(A/N: SPG alert)

Jocille's POV

Kalalabas ko lang ng kwarto nang makita ko si Tatay na papasok na sa bahay mula sa pamamasada ng taxi.

"Tay, buti naman maaga kayo ngayon. Ininom niyo ba ang gamot niyo?" Tanong ko sa kanya.

"Sino ba naman ang hindi iinom eh kada minuto mo akong tinatawagan." Sagot naman niya sa akin.

"Para sa inyo rin naman yan Tay, Alam niyo naman na ayaw ko lang na mag collapse kayo ulit. Sabi ko naman kasi eh huwag ka na mamasa-

"Okay, okay tama na ha? Mas tatay ka pa sa akin eh mas ako pa sinesermonan mo." Ngiting sabi niya.

"Ayaw ko lang na mawala rin kayo sa akin. Kung wag na lang kaya kayong mamasada Tay? Malaki naman sinusweldo ko sa pagpapart time ko." Niyakap ko naman siya pagkasabi ko non.

"Anak, para sa pag-aaral mo yon. Gusto ko naman na matapos mo na ngayong taon ang kurso mo."

Isa kasi akong Filipino major. At dahil mahirap lang naman kami, tumitigil ako kada isang taon para magtrabaho. Like this year mag-aaral ako, next year titigil muna. Kaya medyo matagal-tagal na rin akong nag-aaral, pero kinakaya ko para kay Tatay. Dalawa nalang kasi kami sa buhay namatay ang Nanay ko pagkapanganak sa akin. Kaya lahat ginagawa ko para sa Tatay ko.

"Huwag kang mag-alala anak, kagabi may pasahero akong mukhang mayaman alam mo ba dapat 98.00 lang babayaran niya pero binigyan ako ng isang libo tapos hindi hiningi ang sukli kaya hindi ako mamamasada bukas." Ngiting sabi niya sa akin.

"Talaga Tay? Mabuti naman po kung ganon. Sana maging pasahero mo siya ulit." Sabi ko

"Sana nga anak-

Hindi na natuloy ni Tatay ang sasabihin nang biglang may nagdoorbell.

"May bisita po ba kayo Tay?" Tanong ko sa kanya.

"Wala naman akong inaasahang bisita ngayon, bukas pa dalaw ng Tiyo Jaime mo eh. Tignan mo nalang anak baka napaaga siya ng dating." Sagot ni Tatay.

Tumango ako at agad nagpunta sa gate namin. Kung ako, wala rin akong inaasahan na bisita bukod kasi kay Joan ay wala na naman akong ibang kaibigan. Wala rin siya dito sa Pilipinas.

"Sino kaya ito." Pero nagulat ako ng makita ang hindi inaasahang bisita.

"Magandang gabi Jocille." Nakangiting bati sa akin ni Michael.

"Michael?" Hindi makapaniwalang sabi ko.

"Oo, ako to. Alam ko mas pogi ako noong huli tayong nagkita pero wala na talaga akong magagawa eh. Ganito na talaga ang itsura ko." Nakangising dagdag niya pa.

Napangiti naman ako sa sinabi niya.

"Pasok ka." Pag-aaya ko sa kanya.

"Talaga? Okay lang ba?." Tanong pa niya.

"Oo naman, halikana."

"Oh, anak andyan na ba si Tiyo mo?"
Tanong ni Tatay pagkapasok namin sa loob.

"Hindi si Tiyo ang bisita natin Tay. Si Michael, ewan ko lang kung naaalala niyo pa siya classmate ko siya noong highschool sa dating bahay natin." Sagot ko sa kanya.

"Ha? Sigurado ka bang si Michael yan? Eh di ba ang gwapo gwapo non?." Sabi pa ni Tatay.

"Tatay Mario naman, oo nga po ako to." Sabat naman ni Michael.

"Ang pangit mo na este ang laki mo na ha?" Natatawa pang sabi ni Tatay.

"Tatay, talaga. Kumain na nga po kayo para mainom niyo na ang gamot niyo." Ngiting sabi ko.

