-"Μοιάζεις τόσο πολύ με την μητέρα σου." μου είπε ο Jiraiya μόλις με είδε να φοράω το φόρεμα που μου είχε δώσει.
(Αυτό στην αρχή.)

-"Ευχαριστώ, αλλά που το βρήκες; Δεν θυμάμαι να είδα ένα τόσο ωραίο φόρεμα σε κάποιο μαγαζί." είπα και έκανα μια στροφή από τον εαυτό μου.

-"Δεν είδες ένα τέτοιο φόρεμα γιατί δεν τα πουλάνε πλέον." μου είπε και τον κοίταξα αποριμενη.
-"Αυτό το φόρεμα ήταν της μητέρας σου."

-"Αλήθεια; Και το κράτησες όλα αυτά τα χρόνια;" είπα και κοίταξα το φόρεμα στον καθρέφτη.

-"Ναι. Ήταν ένα από τα αγαπημένα της και ήθελα να το κρατήσω για να το βάλεις εσύ μια μέρα."

-"Ευχαριστώ." είπα και του χαμογέλασα γλυκά.

Ελπίζω να είστε χαρούμενοι για μένα μαμά και μπαμπά. Ελπίζω όλα αυτά τα χρόνια χωρίς εσάς να μην σας έχω απογοητεύσει και να σας έχω κάνει περιφανους.

-"Πάμε; Ο Naruto θα είναι έτοιμος πιστεύω." είπε ο Jiraiya καθώς σηκώθηκε.

-"Πάμε." είπα και πήρα την τσάντα μου.

Μετά μπήκα στην λιμουζίνα που μας περίμενε κάτω από το σπίτι μου και πήγαμε να πάρουμε τον Naruto. Ύστερα θα πηγαίναμε για το σπίτι του Gaara.

Είμαι τόσο χαρούμενη αυτή την στιγμή, όμως έχω και τόσο άγχος. Νιώθω ότι έχω ιδρώσει ολόκληρη. Νιώθω ότι η καρδιά μου θα σπάσει από την ταχύτητα που χτυπάει.

Πρέπει να ηρεμήσω.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αφήνω τις κακιες σκέψεις να φύγουν από το μυαλό μου. Πρέπει να σκέφτομαι θετικά. Όλα θα πάνε καλά. Είμαι σίγουρη. Δεν χρειάζεται να αγχονομαι. Έχω γνωρίσει ξανά τον πατέρα του και με είχε συμπαθήσει, όπως και εγώ, έτσι δεν πρέπει να ανησυχώ για τίποτα.

Όλα θα πάνε μια χαρά.

Ελπίζω.

-"Φτάσαμε." είπε ο Jiraiya και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

Κοιτάω από το παράθυρο το σπίτι του Gaara και μένω με το στόμα ανοιχτό. Το σπίτι του είναι μεγαλύτερο και από το σχολείο ή όχι. Ο κήπος μόνο είναι σαν το σχολείο. Ήξερα ότι είχε λεφτά αλλά δεν περίμενα τέτοιες πολυτέλειες. Νιώθω τόσο χάλια. Δεν είμαι ούτε για δείγμα κοντά σε όλα αυτά. Όμως είμαι μαζί του γιατί με αγαπά, όπως και εγώ. Όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν.

Ο σοφέρ άνοιξε την πόρτα της λιμουζίνας και βγήκα έξω. Έκατσα και κοίταξα λίγο το σπίτι πριν αρχίσω να προχωρώ. Πήγα κοντά στον θείο μου και μετά από λίγο από την άλλη πλευρά ήρθε ο Naruto. Αρχίσαμε να προχωράμε για την εξωπορτα της βίλας. Μια υπηρέτρια μας άνοιξε και μπήκαμε μέσα.

Το πρώτο που αντίκρισα ήταν ότι ο χώρος, ο οποίος και από μέσα έμοιαζε με παλάτι. Μετά το βλέμμα μου έπεσε στον Gaara που φορούσε το κουστούμι που του είχα πάρει.

Αμέσως χαμογέλασα όταν τον είδα. Του πάει τέλεια όπως το περίμενα.

-"Χαίρομαι που ήρθατε." είπε ο Rasa και έκανε μια χειραψία με τον Jiraiya.

-"Και εγώ το ίδιο." είπε ο Jiraiya.

-"Παρακαλώ περάστε μέσα. Το δείπνο είναι έτοιμο." είπε ο Rasa και μας έδειξε την τραπεζαρία.

