'' ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ ခင္ဗ်ားသာ ေသြးေပးလိုက္ရင္ ျပႆနာက ႐ွင္းလို႔ရပါ့မလားမသိေတာ့ဘူး"

ေတာ့ရစ္က သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီး ခ်ျပန္သည္။
"ခင္ဗ်ား အျပင္ကိုလိုက္ခဲ့လို႔ရမလား"

မိုမို အေျဖမေပးခင္ အခန္းထဲသို႔ခဏၾကည့္လိုက္ကာ ေခါင္းငံု့လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းျပန္ေမာ့ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"ေကာင္းပါၿပီ"

"ဟုတ္ၿပိ"

ထို႔ေနာက္ေတာ့ရစ္က ေ႐ွကဦးေဆာင္ကာ ေနရာတစ္ေနရာသို႔ ေခၚသြားေလသည္။

လမ္းတြင္လည္း အေစာင့္ေတြမျမင္ေအာင္ပုန္းကြယ္ေနရေသးသည္။ ေနာက္မွသိလိုက္ရတာက သူတို႔ နန္းေတာ္အျပင္ကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းပင္။

"အမ္..ဟိုေလ အခုကြၽန္ေတာ္တို႔နန္းေတာ္အျပင္ကိုေရာက္ေနၿပီေလ အဲ့တာ"

"စိတ္မပူပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ လက္ေတြ႔ျပမွျဖစ္မယ့္အရာ႐ွိလို႔ပါ အာ့ေၾကာင့္ ယံုၾကည္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္"

"ေကာင္းပါၿပီ"

..............

မိုမို နဲ႔ေတာ့ရစ္ ႏွစ္ေယာက္အေတာ္ၾကာေရကူးၿပီးေနာက္ သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ မျမင္ရေသာ အကာရံတစ္ခုကိုတိုက္မိသြားသည္။

"ေရာက္ၿပီ"

ေတာ့ရစ္က သက္ျပင္းခ်ကာ သူ႔လက္ကို ထိုမျမင္ရေသာအကာရံေပၚ တင္လိုက္သည္။

မၾကာခင္ထိုအကာရံက အေပါက္ငယ္ေလးတစ္ခုျဖစ္လာကာ ေတာ့ရစ္က မိုမို ကိုၾကည့္ကာ အထဲသို႔ဝင္ရန္ ေျပာလိုက္သည္။

မိုမိုက နန္းေတာ္ထဲကထြက္လာတည္းက ထိတ္လန္႔ၿပီး စိတ္လႈပ္႐ွားေနခဲ့တာျဖစ္သည္။

သူဒီေနရာကိုလာတဲ့တစ္ေလ်ာက္ ပုန္းလ်ိဳ႕ကြယ္လ်ိႈ့ျဖင့္ လာရကာ သူႏွင့္သိေတာင္မသိ စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္း မေျပာဖူးေသာ သူေနာက္သို႔လိုက္လာရသည္။

သူလမ္းတစ္ဝက္တြင္ လွည့္ျပန္ရန္ေတြးမိသည့္ အႀကိမ္ေရတြက္ကလည္း မေရမတြက္ ႏိုင္ေပ။ တကယ္လို႔ ေတာ့ရစ္က တကယ့္ေရသူမင္းသားမဟုတ္ရင္ဆိုသည့္ အေတြးကပါ ႐ုတ္တရက္ဝင္လာေလသည္။

အဲ့ေတာ့မင္းတို႔က အစကတည္းက ဘာလ့ိုလိုက္လာလဲေမးခ်င္ ၾကတာငါသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ႐ွင္းျပ ပရေစ ငါ့မွာအစကတည္းက သူမ်ားအကူညီေတာင္းရင္ မျငင္းႏိုင္ဘူး အဲ့တာက ဘယ္လိုစျဖစ္လဲေျပာရရင္ ဇာတ္လမ္းက ႐ွည္သြားမယ္ အဲ့ေတာ့ သိခ်င္ငါ့ေမေမ( ေဟာ့ဒီ့အေခ်ာေလး~(˘▾˘~) ) ကိုသာသြားေမး၊၊

