Enjoy reading! <3

~~~

TATIANA

"I'm not a kid anymore, mom." Inis kong sabi.

I'm arguing with my mom right now. Nakakainis na kasi yung pagiging protective nila. Gusto nilang may body guards na nakasunod sa akin sa Academy, na may sarili akong driver na ihahatid sundo ako, at ang malala pa ay may nutritionist pa. I know that's a typical and normal thing for rich teens, but mine is completely different. The bodyguard thing is the worst! Out of the hundred body guards they hired for me, half of them were disguised as one of the cafeteria's staff, one of the professors, the academy's staff, and even as a student! What the fuck was that? Am I not allowed to enjoy my life without those eyes watching how I move and act? Papayag naman ako na may bodyguards, personal drivers, or whatever that is, but what they did was just too much for me to handle. Hindi ako maka move on dahil kahapon lang ay nalaman ko na ang isa sa mga bodyguards ko ay kasection ko at nagpapanggap na beki na may galit sa akin. Tropa pa niya sila Shally na matagal ng may galit sa akin, wth.

What the hell am I? A fucking infant?

Feeling ko tuloy hindi ako malaya kahit nasa labas ako ng mansion. Laging may nakasunod sa akin habang pinapanood at binabantayan lagi ang mga kilos ko. Sinong hindi maiinis?

"But sweety, this is for your own safety." Mom answered as she held my right hand while her other hand was putting on a velvet lipstick from my cosmetic company on her lips. She plumped her lips before looking in my direction, at the staircase with Butler Lee standing at my back.

"Naiintindihan ko naman, Mom. Pero kasi sobra na." Inis na wika ko bago nagsimulang maglakad pababa ng hagdan habang si Butler Lee naman ay nakasunod lang sa akin.

"It's not like someone's going to steal me away from you and Dad." Natatawang sabi ko bago ko lingunin si Butler Lee. "You're not going with me, Butler Lee. One of my terror professors hates you around. " I stated a fact. Yes, that's a fact. I don't know her name, but she really hates it when Butler Lee is around. Maybe she's just shy.

"Sige, sasabihan ko si Samuel na patigilin na ang iba mong bodyguards, pero ang iba sa kanila ay pasikreto ka pa din na susundan. That's final. " Sagot ni Mom bago tumayo na at kinuha ang Fendi handbag niya. Lumapit muna siya sa akin para humalik sa pisngi ko at yumakap, "I'll leave for Versace's fashion show on Friday." aniya bago kinausap si Butler Lee. Pagkatapos nilang magusap ay lumapit muna siya sa akin para magpaalam bago umalis na.

Hindi na ako umangal pa sa sinabi niya dahil sa totoo lang ay maayos at desente na 'yon para sa akin kesa naman lahat ay nagpapanggap pang ibang tao mapanood lang ang bawat galaw at kilos ko ng wala man lang akong kaalam alam. Hindi ako komportable sa ganiyan na bagay, I'd rather go to school with them tailing me from behind instead of that.

Alam kong nakasunod sa akin ang Butler ko kaya tumigil ako dahilan para tumigil rin siya.

Sinimangutan ko siya. "Butler Lee!"

Natawa siya. "Alright. Hindi na ako susunod. " But before letting me leave, He spoke. "Can I have a minute with you, young lady?" He asked.

Nilingon ko siya, "Sure. What is it?" Nakangiting tanong ko.

"We'll pick you up later earlier than the usual time we do. Is it okay with you?"

Sandaling napakunot ang noo ko, "Uh, I guess I don't have a choice. Sure." Sagot ko. "Is there a problem? What happened?" Hindi ko na napigilang mag tanong.

He smiled, "You'll meet someone privately later. My lady told me to assist you because she can't." He explained. So, that's the tea between Mom and Butler Lee earlier. In the end, I ended up agreeing as I don't have a choice anyway.

Pag ka labas ko ay sinalubong ako ng mga body guards na hinire ng parents ko. Sabay sabay silang yumuko ng makita ako kaya tinanguan ko lang sila. Dumiretso ako sa garahe at mabilis na sumakay sa driver's seat.

Sinamaan ko ng tingin ang driver ng akmang mag susumbong siya kay butler Lee gamit ang earpiece na suot niya.

"Subukan mong mag sumbong." Banta ko.

"P-pero-"

"Keys."

"Ho? "

"Keys, susi! Ibigay mo sa akin. " utos ko.

Agad naman niyang kinapa ang bulsa niya at hinanap pa yung susi dahil sa dami ng susing nakalagay.

Sinamaan ko ng tingin ang mga body guards ko ng akma silang sasakay sa mga sasakyan para sundan siguro ako.

