You can tweet me your reactions on Twitter @missmapleWP with hashtag #TMNG if you want. :)    

LEE's POV

Dalawang taon na ang nakakalipas nang umalis ako sa Pilipinas, nang tumakas ako sa problema. I'm working as a model here in Italy. Graduate na rin ako ng Business Administration sa Japan. I wore a simple black dress and high heels for a fashion show, tonight. Nagmamadali ako dahil bawal ma-late. Tiyak na mapapagalitan ako ng manager ko.

Last year, may napili ng bagong emperor para sa limang districts. Maayos na rin ang relasyon nina Alexia at Vince. Masaya ako para sa kanila. Wala akong balita sa mga nangyayari kay Kira dahil iniiwasan kong makibalita ng mga bagay na tungkol sa kanya. Sa tingin ko, masaya na ang buhay niya kasama si Cindy. Ayaw ko na'ng makieksena pa lalo na't mukhang maayos na lahat sa limang distrito.

Hindi ko alam kung napatawad na ako ni Kira pero sana naman napatawad na niya ako. Paalis na ako sa apartment nang marinig ko ang malakas at sunud-sunod na tunog ng doorbell. Nainis ako dahil wala naman akong hinihintay na bisita o susundo sa'kin. Nainis din ako dahil pumasok sa isip ko ang naiinip na mukha ni Kira habang nagdo-doorbell, katulad ng dati, sa tuwing pupunta siya sa unit ko.

Tumigil ang pagtunog ng doorbell. Agad kong binuksan ang pinto at nakakunot-noong tumingin sa taong nakapamulsa at matikas na nakatayo sa harap ko. Nawala ang pagkunot ng noo ko. Napaawang ang mga labi ko sa pagkagulat. Hindi ko alam kung pinaglalaruan lang ako ng paningin ko dahil nakikita ko sa harap ko ang mukha ni Kira, nang lalaking tinakbuhan ko noon. Napansin ko na mas naging gwapo siya at naging mas matipuno ang pangangatawan.

"H-How did you know my address?" gulat na tanong ko. Hindi ko akalaing makikita ko siyang muli rito.Itinikom ko ng mariin ang bibig. Pinigil ko ang sarili na yakapin siya.

"I have connections," he answered and shrugged his shoulder. Nagtaka ako sa small scented white envelop na iniabot niya sa'kin. "You're invited in my wedding," he smirked. His words wounded my heart, badly. Ang sakit isipin na ang lalaking mahal ko ay ikakasal at masaya na sa ibang babae. Nanginginig ang mga kamay na kinuha ko sa kanya ang white envelop.

"C-Congratulations. Best wishes," mahinang wika ko sa kanya pero nakatungo lang ako at nakatitig sa white envelop na hawak ko sa isang kamay. Pinigilan ko ang mapaluha.. Tila tinarakan ng punyal ang dibdib ko. Sobrang sakit na gusto ko ng umiyak at tumakbo muli sa sakit. 

"Yeah, thanks. I wish you the best, too," kaswal na wika ni Kira. Walang mababakas na kahit anong emosyon sa kanyang tinig.

"H-hindi ka na galit sa'kin?" umaasang tanong ko sa kanya. Sana man lang nagawa na niya akong patawarin pagkatapos ng mga kasalang ginawa ko sa kanya. Kahit ganun lang, para matahimik naman ang kalooban ko. Tinitigan ko siya sa mga mata pero mababasa roon ang galit na kinikimkim niya. Ngayon ko nakumpirma na galit pa rin talaga siya.  Nagulat ako nang bigla niya akong hilahin papasok sa apartment ko. He even locked the door, in my surprise! Magpoprotesta sana ako nang bigla siyang magsalita.

"Damn, Lee! Sa tingin mo ba mapapatawad kita ng ganun kadali? Galit pa rin ako sa'yo! Galit na galit na gusto ko'ng mahirapan ka!" sigaw niya sa'kin. Napapikit na lang ako dahil sa mga sinabi niya. Hindi talaga niya ako magagawang patawarin.

"I'm sorry," nanginginig ang boses na wika ko sa kanya. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa muli naming pagkikita. Hindi ako handa. Hindi ko na napigilan ang luha na bumasa sa pisngi ko. Kinagat ko ang labi para pigilan ang paghikbi. Ramdam ko ang galit sa bawat binibitiwan niyang salita.

"You're sorry? Pagkatapos ng dalawang taon, 'yan lang ang kaya mong sabihin sa'kin? Shit! You left me! Hindi mo man lang ako binigyan ng pagkakataong makapag-isip! Sa tingin mo ba madali para sa'kin tanggapin ang katotohanan? Hindi ganun kalawak ang pag-iisip ko, Lee! Nagalit ako nang malaman kong wala ka na sa bansa nang malaman ko ang katotohanan mula kay Cindy! Naisip ko na wala na akong halaga sa'yo dahil ni magpaliwanag hindi mo man lang nagawa! Tapos ngayon, sorry lang ang sasabihin mo?" frustrated na sigaw ni Kira sa'kin. Napaurong ako nang humakbang siya palapit sa'kin. Napangisi siya sa ginawa ko habang ako walang magawa kundi ang umiyak. Hindi ako makapagsalita. Walang lumalabas na boses mula sa bibig ko dahil sa sakit na nararamdaman ko. Alam ko na mali ako dahil naging duwag ako. Tinakbuhan ko ang problemang ako mismo ang gumawa.

