ကြၽန္ေတာ္ အ႐ြယ္ ေရာက္ေတာ့ ႐ြာကေနႏွင္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ဆက္ေနလို႔မရေတာ့ဘူးေလ အစေကတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၅ ႏွစ္အ႐ြယ္မွာထြကသြား ရ မွာဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သားရဲအမတစ္ေယာက္က အ႐ြယ္ေရာက္သည္အထိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။

ကြၽန္ေတာ္ ထြက္သြား ရမွာသိတာေၾကာင့္ ငယ္ငယ္တုန္းက အထီးအခ်ိဳ႕ဆီကေန ဂူတူးနည္းသင္ထားေလသည္။ အမတစ္ခ်ိဳ႕ အသီးေတြ ခူးရန္ထြက္သြားလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ လည္းလိုက္သြားကာအသုံးဝင္မယ့္အရာေတြရွာတတ္သည္ ။

ကြၽန္ေတာ္ ထိုအမ နဲ႕ေနရတာနည္းနည္းေတာ့ ဒုကၡေရာက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အသြင္မေျပာင္းနိုင္တဲ့အထီးျဖစ္ေပမယ့္ အထီးဆိုတဲ့ ရာထူးႀကီးရွိေနေသးတယ္ေလ။

သားရဲေတြက သူတို႔ လက္တြဲေဖာ္ကို သူတို႔ေမြးတဲ့သားက အထီးဆိုရင္ေတာင္ သိပ္မကပ္ေစခ်င္ေပ။ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ရဲ႕ သားမဟုတ္ေတာ့ပိုဆိုးတာ ေပါ့။

ကြၽန္ေတာ့္ ဂူ ကိုကြၽန္ေတာ္ ၅ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းစတူးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ပြားလြယ္ကာ အၾကမ္းခံသည့္ ႏြယ္ပင္မ်ားကို ဂူဝ၌ စိုက္ထားသည္။

ကြၽန္ေတာ့္ ဂူ က ႐ြာနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ ေဝးသည္။ ဂူေရွ႕မွာႏြယ္ပင္ေတြရွိတာ ေၾကာင့္ အရိုင္းသတၱဝါေတြ ႏွင့္ အထီးမ်ားရန္ကကာကြယ္ေပးသည္။

အရိုင္းသတၱဝါေတြက ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ကမ္ဘာေျမ ကလိုပင္ ဒါေပမယ့္ ပုံစံကေတာ့မတူေပ။
နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ အထီး အမ မိန္းမ ေတြက လူေတြျဖစ္ကာ အရိုင္းသတၱဝါေတြက တိရိစၧာန္မ်ားျဖစ္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ အစေကတာ့ အေပါ့အေလး ျပႆနာ ကိုဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲစဥ္းစား မိၿပီး ဒုကၡေရာက္ ေတာ့သည္ ။ အမွန္ေတာ့ ထို ကိစၥက သူထင္သေလာက္မရႈပ္ေပ သန႔္ရွင္းရန္ အေျခခံေမွာ္ကိုသာ႐ြတ္ဆိုရန္လိုအပ္သည့္။ ထိုေမွာ္က အေျခခံစြမ္းအင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အထီးသာမက လူတိုင္း အသုံးျပဳလို႔ရသည္။

ရွင္းယုမိုဟာ ႏူးညံ့တဲ သားေမြးေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ သားရဲ အထီး အမ်ားစုက အမဲလိုက္ရာတြင္ အသားကိုသာျပန္ယူသြားၿပီး က်န္တဲ့ အရိုးနဲ႕ အသာစအခ်ိဳ႕ႏွင့္ အတြင္းကလီစာမ်ား အျပင္ သားေမႊးေတြကို ထားခဲ့ၾကသည္။

(အခုကစၿပီးရွင္းယုမို ကို မိုမိုလို႔သုံးပါမယ္)

မိုမိုက သူ အင္တာနက္ မွၾကည့္ဖူးေသာ သားရဲအေမြးျပဳလုပ္နည္းကို စမ္းၾကည့္သည္။ အစပိုင္းနည္းနည္းေတာ့ အဆင္မေျပေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ေတာ့သူ႕လက္ရာက ပညာရွင္အဆင့္ထိတိုးတက္လာခဲ့သည္။

