CHAPTER NINE
shout out kay @livelygoddess65
Enjoy reading! <3
~~~
TATIANA
I couldn't believe what I am staring at. I didn't even realize that my mouth was gape open as I look around. My eyes were still wide as your leeg while staring at our bodyguards around us.
They are all knocked out. No one is moving nor standing at all. Gulat kong nilingon si Bristole na suwabeng tinatanggal at inaayos ang mga harness na nakapalibot sa aming dalawa. I was still in awe but this shithead doesn't really understand that work called "moment".
He looked at me as if I'm the weirdest person he has ever met, "Close your mouth, please. You're scaring me," nandidiring wika niya. "Oh, god. Your saliva might drip on me!" Maarteng reklamo nito kaya sunod sunod ang pagtaas ng mga kilay ko.
Ang arte, ha? but anyway, I didn't mind his tantrums about my saliva. "Anong ginawa mo sa kanila?" I asked, pertaining to our bodyguards who was now knocked out on the ground.
Bristole was so busy with his harness, he didn't even heard my question. "Hey," kinalabit ko siya.
Naramdam kong natigilan siya bago siya tumigil sa ginagawa at bahagya akong nilingon, "Don't worry, I didn't killed them if that's what you were thinking," he explained as if it's not a big deal. It seems that he doesn't care at all.
I rolled my eyes because of annoyance, "that's not even my question," reklamo ko.
He looked up at me. He looks so done with me but I don't care, I just want an answer! "Then, that's not my problem anymore," baliwalang sagot niya bago binato lang pabalik sa taas ang mga harness. Bahagya pa akong napatalon sa gulat pero kumalma rin nang makitang sumakto 'to sa veranda ng kwarto ko nang hindi nakakagawa ng masyadong malakas na ingay.
Napanganga ako sa gulat at paghanga bago ko nilingon si Bristole na nakatingin rin pala sa'kin na para bang inaaral ang reaction ko. He smirked, "follow me," aya niya bago nakapamulsa ang mga kamay na naglakad. Ako naman ay sumunod na lang sa kaniya habang nililibot ko pa rin ang tingin sa buong lugar.
Hindi ko pa rin magawang paniwalaan ang nakikita ko hanggang ngayon. Nothing remained standing, no one! Those guys are skilled! So how come? How did he manage to make them look so pathetic? How the fuck did he amuse me?
Bahagya akong natigilan nang maramdaman ko na para bang may nakatingin sa akin mula sa kung saan sa paligid namin. Hindi ko alan kung guni-guni ko lang ba 'yon o nababaliw na ako. I'm starting to be doubtful towards my self either. Tingin ko ay hindi ko na kilala ang sarili ko.
I'm confused as hell.
Una sa lahat, bakit ko siya pinagkatiwalaan kanina nang gano'n kabilis at walang pagaalinlangan? We just meat days ago, how? Ang mga pinsan ko nga na pinagkakatiwalaan ko ngayon ay matagal bago ko napagkatiwalaan. Naguguluhan na talaga ako, seryoso.
Pangalawa, bakit ko 'to ginagawa? Sigurado akong hindi na ako dapat sumama sa kanila dahil hindi ko na concern ang mga 'yon ngunit heto ako. Alam kong importante ang sasabihin ni Butler Lee pero mas pinili kong sumama kay Bristole.
Pangatlo, bakit ako nakakaramdam ng pagka excite sa mga mangyayari imbis na matakot at kabahan?
"Let's go," aya ni Bristole bago ako hinila papunta sa unang gate. Wala rin naman ako choice dahil kailangan namin mag madali bago kami mahuli nila Butler Lee kaya nagpahila na lang din ako.
Yes, there are three gates that protects the mansion. Kailangan muna naming makadaan sa sa mga gate na 'yon upang makalabas. I thought that having three gates are pretty convenient but now that wee need to walk? I don't think so. Kada gate ay may guard house kaya bahagya akong nabahala ngunit nang maalalang ligtas na nakapasok si Bristole nang maayos ay napakampante rin ang loob ko. Baka wala ring malay ang mga naka duty na security guards at bodyguards na naka destino sa mga gate.