"Walang susunod."

"Malilintikan kami kay-"

"50k."

"Ma'am-"

"100k."

"Hindi-"

"500k!"

Napabuntong hininga ako at inis silang tinignan. "One million, lahat kayo."

Damn! My plans for the new Hermes bag are now ruined.

"Narinig niyo si Ma'am? Walang susunod."

Napairap na lang ako. They're unprofessional. One million pa lang bumigay na! Dapat pinataas muna nila kahit 50 million.

Nag drive na ako papuntang Academy. Medyo may kalayuan ang Academy dito sa Mansiyon kaya medyo matatagalan ako bago makarating sa Academy.

Suwabe lang ang biyahe ko kaya nagulat ako ng biglang may humarurot na asul na sasakyan galing sa likuran ng sasakyan ko. Hindi ko na lang 'yon pinansin at nag patuloy na lang sa pag mamaneho pero mukhang may pagka gago yung driver nung kotse dahil bigla niyang binagalan ang pag mamaneho at sumabay sa akin. Hindi ko makita kung babae ba o lalaki yung driver dahil tinted yung sasakyan niya tulad ng sa akin.

Binilisan ko ang pag mamaneho kaya medyo nauuna na ako sa kaniya. Nakahinga naman ako ng maluwag dahil hindi na siya sumusunod.

"Son of a bitch." Inis na bulong ko sa hangin ng bigla na naman itong sumabay sa akin at umaakto na babanggain ako.

Halos masira sa kakahampas ko yung steering wheel nung kotse sa inis ko. Bigla niyang pinaharurot yung kotse niya at buong akala ko ay babanggain niya ako!

Malayo na siya at hindi ko na halos makita. Siguradong hindi ko na mahahabol 'yon dahil hininto ko pa sandali yung kotse ko kanina para lang hampasin yung steering wheel.

Napairap ako ng makita ko kung anong oras na. Malalate pa ata ako, tsk. Okay lang naman na malate ako kaso ay, hindi ako pumasok nung first day of class kaya sigurado akong hinahanap ako. Hindi ito katulad ng ibang school na napasukan ko dahil hindi mo matatakot ang mga professors at kahit sinong memeber ng faculty kahit pa anak ka pa ng presidente ng buong bansa.

Sunod-sunod akong napamura sa ibat-ibang lenggwahe dahil ayaw na bigla gumana ng kotse ko. Nang tignan ko kung may gas pa ay mukhang ubos na.

Butler Lee!

Napahilot ako sa noo ko ng makarinig ako ng bagay na para bang nauubusan ng hangin. Lumabas ako ng kotse para tignan ang mga gulong. This time, galit na galit na ako. Nakita kong may mga maliliit at matulis na bagay ang naka kalat sa di kalayuan ng sasakyan ko.

Son of a bitch! Yung gagong driver.

Naatingin ako sa bintana ng kotse ng biglang nag ring ang phone ko. Tumatawag si Butler Lee.

He planned it from the start!

Naiimagine ko na kaagad ang itsura n'ya na natawa at biglang ngingisi bago itatas ang suot na salamin.

Hmp! Akala siguro n'ya ay mag papasundo ako sa kanila dito. Hindi na lang ako papasok at mag hihintay na lang ng mga plastik na tutulong sa akin bago ako kakaibiganin at gagamitin lang, tsk. Ilang minuto pa lang akong nag hihintay ay may humintong sasakyan sa harapan ko. Bumaba ang salamin ng kotse niya at sinalubong ako ng isang lalaki ng ngiti.

Nagulat ako ng makita ko ang kulay ng buhok niya. Pula rin katulad ng sa akin. Nawala ang mga ngiti niya at sandaling napatitig sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay.

Nginitian niya ako. "Kailangan mo ng tulong?" nakangitang tanong niya.

"Hindi ba halata?" Mataray na tanong ko. Tumawa siya na ikinakunot ng noo ko.

"Anong nakakatawa?"

Umiling siya. "Nothing." sandali pa niya akong tinignan bago dumako ang tingin n'ya sa kotse ko. Gusto ko na s'yang batukan ng bigla s'yang ngumisi pero kailangan ko ng tulong n'ya kaya mamaya na lang.

"Flat?" Tanong nito kaya tinanguan ko na lang s'ya. Nakikita n'ya naman na, itatanong pa.

Lumabas s'ya at pinag buksan ako ng pinto. Napatingin ako sa uniform niya. Mukhang napansin n'ya na nakatingin ako dahil bigla siyang ngumisi at tinas taas ang kilay niya.