သူထိုအကာရံ ထဲဝင္ၿပီးေနာက္ အစက ဗလာျဖစ္ေနေသာေနရာက ႀကီးမားေသာ မဲနယ္ေရာင္ ေရေအာက္ေတာင္ႀကီးတစ္ခု ႐ွိေနသည္။

ထိုေတာင္က အလြန္႔အလြန္ႀကီးမားလြန္းသည္မွာမ်က္စိတဆံုး အဆံုးမ႐ွိသလိုပင္။

႐ုတ္တရက္သူ႔လက္ကအဆြဲခံရကာ ေနရာတစ္ေနရာသို႔ေရာက္သြားသည္။ သူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ့ရစ္ျဖစ္ေနကာ သူ႔ကိုတိတ္ေနရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္။

သူတို႔အခုပုန္းေနတာက ေတာင္ရဲ႕အက္ကြဲေၾကာင္းမွာျဖစ္ကာ ႐ုတ္တရက္ စူး႐ွေသာအသံလႈိင္းက သူ႔နားစည္ကို လာေရာက္႐ိုက္ခံကာ နားအူသြားေစသည္။ ထို႔ေနာက္႐ုတ္တရက္ အလင္းေရာင္႐ွိသည့္ပင္လယ္ျပင္ကေမွာင္သြားေလသည္။

သူ အက္ကြဲေၾကာင္းမွ အျပင္သို႔ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႀကီးမားသည့္ ေဝလငါး တစ္ေကာင္က ျဖတ္သြားသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

ထို႔ေနာက္အေနာက္မွ ေတာ့ရစ္ရဲ႕ စိတ္လႈပ္႐ွားေနသည့္ အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။

"အဲ့တာ ေအာ္႐ိုခရစ္စတယ္ သယ္ေဆာင္သူေတြေလ ဝါး ဒါငါ ဒုတိယ အႀကိမ္ျမင္ဖူးတာဘဲ"

"သယ္ေဆာင္သူ?''

"အင္း ေျပာရရင္ အဲ့အျမႇီး ကိုေတြ႔လား အဲ့မွာၾကည့္လိုက္ အျပာေရာင္တံုးႀကီးေလေတြ႔လား"

"အင္း"

ထိုေဝလငါးက သူ႔အျမႇီးႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ကာသူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ႀကီးမားလြန္းေသာ မဲနယ္ေရာင္အတံုးႀကီးကို သယ္ထားကာ ထိုအတံုးက ေပ၄၀ မဟုတ္ဘုး အဲ့ထက္​ေတာင္အဆေပါင္းမ်ားစြာျကီးသည္။

"အဲ့တာေအာ္႐ိုခရစ္စတယ္ေလ "

"ဟမ္!!!"
မိုမိုရဲ႕ထိတ္လန္႔တၾကားအသံေၾကာင့္ ေတာ့ရစ္က ရယ္ကာ ႐ွင္းျပေလသည္။

"ေအာ္႐ိုခရစ္စတယ္က ေပ ၅၀ ေလာက္႐ွိတယ့္ ေက်ာက္ႀကီးကိုသန္႔စင္မွ ၃ စင္တီမီတာ ေလာက္႐ွိတယ့္ေအာ္႐ို ခရစ္စတယ္ကို ရတာေလ ေျပာရရင္အသန္႔စင္ဆံုးအပိုင္းေပါ့ "

"အဲ့သယ္ေဆာင္သူေတြက "

"ေအာ္ သူတို႔နာမည္အရင္းက blue whale လို႔ေခၚတယ္ေလ "

"... blue whale!!!!!"

