Code's POV

"I'm so proud of you, son. You're graduating with flying colors! And not just that... you're also going to be a lawyer soon!" Dad said before he patted my back. I smiled as I saw how happy my dad was.

Masaya ako na proud at natutuwa siya sa akin. I never thought na ganito pala ang pakiramdam ng proud ang magulang mo sa'yo na ga-graduate kana. Then I'll soon be a lawyer after law school. It just felt so unreal.

"At dahil dun, we will be going to Malta after your graduation," Dad said. My lips formed a small gap between each other.

But I faked a smile. "Really, dad? Wow! That's great. Thanks, dad!" I said, smiling.

Dad nodded while patting my back. I saw how he pursed his lips and looked around.

"But... there's just... just one problem." Dad said, and my brows immediately furrowed.

"What's the problem, dad?" I asked, a little tensed because the last time me and dad had this kind of serious talk was a long time ago.

"You have to break up with your... boyfriend," Dad said while looking at me. He wrapped his left arm around my shoulder and pulled me closer to him, making me more tense up.

I gulped, he knows? "W-What do you mean, dad? B-Boyfriend? I don't have that." I denied, stuttering. I felt sweat build in my forehead, which is not helping at all.

Dad chuckled. He tightened his grip on my shoulder to the point it hurt already.

"Don't lie to me, Code. Alam mo ang kaya kong gawin sa Chua na yun. Kahit apelyido na nila ang nangunguna sa business industry marami pa rin akong kayang gawin sa kaniya. Gaya ng... ipatumba siya nang walang nakakaalam." Dad said. My eyes widened, and I pushed myself away from him.

"How did you know about him, dad?!" I asked, panicking. This can't be. Hindi pwedeng malaman ni dad. Not at this time, not on our graduation. Not today.

Dad chuckled evilly before walking towards me.

"You think dahil madalang ako dito sa mansion at ikaw ang namamahala dito ay loyal na lahat ng tao sayo? Huh, Code? Pwede mong bayaran ang nakararami dito sa mansion. Pero hindi ang kanang-kamay ko." Dad said. That's when someone suddenly entered the room.

Our driver? Na kasama ko kapag susunduin si Grey? I thought... I thought we're okay? Akala ko ay wala lang sa kaniya yun? Siya ang kasama namin nang sunduin ko si Grey sa bahay nila years ago.

He's loyal to dad?

"Nagulat ka ba, Code ? Lahat ng ginagawa mo ay nire-report niya sa akin. Every time na dinadala mo ang lalaking yun dito ay alam ko. And now I'm giving you options. listen very carefully." Dad said while walking closer to me.

I have never seen dad like this intimidating and scary. Maybe because he's barely home.

"One, you'll break up with that Chua, and you will come with me sa Canada. Or... you will not break up with him; stay here in the Philippines, but I will make sure you will not have him or anyone else." Dad said, looking directly into my eyes.

I swallowed the lump in my throat. "I-I'll... I'll think about it da-"

"No more time for that Code! I want to have answers before we go to your graduation. And I want to make sure you will do what you said." Dad caught off pointing at my face.

I nod. "Fine... I have made my decision."

"Yow! Code! Kamusta pare?" Yago greeted me as I arrived at the venue. Andito kami ngayon sa mga chairs na naka-assign sa amin.

It's just Lukas who's sitting between me and Grey, which is... a little hard for me.

"Bakit ka andito? Letter A ka diba?" I said a little awkwardly. Well... this is hard. I don't know if I could stand this.

Yago looks at me confused. "Ano'man? Tambay lang eh. Oh, baka naman... gusto mong ma-solo si Grey? Sus! Naku, Code! Bahala ka d'yan. Kung may matres lang si Grey baka ilang dosena na ang anak niyo." Yago teases before walking away and going to his seat.

I just smiled and pursed my lips.

Me and Grey are just sitting right beside each other with Lux's empty seat between us. Silent and awkward at the moment.

I just don't know how I will start a conversation. I don't want to talk to him yet about the problem because I don't want to ruin his mood. I just want him... to be happy at this moment and in a few hours. And I will end his day with terrible news.

"Why aren't you talking? You're usually noisy and talkative." Grey suddenly said without looking at me.

I notice that he's really not meeting my eyes and keep on looking around.

"I know our parents are here. That's why you're not talking. But aren't we going to congratulate each other? Hindi naman siguro agad nila iisipin na may relasyon tayo dahil lang we congratulate each other?" he said while fixing his sablay.