သူယခု သူ႕ေမြးစားအေမ အတြက္ စြပ္ျပဳတ္လုပ္ေပးေနသည္။ ဒီေနရာမွာ ဒယ္အိုးဘာညာမရွိ လုပ္လည္းမလုပတတ္ ႐ႊံ ့အိုးလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္မေအာင္ ျမင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူဝါးပင္မ်ားကိုသာအသုံးျပဳ၍ခ်က္ျပဳတ္ရသည္။

ဒီ ကမ္ဘာ ကအပင္ေတြက သူေနခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာ ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုၿပီးေတာ့ ႀကီးမားသည္။ သူယူလာတဲ့ဝါးပင္က လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ေလာက္ႀကီး သည္။ သူအစကမီးေမႊးဖို႔ အေတာ္ေလး ဒုကၡ ေရာက္ရေပမယ့္ မီးေက်ာက္ (အမွန္ေတာ့သူေပးထားတဲ့နာမည္ပါ )ထိုေက်ာက္သုံးကာ မီးေမႊးရင္ အၾလယၱကူ မီးေမႊးလို႔ရတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္သူ႕ နယ္ေျမထဲက ေဆးပင္အခ်ိဳ႕ မုႏႅာဥနီ ႏွင့္ အ႐ြက္အနည္းငယ္ကို ယူကာေသးေသးတုံးၿပီး စြပ္ျပဳတ္ထဲထည့္လိုက္ကာ ၿပီးခါနီးမွာေတာ့ ေဆးပင္ အနည္ယငယ္ကို ထည့္လိုက္သည္။

နယ္ေျမဆိုတာကေတာ့ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ေမွာ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မီးေမွာ္ တို႔ ေရေမွာ္ ပညာစတဲ့ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔ေမွာ္ကေတာ့ ၾကာဖူးေလး ျဖစ္ကာ သူ ၆ ႏွစ္ မွသူ႔မွာေမွာ္႐ွိေၾကာင္းသိရတာျဖစ္သည္။ သားရဲမေျပာင္း ႏိုင္တဲ့ သားရဲလူသားဟာ သားရဲ နတ္ဘုရားရဲ႕ အျပစ္ေပးခံရတယ္လို႔ ယံုၾကည္ကာ ေမွာ္ပညာဆိုတာေမြးထဲကမပါေပ ။ သူကေတာ့ ေမွာ္ပညာကိုသံုးႏိုင္ခဲ့သည္။

သူအမဲမလိုက္ႏိုင္လို႔ အသီးအရြက္ေတြ စားရန္လုပ္ေပမယ့္ သူ ကမၻာ ကအသီး အရြက္ ေတြနဲ႔မတူတာေၾကာင့္ သူဂူတူးတုန္းကေတြခဲ့တဲ့ ႂကြက္ေတြနဲ႔ အဆိပ္႐ွိ မ႐ွိ စမ္းသပ္ေနတုန္း႐ုတ္တရက္ သူ႔အျမင္အာရံုက ေမွာင္သြားၿပီးျပန္ေကာင္းလာေတာ့ သူထိုအပင္မ်ားအေၾကာင္းသူ့အလိုလို ကြၽမ္းက်င္စြာ သိေနၿပီျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္သူအစားအစာခ်က္ျပဳတ္ဖ္ု႔ ႀကိဳးစားေနရင္း႐ုတ္တရက္ ေရကန္က်ယ္ႀကီးတစ္ခုႏွင့္ ေပါင္းျမတ္မ်ားသာ႐ွိေသာေနရာေရာက္သြားသည္။ သူအျပင္ထြက္ခ်င္တယ္လို႔စိတ္ကူးလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အျပင္ေရာက္သြား ေလသည္။