"Oh Michael samahan mo na kami kumain. Ngayon naniniwala na akong ikaw nga si Michael, eh dati laging timing na oras ng kainan kung pumunta ka sa amin." Natatawang sabi ni Tatay.

"Hahahaha, Eh paano ba naman Tatay Mario, ang sarap ng mga luto mo." Sabi ni Michael at sumugod na nga sa lamesa.

"Ang sarap pa rin ng luto niyo Tay, Namiss ko to." Dagdag pa niya habang nginunguya ang pagkain.

"Ano bang sadya mo at naparito ka? Nililigawan mo ba ang anak ko?"

Bigla namang nasamid si Michael.

"Okay kalang?" Inabot ko naman ang isang baso ng tubig sa kanya.

"Naku, Tay Mario hindi po. May sasabihin lang po ako sa kanya." Ngiting sabi pa ni Michael.

"Talaga? Hay salamat." Huminga pa ng malalim si Tatay.

"Grabe talaga kayo sa akin Tatay Mario."

"Kayo talaga Tay. Kumain na nga kayo para makapagpahinga na kayo, lumalalim na ang gabi." Sabat ko sa kanila.

Pagkatapos nga ng hapunan ay nagtimpla ako ng kape para sa amin ni Michael.

"Jocille, pasensya kana talaga ha kung bigla bigla akong sumulpot dito. Ano kasi, aksidente kang natawagan ng sekretarya ko kanina." Panimula ni Michael.

"Yon ba? Bakit hindi ba ako kasali sa pagpipilian niya? Ex niya rin naman ako ah?" Tanong ko sa kanya.

"Kung ako lang, oo naman dapat kasali ka. Pero kaya lang alam mo na empleyado lang naman ako ni Sir Mac, at kailangan ko pa rin siyang sundin. Sorry talaga."

"Galit pa rin ba siya sa akin?" Tanong ko.

Nabigla naman siya sa tanong ko.

"A-ahh, ano k-kasi...-

"Pupunta pa rin ako." Matapang na sagot ko.

Napatayo naman siya sa pagkakaupo, pero noong mapagtanto iyon ay umupo siya ulit at hinawakan ang kamay ko.

"Jocille, para mo naman na awa oh. Gawin mo to para sa akin, alam mo naman di ba mahal ko trabaho ko." Pagmamakaawa pa nito.

Ngumiti muna ako sa kanya bago sumagot.

"Michael, ayaw ko na rin naman na magpakita pa sa kanya eh. Kaso nang sabihin ng sekretarya mo na may bayad ang pagpapanggap, ay umuo ako kasi kailangan ko ng pera." Sagot ko sa kanya.

"Magkano kailangan mo? Babayaran kita. Com-

"Alam mo naman na hindi ako tumatanggap ng bayad kung hindi ko pinagtrabahuan hindi ba?" Sagot ko sa kanya.

Napayuko naman siya.

"Michael, ganito nalang. Pupunta ako sa opisina niya bukas kapag ayaw niya talaga ay hindi ko ipipilit ang sarili ko." Sabi ko sa kanya.

Malalim na hininga lang ang sinagot ni Michael.

Mac Romer's POV

Nandito ako ulit sa club ngayon. Naglalasing. Pilit kinakalimutan ang pangalan na nabanggit ni Michael kanina.

Pero kahit anong ingay ng paligid, kahit anong pilit ko na makalimutan bumabalik lang ang ala-ala ko sa kanya na pilit kong kinakalimutan.

"Hi handsome!" Lapit sa akin ng isang magandang babae.

Tama. Hindi sapat na malasing lang ako dapat may maikama ako para tuluyan ng mawala sa isip ko si Jocille.
Pagkatapos ng konting usap ay agad ko na siyang hinila palabas ng club.

"Wala kang kotse?" Tanong niya.

"Hindi ko dinala." Tipid kong sagot.

"Di bale, pogi ka naman." Sagot niya.