"Don't tell me-" Alam ko na ang mga tingin na 'yon kaya tinulak ko siya at umupo na sa passenger seat. Narinig ko pa ang mahina niyang tawa kaya napairap ako.

Sumakay na siya ng kotse at nagsimula nang magmaneho. Kahit hindi sabihin ay halata naman na anak mayaman siya. Napatingin ako sa back seat nang may napansin akong mga plastiks don. Dahil na-curious ako, 'di ko na rin napigilan na mag tanong.

"Ano 'yung mga 'yon?"

Sandali siyang tumingin sa akin bago muling nag focus sa pag mamaneho. "Spray paints." kaswal na sagot niya habang ang paningin niya ay nasa daan lamang. he looks serious right now.

"Mahilig ka pala sa magkulay. Kaya pala pati buhok mo, kinulayan mo." bulong ko pero mukhang narinig niya.

He chuckled. "How did you know that I had dyed it?" Mahahalata ang paghanga sa tono ng pananalita niya.

Tawa ng tawa, hindi ako natutuwa dahil naaalala ko ang asul na kotse na paniguradong gago ang nag mamaneho.

"I didn't know, hinulaan ko lang."

"Bakit ang cold mo?"

"I'm not!"

"Ang cold mo kaya! Nilalamig na nga ako eh." Aniya at umaktong nanginginig habang nag mamaneho.

Sobrang daldal niya at andami niyang tanong na irap lang naman ang sagot ko dahil sinira na ng driver ng asul na kotseng 'yon ang mood ko.

Hindi ko siya kilala at hindi pamilyar ang mukha n'ya- well, halos lahat naman ng students pero feeling ko transferee siya dahil hindi siya katulad nung ibang students na paimpress lagi.

Hindi ko mapigilan na mag duda sa kaniya dahil lagi siyang nag tatanong about sa akin. Hindi niyo ako masisisi dahil nag iingat lang ako. Baka spy siya ng ibang famiglia at nandito lang para kidnapin ako o kaya naman ay gamitin ako laban kila Dad.

Fuck, ang OA ko.

Pwede naman na friendly lang talaga siya kaya siya matanong. Pero dahil ako si Tatiana mas pinaniwalaan ko yung unang naisip ko, duh.

Pag dating na pag dating namin sa parking lot ay hindi ko na siya hinintay na lumabas para pag buksan ako ng pinto bagkus ay lumabas na lang ako. Plano ko pa sana na talikuran na siya kaso napadako ang tingin ko sa katabing kotse na nakapark sa pinarkan ng kotseng sinakyan ko.

Asul na kotse.

Natigilan ako pero agad na sumilay ang isang ngisi sa labi ko.

Dito pala nag aaral ang gago!

"Hey, smiley guy. " Tawag ko sa kaniya. Saktong kakalabas lang niya.

"Smiley guy?" Takang tanong nito.

You're always smiling, kase. Parang asong nauulol. How cute is that?

I rolled my eyes. "Yeah, yeah, whatever. Help me. " I know I sound rude, pero ang isip ko ay busy na sa pag iisip ng igaganti ko. I apologize.

Napangiti ako ng biglang may ideyang pumasok sa isip ko. "Pahiram ako no'n, smiley guy." I asked for permission as I pointed my index finger into the plastic bags on the backseats.

It looks like I will be able to attend my first and second classes.

Taka siyang tumingin sa'kin. "Anong gagawin mo d'yan?"

Ngumisi ako. "Let's paint."

"Huh? Hindi akin 'yan."

"I'll buy you another one later."

"But-"

Bumuntong hininga ako. "P-please?" Pakiusap ko habang nakapikit. Hindi ako sanay na sinasabi ang salitang 'yan.

Pasimple kong sinamaan ng tingin yung kotse sa tabi namin bago tumingin sa kaniya. Nag salubong ang kilay ko ng makita 'kong nagpipigil siya ng tawa habang nakatingin sa akin. Kagat niya ang labi niya at namumula ang mga tenga.

"What's funny?" Mataray na tanong ko.

Umilingi siya habang nakangiti. "Ang cute mo, haha."

Inirapan ko siya. "Tulungan mo na lang kasi ako!" pagmamaktol ko.

"Fine! Fine!" Nakangiting sabi niya at bumalik 'uli sa loob ng kotse para kunin 'yung mga spray paint. Nang makuha na niya ay lumapit na kami sa kotse para simulan ang plano ko.