သူသူ႔ၾကာဖူးဝိဥာဥ္ကိုစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပာေရာင္ပြင့္ခ်ပ္ ႏွစ္ခ်ပ္ကၾကာဖူးကေန ပြင့္အာေနေလသည္။

uni
ကျွန်တော် အရွယ် ရောက်တော့ ရွာကနေနှင်ထုတ်ခံလိုက်ရတယ်။ ဆက်နေလို့မရတော့ဘူးလေ အစေကတာ့ ကျွန်တော် ၅ နှစ်အရွယ်မှာထွကသွား ရ မှာဆိုပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို သားရဲအမတစ်ယောက်က အရွယ်ရောက်သည်အထိ စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည်။

ကျွန်တော် ထြက္သြား ရမှာသိတာကြောင့် ငယ်ငယ်တုန်းက အထီးအချို့ဆီကနေ ဂူတူးနည်းသင်ထားလေသည်။ အမတစ်ချို့ အသီးတွေ ခူးရန်ထွက်သွားလျှင် ကျွန်တော် လည်းလိုက်သွားကာအသုံးဝင်မယ့်အရာတွေရှာတတ်သည် ။

ကျွန်တော် ထိုအမ နဲ့နေရတာနည်းနည်းတော့ ဒုက္ခရောက်ရသည်။ ကျွန်တော်က အသွင်မပြောင်းနိုင်တဲ့အထီးဖြစ်ပေမယ့် အထီးဆိုတဲ့ ရာထူးကြီးရှိနေသေးတယ်လေ။

သားရဲတွေက သူတို့ လက်တွဲဖော်ကို သူတို့မွေးတဲ့သားက အထီးဆိုရင်တောင် သိပ်မကပ်စေချင်ပေ။ ကျွန်တော်က သူတို့ရဲ့ သားမဟုတ်တော့ပိုဆိုးတာ ပေါ့။

ကျွန်တော့် ဂူ ကိုကျွန်တော် ၅နှစ်လောက် ကတည်းက ဖြည်းဖြည်း ချင်းစတူးခဲ့သည်။ ထို့နောက် ပြားလြယ္ကာ အကြမ်းခံသည့် နွယ်ပင်များကို ဂူဝ၌ စိုက်ထားသည်။

ကျွန်တော့် ဂူ က ရွာနဲ့ နည်းနည်းတော့ ဝေးသည်။ ဂူရှေ့မှာနွယ်ပင်တွေရှိတာ ကြောင့် အရိုင်းသတ္တဝါတွေ နှင့် အထီးများရန်ကကာကွယ်ပေးသည်။

အရိုင်းသတ္တဝါတွေက ကျွန်တော် တို့ ကမ်ဘာမြေ ကလိုပင် ဒါပေမယ့် ပုံစံကတော့မတူပေ။
နားလည်အောင်ပြောရရင် အထီး အမ မိန်းမ တွေက လူတွေဖြစ်ကာ အရိုင်းသတ္တဝါတွေက တိရိစၧာန်များဖြစ်သည်။

ကျွန်တော် အစေကတာ့ အေပါ့အေလး ပြဿနာ ကိုဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲစဉ်းစား မိပြီး ဒုက္ခရောက် တော့သည် ။ အမှန်တော့ ထို ကိစ္စက သူထင်သလောက်မရှုပ်ပေ သန့်ရှင်းရန် အခြေခံမှော်ကိုသာရွတ်ဆိုရန်လိုအပ်သည့်။ ထိုမှော်က အခြေခံစွမ်းအင်ဖြစ်တာကြောင့် အထီးသာမက လူတိုင်း အသုံးပြုလို့ရသည်။

ရှင်းယုမိုဟာ နူးညံ့တဲ သားမွေးပေါ်တွင်အိပ်ပျော်နေလေသည်။ သားရဲ အထီး အမ်ားစုက အမဲလိုက်ရာတွင် အသားကိုသာပြန်ယူသွားပြီး ကျန်တဲ့ အရိုးနဲ့ အသာစအချို့နှင့် အတွင်းကလီစာများ အပြင် သားမွှေးတွေကို ထားခဲ့ကြသည်။

(အခုကစပြီးရှင်းယုမို ကို မိုမိုလို့သုံးပါမယ်)