Nagpatuloy sa pagsasalita si Kira. " Alam mo ba na balak ko pa sanang pahabulin ka sa'kin nang malaman ko ang totoo. Na balak ko pang magpa-hard-to-get dahil sa panloloko mo pero nalaman ko na lang na wala ka na! Ayaw kitang habulin kaya pinilit kong magsimula kasama si Cindy! Pinilit ko'ng kalimutan ka pero hindi ako nagtagumpay! Alam mo kung ano ang nakakatawa, ngayon? Alam mo ang pinakatangang desisyong nagawa ng puso ko sa buhay ko? It's the fact that I'm still in love with you and I'm willing to make you my wife! Nakakatawa! Nagawa pa kitang bantayan, sa loob ng dalawang taon, mula sa malayo!"

Patuloy ako sa pag-urong dahil patuloy siya sa paghakbang palapit sa'kin. Nagulat ako nang mabangga ang binti ko sa gilid ng sofa at napaupo roon. Natigilan ako sa mga narinig at nagtatanong ang mga na tumingin sa kanya.

"W-What? You want me to be your wife? K-Kira... hindi ko alam... Akala ko nagkabalikan na kayo ni Cindy!" nauutal na sabi ko sa kanya. Nangingilid ang luha ko dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko ngayon. Saya dahil mahal pa rin ako ni Kira at ako ang pinipili niya. Panghihinayang sa oras na nasayang. At pagkaasar sa sarili dahil sa kahinaan at kaduwagan ko at kung anu-ano pa.

"Sana naghintay ka muna at hindi naging padalos-dalos sa desisyon!" inis na wika niya. Tumigil siya nang makalapit na siya sa'kin. Nakatingala ako sa kanya at hindi na napigilan ang pag-agos ng luha. Nabigla ako nang hilahin niya ako patayo at ikulong sa mga bisig upang yakapin.

"My god! I missed you! Will you stop running away from me like you always do?" nagmamakaawa at namamaos na bulong ni Kira sa tainga ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Hindi ko akalaing muli ko siyang mararamdaman, malalapitan at mayayakap. Sobrang higpit ng yakap niya sa'kin. Ramdam ko ang pangungulila sa bawat salitang binitawan niya.

Kulang ang mga salita para isatinig kung gaano ako kasaya ngayon. Napahikbi ako. "I'm sorry. I will never run away, anymore. Hindi ko alam ang sasabihin ko. I know, I'm a coward. I was so afraid. I thought, you will not choose me. Ang laki ng kasalanan ko sa'yo," umiiyak na wika ko sa kanya.

"Tama. Ang laki ng kasalanan mo sa'kin pero dinadagdagan mo pa. Alam mo ba kung gaano ako nahirapan, sa loob ng dalawang taon, na tinatanaw ka lang? Fuck! It's pure torture!" naiinis pero mahinang wika niya.

"Bakit hindi ka nagtangkang lapitan ako?" takang tanong ko siya. Tiningala ko siya upang makita ang gwapo niyang mukha. Iritadong tiningnan naman niya ako.

"Ako na nga ang niloko mo, ako pa ba ang hahabol sa'yo? Naghintay ako pero mukhang wala ka namang balak na bumalik. Shit lang!" iritado at nakasimangot na wika niya. Gusto kong mapangiti sa itsura niya pero pinigilan ko. All along, ako lang pala ang nagpapakatanga dahil ang lalaking mahal ko ay naghihintay lang pala sa'kin.

"I'm sorry. Paano ba ako makakabawi sa'yo?" mahinang tanong ko. Kinabahan ako sa pilyong ngisi niya. Parang alam ko na ang hihilingin niya. I could see lust, longing and love through his eyes. Napasigaw ako nang buhatin niya ako katulad nang isang bagong kasal. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Mahina kong nahampas ang dibdib niya at napakagat-labi. So, gusto muna niyang maghoneymoon kami bago magpakasal?

"Where's your room, Nerd?" he winked, smiling big. Ang gwapo niya na tila gusto kong matunaw sa titig niya sa'kin.

"Hindi ba pwedeng saka na lang natin gawin ito kapag kasal na tayo?" nahihiyang tanong ko sa kanya. Iniiwas ko ang paningin sa kanya. Namumula ang mukha ko. Hindi niya ako pinansin. Naglakad siya palapit sa isang bukas na kwarto. Ibinaba niya ako sa kama.

"No, I can't wait anymore. Matagal na ang two years para maghintay pa ako. At saka babawi ka, 'di ba? This is the only way, Nerd," he said sweetly as he lay down on top of me. Hindi ko na lang ininda ang bigat niya, mukhang hindi na talaga siya mapipigilan sa balak niyang gawin dahil nagsisimula na siyang paliguan ng halik ang mukha ko.