"Bakit pakiramdam ko ay kanina pa may nakamasid sa'tin?" kinakabahang tanong ko habang pinapantayan ang bilis ni Bristole.
Mukhang nag mamadali siya dahil malaki at mabilis ang bawat hakbang niya na ikinangiwi ko.
"Naramdaman mo rin? I actually felt it when we landed on the ground earlier," aniya habang diretso pa rin ang tingin.
Sa wakas ay nakarating na kami sa tapat ng unang gate. Inikot ko ang paningin ko sa buong lugar bago 'yon tumigil sa guard house sa 'di kalayuan at sa istasiyon nila. lahat ay walang malay, walang natitirang nakatayo ni isa.
Kahit bakas pa rin ang gulat sa mukha ko ay napatingin na lang ako kay Bristole na binubuksan ang gate. Malaki ang gate. Bakas sa mukha niya ang hirap dahil pamano-mano niyang iniikot ang hilahan sa gilid para bumukas ang isang gate. Dahil nangangalahati na siya, 'di ko na sinabing may remote para mabuksan ang gate. May switch rin sa loob ng guard house para mabuksan ang gate.
Nang matapos siya ay nilingon niya ako. Bahagya pang napaawang ang bibig ko nang makita ang pawis na tumutulo mula sa leeg niya papunta sa dibdib niya.
What the fuck? I must be blind. I SHOULD LOOK AWAY, NOW. Did I got enchanted by this fucker?
I looked away but I immediately turn to him when I felt his touch on my hand as he grabs me swiftly.
Sinamaan ko siya ng tingin.
"What?"iritang tanong niya nang mapansin 'yon.
"Bakit ba nag mamadali ka? Nananakit na ang paa ko sa'yo. Hindi ko na rin mapantayan ang lakad at bilis mo," reklamo ko.
Bumuntong hininga siya at dahan-dahang umupo, "Sakay."
Napatanga 'ko,"h-ha?"
"Akala ko ba ay masakit ang mga paa mo? Sakay. Baka mahuli pa tayo,"
Mabilis akong umiling, "no but thanks!" tanggi ko.
That would be awkward and uncomfortable for the both of us. I'm pretty sure about that shit.
Mas pipiliin ko pang mag lakad kaysa sa magpapasan sa kaniya at 'di maging komportable. "mas matatagalan tayo kung mag iinarte ka pa," usal niya.
"I am not," sagot ko. "I just want to feel comfortable, that's all," dagdag ko.
Hindi man siya nakatingin sa'kin, napansin ko naman ang paninigas niya sa kinatatayuan niya.
Did I hit a bullseye?
"I'm sorry..." rinig kong bulong niya sa hangin bago naglakad muli pero sa parteng 'to ay mabagal at banayad na ang paglalakad niya kaya 'di na ako nahirapang sumunod.
We were just walking without any conversation at all. We haven't reach the second gate yet, ofcourse.
"Do I make you feel uncomfortable?" Basag ni Bristole sa katahimikan.
Kumunot ang noo ko hindi dahil sa tanong niya kundi dahil sa paraan ng pananalita niya. It's just way more different than the way he speaks.
I stopped walking, "by any chance, did I hit a bullseye earlier?" I asked.
He stopped either, "kind of," sagot niya. Hindi ko napigilan ang sarili ko sa pagkagat ng labi ko.
Shit. What have I done?
I stared at him, U didn't notice that he has a mole right beside his left eye. It's so close on the bridge of his nose.
Honestly, I'm comfortable around him. It's just my mind who's not. It's telling me to stay away, that he'll stab me from the back. Isn't that uncomfortable? Those assumptions keeps on popping in my mind while he's just beside me!
My mind has somehow turned into a computer since that day. If it detects an incoming virus, it would eventually notify me as soon as possible. Damn, I wanna sliced her into half. Does it make sense?
"I honestly find you cool..." Yes, I'm starting a conversation with him to ease this kind of atmosphere between the two of us because I want to and isn't because he makes me feel uncomfortable around him.