မိုမိုထိတ္လန္႔တၾကာေအာ္လိုက္မိျပန္သည္။ အဲ့ေတာ့ သူခုနကျမင္လိုက္ရတာက ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ေဝလငါး ႀကီးလား။

"ဘာေတြအံ့ဩေနတာလဲ "

"အဲ့ အဲ့တာက အႀကီးဆံုးေဝလငါးႀကီးေလ"

"အႀကီးဆံုး? ဘယ္ကသာ ရီစရာေတြေျပာေနတာလဲ blue whale က ဘယ္ကအႀကီးဆံုးရမွာလဲ ဒီ့ထက္ႀကီးတယ့္အေကာင္ေတြမွဒုနဲ႔ေဒကို ထားပါ ထားပါ ျမန္ျမန္သြားရေအာင္ မိသြားရင္ ျပႆနာက ႐ွင္းလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး "

ထို႔သို႔ေျပာၿပီးေနာက္ ေတာ့ရစ္က ဖန္သားကဲ့သို႔ၾကည္ေနေသာ အလံုးေလးတစ္လံုးထုတ္လိုက္ၿပီး ေတာင္ထဲ မိုမိုလက္ကို ဆြဲကာ ဝင္သြားသည္။ အျပင္မွာသိပ္မသိသာေပမယ့္ အထဲေရာက္ေတာ့ ထိုအလံုးေလးမွ အလင္းေရာင္ထုတ္လႊတ္လာေလသည္။

"မိုက္လိုက္တာ"

"ဟုတ္တယ္မလား"
ေတာ့ရစ္က ဂုဏ္ယူေနေသာအသံျဖင့္ေျပာလာသည္။

"ဒါက ေ႐ွာင္းလီရဲ႕မ်က္ရည္ေလ "

"ေ႐ွာင္းလီ "

"အင္း ေ႐ွာင္းလီ ေလ ေ႐ွာင္းလီက ပင္လယ္ မိစၦာ ကိုးေကာင္ထဲကတစ္ေကာင္ေလ သူက blue whale ထက္အမ်ားႀကီး ႀကီးမားလြန္းတယ္ သ့ူပံုကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူး ငါငယ္ငယ္က ေရေအာက္မွာ စစ္ပြဲႀကီးတစ္ပြဲျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ အဲ့မွာ ေ႐ွာင္းလီ နဲ႔ငါ့အေဖက အေသေၾကခ်ၾကတာ ေနာက္ေတာ့ ငါ့အေဖေသခါနီးမွာ အယ္လ္ ကဝင္ကယ္လိုက္ေရာ ၿပီးေတာ့ အရမ္းမိုက္တဲ့အလင္းႀကီးေပၚလာၿပီး ေ႐ွာင္းလီက ေပ်ာက္သြားေရာ"

ေတာ့ရစ္က အားရပါးရ စကားေျပာေနကာ ေျခဟန္လက္ဟန္ေတြပါပါလာသည္။

"ၿပီးေတာ့ေလ သိလား အယ္လ္ကအဲ့တုန္းက အသက္ ၁၅ ဘဲ႐ွိေသးတာ အစက ေရသူေတြက သူကလူသားမို႔လို႔လက္မခံေပမယ့္ အယ္လ္ရဲ႕ အစြမ္းက အရမ္းႀကီးလို႔လက္ခံလိုက္တာ သူကအရမ္းသေဘာေကာင္းတာ သူက တိုက္ပြဲတုန္းက ရခဲ့တဲ့ ေ႐ွာင္းလီရဲ႕ ေမွာ္အကြၽင္းက်န္ကို ေပးခဲ့တာေလ အဲ့ဒါကိုေ႐ွာင္းလီရဲ႕မ်က္ရည္လို႔ေခၚတယ္ ဒါေပမယ့္"

႐ုတ္တရက္ ေတာ့ရစ္အသံကတိုးသြားေလသည္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ စိတ္ဓာတ္က် ေနပံုရေလသည္။

"အခုေနာက္ပိုင္း ေျပာရရင္ ငါဒီေနရာကိုေရာက္ၿပီး mana ေတြငါ့ကိုထဲဝင္သြားကတည္းက သူကေျပာင္းလဲသြားတာဘဲ"

"ေရာက္ၿပီ"