I understand what he means. I nodded. "Yes... uhm... congratulations." I said, pushing my hand forward. He stopped on his mini acts and looked at me.

He reached for my hand and shook it. "Thanks... congrats, too." he said, smiling before breaking the hand shake.

I looked at the other side and pursed my lips.

I just hope it's okay for dad. The hand shake is normal, right?

Soon, we were called for the entrance.

We made our walk and went directly to our seats. After the whole opening ceremonies, the main program started.

Some guest speakers and alumni delivered their speeches. So we just sat there listening. And I would steal glances at Grey.

Those eyes, that nose, and those lips. I'll miss that, I'll miss him. His whole existence. His attitude, his coldness, and his sarcastic self. Or sometimes his logic mind. I'll miss the whole him.

I can't help but smile thinking about the first time we hang out. That after class on the first day. The basketball game, when we would eat together his food that we loved to eat back on 1st and 2nd year.

Then sa Town Centre, our dates, and some bickering in that one particular fast food. It's sad to think that... I will break his heart after this ceremony.

Then the awarding started. Boys are first to fall in line. Since we are just a few of us, this ceremony will not take that long.

I stand behind Lukas, stealing glances of Grey. I could smell his perfume considering that there's a person between us.

Yago is the first one to be called among us six, then Grey. His parents look proud and happy for him. His smile looks priceless.

When it's my turn, dad put on my medals, and we stayed on the stage for a few seconds for the picture. When we went down the stage, we took another picture. I was about to go back to my chair when dad pulled my sleeves.

"After the ceremony, don't forget." he reminded me. I pursed my lips and nodded before walking towards my seat.

I excused myself as I walked back to my chair.

We watch as the ceremony continues. We would clap hands for everyone who would step on the stage. When it was time for Evan's speech, I must admit that I did get a little emotional.

We've been together for years. It was very chatic and stressful, yes, but we really had a great time.

"Are you ready for our JAMMM performance?" The MC said, and my batch mates started cheering.

"Give around of applause for... JAMMM!" Athena started giving beats to her drum. Then suddenly, Ang Awit Ng Kabataan by RiverMaya started. And believe me when I tell you it's a bop. Yago's voice sounds so nice. We can't help but stand up and cheer.

The drums, guitar, and piano sound so good together. Then Yago and Mia's voices mix so good.

Then, many more old OPM songs came. That we really enjoy. Hindi ko maipagkakaila na talagang maganda ang performance nila Yago. That's why they are pretty famous around here in the city.

Yago's band performance ended, and our graduation song came that we sang all together. I can't help but tear up a bit, especially when I saw some girls cry. I admit it's really emotional here.

Then the ceremony ended. We took photos together with our teachers and batchmates. Girl's really did cry because their make-up is smudge.

Then it's time. I saw my dad signal me, and I nodded.

I grabbed Grey by the hand that startled him. "Hey... our parents might see us." He said, and I just kept silent.

I took a deep breath. "Let's talk outside." I said, and he squinted his eyes before nodding.

We left the venue and went outside. We stopped in front of the fountain.

"Grey... there's something I need to tell you." I said, looking directly into his eyes.

His brows furrowed. "Go on," he urged. I lick my lower lip and take another deep breath.

"Let's end this." I tried not to stutter.

He shut his eyes and chuckled. "Shut up... you're joking again. Hindi nakakatuwa." He said, holding onto his temples, and I shook my head.

"No, I'm not." I seriously said.

"I'm straight, Grey. I was just... playing with you. Let's break up. I just... want to explore. And it turns out this-- this is not my thing. I don't really love you; I didn't have any feelings for you. And now we are stepping into adulthood. Let's end this, I'll be finding the right girl for me!" I sternly said, giving stress on the word 'girl'.

Grey scoffed, I saw how his gaze had gone cold. His jaw moved, "And the sex? The nights? Was it still part of your little adventure?" He asked, I made a disgusted face.

"Have you heard of plaything? Yeah, that's us. I can do things with you without worrying about getting you pregnant. So I used you for pleas-"

I almost fell on the ground as I felt a hard punch on my cheeks. I immediately tasted blood.

"That's fucked up, Code! Hindi ako naniniwala sa'yo! Just tell me the fucking reason! We can fix it! Hindi yung ginagago mo ako nang ganito!" He shouted. While I'm still looking on the ground, I swallowed the lump in my throat and controlled my tears. I feel like I would cry, I would break out of the mask I was trying to put on.