Pagdating nga namin sa pension house ko ay agad ko siyang hinalikan. Halik na puno ng gigil, halos masira ko na siguro ang mga labi niya.

Pagkatapos ay pinupunit ko ang bawat damit na mahawakan ko sa kanya.

"Oh no, ang dam-

"Papalitan ko yan." Sagot ko bago siya hinalikan ulit.

Nang wala na siyang damit ay saka ko siya hinagis sa kama at tinali ang dalawa niyang kamay sa headboard.

"Oh, I like that." Ngiting sabi niya.

Hinalikan ko ulit siya pababa sa leeg at nang umabot sa dibdib ay para akong batang uhaw sa gatas kung sipsipin ang isang dede niya. Habang ang kanang kamay ko ay hinihimas ang isa niya pang dibdib, at ang isa ko pang kamay ay nakahawak sa kwebang basang basa na.

Pinasok ko ang dalawa kong daliri sa loob nangpaungol sa kanya.

"Ahhh, Fuck shit! Ahh, ang sarappp. Ang sarap baby, ahhh, ahhh." Nagdidiliryo na rin ang mga mata niya at todo kagat labi.

Nang makita ko na handa na siya ay naghubad na ako.

"A-ang sarap." Sabi niya sabay haplos sa mga pandesal ko.

At nang mahubad ko na ang huling saplot sa katawan ko ay nakita ko na nanlaki ang mga mata niya.

"A-ang laki. Kakasya ba sa akin Ahhh" Hindi na niya natapos ang sasabihin ng pinasok ko na ang sandata ko sa loob ng kweba niyang sobrang basa na.

"Ahh, Baby, baby faster ahh. Ang sarap." Sabi niya habang nagdidiliryo.
"Pakawalan mo ako Baby I wanna touch you." Habol ang hininga na sabi niya.

Pero sa halip na sagutin ay mas lalo ko lang binilisan.

Puro mga ungol lang niya ang naririnig sa paligid.

"Ahhhh. Fuck me harder Baby, Ahhhh. Ahhhh." Mas lalo akong ginaganahan sa mga ungol na naririnig ko.

Habang patuloy ako sa pagtaas-baba ay dahan-dahan kong tinanggal ang tali sa mga kamay niya at ng magawa yon ay saka ko siya pinabaliktad, nakaharap na sa akin ang pwet niya saka ko pinasok ulit ang sandata ko.

"Ahhh, ang sarap. Lalabasan na ako Baby."

Patuloy ako sa pag atras-atake habang hawak ang malulusog niyang dibdib.

At ilang segundo nga lang ay kapwa na namin naabot ang dulo ng walang hanggan.

Michael's POV

Pagkatapos ko magbreakfast ay agad akong nagpunta sa hotel ni Sir Mac para sunduin siya. Habang papunta ako don ay todo dasal ako na sana naman, huwag akong mawalan ng trabaho.

Hindi ko siya inabala ngayon at nag-antay lang ako.

Maya-maya nag ring ang phone ko. Si Angel.

"Ano ano?! Ano na naman ginawa mo ngayon?" Tanong ko sa kanya sa mataas na tono.

"Sir naman, itatanong ko lang po kung hindi niyo ba napuntahan si Ms. Jocille kahapon." Tanong niya.

"Bakit?"

"Kasi po nandito na siya. Nasa opisina siya ni Sir Mac."

Nasamid naman ako sa iniinom kong kape dahil sa sinabi niya.

Jocille namannnnn

Pinatay ko na ang tawag ng makita ko si Sir Mac na nasa lobby na.

"G-Good morning Sir." nauutal kong salubong sa kanya.

Tahimik lang siyang pumunta sa sasakyan, agad ko naman siyang pinagbuksan.

Lagot paano ko ba sasabihin sa kanya.
"A-Ahh, Sir ano po may konti tayong problema si Jocille po nasa opisina ninyo." Mabilis pa sa alas kwatrong sabi ko.

Nakita ko na napatingin naman siya sa akin.

"Anong sabi mo?"

Katapusan ko na.