Lumapit ako sa may pintuan ng kotse habang siya naman ay sa may likuran ng kotse pumwesto. Hawak ko ang ang pulang spray sa kanang kamay ko. Nag simula na akong mag paint. Kung ano-ano lang naman ang pinaint ko dahil hindi rin naman ako ganon kagaling sa pag guhit o pag pipinta.

Tapos na 'kong mag paint sa mga pintuan ng kotse. Nang tignan ko si- wait hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi naman sa gusto kong malaman ang pangalan niya. Ang weird lang na wala akong maitawag sa kaniya. Nang tignan ko siya ay hindi pa siya tapos pero mukang patapos na rin. Bumaba ang tingin ko sa pinipinta niya. Parang mahiya tuloy ang mga pinaint kong mga hearts at shapes sa ginawa niya. Nag paint siya ng parang buntot ng kung ano. Hindi ko lang ma-identify kung dragon ba o butiki 'yon.

"Wow." I was in awe as I looked at his paintings.

Tumingin ako sa kaniya. Parang ibang tao na ang nakikita ko ngayon. He expertly sprays the orange paint on his right hand while his other hand is also moving, spraying a dark red paint on the right door of the blue Porsche.

I was startled a little when he turned in my direction. I didn't expect that shit to happen. I was not ready. "Stop staring at me. Nadidistract ako." Maarteng utos nito. napanganga ako, He's like the bodyguard who's pretending to be gay in my section. What the actual fuck was that?

What the hell?

"I'm n-not staring!" Mabilis kong kinurot ang sarili ko ng mautal ako.

I glared at him when I heard him chuckling secretly. Umalis na lang ako at lumipat sa harapan ng kotse at nag paint na sa hood n'on. Natapos na yung kasama ko na mag paint sa trunk ng kotse kaya tinulungan na niya 'ko na mag paint sa hood ng kotse. Dahil na rin sa tulong niya ay mabilis kaming natapos.

Tinignan ko ang kabuuan ng kotse. The whole Porsche doesn't look great but doesn't look bad at the same time. It's weird. Anyway, I liked it. Bahagyang tumaas ang kilay ko ng makita ko ang roof ng kotse. Dahan-dahan akong umakyat sa hood ng kotse at nag paint na sa roof ng kotse.

"What are you doing there?" rinig kong tanong niya.

Nilingon ko siya. Nag taka ako ng makitang naka talikod siya sa akin.

"Bakit ka naka talikod?" kunot noong tanong ko.

"Y-yung skirt mo."

My eyes grew bigger as my cheeks slowly turned into a cute tomato. Bumaba ang tingin ko sa skirt ko. Medyo naka angat na 'yon at kita na ang cycling ko. Mabilis ko 'yong binaba.

"Okay na." sabi ko.

Humarap na siya sa akin. "Are you done?" tanong niya. Tumango naman ako.

Umakyat din siya sa hood ng kotse. Tinignan niya ang pininta ko.

"Please, tell me that's not your number." nakangiwing tanong niya.

"Of course not." I said while looking at it with satisfaction visible on my face.

May tatlo 'kong phone. Yung una ay ginagamit ko lang para may maibigay akong number kung kailangan sa academy or company, yung pangalawa naman ay nag lalaman lang ng numbers ng mga member ng Maurer famiglia. Yung pangatlo ay ginagamit ko pansarili ko. Ang number na binigay ko ay ang number na ginagamit ko sa unang kong phone.

Gusto kong makilala kung sino ang gagong driver ng kotse na 'to kaya ko nilagay ang number ko.

"Crown? " Napatingin ako sa tinuro niya.

It's a crown being worn by a faceless woman. I didn't add a face because I couldn't draw it, lol.

That's my symbol.

Bumaba na ako ng hood ng kotse at ganun din siya.

"Thanks. " Sabi ko at iniwan na siya. Nag lakad na 'ko papuntang room ko dahil late na late na ako.

Halos wala nang students na nadaan sa hallway. Dumaan muna ako sa cr para mag linis dahil may kaunting paint ang nasa balat ko. Buti na lang at hindi ako nalagyan sa uniform ko dahil wala na 'kong oras mag palit. Late na late na 'ko. Sigurado akong may parusa na.

Nag hilamos na rin ako dahil pawis na rin naman ako. Dahil nag mamadali hindi na ako nakapag make-up. Nag lip tint na lang ako at powder bago nag mamadaling lumabas ng comfort room.

Nagulat ako ng biglang may bumangga sa akin. Dahil sa gulat ay hindi ko nabalanse ang sarili ko at natumba na lang. I immediately touched my butt after feeling the pain in it.

"Shithead." bulong ko nang lampasan lang ako ng lalaking bumunggo sa akin na para bang walang nangyari.