ေတာ့ရစ္က သူ႔လက္ထဲက ေ႐ွာင္းလီ မ်က္ရည္ကိုသိမ္းလိုက္ၿပီးေျပာသည္။

"ဒါက ေအာ္ကိုခရစ္စတယ္ကြၽန္းရဲ႕ အနက္ဆံုးအပိုင္းဘဲ ၿပီးေတာ့ဒီေနရာကိုဘယ္သူမွမသိၾကဘူး ဒီေနရာမွာ အသန္႔စင္ဆံုး ေအာ္႐ိုခရစ္စတယ္ေတြ႐ွိတယ္ေလ အခုမင္းျမင္ေနရတာက အျပင္မွာ႐ွိတယ့္ ငါ့ေဖေဖေခါင္းေပၚက ဟာထက္ေတာင္အဆရာေပါင္းမ်ားစြာ သန္႔စင္တယ္.

မိုမို သူ႔အေ႐ွ႕ကစူး႐ွတဲ့အလင္းေၾကာင့္ မ်က္စိက်ိန္းသြားကာ သူ႔မ်က္ေတာင္ကိုခဏ တဖ်က္ဖ်က္ခက္ၿပီးေနာက္ ေနသားက်မွမ်က္စိဖြင့္လိုက္သည္။

သူေရာက္ေနသည့္ေနရာက ၾကည့္ရင္ရင္သပ္႐ႈ့ေမာဖြယ္ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္ရလိမ့္မည္။ ေနရာတိုင္းတြင္ အလြန္လွပေသာ ခရစ္စတယ္မ်ားႏွင့္ျပည့္ေနကာ အေရာင္က အျပာႏုႏုေလးျဖစ္ၿပီး ၾကည္လင္ေနတာမွ ဖန္ထက္ပင္ပိုၿပီးၾကည္ေနကာ စိန္ထက္ေတာက္ပၿပီး ေကာင္းကင္ရဲ႕အေရာင္ထက္လွပေလသည္။

သူထိုအလွကိုမည္သို႔မည္ပံုေျပာဆိရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ေပ။ ထိုကဲ့သို႔လွပလြန္းေလသည္။ သူေမြးတည္းကယခုခ်ိန္ထိျမင္ခဲ့ရသမ်ွထဲမွာ အလွဆံုးျမင္ကြင္း ျဖစ္သည္။

"ဒါက ေအာ္႐ိုခရစ္စတယ္ရဲ႕ mana အျမင့္ဆံုးေနရာဘဲ အရင္တစ္ေခါက္က ငါဒီကိုေရာက္ေတာ့တစ္စံုတစ္ရာကိုသိလိုက္ရတယ္"

ေတာ့ရစ္က ခရစ္စတယ္နံရံေပၚလက္တင္ကာေျပာလိုက္သည္။

blue whale

uni

'' ကံကောင်းလို့ပေါ့ ခင်ဗျားသာ သွေးပေးလိုက်ရင် ပြဿနာက ရှင်းလို့ရပါ့မလားမသိတော့ဘူး"

တော့ရစ်က သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချပြန်သည်။
"ခင်ဗျား အပြင်ကိုလိုက်ခဲ့လို့ရမလား"

မိုမို အဖြေမပေးခင် အခန်းထဲသို့ခဏကြည့်လိုက်ကာ ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းပြန်မော့ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းပါပြီ"

"ဟုတ်ပြိ"

ထို့နောက်တော့ရစ်က ရှေကဦးဆောင်ကာ နေရာတစ်နေရာသို့ ခေါ်သွားလေသည်။

လမ်းတွင်လည်း အစောင့်တွေမမြင်အောင်ပုန်းကွယ်နေရသေးသည်။ နောက်မှသိလိုက်ရတာက သူတို့ နန်းတော်အပြင်ကိုရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်းပင်။

"အမ်..ဟိုလေ အခုကျွန်တော်တို့နန်းတော်အပြင်ကိုရောက်နေပြီလေ အဲ့တာ"

"စိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော့ လက်တွေ့ပြမှဖြစ်မယ့်အရာရှိလို့ပါ အာ့ကြောင့် ယုံကြည်ပေးဖို့တောင်းဆိုပါတယ်"

"ကောင်းပါပြီ"

..............