Ramdam ko ang paglingon niya sa gawi ko kaya mas lalo kong binunton ang tingin ko sa harapan. I don't want to have any eye contact with him for some reason. "pardon?" Narinig kong tanong niya.
"I said..." I turned to him, "you look cool, earlier when we were rappelling," I explained. Mabuti na lang at gabi, hindi masyado pansin at halata ang bahagyang pamumula ng mga pisngi ko. Hindi ko alam kung namumula ba talaga pero ramdam ko ang pag init nito. Mabuti na lang talaga at nakalimutan ko rin magtali ng buhok kaya ang natatakpan ng nakalugay kong buhok ang ibang parte ng mukha ko, kasama na do'n ang pisngi ko.
I didn't receive any response from him that's why I've decide to turn towards his direction. I caught him biting his bottom lip as if he's preventing his self from smiling. This scene has successfully managed to form a genuine smile onto my lips. Mukhang naramdaman niya ang pagtitig ko sa kaniya dahil napatingin siya sa akin bigla. Mukhang nagulat siya dahil saglit pa siyang napatigil sa paglalakad na bahagya kong ikinatawa.
Omg. He looks... adorable...
He shook his head, trying to regain his previous expression but he failed. "stop teasing me!" iritang aniya kaya hindi ko napigilang matawa.
"What?" Natatawang tanong ko.
May sinasabi pa siya pero hindi ko marinig dahil sa hina nito. Napailing na lang ako habang nakangiti. It's been a while since I smiled and laugh like this. How I wish days like this are permanent. Sadly, it isn't permanent for someone like me because of the lifestyle I had.
Everything was all fun until I notice a familiar sports car from a far. Agad kong hinila si Bristole,"we need to hide, now!" Tarantang sabi ko.
"Boyfriend?" baliwalang tanong niya.
Halos masuka ako sa narinig ko. "What the fuck, bro? That's my cousin!" Tarantang sagot ko. Hindi ko na magawang mandiri at mairita sa kaniya dahil medyo malapit na ang kotse ni Connor.
Shit! I hope he didn't notice us. Malapit na kami sa bukana ng pangalawang gate kaya pwede kaming magtago sa guard house na malapit o kaya sa station ng ibang bodyguards. Mabuti na lang at hindi pinabayaan ni Bristole na nakahambalang sa paligid ang mga walang malay na body guards at security guards kaya hindi sila mapapansin ni Connor.
Nagulat ako ng buhatin ako ni Bristole na para ba akong bata na nagpapabuhat. Napakapit ang mga binti ko sa baywang niya sa gulat at dahil sa takot na mahulog. Napakapit ako sa dibdib niya, "what the fuck are you doing?!" Pasigaw na tanong ko na kami lang ang makakarinig.
"This is way more faster. Besides, your ankle looks swollen," paliwanag niya.
Nagulat ako ng takbuhin niya ang distansiya namin mula sa guard house na pinaka malapit ngunit mas nagulat ako sa bilis ng takbo niya. He's carrying me and yet he runs swiftly as if I'm the same weight as a paper.
I have only blinked for almost 6 to 9 times and then viola! We've successfully infiltrate the guard house. The guard house is actually pretty big. I thought Bristole would finally bring me down but he didn't. He walked towards the medium size office table and then, I suddenly felt the not so cold table touched my butt.
I was kind of surprised when he suddenly squatted in front of me—no, my ankle. Since the office table has a very quite height, my ankle was exactly facing him.
My whole body felt this soothing feeling again as I felt the warmth of his veinous hands, softly massaging my ankle.
"Masakit ba sa parteng 'to?" tanong niya na bahagya kong ikinagulat.
"A-ah, yeah. medyo lang naman."
Nag patuloy siya sa pagmasahe sa ankle ko habang ako ay pinapanood lamang siya. Hindi pa ako iiwas ng tingin kung hindi ko naalala si Connor na baka malapit na. Kakailanganin ko siyang pagbuksan ng gate para hindu siya makahalata.