Tumayo na ako. Inis kong pinagpagan ang skirt ko bago salubong ang kilay kong tinignan ang papalayong lalaki. Wala na 'kong oras para murahin siya kaya kahit labag sa kalooban ko ay dumiretso na 'ko sa room namin.

Nag salubong ang kilay ko ng makita na naman ang lalaking nakabungguan ko pero sa malapit ito sa room namin.

He looks stupid while checking each door of every room he passes, as if he's checking or looking for something. What makes him look funnier is because of his facial expression. He looks as if the whole world was ganging up on him. He's so gloomy.

Lagot ka sa akin mamaya.

I didn't mind him and just decided to go to my room. Nagtaasan ang mga balahibo ko ng saktong pagkahawak ko sa door knob ay may kamay na humawak din at mukhang planong pihitin din 'yon.

Sumama ang mukha ko ng makita kung sino 'to. Aawayin ko pa sana pero nag salita na ang professor namin.

Shit, we were supposed to be classmates?? I'm pretty sure he's new.

He arched his brows at both of us, "You're both late, Ms. Maurer and Mr. Brown." aniya bago pareho kaming tinignan ng katabi ko na para bang iniinspeksiyon kami.

Anong akala niya, nagmomol muna kami? What the fuck?

"Fuck you." bulong ko sa katabi ko. Kumulo ang dugo ko ng hindi ako nito pansinin at nanatiling nakasimangot pa rin ang mukha.

Jerk!

I nodded in reply before going to my assigned seat, which most of my classmates used to avoid every time. My seat was placed in the center of the classroom. So, this is the story behind that seat. Since I transferred here to Octavia High, I always seat at the back because I find it pretty good because the professors doesn't usually notice what we are doing at the back. However, luck was not on my side. Our adviser had decided to move me to the center part because of my classmates who does'nt focus on our lectures, but instead, their whole attention was on me. These classmates of mine were moved to the back while the nerds and bookworms were at the front of the classroom.

Iwas sa akin ang ibang students dahil alam nilang bully ako. Actually, I'm not that bully who just makes fun of others just to have their so called FUN. Kung hindi lang talaga nila ako ginugulo ay hindi ko naman sila gagantihan. Kaya lang naman ako pumapasok sa academy dahil pinilit lang ako ni mom. Mas okay pa nga sa akin ang ibang nerds dahil hindi sila katulad ng iba na papansin at ginagawa ang lahat maging kaibigan lang ako. Pero siyempre may iba ring nerd na kinakaibigan ako.

Yun lang naman ang gusto ko.

"Mr. Carter!" I was startled a little when our professor suddenly shouted in my direction. Maybe that Carter guy was sitting at my back. Galit siyang nakatingin sa may likuran kaya lumingon ako sa likuran ko.

I was a little surprised after looking back. The guy beside the Carter guy was staring at me. I cleared my throat silently before bringing back my whole attention to the Carter guy. He was smiling nervously while his hands were reaching for his other friend, which was the arrogant guy who bumped into me earlier in the hallway.

Tumayo yung lalaking naka bungguan ko. "Pag pasensiyahan niyo na, Sir." sabi niya. "Bipolar eh." Nakasimangot na sabi niya.

"Are you making fun of me, Mr. Brown?" pigil inis na tanong ni Professor, whatever his name is.

Sumeryoso siya pero mukhang yamot katulad ng natural na ekspresiyon niya. "I'm serious, Sir."

Umirap ako. Bipolar pala bakit nila hinayaan na makapag aral dito sa academy? Weird.

Nag iba ang timpla ng mukha ng Professor namin, "You haven't introduced yourself." Pag iiba nito ng topic.

I noticed how the guy frowned at our professor, but he stood up, anyway, before going towards our professor to introduce himself in front of everyone.

"I'm Bristole Nolan Brown." Sabi niya at nilibot ang paningin sa buong classroom na para bang may hinahanap.

Our eyes met each other. I stared at him and he did the same thing. Our eyes were fighting each other. Both of us didn't want to look away because of our pride.

"It's not nice to meet you." Naka simangot na aniya bago walang sabi sabing bumalik sa pwesto niya sa likuran pero bago siya makapunta do'n ay kailangan muna dumaan sa may pwesto ko. "It's not nice to curse people you don't know, Maurer." Aniya at sandaling tumigil.

He stared at me for a couple of seconds before saying, "Anyway, I'll wait for that day, the day you'll fuck me." He whispered as he walked past me.

I gritted my teeth. This guy is crazy, but I didn't say I was not.

~~~

~~~

Sorry for the typos and grammatical errors, hehe.