"Hey, ano pala'ng nangyari sa inyo ni Cindy?" lakas-loob na tanong ko. Tumigil siya sa ginagawa at tumitig sa'kin. Akala ko may sasabihin siya pero binigyan lang niya ako ng halik sa labi. It was a light kiss, full of longing. Nang maghiwalay ang labi namin, nagsalita siya.

"She left the Philippines, after three months. Sinabi sa'kin ni Cindy ang totoo nang magkita kami. Nang umalis ka, lalo akong nagalit sa'yo. I realized that I still love you. She's asking me back so I gave 'us' a chance to start again. Naisip ko na baka bumalik ang dati kong nararamdaman para sa kanya pero nagkamali ako. Sa tuwing hahalikan ko siya, mukha mo lagi ang pumapasok sa isip ko. Akala ko sa simula lang 'yon at mawawala rin. But, when I'm about to take her and make love to her, I stopped. I can't! Damn! Ikaw ang hinahanap ng buong sistema ko! We broke up because she noticed. Sinabi niya na hindi na niya hawak ang puso ko at maging sa'kin, wala na rin ito. She left and I started to find you. Isipin mo na lang kung gaano katindi ang pagpipigil na ginawa ko sa loob ng dalawang taon? So, don't try to stop me, now," he said bitterly.

Naiiyak ako sa mga naririnig ko mula sa kanya. Kitang-kita sa mga mata niya na nasasaktan siya. Napansin ko ang butil ng luha sa gilid ng mga mata niya. Damn! I really missed this guy! I cupped his face, gently. I hate it when all I can say was 'sorry'.

"Forgive me for the pain I caused you. I promised, I will never leave you, again. No matter what will happen. No matter how hard the circumstances are. I love you, Kira," I said, sincerely. With that, I kissed him passionately, full of love. I let his invading tounge slid inside my mouth. I played with his hair and pulled him closer to deepen our kiss. I felt his hands wandered all around my body. Parang hindi siya mapakali kung anong parte ng katawan ko ang hahaplusin niya. I traced his shoulder blades down to his spine. He broke our kiss and kissed me down to my neck.

I closed my eyes because of the funny tingling sensation overwhelming my whole body. He stayed too long there as if he's taking years to leave a love mark on my neck.

I gasped when he forcefully ripped my dress. Seriously? Hindi ba pwedeng hubadin na lang? Tila nagmamadali siya. Tinulungan ko siyang hubadin ang polo niya. Bumaba ang halik niya sa dibdib ko. The feeling of wanting him more and more is contagious and addicting.

Ngayon, iniisip ko kung paaano ko siya natiis sa loob ng dalawang taon. I moaned in pleasure when he started suck one peak while caressing the other. He's driving me crazy. Napahawak ako sa balikat niya nang bumaba ang halik niya sa tiyan at puson ko. Napasinghap ako nang halikan niya ang black phantom tattoo sa gilid ng baywang ko.

He even traced and look at it. Hindi ko tinatanggal 'yon. Pwede naman kasing patungan ng fake skin 'yon kapag nagmo-model. I breathe hard and closed my eyes when he kissed me down 'there'. Damn! I could feel his playful tongue on that sensitive part of my body.

Heat was rushing all over my body that I wanted him to take me, now. I thought, I would lose my sanity, anytime. All I could do was moan and arch my body because of the indescribable sensations he was sending me. I thought, I was going to explode but he stopped and stood up.

Hinubad niya ang saplot sa katawan. His perfectly gorgeous and sexy body was beyond my imagination. I couldn't remember how big he was when we first did it. But hell! He was totally huge and erected. He laid on top of me, again. I could feel his 'thing' between my legs. He grinned at me and whispered.

"You're mine, now." He spread my legs apart. Nagpatianod lang ako sa ginagawa niya. Hindi ko gustong pigilan siya. He positioned himself and entered. Napapikit ako at napakagat-labi. It hurts a bit.

"Damn!" he hissed but it was almost a moan. He kissed me while moving slowly. I responded to his kisses with so much passion. It somehow eased the pain. Napayakap ako ng mahigpit sa kanya. He broke our kissed. Madiin niyang itinuon ang dalawang kamay sa magkabilang gilid ng ulo ko.

"It sucks! I can't get enough of you," namamaos na wika niya. He thrusted again but this time faster and deeper. Napapaungol ako habang sinasalubong ang bawat galaw niya. Alam kong nasasaktan siya dahil sa kuko kong bumabaon sa likod niya pero hindi niya iniinda. Patuloy lang siya sa paggalaw at pag-ungol ng mahina. He thrusted more and more until we reached our climax. Ibinagsak niya ang katawan sa tabi ko at niyakap ako ng mahigpit.

"I love you. Don't dare to run away again. I'm not going to let you," he whispered in my ears. Ngumiti ako at niyakap siya pabalik. Binalot niya ng kumot ang katawan namin.

"I won't. Promise. I love you, too," sagot ko sa kanya. I never thought that this will be a happy ending for us or maybe not? Tiyak na marami pa ring pagsubok ang dadating na kailangan naming harapin. But one thing is for sure. I will not run away, anymore. Not from this man. Not from Kira Fuentebella.

**THE END**