Sumilip ako sa tinted na bintana, sakto at medyo papalapit na siya sa pangalawang gate ng mansiyon. "Bristole," tawag ko sa kasama kong busy sa pagmamasahe.
"Hm?"
"Malapit na si Connor. We need to open the gate for him or else he will notice that something is off here," paliwanag ko.
Connor may act like an idiot but he absolutely not. He's smart, more smarter than his dad.
Tumayo si Bristole,"how are we going to close the door? He will notice us quickly," naka pameywang na tanong niya.
Natigilan ako. Oh, god. I'll need to expose myself! I smiled, nervously,"actually... we can use the buttons and the remote."
Kumunot ang noo niya sandali bago ako sinamaan ng tingin. "you evil witch," aniya bago pumunta sa tinuro ko kung saan nakalagay ang mga buttons na pwedeng pindutin para makontrol ang galaw ng gate. Sakto at bumusina na si Connor kaya may pinindot na si Bristole. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang dahan-dahang bumukas ang malaking gate. Nakapasok na rin si Connor at palyo na nang palayo mula sa pwesto namin.
Naramdaman kong lumapit si Bristole kaya nag angat ako ng tingin sa kaniya. "let's go?" aya niya.
I nodded as a response. Bababa na sana ako mula sa office table nang biglang umupo sa natirang espasyo sa lamesa si Bristole at sabay na hinawakan ang mga binti ko. Nagulat na lang ako nang umangat na lang ako mula sa office table.
He gave me a piggy back this time. "h-hey! Ibaba mo ako! Hindi naman sumasasakit!"
"Huwag mo nang subukan mag sinungaling. Simula kanina ay pagtakbo at lakad ang ginawa mo," baliwalang sagot niya.
Sumimangot ako. Kahit ano namang pilit ko ay hindi ako binababa. Dahil may lahing demonyo yata ako, mas inilapit ko ang sarili ko sa kaniya. Maging ang mukha ko ay nakadikit na sa gilid ng mukha niya.
"Hoy," siya niya. "aren't you too close to me?"
"Huh?" Maang-maangan na sagot ko.
"Am I?" I asked.
He tsked,"nevermind."
Sa oras na 'to, mas hinigpitan ko ang kapit ko sa leeg niya kaya medyo nasasakal siya. "seriously, Maurer? Do you think I'd put you down just because you're strangling me? Keep dreaming, you evil witch."
Tinigil ko na ang paghigpit ng yakap ng mga braso ko sa leeg niya dahil mukhang wala rin namang epekto sa kaniya.
"I have a question," buwag ni Bristole sa katahimikan.
"Ano?" nakasimangot na tanong ko.
"What's the relationship between you and that Chinese?" he asked.
Should I tell him? Bakit naman gusto niyang malaman?
"That's none of your business," I answered but it looks like I hissed at him since I was a little annoyed.
"Oh, oki doki," he mimicked a little cutie baby.
"What a cute hunny bunny," sabi ko gamit ang pang-tukso na tono. Siniguro kong nakakayamot ang itsura ko pero hindi rin ako mukhang tanga.
He looked at me with disgust written oh his face, "what the fuck?" He snickered at me.
Nawala ang mapang-asar kong ngiti nang makita ko ang pag silay ng nakaka-lokong ngiti sa labi niya.
Uh-oh. I don't like that kind of smile.
"Am i?" Malanding aniya kaya inismiran ko siya lalo na ng mas lumaki ang ngiti niya. "I can be your cute hunny bunny, then," he said in a seductive way. He's voice hasn't change but it sounds seductive for me.
"Should I be your—" Hindi ko na pinatapos ang sinasabi niya at walang sabi-sabing tinampal ang bibig niya.
"Aray! Maurer! Akala mo ba hindi masakit 'yon?" He furiously asked while his hand was resting on his mouth.
Umiling ako, "I actually don't know since I didn't even got to experience that—"
"You smashed your hand onto my mouth, of course that shit hurts!" I don't know if he's mad or frustrated from my answer...why do I find this situation funny?
