli niyang meal kasama ako ay take out pa o galing fast food. Hindi na rin naman siya makakapaghapunan dahil 8pm ang flight niya.

Pagkatapos ng tanghalian ay mabilis akong pumunta sa kwarto namin para maligo at magbihis.

Sinulit namin ang hapong magkasama kaming dalawa.

"Haze~~" she moaned as I slowly thrust inside her, "Fuck~ mhmm!~~ Haze sige pa~~" Naramdaman ko ang pagbaon ng mga kuko niya sa likod ko.

Napakagat ako sa pang-ibaba kong labi nang maramdaman ang init ng loob niya sa kahabaan ko. "Tangina, ang sarap~~" Sumubsob ako sa kaniyang leeg bago ito dinilaan at kinagat ang parte kung saan ko siya hinahalikan kanina,

"Haze~~ baka masyadong halata-- hmmp!!" Napakapit siya sa braso ko nang bilisan ko ang paglabas-pasok sa kaniya,

"Haze!! Fuck!! Fuck!!" Napangisi ako nang sunod-sunod niyang napasigaw, sa bawat pasok ko sa kaniya ay siya rin ang sigaw niya sa pangalan ko dahilan para mas ganahan ako.

"Haze~! Haze~! Haze~~! Close!~ Fuck~ Cumming, Haze!~~" Naramdaman ko ang ang pagpisil niya sa braso ko bago sumikip ang loob niya, nang tingnan ko ang katawan niya ay nanginginig ito.

Napatawa ako nang bahagya bago binilisan ang bawat bayo para habulin ang akin, "Fuck!! Haze!!--"

"Saglit lang 'to, bibilisan ko na~" Humigpit ang kapit ko sa beywang niya nang mas bilisan ko ang bawat bayo. Bumilis at lumalim ang bawat paghinga naming dalawa kasabay ng pagbilis ng labas-pasok ko sa kaniya.

"Ugh~~ tangina!~" Napasubsob ako sa leeg niya nang maramdaman ko ang paglabas ng akin. Hawak-hawak ang kamay niyang nasa tabi ng ulo niya ay sabay naming hinabol ang aming mga hininga.

Nauna akong magbihis habang naiwan siya sa kama para magpahinga saglit. Maya-maya lang din ay tumayo na siya mula sa kama at naligo para mag-ayos.

Balak ko na sanang ilagay sa sasakyan ko ang gamit niya pero mamaya na raw para sabay na sa pagbaba namin.

Hinihintay ko siyang matapos mag-ayos nang mag-message si Adrian sa group chat.

CONGRESS

Adrian McQueen: uy @everyone meron ba sa inyong malapit sa McKinley road? bro help, tumirik sasakyan ko, may party akong pupuntahan

Adrian McQueen: may nasa univ ba? or dorm? malapit lang ako sa univ

Sexbomb Lucas: si Alonzo yata nasa dorm pa,

Adrian McQueen: Alonzo please!! i'm begging bro!

Kuya Cap: ihahatid ko pa si Cass

Adrian McQueen: mabilis lang bro, promise! please!

Nagpaalam ako kay Cass na ihahatid ko lang si Adrian. Okay lang naman ito sa kaniya kaya dali-dali na akong lumabas para kunin ang sasakyan ko.

"What's so special about this party anyways?" I asked Adrian when I picked him up,

"Bro, a friend invited me there, and I really have to be there." he replied and I sighed, "Fine fine, whatever."

We arrived at the party, I was surprised to see familiar faces from the lobby and what surprised me is when they invited me inside. I was supposed to decline when they dragged me in.

"How have you been? It's been a while." This guy, I definitely know him from high school, I forced a smile, "I'm... fine, you?" I replied,

Kinulbit ako ni Adrian, "Bro pahiram phone, wala akong signal." Paalam nito at napakunot ang noo ko bago ini-abot sa kaniya ang cellphone ko.

The guy I was talking to smiled, "I'm fine naman, you know, modeling industry is not easy." he replied and I slowly nod,

He excused himself because someone called him. I looked around and look for Adrian. Damn I really need to leave.

I was looking around when someone spoke behind me, "Haze?" my brows furrowed before looking at my back.

"Oh, hey Camille," I boredly said, still looking around for Adrian. "What are you doing here?" she sat on the chair next to me, I shook my head, "Wala naman, I was with Adrian." I said, not interested.

"Oh, I see, uh... I want to say sorry for what happened last time, I--"

"It's fine, Camille, I don't want to talk about it anymore." I cut her off, she pursed her lips and nod.

We were silent for few minutes, until someone asked for the seat I was. Hindi ko na rin naman balak magtagal pa kaya ibinigay ko ito sa kaniya. I was standing up when I accidently faced Camille.

Our eyes met, I didn't expect her to kiss me, drawing attentions from people around. I heard loud gasps from people around. My eyes widened before holding her both arms and pushing her away.

"What the fuck, Camille!?" I shouted, catching attentions from people around us.

"Haze I-I'm--"

"Oh fuck it!!" I shouted before marching out of the crowd, I saw Adrian talking with someone at the side, I snatched my phone from his hands. "Kasabwat ka nanaman, ano!?" Dinuro-duro ko siya bago lumabas ng event hall.

I was driving fast, I was furious, I was mad. Most importantly, I was worried. It's pass 7 and Cass is probably waiting for me.

Malapit na ako sa dorm nang biglang may tumawag sa akin, si Edward. My brows furrowed and I had the urge to pick it up. The moment I answered the call, Edward cursed at me.

[Tangina mo naman Alonzo, ano nanaman ang pumasok sa utak mo at hinalikan mo si Camille! You are all over Twitter!]

-------

a/n

aghhh, isang epilogue nalang, real real na, hindi na yun kasinghaba nito!