I looked up, blood dripping on the side of my lips., "There's no problem. I just want to end this. Wala naman 'to, diba? As I said, I was just playing with you. So why are you acting like this?" I ask, having that one tone I didn't know I would use to him.

He look at me. His eyes are full of tears that are threatening to fall.

His lips were shaking, "I... I hate you! I took everything seriously! I disobeyed my mom just because of you! I kept a secret to my parents just because of you! I GAVE MYSELF TO YOU! YOU FUCKED ME! I was happy with you-- I love you! Then this?! You're just playing with me all this time?! I hate you!" He screamed before walking towards me and giving me a punch to my chest, which made me step back.

That didn't end there. He gave me more punches. Arm, stomach and chest. I tried my best to hold both of his fist to stop him.

"Stop Grey! Don't act like this! It's your problem na sineryoso mo! Now deal with it! I'll be going sa states. I will let go of the opportunities I have here. I will find blonde, white girls that I sure will love. Not a guy." I said before looking at him, head to toe.

He swallowed, "Kaya mo ba talaga akong iwan?" Tanong ni Grey habang nanginginig ang mga luha ni nito.

"Akala ko ba mahal mo ako? Bakla na kung bakla, kadiri na kung kadiri pero mahal kita, Code! I tried so hard not to fall, not to bend but look what you did!" Sigaw niya habang patuloy ang pagagos ng mga luha niya. Nanlaki ang mata ko nang makita siyang lumuhod sa harap ko.

I panicked, "Grey! Tumigil ka na ng kakaiyak! Nakakadiri ka! Tingnan mo nga ang sarili mo! Nang dahil sa 'kin nagkakagniyan ka?! Napakadesperado mo naman sa pag-ibig!" Singhal ko sa nakaluhod na Grey harap ko.

He held my hand, "Paano mo nasasabi sa akin ang mga 'yan, Code? Akala ko ba mahal mo ako?!" Galit na turan ni Grey, bakas na bakas sa boses niya ang galit, lungkot at puot.

I faked a scoffed, "At naniwala ka naman?! Hah! Napakatanga mo talaga! Ang bilis-bilis mong maloko! Akala mo mahal kita?! Dude! Wake up! You think papatulan talaga kita!? If I would be gay, it will not be with someone like you!" Sigaw ko kay Grey, nagulat ako nang bigla itong tumayo si nagpakawala ng isang malapnit na sampal na naging dahilan sa pagpihit ng mukha ko sa ka kabilang direksyon.

"Ayoko na sayo! Ayoko na! The fuck is wrong with you!? Ang sama-sama mo! How could you play with my feelings like this!? Oo lalaki rin ako! Pero alam mo naman na sa ating dalawa mas mahina ako! Dahil sa relasyong 'to na akala ko seryoso ka, ako lang pala ang nagmamahal nang totoo!" Para akong binuhusan ng malamig na timba ng tubig nang sumigaw si Grey. Hindi ko napigilang mamuo ang mga luha sa pisnge ko.

Nang makalayo nang tuluyang si Grey ay utay-utay nang bumagsak ang ulan kasabay ng pagbagsak ng luha ko at pagbagsak ng tuhod ko sa lupa.

Napasapo ako sa mukha ko bago napahagulgol sa palad ko.

Cairo's POV

Inaayos ko ang sablay ko nang may biglang yumakap sa akin mula sa likod. Napaigtad ako at agad nilingon si Lukas.

"Hoy, baka may makakita sa atin." Saway ko sa kaniya at bahagyang pinalo ang kaniyang kamay.

Nag-hum lang ito ang habang ang baba niya ay nakapatong sa balikat ko. "Sus! Ano 'man? Maingit sila." Makulit nitong turan at napatawa lang ako.

Hinawakan ko siya sa buhok at bahagya itong ginulo nang bigla nalang lumapit sa amin si Gene.

"Oh? Bakit ka andito?" Pagtataray ko, gad kong inalis ang braso ni Lukas sa beywang ko at pinag-cross ang braso ko.

Napatungo si Gene, "Cairo... gusto ko lang mag sorry sa lahat ng ginawa ko sa inyo. 'Yung pag-post ko sa picture niyo. Dahil dun... may masamang nangyari kay Lukas." Nakatungo niyang turan, napa-ismid ako at umirap.

"Sorry talaga..." Dagdag niya. Nagtagpo ang mata namin ni Lukas. Nagkaturuan pa kaming dalawa sa pag ausap sa kaniya.