Oh my god. What on earth has happened to me?
"If I smashed my hand into your mouth, do you think that won't hurt you?"
I didn't respond. tinignan ko lang siya na para bang wala akong interes. Hindi ko kasi alam ang isasagot ko. Hindi ko alam kung sabog ako o bobo lang talaga ako.
"Nevermind. I've changed my mind. How about I smashed my lips onto your mouth?"
I looked at him weirdly, "huh?"
"That might lessen the pain i'm sufferin—"
I didn't even let him finish, "shut up." Sinamaan ko siya ng tingin, "wala akong oras sa kalandian na itinatago mo kaya bilisan mo nang maglakad, alipin ko!" I scowled at him.
He looked at me as if i said something horrible, "did you just called me your slave? Don't suit yourself," ungot niya.
Kahit gilid lang ng mukha niya ang halos nakikita ko, alam kong nakasimangot na naman siya.
I couldn't stop my self from chuckling which made him stopped for a moment due to confusion. "Have you gone mad, Maurer?" he asked with full of sarcasm in it.
Mas lalo akong natawa nang bahagya, "I don't know either," natatawang sagot ko. I faced him."It's just... I'm enjoying your company," I said while biting my bottom lip to prevent myself from smiling widely.
I was really spitting facts today. Na aaliw ako ngayon sa piling niya. Nakakabaliw lang na hindi ko alam kung bakit. Ni minsan ay hindi ko pa naranasang ngumiti at tumawa nang hindi dahil sa pagiging sarkastiko ko at nang hindi dahil sa mga taong espesyal sa akin.
Just... who is he? What kind of witchcraft did you cast in order to attract me this much?
"You know what? you're scaring me."
Agad na nawala ang ngiti ko dahil sa narinig ko. Kahit kailan ay hindi niya aki hinayaang mag drama at mag moment. Kairita.
Umirap ako, "hmp! bilisan mo na lang mag lakad, alipin ko!"
I'm starting to act weirdly again.
Kanina pa namin nalagpasan ang second gate at ngayon ay tanaw na namin ang pangatlong gate. Hindi rin nag-tagal ay narating rin namin ang pangatlong gate. Mabilis akong bumaba sa pagkakapasan kay Bristole at agad na inilahad ang kamay ko sa kaniya.
Tumaas ang isang kilay niya, "ano?" takang tanong niya.
Sa pagkakataong ito, ako naman ang nag taray. "Susi," taas kilay na hingi ko habang paulit-ulit na itinataas-baba ang magkakadikit kong daliri.
"Wh--"
"I said give me your goddamn keys," nauubos ang pasensiyang sagot ko.
What a slowpoke.
Bumuntong hininga siya at sandaling may kinuha sa bulsa ng suot na pantalon bago pahagis na binigay sa akin. Agad ko naman 'yong sinalo. Muntik ko pang mabitawan 'yon nang makita ko ang keychain na nakakabit don.
I gave him a disgusting look,"really?" I asked sarcastically.
Who the fuck would put a flower looking pussy as their keychain? Halos itapon ko na 'to dahil sa itsura. Mukhang may case ang susi niya na hindi kaaya-aya. It was wearing a case and it's a fucking DICK. HIS KEY LOOKS LIKE A FREAKIN' DICK WITH A CONDOM ON IT. Who would do that kind of kinky shit?
Yeah, him, Bristole fucking Nolan Brown.
I've forgot that he's a shithead.
I wanna puke as I slid the key into the car's as I start its engine. I wanna use my hand sanitizer for a hundred times before using an alcohol. Pakiramdam ko tuloy ay nahawakan ko ang totoong gano'n. Iniisip ko pa lang ay napapangiwi na ako. I don't get it why some people are obsessed with it, like what?
Perks of being an inexperience bitch. Hell, yes, I haven't enter a relationship. Why should I? The whole clan would probably use it against me while my parents wouldn't allow me as well. Why bother?
"Brooke gave it to me. Tinanggal ko na 'yan, ah? binalik na naman siguro ng gago," he scoffed.