"S-sinubukan ko po na puntahan siya para sabihin na hindi siya kasali kaso Sir nagpumilit siya eh dahil kailangan lang daw niya ng pera." Sagot ko.

"Tawagan mo ang taga Thailand investors. Sabihan mo sila na mag lulunch meet kami ngayon." Napatingin naman ako sa kanya.

"Pero paano si Jocille-

"Kailangan niya ng pera diba? Ibig sabihin kailangan niya ako. Kaya mag-antay siya. Bilisan na natin."

Sasagot pa sana ako pero baka mas lalo lang siyang magalit sa akin kaya tumahimik nalang ako.

Pagdating namin sa private plane niya ay tinawagan ko na ang mga investor. Tuwang tuwa pa sila na makikita na nga nila si Sir Mac after almost 1 year na pag-aantay.

Pagkatapos ko silang tawagan ay si Angel naman ang tinawagan ko.

"Angel, bigyan mo ng makakain si Ms. Jocille ha? Pupunta kaming Thailand ni Sir Mac ngayon baka mamaya pa kami makabalik sabihan mo siya na pwede siyang umuwi kung nababagot na siya." Sabi ko at binaba na ang phone.

Maya-maya lang nakatanggap ako ng reply kay Angel.

"Sir, mag-aantay daw siya."

"Ano pang ginagawa mo dyan?" Tawag sa akin ni Sir Mac.

"Papunta na!" Agad akong tumakbo papunta sa kanya.

Masayang-masaya ang mga investors na makita na finally si Sir Mac.

"We are really glad to finally meet you Mr. Chua."

"Yes, and we really hope that we could see you again? Or we have to wait for another year?"

Nagtawanan naman sila.

"I'm really sorry for that, its just that Im a busy man." Sagot naman ni Sir.

"No problem, we all understand that."

Tumagal ng halos tatlong oras ang pag-uusap nila. First time nakatagal si Sir Mac ng ganon kahabang usapan usually 1 hour lang talaga yan.

Mag-aalas singko na ng dumating kami sa Pilipinas.

"Cancel my other appointments, May pupuntahan ako." Sabi niya pagkababa

"Pero Sir paano si Jocille? Nag-aantay pa rin daw siya." Sagot ko sa kanya.

"Just tell her to meet me tomorrow. Sige na tumawag ka na ng taxi." Sagot niya

Huminga nalang akong malalim.
Pagkasakay niya sa taxi ay nagmamadali akong pumunta sa opisina.

"Sir Michael mabuti at nandito na po kayo. Kanina pa siya dyan, hindi rin po siya kumakain." Salubong sa akin ni Angel.

"Sige na makakauwi na kayo. Ako na bahala rito." Sabi ko at agad pumasok sa loob.

"Hi Jocille." Nakita ko naman na sumigla ang mukha niya.

"Pasensya kana kung matagal kang nag-antay ha? Kaso hindi makakapunta si Sir Mac eh. May importante pa siyang kliyente. Bukas nalang daw." Nakita ko naman na lumungkot ang mukha niya.

"Sige. Bukas nalang." Pagkasabi niya non ay lumabas na siya.

Mac Romer's POV

Nasa labas ako ng building ko ng makita ko na lumabas si Jocille. Kita sa mukha niya ang lungkot.

"Sir? Bababa po ba kayo?" Tanong ng taxi driver.

"Mamaya na." Nang masiguro ko na wala na siya ay saka ako bumaba at pumasok sa building ko.

Nakita ko si Michael na nakahiga sa sofa ng opisina ko.

"Umuwi ka na lang kung pagod na pagod kana." Sabi ko

Agad naman siyang tumayo nang makita ako.

"Sir? Anong ginagawa mo rito? Akala ko ba may lakad kayo." Tanong niya.

"Mamaya pa." Sagot ko

"Iniiwasan niyo lang ata si Jocille eh."

"At bakit ko siya iiwasan? Siya ang may-

"Michael naiwan ko ang-

Nagulat ako nang makita ang bagong pasok at ganon din siya.

"M-Mac"