"Uhm Gene... pinapatawad na kita. Basta 'wag mo nalang ulit gagawin ang mga bagay na yun." Narinig kong kalamadong turan ni Lukas.

Napairap ako. Kinulbit naman ako ni Lukas at sinenyasan na kausapin ko si Gene.

Hinarap ko ito, "Fine, okay kana rin sa akin. Pero parang-awa na Gene, umayos kana, okay?" Tanong ko at agad siyang tumango.

"Yes, I will! Thank you! I'm leaving you two now, thank you!" She said, and we nodded.

She was about to leave when she face us once again.

"And Cairo... please believe in Lukas. 'Wag kang bibitaw, okay? Don't believe in such things, especially kung hindi pa nakakapagpaliwanag si Lukas." she said before running away.

Napakunot ang noo ko at hinarap si Lukas. "Anong... sinasabi niya?" Taka kong tanong. Tiningnan lang ako ni Lukas at nag kibitbalikat.

"Awan." He replied at mas lalo akong naguluhan. Malabo na walang meaning yun.

"Cairo!" Agad akong napabaling sa direksyon na pinanggagalingan ng boses.

Si Grey, "Oh? Bakit- naiyak ka?!" Gulat kong turan nang makita na basang-basa ang damit niya at namumugtodin ang mata niya.

"Hindi na yun mahalaga. Si Trixie? Lumapit na ba siya sa inyo?" tanong ko at muling napakunot ang noo ko.

"Hindi bakit?"taka kong tanong.

Nilingon ko si Lukas at nakita na nanlalaki ang mata nito.

Naghahabol ng hininga si Grey, "Well... may balak siyang sirian ang relasyon niyo ni Lukas. Gusto niyang agawin si Lukas sa'yo. She even threatened me sa prom dahil nahuli ko sila nila Gene, Joyce, at Marga na nag-uusap sa restroom. They blackmailed Lukas--"

"Pre, tama na." Putol ni Lukas sa kaniya.

Natigilan si Grey. "Hindi pa ba niya alam? Dapat alam na niya Lukas! Wala naman nang dahilan para-"

"Ako na ang bahala dun!" Putol ni Lukas. Napasapo ako sa ulo ko sa ingay ng dalawa.

"Tumigil nga kayong dalawa! Grey, ituloy mo." ani ko habang nakatingin kay Grey.

Tumingin muna sa akin si Grey bago kay Lukas.

"Cai... si Trixie at Lukas... they had a relationship while you two are together. But just because Trixie blackmailed Lukas. Kung hindi papayag si Lukas sa mga sasabihin ni Trixie ay isusumbong niya kayo sa family ni Lukas. Pero ngayon... wala na dapat sila. Dahil alam naman na ng parents ni Lukas, diba?" tanong ni Grey bago nag pabalik-balik ng tingin sa amin ni Lukas.

Nakatayo lang ako doon at ang mga salitang lumalabas sa bibig ni Grey ay tila hindi pa rin mag process sa utak ko.

"At sila ang may pakana ng lahat ng masamang nangyayari sa inyo. Noong na-lock si Cairo noong 2nd year, sila ang may pakana nun, at iba pa!" Paliwanag ni Grey,

Utay-utay pumihit ang katawan ko sa direksyon ni Lukas.

Nang tumulo ang luha sa pisnge ko ay nagtatakbo ako palabas. Narinig ko ang pagtawag at paghabol sa akin ni Lukas. Kahit naulan ay patuloy ako sa pagtakbo. Hanggang sa marating ko ang fountain.

"Cai-"

"Diyan ka lang! 'Wag kang lalapit sa akin Lukas!" Sigaw ko habang sapo ang dibdib ko. Kailangan kong maging kalmado. Hindi ako pwedeng ma-stress.

"Cairo, please listen... magpapaliwanag lang ako." ani ni Lukas habang utay-utay lumalapit sa akin.

Huminga ako nang malalim. "'Wag na-"

"Cai naman! Please! I need to explain." Pagsusumamo niya.

Umiling ako. "And I don't need your explanation!" sigaw ko sa kaniya habang nararamdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko.

Nakita kong gumuhit ang lungkot sa mga mata ni Lukas.

Napahilamos ako sa mukha ko. "Ano ba naman 'yan, Lukas! Ano bang kalokohan 'to!?" Galit na galit na sigaw ko.

Hindi ko halos maipasok sa isip ko ang kung anong bagay na nalaman ko kanina.