-"Μου επιτρέπετε να σας συνοδέψω;" με ρώτησε ο Gaara και έκανε μια μικρή υπόκλιση καθώς μου άπλωσε το χέρι του.

-"Φυσικά." είπα καθώς γέλασα λίγο και έπιασα το χέρι του.

Μετά πήγαμε στην τραπεζαρία. Ο Gaara με έβαλε να κάτσω σε μια καρέκλα. Στα αριστερά μου καθόταν ο θείος μου ενώ δεξιά μου η Temari. Απέναντι μου ήταν ο Naruto και αριστερά του ο Kankuro ενώ δεξιά ο Gaara. Και στην άκρη του τραπεζιού καθόταν ο Rasa.

-"Nashi το φόρεμα σου είναι υπέροχο." μου είπε η Temari.

-"Ευχαριστώ και το δικό σου είναι το ίδιο υπέροχο."

Εκείνη φορούσε ένα σκούρο μοβ μακρύ φόρεμα. Της πήγαινε πάρα πολύ. Ο Shikamaru είναι τυχερός που την έχει.

-"Μπορείτε να αρχίσετε να τρώτε." είπε ο Rasa έτσι όλοι αρχίσαμε να βάζουμε φαγητό στο πιάτο μας.

Εγώ το έκανα με τρόπο ενώ ο Naruto σαν να βρίσκεται σε ταβέρνα. Ίσως έγινα λίγο ρεζίλι αλλά δεν με ενδιαφέρει. Αυτός και ο Jiraiya είναι η μόνη οικογένεια που έχω έτσι τους έχω συνηθίσει και καλύτερα να το κάνουν και οι άλλοι.

-"Δεν θέλω να χάνω χρόνο έτσι θα μπω κατευθείαν στο θέμα." είπε ο Jiraiya και κέρδισε την προσοχή όλων.
-"Gaara αγαπάς την Nashi, σωστά;"

-"Ναι." απάντησε ο Gaara.

-"Τότε ελπίζω να γνωρίζεις ότι εάν την πληγώσεις και δεν είναι χαρούμενη θα μετανιώσεις πολλά πράγματα." του είπε ο θείος μου σοβαρά.

Εγώ εκείνη την στιγμή ένιωσα κρύο ιδρώτα να με λούζει. Τι κάνει; Ήρθαμε να φάμε και να περάσουμε καλά, όχι να τους τρομάξει.

-"Το γνωρίζω αυτό καλά για αυτό και δεν έχω σκοπό να την πληγώσω." απάντησε ο Gaara με ένα μικρό χαμόγελο.

-"Ωραία." είπε ο θείος μου και χαμογελασε.
-"Λοιπόν Rasa ποτέ θα τους παντρεψουμε;" συνέχισε και κοίταξε τον Rasa.

Αρκετά! Του πάτησα το πόδι κάτω από το τραπέζι και τον κοίταξα δολοφονικά.

-"Θείε βιάζεσαι!"

-"Δεν το νομίζω." είπε ο Rasa.
-"Όσο πιο σύντομα παντρευτείτε τόσο πιο σίγουρος θα είμαι ότι ο Gaara βρίσκεται σε καλά χέρια."

-"Μην ανησυχείτε. Ότι και να γίνει θα ήμαστε μαζί." είπα χαμογελωντας και στο τέλος κοίταξα τον Gaara που μου χαμογελούσε και αυτός.

-"Χαίρομαι, αλλά και πάλι επιμένω."

-"Μπαμπά ο γάμος μπορεί να περιμένει. Έχουμε το σχολείο τώρα." του είπε ο Gaara.

-"Έχεις δίκαιο, συχωρέστε με."

-"Δεν πειράζει. Καταλαβαίνουμε ότι θέλετε να εξασφαλίσετε ένα σίγουρο μέλλον και για τους δύο." είπα χαμογελωντας.

O Rasa δεν είπε τίποτα απλά μου χαμογελασε. Το βρίσκω φυσικό να βιάζεται να μας παντρέψει. Ένωσα την οικογένεια τους έτσι είμαι ξεχωριστή. Θα ήταν κρίμα ένα άτομο σαν εμένα να μην γίνει μέλος της οικογένειας τους, αλλά και πάλι δεν έκανα τίποτα. Μόνο μίλησα μαζί τους. Αυτό ήταν αρκετό για να ενώσει την οικογένεια τους.

Το μόνο που έμεινε τώρα είναι να γίνω και εγώ μέλος μιας τόσο υπεροχής οικογένειας.

♥♥ Comment and Vote ♥♥