မိုမိုက သူ အင်တာနက် မှကြည့်ဖူးသော သားရဲအမွေးပြုလုပ်နည်းကို စမ်းကြည့်သည်။ အစပိုင်းနည်းနည်းတော့ အဆင်မပြေပေမယ့် နောက်ပိုင်း တော့သူ့လက်ရာက ပညာရှင်အဆင့်ထိတိုးတက်လာခဲ့သည်။

သူယခု သူ့မွေးစားအမေ အတွက် စွပ်ပြုတ်လုပ်ပေးနေသည်။ ဒီနေရာမှာ ဒယ်အိုးဘာညာမရှိ လုပ်လည်းမလုပတတ် ရွှံ ့အိုးလုပ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့်မအောင် မြင်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူဝါးပင်များကိုသာအသုံးပြု၍ချက်ပြုတ်ရသည်။

ဒီ ကမ္ဘာ ကအပင်တွေက သူနေခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာ ထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုပြီးတော့ ကြီးမားသည်။ သူယူလာတဲ့ဝါးပင်က လူကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာ လောက်ကြီး သည်။ သူအစကမီးမွှေးဖို့ အတော်လေး ဒုက္ခ ရောက်ရပေမယ့် မီးကျောက် (အမှန်တော့သူပေးထားတဲ့နာမည်ပါ )ထိုကျောက်သုံးကာ မီးမွှေးရင် အလြယ္တကူ မီးမွှေးလို့ရတာကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထို့နောက်သူ့ နယ်မြေထဲက ဆေးပင်အချို့ မုန္လာဥနီ နှင့် အရွက်အနည်းငယ်ကို ယူကာသေးသေးတုံးပြီး စွပ်ပြုတ်ထဲထည့်လိုက်ကာ ပြီးခါနီးမှာတော့ ဆေးပင် အနည်ယငယ်ကို ထည့်လိုက်သည်။

နယ်မြေဆိုတာကတော့ သူ့ကိုယ်ပိုင် မှော်တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ များသောအားဖြင့် မီးမှော် တို့ ရေမှော် ပညာစတဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်ကြသည်။ သူ့မှော်ကတော့ ကြာဖူးလေး ဖြစ်ကာ သူ ၆ နှစ် မှသူ့မှာမှော်ရှိကြောင်းသိရတာဖြစ်သည်။ သားရဲမပြောင်း နိုင်တဲ့ သားရဲလူသားဟာ သားရဲ နတ်ဘုရားရဲ့ အပြစ်ပေးခံရတယ်လို့ ယုံကြည်ကာ မှော်ပညာဆိုတာမွေးထဲကမပါပေ ။ သူကေတာ့ မှော်ပညာကိုသုံးနိုင်ခဲ့သည်။

သူအမဲမလိုက်နိုင်လို့ အသီးအရွက်တွေ စားရန်လုပ်ပေမယ့် သူ ကမ်ဘာ ကအသီး အရွက် တွေနဲ့မတူတာကြောင့် သူဂူတူးတုန်းကတွေခဲ့တဲ့ ကြွက်တွေနဲ့ အဆိပ်ရှိ မရှိ စမ်းသပ်နေတုန်းရုတ်တရက် သူ့အမြင်အာရုံက မှောင်သွားပြီးပြန်ကောင်းလာတော့ သူထိုအပင်များအကြောင်းသူ့အလိုလို ကျွမ်းကျင်စွာ သိနေပြီဖြစ်သည်။

ထို့နောက်သူအစားအစာချက်ပြုတ်ဖ်ု့ ကြိုးစားနေရင်းရုတ်တရက် ရေကန်ကျယ်ကြီးတစ်ခုနှင့် ပေါင်းမြတ်များသာရှိသောနေရာရောက်သွားသည်။ သူအပြင်ထွက်ချင်တယ်လို့စိတ်ကူးလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း အပြင်ရောက်သွား လေသည်။

သူသူ့ကြာဖူးဝိဉာဉ်ကိုစစ်ကြည့်လိုက်တော့ အပြာရောင်ပွင့်ချပ် နှစ်ချပ်ကကြာဖူးကနေ ပွင့်အာနေလေသည်။