"Cairo, sanda-"

"Tumigil ka! Totoo ba?! Totoo ba yung sinabi ni Grey?! Totoo ba, Lukas?!" Sigaw ko sa kaniya. Ang mga luha ko ay utay-utay umagos sa aking pisnge. Kasabay ang panginginig ng aking mga labi at ang aking mga paghikbi.

Utay-utay tumango si Lukas.

Doon ay mas lalong umagos ang mga luha ko. Napatakip ang kamay ko sa aking mata at doon napahagulgol.

"K-Kailan pa Lukas? Kailan pa?!!" Nanghihina kong tanong.

Napakagat sa labi si Lukas. "Third year ." Halong hindi ko marinig ang sagot niya.

"Putangina, Lukas! Third year?! Ang tagal-tagal na nating mag boyfriend! Pero ngayon ko lang 'to nalaman?!" Sigaw ni ko, lumapit si Lukas sa akin at sinubukan na hawakan ako sa braso.

Pero agad akong lumayo, "Ang kapal ng mukha mo! Paano mo nagawa sa 'kin 'to!? You fucking cheated! You're a fucking cheater!" Kahit nanghihina ay nagawa kong maitulak at mahampas sa dibdib si Lukas.

"Cairo... please, please don't let this ruin us. She just blackmailed me. Pumayag lang ako sa fake relationship na yun para maprotektahan tayo." ani niya pero umiling ako.

"Bakit? Alam naman na nila tito, ah! Tsaka Lukas, magkasama tayo! Kaya nating ayusin yun! Na tayong dalawa ang nagtutulungan! Hindi yung... makikipagkasundo ka sa kaniya nang dahil lang dun!" Sigaw ko habang ang mga luha ay patuloy ang pag-agos sa pisnge ko.

Mas nanikip ang dibdib ko, mas nahirapan akong huminga.

Hindi, hindi pwede 'to. Kailangan ko nang umalis dito. Hindi nakakatulong ang ulan dahil mas lalo akong nahihirapang huminga.

"Tapusin na natin 'to Lukas. Ayaw ko na, masakit 'yung paglilihim na ginawa mo sa akin. Kahit fake lang yun ay dapat ipinaalam mo pa rin sa akin." ani ko bago nagtatakbo papabalik ng venue.

Hades' POV

Nang matapos ang performance nila Yago ay gaya ng madalas nilang ginagawa ay nagyayakapan sila. Habang bumaba ng stage si Yago ay sinenyas niya sa akin ang mga gamit niya at tumango ako.

Tiningnan ko ang gamit niya at nang makita na andoon pa ang mga ito ay nakahinga ako nang maluwag.

Bumalik silang lima at kinanta na namin ang mga graduation song. At pagkatapos ay picture taking na may kasama ring mga pagyakap at iyakan.

Nang yakapin ko si Rive at Renz ay hinanap ko na si Yago. Pero nakita ko pa siya kanina na nagyakap sila ni Marga. Wala na sa'kin yun. Magkabanda naman sila eh.

Pero nang hindi ko siya makita sa paligid ay naglakad-lakad ako sa labas ng venue.

Ilang metro palang ang nalalakad ko nang may matanaw ako sa may garden. Halos mahulog ang panga ko sa aking nakikita.

Si Yago... at Marga? Naghahalikan?

Nanlaki ang mata ko... agad akong napatalikod at ipinikit na ang aking mata.

Hindi, hindi yun totoo. Hindi sila yun. Kumalma ka Hades.

"Hades?" Napamulat ko at agad hinarap si yago.

Kitang-kita ko ang gulat sa mata niya. Nakita ko rin mula sa gilid ng paningin ko si Marga na pumasok ng venue.

So sila nga yun?

"K-Kanina ka pa ba d'yan?" Tanong ni Yago. Bakas sa mukha nito ang gulat.

Napalunok ako at tumango. "Oo... nakita ko rin 'yung ginawa niyo ni Marga!" Matigas kong turan. Nanlaki ang mata ni Yago at akmang hahawakan ako nang bigla akong lumayo.

Ang mga luha ko ay agad namuo sa mata ko at agad rin itong umagos sa pisnge ko.
"Alam ko naman noong una palang sthi Marga na ang gutho mo!" Sigaw ko habang nag-iiyak sa harap ni Yago.

"Hades, hindi mo naiintindihan-"

"Anong hindi ko naiintindihan?! Thabihin mo nga Yago! Ano?!" Pagputol ko sa mga salita ni Yago.

"Patawarin mo ako, Hade..." Halos hindi ko na marinig na salita ni Yago.

