"Congrats. Best wishes."

Ang mga bating iyon ang nakapagpadama sa akin na nakuha ko na talaga ang 'happy ending' na deserved ko nang pakasalan ko ang bestfriend turned prince charming kong si William.

Pero sa simula lang pala masaya. Habang nadadagdagan ang mga araw namin bilang mag-asawa, paiba siya nang paiba. From being a prince into a beast!

Siguro nga nakikilala ko pa lang ang tunay na siya. Siguro ganito lang talaga ang buhay mag-asawa—hindi palaging maganda—malayong-malayo sa buhay magkasintahan.

Dumating ang punto na minsan na lang siya sa isang linggo kung umuwi. Pinalagpas ko iyon dahil alam ko ang hirap ng trabaho niya bilang engineer. Pero iba na kung minsan na lang sa isang buwan! Away pa ang pasalubong niya sa akin!

Until one of my friends talked to me. "Mare, may nakapagsabi sa akin na si William daw may kinakasama nang iba sa La Union."

Kinumpirma ko iyon nang puntahan ko ang address na ibinigay niya sa akin. Nasurpresa ako sa aking dinatnan. 'Sa dinami-dami ng tao sa mundo, si Alex pa talaga!'

Nakita ko silang magkahawak-kamay sa dalampasigan habang pinapanood ang paglubog nang araw.

Kinumpronta ko sila at pinamili ko si William sa aming dalawa.

"I love you, Belle," sagot niya sa akin na nakapagbigay sa akin ng pag-asa, pero pampaasa lang pala, "but as my best friend and not a partner. I am sorry, pero kay Alex pala ako sasaya talaga."

Mahal ko siya, pero mahal niya siya. Mahal ko siya kaya ibibigay ko ang makakapagpasaya sa kanya... kahit na hindi iyon ang aking ikasasaya.

Tinanggal ko ang singsing sa aking daliri para ibigay sa kanya saka tinalikuran ko sila para hindi nila makita ang aking pagluha. Ngunit bago ako maglakad palayo, nag-iwan muna ako ng mensahe sa kanila, "Congrats. Best wishes... best friends."