Brooke? Who's that? If the guy who keeps on staring at me is Flame, I'd assume that it was Bipolar guy. I'm not even surprised, he's seems naughty, a naughty shithead.
Umismid ako,"where's your car?"
Despite of being confuse as fuck, he pointed his index finger towards a blue car's direction. May kalayuan ito mula sa'min, mukhang sinigurado niya talagang walang makakapansin.
"What are you doing, Maurer?"
"What do you think?" balik na tanong ko sa tanong niya.
He tsked,"shouldn't you answer my question since I asked you first?" sarkastikong tanong niya.
Umiling ako,"no, you.. " I spoke as I point my middle finger towards him,"... should answer my question first. "
"Now, you're taking my seat," reklamo niya.
Tumango ako, "I did." I gave him a weird look, "so, what?" I asked.
Umiling siya, "nothing much," sarkastikong sagot niya.
I smirked, "I will give you a ride."
He tsked,"ipapaalala ko lang, kotse ko 'to."
Sinimulan ko nang paganahin ang kotse habang si Bristole naman ay mas lalong sumimangot ang mukha habang nakaupo sa passenger seat.
Dahil pinasan niya ako simula sa second gate, ako na ang mag mamaneho ng kotse niya. It's just a simple thank you with a little bit of fuck you. Nothing more, nothing less.
Nag simula na kong mag maneho habang si Bristole ay tahimik lang na nakaupo at walang imik na nakasimangot. Nasa gitna ako nang pagmamaneho ngunit walang sabi-sabi kong nai-preno ang kotse dahil sa isang bagay na narealize ko bigla.
"Wait—where the fuck are we going?"
Ngayon, si Bristole naman ang nag salita habang naka simangot na uli. "Bida-bida ka kasi masiyado."
Agad siyang lumabas ng kotse at binuksan ang pintuan sa tabi ko. "Palit tayo. Ako na ang mag d-drive. Siguro naman ay naenjoy mo na ang pag mamaneho kanina?" he asked sarcastically.
Umasim ang mukha ko. Hindi ako makaganti dahil tama naman ang sinasabi niya. Ang bobo ko no'ng mga oras na 'yon.
Padabog akong lumabas ng kotse habang si Bristole naman ay nangaasar na sumakay sa passenger seat. Hindi naman halatang 'di siya nag e-enjoy na napahiya ako, ano?
I rolled my eyes in annoyance. Nakasimangot akong sumakay sa kotse bago ako umupo sa passenger seat.
Ngayon ay palit na talaga ang pwesto namin. Kung kanina ay ako ang ang nang-aasar, ngayon naman ay siya na. Kung kanina ay siya ang nakasimangot, ngayon naman ay ako na.
Damn. he's annoying my whole existence and what I hate the most is I'm enjoying it without even realizing it. Am i turning into a mad woman?
I'm sure that we've thought of the same thing when he was on my position earlier.
Huminto ang kotse sa tapat ng apartment na medyo may kalakihan ng kaunti. Sabay kaming lumabas ng pinto. Nakita ko pa ang pagsilay ng ngiti sa labi niya nang makitang hindi ko siya hinintay na pagbuksan ako ng pinto.
I've got my own hands, you know? What's the point of having one if I'm not going to use it? I can passed the pick me girl audition on other people's eyes but I don't give a fuck, anyway. So, yeah.
"I'm not as rich as you. Don't expect a huge mansion. You're not going to sit on a sofa that's worth over a billion dollars nor a carpet made by the Sisons. I also don't have a butler here—" paalala niya habang nakasimangot pa rin na nakatingin sa akin.
"Shut the fuck up," putol ko sa sinasabi niya.
Daming sinasabi wala namang may paki. Uhm, sir? I came here to visit a person not to study your apartment's anatomy.
Tumingin ako sa apartment sa harapan ko. Biglang bumalik ang pag-aalala ko sa chinese na 'yon. Paano kung naubusan siya ng dugo? There's many what if's that keeps on popping in my mind. I can't believe that I left him with these shitheads earlier. I want to make my self feel at ease by thinking that I didn't have any choice earlier but it made me feel worse.