မိုမို နဲ့တော့ရစ် နှစ်ယောက်အတော်ကြာရေကူးပြီးနောက် သူ့ရှေ့တွင် မမြင်ရသော အကာရံတစ်ခုကိုတိုက်မိသွားသည်။

"ရောက်ပြီ"

တော့ရစ်က သက်ပြင်းချကာ သူ့လက်ကို ထိုမမြင်ရသောအကာရံပေါ် တင်လိုက်သည်။

မကြာခင်ထိုအကာရံက အပေါက်ငယ်လေးတစ်ခုဖြစ်လာကာ တော့ရစ်က မိုမို ကိုကြည့်ကာ အထဲသို့ဝင်ရန် ပြောလိုက်သည်။

မိုမိုက နန်းတော်ထဲကထွက်လာတည်းက ထိတ်လန့်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့တာဖြစ်သည်။

သူဒီနေရာကိုလာတဲ့တစ်လျောက် ပုန်းလျို့ကွယ်လျှို့ဖြင့် လာရကာ သူနှင့်သိတောင်မသိ စကားတောင်ကောင်းကောင်း မပြောဖူးသော သူနောက်သို့လိုက်လာရသည်။

သူလမ်းတစ်ဝက်တွင် လှည့်ပြန်ရန်တွေးမိသည့် အကြိမ်ရေတွက်ကလည်း မရေမတွက် နိုင်ပေ။ တကယ်လို့ တော့ရစ်က တကယ့်ရေသူမင်းသားမဟုတ်ရင်ဆိုသည့် အေတြးကပါ ရုတ်တရက်ဝင်လာလေသည်။

အဲ့တော့မင်းတို့က အစကတည်းက ဘာလ့ိုလိုက်လာလဲမေးချင် ကြတာငါသိပါတယ် ဒါပေမယ့် ရှင်းပြ ပရ ေစ ငါ့မှာအစကတည်းက သူများအကူညီတောင်းရင် မငြင်းနိုင်ဘူး အဲ့တာက ဘယ်လိုစဖြစ်လဲပြောရရင် ဇာတ်လမ်းက ရှည်သွားမယ် အဲ့တော့ သိချင်ငါ့မေမေ( ဟော့ဒီ့အချော လေး^~^) ကိုသာသွားမေး၊၊

သူထိုအကာရံ ထဲဝင်ပြီးနောက် အစက ဗလာဖြစ်နေသောနေရာက ကြီးမားသော မဲနယ်ရောင် ရေအောက်တောင်ကြီးတစ်ခု ရှိနေသည်။

ထိုတောင်က အလွန့်အလွန်ကြီးမားလွန်းသည်မှာမျက်စိတဆုံး အဆုံးမရှိသလိုပင်။

ရုတ်တရက်သူ့လက်ကအဆွဲခံရကာ နေရာတစ်နေရာသို့ရောက်သွားသည်။ သူကြည့်လိုက်တော့ တော့ရစ်ဖြစ်နေကာ သူ့ကိုတိတ်နေရန်အချက်ပြလိုက်သည်။

သူတို့အခုပုန်းနေတာက တောင်ရဲ့အက်ကွဲကြောင်းမှာဖြစ်ကာ ရုတ်တရက် စူးရှသောအသံလှိုင်းက သူ့နားစည်ကို လာရောက်ရိုက်ခံကာ နားအူသွားစေသည်။ ထို့နောက်ရုတ်တရက် အလင်းရောင်ရှိသည့်ပင်လယ်ပြင်ကမှောင်သွားလေသည်။

သူ အက်ကွဲကြောင်းမှ အပြင်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကြီးမားသည့် ဝေလငါး တစ်ကောင်က ဖြတ်သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ထို့နောက်အနောက်မှ တော့ရစ်ရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့် အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။

"အဲ့တာ အော်ရိုခရစ်စတယ် သယ်ဆောင်သူတွေလေ ဝါး ဒါငါ ဒုတိယ အကြိမ်မြင်ဖူးတာဘဲ"

"သယ်ဆောင်သူ?''