"Noong nakita ko kayo na magkayakap ayoth lang dahil alam ko naman na magkabanda kayo. Pero yung maghalikan kayo stha harap ng dalawang mga mata ko, thobra na Yago! Tama na! Mathakit yun eh!" Yun ang mga huling salita ko bago tuluyang umalis at iwanan si Yago.

Hindi ako makapaniwala na nagawa niya 'yon. Matapos ng lahat?! Matapos yung nga nangyari!? Magloloko pa siya?! Putangina naman!

Habang naglalakad ay naramdaman ko ang pagpatak ng ulan at kasabay nito ang panghihina ng tuhod ko. Patuloy ang aking pag-iyak at napatakip ako sa aking bibig nang magsimula akong gumawa ng tunog.

Ganon pala yun? Ang pakiramdam na ipagpalit ka ng taong mahal mo. Sa babae pa, alam ko naman kung bakit. Alam ko kung bakit ginusto ni Yago si Marga.

Dahil babae siya, may matres at kaya niyang bigyan si Yago ng mga anak. At yun naman talaga ang tama, eh. Babae at lalaki, hindi lalaki at lalaki.

Sana lamang ay naisip niya ako kahit kaunti. Kung ano ang mararamdaman ko. Sakit na sakit ako eh, masakit sobra. Akala ko naman ayos lang sa kaniya ang lahat.

Sayang eh, sayang lahat. Sayang kami, sayang lahat ng pinagsamahan at ginawa namin. Sayang yung nga plano at pangarap namin sa buhay.

Natigilan ako, yung mga pangarap at pangako namin. Paano na ang lahat ng yun?

Nanatili akong nakatayo doon. Iniisip at nanghihinayang sa lahat.

Nang marinig ko ang boses niya at banggitin ang pangalan ko.

"Hades! Hayaan mo akong magpaliwanag, parang awa na. Ayusin natin 'to! Hindi ko naman siya hinalikan eh!" Nang isigaw niya iyon ay agad akong napalingon sa kaniya.

"Anong ibig mong sabihin!?" Sigaw ko, ilang kilometro ang layo namin sa isa't isa at nasa kalagitnaan kami ng pag-ulan.

Tumakbo siya papalapit sa akin. Pagtigil niya sa harap ko ay agad niya akong hinawakan sa pisnge.

"Hades, akala ko ay mag-uusap lang kami. Bigla niya akong hinalikan pero agad ko siyang itinulak. Hades, hinding-hindi ko magagawang magloko. Parang-awa naman, maniwala ka, 'wag natin tapusin to, parang-awa." Pagsusumamo niya, huminga ako nang malalim bago tumango.

"Ma-pride ako na tao, Yago. Pero dahil tha iyo, natuto akong magpapakumbaba. Handa akong ibaba ang pride ko para sa iyo." ani ko at tiningnan siya sa mata.

Para siyang tuta na "Hindi ko kayang mawala ka, kaya okay lang, naiintindihan ko na. Kasalanan ni Marga at hindi ikaw." ani ko ay tumango siya bago ako hinigit at kinulong sa bisig niya.

"Mahal na mahal kita, Hades. Hinding-hindi kita kayang lokohin. Kaya sana lang ay huwag mo akong pagdudahan." ani niya at tumango ako habang may pailan-ilan na luhang umagos sa pisnge ko.

Kumalas siya sa pagkakayap, "Hindi ko maipaliwanag kung bakit kita mahal. Walang dahilan na mai-usal ang bibig ko." ani niya habang hawak-hawak ang pisnge ko at utay-utay niyang inilapit ang kaniyang mukha sa akin.

Nang maglapat ang aming mga labi ay ipinikit ko ang mata ko. Nang kumalas siya sa halik ay saka niya pinagdikit ang aming nga noo.

"Pero isa lang ang sigurado ko, ikaw lang ang taong pinapangarap kong makasama sa pagtanda. Ang makasama ko sa bawat tagumpay ko sa buhay. Ang makasama ko sa habang-buhay. No matter what's between our legs."

Wala sa kasarian ang pagmamahal, kung mahal mo ang isang tao, walang kahit ano ang makakahadlang sa inyo. Kahit ang kasarian o mga tao.

Napatunayan ko, Hades Minuel Villamor, at ang lalaking pinakamamahal ko, Ariyago Beau Atienza, it will always be love, no matter what's between our legs.

--------

a/n: epilogue? HAHAHAHAHHA mention errors!!