I didn't have any choice because I couldn't create a better one. It's not because I didn't have any choice, it's because I didn't have the ability to create one, because I'm not good enough. I'm the one at fault here.
I stared at the apartment ahead us, he's in there. The motherfucking chinese is in there, fighting for his life. While here I am, feeling guilty because I was weak. I was taken swiftly by Samuel, I didn't even get to resist because It's not effective at all. It's not wether I'm useless and at fault here because I'm definitely both which frustrates me more than anyone.
Bumuntong hininga ako. "stop, that wouldn't change anything if that's what you're thinking. That'd just ruin yourself,"
I looked at him, looking surprised. "I can't believe that you're comforting me, you jackass," natatawang sabi ko.
His lips formed a small smile yet it took my dull thoughts away from me. He took it's place, he's my thoughts at this period of time. The thought that I'd love to overthink every—NO. NO, I DON'T. I don't want to say this but his voice is really comforting. I feel like it's hypnotizing me but in a comforting way. It's hypnotic. His voice is hypnotic, and I was hypnotized.
Bahagya kong binangga ang braso niya. "Thanks," I said whil avoiding his gaze. I can't thank him while looking straight into his eyes.
Hindi ako makapaniwalang nahihiya akong makipag titigan sa kaniya.
Inangat ko ang kamay ko at bahagyang hinila ang buhok niya, "thank you for helping the motherfucking chinese and also for c-comforting the fuck out of me."
Hindi ko alam ang naging reaksyon niya basta ay diretso lang ang tingin ko sa apartment na nasa harapan ko.
Natatakot akong pumasok at malaman kung anong kalagayan niya.
Naramdamam kong tinapik-tapik ni Bristole ang balikat ko. "Let's go, he's waiting in there."
Tumango ako at sumunod sa kaniya. Kumatok muna siya sa pintuan. Later on, someone opened the door for us and to my surprise, it's Flame. Ang sama ng mukha nito at bahagya pang nag kakamot ng ulo. Mukhang napipilitan lang na pag buksan kami ng pinto.
Tumango muna siya kay Bristole bago lumipat sa akin ang tingin niya. Tinaasan ko siya ng kilay pero tinalikuran niya lamang ako.
I want to shout at him but i'm afraid that I'll wake up the motherfucking chinese who's taking a rest, I think?
Pumasok kami sa apartment at ang una kong nakita ay ang sala. Naka upo si Flame sa sofa habang salubong ang kilay na nanonood ng Mr. Bean.
I immediately rolled my eyes. Hindi ko na napansin ang iba dahil sumunod lang ako kay Bristole na umakyat ng hagdan. There's two room up here. Bristole opened the door in the left so I anticipated that it's his room while the other door was his bathroom or maybe another room.
In there I saw a king size bed with someone sleeping on it. It's the motherfucking chinese. He has bandages from all over his abdomen to his neck. He looked like a fucking mummy who's depressed this past years. Beside the bed is Brooke who's checking his pulse over and over again.
"We're here," Bristole announced.
Nilingon kami ni Brooke. Agad akong nag tanong. "Kamusta na ang lagay niya? Okay na ba siya?" sunod sunod kong tanong.
Seryoso siyang tumingin kay Bristole bago lumipat sa akin ang tingin niya. He slowly nodded. Slowly, a smile begun to formed on my lips, "he is okay..." I don't know if it's just me but he looks hesitant while saying it. I didn't mind it because happiness has blinded me.
I couldn't explain how happy I am after his announcement.
"For now," sabi niya dahilan para unti-unting mag laho ang ngiti sa labi ko.
"W-what do you mean?" kinakabahang tanong ko.
Naramdaman kong hinawakan ni Bristole ang buhok ko na nakalimutan ko palang itali. He played with my hair as if he's trying to calm me but it didn't work at all.
"He was poisoned and there's no antidote," he told us with a serious tone. "I'm sorry... I couldn't save him," he whispered.
No way...
~~~
Sorry for typos and grammatical errors, hehe.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Com