"အင်း ပြောရရင် အဲ့အမြှီး ကိုတွေ့လား အဲ့မှာကြည့်လိုက် အပြာရောင်တုံးကြီးလေတွေ့လား"

"အင်း"

ထိုဝေလငါးက သူ့အမြှီးနှင့် ချိတ်ဆက်ကာသူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ကြီးမားလွန်းသော မဲနယ်ရောင်အတုံးကြီးကို သယ်ထားကာ ထိုအတုံးက ပေ၄၀ မဟုတ်ဘူး အဲ့ထက်တောင်အဆပေါင်းများစွာကြီးသည်။

"အဲ့တာအော်ရိုခရစ်စတယ်လေ "

"ဟမ်!!!"
မိုမိုရဲ့ထိတ်လန့်တကြားအသံကြောင့် တော့ရစ်က ရယ်ကာ ရှင်းပြလေသည်။

"အော်ရိုခရစ်စတယ်က ပေ ၅၀ လောက်ရှိတယ့် ကျောက်ကြီးကိုသန့်စင်မှ ၃ စင်တီမီတာ လောက်ရှိတယ့်အော်ရို ခရစ္စတယ်ကို ရတာလေ ပြောရရင်အသန့်စင်ဆုံးအပိုင်းပေါ့ "

"အဲ့သယ်ဆောင်သူတွေက "

"အော် သူတို့နာမည်အရင်းက blue whale လို့ခေါ်တယ်လေ "

"... blue whale!!!!!"

မိုမိုထိတ်လန့်တကြာအော်လိုက်မိပြန်သည်။ အဲ့တော့ သူခုနကမြင်လိုက်ရတာက ကမ်ဘာ့အကြီးဆုံး ဝေလငါး ကြီးလား။

"ဘာတွေအံ့ဩနေတာလဲ "

"အဲ့ အဲ့တာက အကြီးဆုံးဝေလငါးကြီးလေ"

"အကြီးဆုံး? ဘယ်ကသာ ရီစရာတွေပြောနေတာလဲ blue whale က ဘယ်ကအကြီးဆုံးရမှာလဲ ဒီ့ထက်ကြီးတယ့်အကောင်တွေမှဒုနဲ့ဒေကို ထားပါ ထားပါ မြန်မြန်သွားရအောင် မိသွားရင် ပြဿနာက ရှင်းလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး "

ထို့သို့ပြောပြီးနောက် တော့ရစ်က ဖန်သားကဲ့သို့ကြည်နေသော အလုံးလေးတစ်လုံးထုတ်လိုက်ပြီး တောင်ထဲ မိုမိုလက်ကို ဆွဲကာ ဝင်သွားသည်။ အပြင်မှာသိပ်မသိသာပေမယ့် အထဲရောက်တော့ ထိုအလုံးလေးမှ အလင်းရောင်ထုတ်လွှတ်လာလေသည်။

"မိုက်လိုက်တာ"

"ဟုတ်တယ်မလား"
တော့ရစ်က ဂုဏ်ယူနေသောအသံဖြင့်ပြောလာသည်။

"ဒါက ရှောင်းလီရဲ့မျက်ရည်လေ "

"ရှောင်းလီ "

"အင်း ရှောင်းလီ လေ ရှောင်းလီက ပင်လယ် မိစ္ဆာကိုးကောင်ထဲကတစ်ကောင်လေ သူက blue whale ထက်အများကြီး ကြီးမားလွန်းတယ် သ့ူပုံကိုမမှတ်မိတော့ဘူး ငါငယ်ငယ်က ရေအောက်မှာ စစ်ပွဲကြီးတစ်ပွဲဖြစ်ခဲ့တယ်လေ အဲ့မှာရှောင်းလီ နဲ့ငါ့အဖေက အသေကြေချကြတာ နောက်တော့ ငါ့အဖေသေခါနီးမှာအယ်လ် ကဝင်ကယ်လိုက်ရော ပြီးတော့ အရမ်းမိုက်တဲ့အလင်းကြီးပေါ်လာပြီး ရှောင်းလီက ပျောက်သွားရော"

တော့ရစ်က အားရပါးရ စကားပြောနေကာ ခြေဟန်လက်ဟန်တွေပါပါလာသည်။

"ပြီးတော့လေ သိလား အယ်လ်ကအဲ့တုန်းက အသက် ၁၅ ဘဲရှိသေးတာ အစက ရေသူတွေက သူကလူသားမို့လို့လက်မခံပေမယ့် အယ်လ်ရဲ့ အစွမ်းက အရမ်းကြီးလို့လက်ခံလိုက်တာ သူကအရမ်းသဘောကောင်းတာ သူက တိုက်ပွဲတုန်းက ရခဲ့တဲ့ ရှောင်းလီရဲ့ မှော်အကျွင်းကျန်ကို ပေးခဲ့တာလေ အဲ့ဒါကိုရှောင်းလီရဲ့မျက်ရည်လို့ခေါ်တယ် ဒါပေမယ့်"

ရုတ်တရက် တော့ရစ်အသံကတိုးသွားလေသည်။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရလေသည်။

"အခုနောက်ပိုင်း ပြောရရင် ငါဒီနေရာကိုရောက်ပြီး mana တွေငါ့ကိုထဲဝင်သွားကတည်းက သူကပြောင်းလဲသွားတာဘဲ"

"ရောက်ပြီ"

တော့ရစ်က သူ့လက်ထဲက ရှောင်းလီ မျက်ရည်ကိုသိမ်းလိုက်ပြီးပြောသည်။

"ဒါက အော်ကိုခရစ်စတယ်ကျွန်းရဲ့ အနက်ဆုံးအပိုင်းဘဲ ပြီးတော့ဒီနေရာကိုဘယ်သူမှမသိကြဘူး ဒီနေရာမှာ အသန့်စင်ဆုံး အော်ရိုခရစ်စတယ်တွေရှိတယ်လေ အခုမင်းမြင်နေရတာက အပြင်မှာရှိတယ့် ငါ့ဖေဖေခေါင်းပေါ်က ဟာထက်တောင်အဆရာပေါင်းများစွာ သန့်စင်တယ်.

မိုမို သူ့အရှေ့ကစူးရှတဲ့အလင်းကြောင့် မျက်စိကျိန်းသွားကာ သူ့မျက်တောင်ကိုခဏ တဖျက်ဖျက်ခက်ပြီးနောက် နေသားကျမှမျက်စိဖွင့်လိုက်သည်။

သူရောက်နေသည့်နေရာက ကြည့်ရင်ရင်သပ်ရှု့မောဖွယ်မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်ရလိမ့်မည်။ နေရာတိုင်းတွင် အလွန်လှပသော ခရစ်စတယ်များနှင့်ပြည့်နေကာ အရောင်က အပြာနုနုလေးဖြစ်ပြီး ကြည်လင်နေတာမှ ဖန်ထက်ပင်ပိုပြီးကြည်နေကာ စိန်ထက်တောက်ပပြီး ကောင်းကင်ရဲ့အရောင်ထက်လှပလေသည်။

သူထိုအလှကိုမည်သို့မည်ပုံပြောဆိုရမှန်းတောင်မသိတော့ပေ။ ထိုကဲ့သို့လှပလွန်းလေသည်။ သူမွေးတည်းကယခုချိန်ထိမြင်ခဲ့ရသမျှထဲမှာ အလှဆုံးမြင်ကွင်း ဖြစ်သည်။

"ဒါက အော်ရိုခရစ်စတယ်ရဲ့ mana အမြင့်ဆုံးနေရာဘဲ အရင်တစ်ခေါက်က ငါဒီကိုရောက်တော့တစ်စုံတစ်ရာကိုသိလိုက်ရတယ်"

တော့ရစ်က ခရစ်စတယ်နံရံပေါ်လက်တင်ကာပြောလိုက်သည်။